Πάψε με ευχές να ελπίζεις
οι θεοί πως θα λυγίσουν
Ακούγεται καθαρά στο βιντεάκι που ευτυχώς είδε το φως της δημοσιότητας. Στην ερώτηση από το κέντρο της αστυνομίας «είστε όλοι καλά;», οι καουμπόηδες της ομάδας ΔΙΑΣ, στο Πέραμα, απάντησαν πως δεν υπήρχε τραυματισμένος αστυνομικός ανάμεσά τους. Μετά, έγινε το θαύμα. Τα βρομερά τηλεοπτικά κανάλια μάς μπούκωσαν στο ψέμα. Επτά τραυματίες αστυνομικούς μέτρησαν οι ανταποκριτές τους, που ποτέ δεν τους είδαν επί τόπου τραυματισμένους ή τσέκαραν την πληροφορία σε κάποιο νοσοκομείο, όπου ίσως να πήγαν οι τραυματισμένοι. Έτσι, για την αλήθεια της «είδησης», προς δόξαν της εμπεριστατωμένης δημοσιογραφίας. Βέβαια κανένας από τους στοιχισμένους, με τα χαλκεία της αστυνομίας, δημοσιογράφους δε σκέφτηκε να μας πει πως τραυματίστηκαν μεν αλλά ήταν πολύ γενναίοι οι …ήρωες, για να το αναφέρουν. Πονούν ορέ τα παλικάρια;
Η επόμενη μπαρούφα που βγήκε στον «αέρα» ήταν πως το αυτοκίνητο κάνοντας όπισθεν τραυμάτισε και τους επτά μαζί, πέφτοντας πάνω στις μηχανές τους, στις οποίες δεν ήταν καθισμένοι. «Επτά με ένα χτύπημα» που έλεγε και ο μικρός ραφτάκος. Στο παραμύθι. Εκτός πια κι αν το αυτοκίνητο εφάρμοσε τη διάταξη της λοξής φάλαγγας, του αρχαίου ημών Επαμεινώνδα, νικώντας ολοκληρωτικά τον αντίπαλο. «Το υπερενισχυμένο αριστερό τμήμα ευρίσκεται κατά την αρχική φάση της σύγκρουσης σε θέση πιο προχωρημένη από την υπόλοιπη παράταξη, η οποία σταδιακά παρουσιάζει ελαφρά κλίση προς τα δεξιά, με σκοπό να συγκρουστεί πρώτο το νεωτεριστικά ενισχυμένο αριστερό πλευρό με το παραδοσιακά ισχυρό δεξί πλευρό της αντίπαλης παράταξης». Καταλάβατε; Όχι! Τι να καταλάβετε; Πως το αυτοκίνητο δεν πήγε σχολείο για να γνωρίζει τα περί λοξής φάλαγγας; Πως και ο πιο ηλίθιος εγκληματίας δεν πηγαίνει προς το διώκτη του, αλλά προσπαθεί να φύγει σε άλλη κατεύθυνση; Ή πως ο δεκατετράχρονος που οδηγούσε το αυτοκίνητο, ήταν σε θέση να κάνει στρατηγική ανάλυση για τον πόλεμο και σαν στρατηγός να την εφαρμόσει; Και για να εξαντλήσουμε τις πιθανότητες, μπορεί ο μικρός να ήξερε εξαιρετικό μπιλιάρδο ώστε να ρίξει με τη μια κάτω επτά μηχανές και επτά αστυνομικούς.
Δεν πρόσεχα τι ακριβώς γινόταν, έβλεπα τη Γιαδικιάρογλου που μιλούσε με την Πολυχρονοπούλου. Ήταν πολύ επικίνδυνος κακοποιός χωρίς όπλο, το είδα στα μάτια του. Δεν άκουσα τον ασύρματο που διέταξε να σταματήσει η καταδίωξη γιατί ειδικά στο Πέραμα το 5G δεν πιάνει. Τα ’χασα και άδειασα όλο το περίστροφό μου απάνω τους. Τέτοιες και άλλες …ηρωικές δικαιολογίες θα ακούσουμε. Οι κότες. Ήταν δε τόσο το σοκ που υπέστησαν οι καημένοι της ΔΙΑΣ, που χρειάστηκε να τους επισκεφτεί ο αρχηγός τους, ο Θεοδωρικάκος, για παρηγοριά και ψυχολογική υποστήριξη. «Τσώωωπα μανάρι μου, τσώωωπα, μην κλαις, θα σε κρατήσουμε στο Σώμα και για άλλες δολοφονίες…». Ο Θεοδωρικάκος, ο συνάδελφος του Άδωνι στην πιο μαύρη κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος μετά τη μεταπολίτευση. Του Άδωνι που δήλωσε πως δεν είχαν σκοπό να τους σκοτώσουν, γιατί «μια ή δυο ήταν οι θανατηφόρες σφαίρες»!!! Δεν ήταν και οι τριάντα οκτώ που πέσανε! Μόνο οι δυο ήταν. Οι σφαίρες που ως γνωστόν πέφτουν από μόνες τους, δεν τις κατευθύνει κάποιο χέρι.
Εμείς πάλι, οι άλλοι, δεν είμαστε καλά.
Γιατί ο νεκρός έφηβος και πατέρας έχει όνομα. Λέγεται Νίκος Σαμπάνης και είναι Έλληνας. Δεν είναι …ένας Ρομά. Δεν έχει λερωμένο ποινικό μητρώο. Δεν ήταν κλεφτρόνι, όπως υβριστικά προσπάθησαν να τον εμφανίσουν.
Γιατί η ποινή σε ένα οποιασδήποτε δεξιάς ή δεξιότερης σύνθεσης δικαστήριο, για κλοπή αυτοκινήτου, ακόμη και για τραυματισμό αστυνομικού, οπωσδήποτε δε θα ήταν «θάνατος».
Γιατί δε συναινέσαμε ποτέ να βγάζουν και να εκτελούν αποφάσεις για θανατικές καταδίκες οι αστυνομικοί.
Γιατί δε βρισκόμαστε μπροστά σε ένα «αιματηρό επεισόδιο», όπως κομψά προσπαθούν να το …περάσουν. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια δολοφονία καθαρά και ξάστερα.
Δεν είμαστε καθόλου καλά. Είμαστε οργισμένοι.
Τάνια
