Μήνες μετά την επέλαση της φονικής κακοκαιρίας Daniel και τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσε στη Θεσσαλία, οι πληγέντες στο νομό Καρδίτσας είναι ουσιαστικά αφημένοι στην τύχη τους. Την ίδια ώρα καταγγέλλουν την αναλγησία της κυβέρνησης, αναφέροντας ότι τους εγκατέλειψε.
Μόλις ενάμιση μήνα μετά τις πλημμύρες τα κλιμάκια των πολιτικών μηχανικών που ορίστηκαν πέρασαν για να ελέγξουν τη στατικότητα των κτιρίων και το αν αυτά είναι κατοικήσιμα. Κατοικήσιμα βέβαια από το επόμενο καλοκαίρι, καθώς, ενόψει χειμώνα, οι πληγέντες όχι μόνο δεν προλαβαίνουν να τα καθαρίσουν, αλλά ούτε και να στεγνώσουν. Σε χωριά της περιοχής τα νερά λιμνάζουν ακόμη μέσα στα οικόπεδα, ενώ βουνά σκουπιδιών από κατεστραμμένα έπιπλα, ρούχα, το βιός των ανθρώπων αυτών γεμίζουν τους δρόμους, αποτελώντας υγειονομική βόμβα.
«Μας εγκατέλειψαν»
Όπως καταγγέλλουν κάτοικοι, ο κρατικός μηχανισμός ήταν απών από την πρώτη στιγμή. Όχι μόνο επικράτησε μπάχαλο την ώρα που το νερό σκέπασε τα πάντα, αλλά και την επόμενη ημέρα, πέραν της πρώτης αρωγής που έφτασε για να καλύψει τα άμεσα έξοδά τους, οι πληγέντες είτε δεν έχουν λάβει κάποια άλλη κρατική στήριξη είτε τη λαμβάνουν πολύ καθυστερημένα.
Οι περισσότεροι βρήκαν σπίτια σε γειτονικές περιοχές, πληρώνοντας το ενοίκιο από το υστέρημά τους. Επιστρέφουν καθημερινά στις κατοικίες τους για να τις καθαρίσουν, παλεύοντας με τη λάσπη που σε πολλές περιπτώσεις έχει ξεραθεί, καλύπτοντας τα πάντα.
Την ίδια ώρα, τα όποια αντιπλημμυρικά έργα -που υποτίθεται θα ολοκληρώνονταν στην περιοχή της Καρδίτσας- έχουν μείνει στη μέση ή προχωρούν αργά.
Παρά την επιτάχυνση των όποιων εργασιών για μερικές ημέρες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, οι εκσκαφείς άρχισαν να δουλεύουν πάλι στο… «ρελαντί» και οι παρεμβάσεις είναι περιορισμένες ενόψει μάλιστα χειμώνα.
Σαφές χρονοδιάγραμμα δεν υπάρχει και πολλά χωριά κινδυνεύουν να πλημμυρίσουν ανά πάσα στιγμή, όπως έγινε μερικές εβδομάδες μετά τον Daniel, όταν η επίσης σφοδρή κακοκαιρία Elias σάρωσε την περιοχή.
Πολλοί είναι αυτοί που παίρνουν αναγκαστικά τον δρόμο του προσωρινού ή και μόνιμου ξεριζωμού, καθώς πολλά σπίτια στα χωριά γύρω από τον Παλαμά και τη Φαρκαδόνα που επλήγησαν δεν είναι κατοικήσιμα ή απαιτούνται υπέρογκα ποσά για να επισκευαστούν. Η αβεβαιότητα από την έλλειψη ενημέρωσης για την πορεία της αντιπλημμυρικής θωράκισης και η απουσία ουσιαστικής στήριξης από τον κρατικό μηχανισμό δημιουργούν ανασφάλεια στους κατοίκους της περιοχής.
Παράλληλα, όπως αναφέρουν, οι εθελοντές και όσοι έστειλαν βοήθεια από όλη την Ελλάδα έσωσαν ουσιαστικά την κατάσταση, καθώς συγκέντρωσαν ρούχα, τρόφιμα, πόσιμο νερό και άλλα είδη πρώτης ανάγκης και έτσι μπόρεσαν να επιβιώσουν τις πρώτες ημέρες, ειδικότερα δε οι φτωχότεροι. Κι όλα αυτά κόντρα στα ψεύδη των κυβερνητικών στελεχών και των «γαλάζιων» παιδιών στην περιοχή ότι έδρασαν άμεσα, αλλά η κακοκαιρία ήταν τόσο σφοδρή που δεν μπορούσε να γίνει τίποτα.
Οικονομική καταστροφή και ανεργία
Μπορεί να φανταστεί κανείς τι μπορεί να συμβεί σε μια καθαρά αγροτική περιοχή μετά από αυτή την καταστροφή. Οι ζημιές στις περιουσίες, στις καλλιέργειες και στα μηχανήματα των αγροτών είναι ανυπολόγιστη. Η φετινή χρονιά έχει χαθεί, καθώς η παραγωγή καταστράφηκε, ενώ ακόμα και σε περιοχές που δεν επλήγησαν σε μεγάλο βαθμό από τις πλημμύρες η απόδοση των σπαρτών είναι περιορισμένη.
Μπορεί η ζημιά στη γη να μην είναι μόνιμη, όμως η φετινή καταστροφή οδηγεί σε παρατεταμένες επιπτώσεις. Η εκκίνηση της καλλιέργειας την επόμενη χρονιά αναμένεται να είναι ιδιαίτερα δύσκολη. Επιπλέον, ο καθαρισμός των χωραφιών από τα ιζήματα και τα νεκρά φυτά απαιτούν μηχανήματα, τα οποία όμως σε πολλές περιπτώσεις χάθηκαν.
Ο αντίκτυπος είναι τεράστιος και ο χειμώνας προβλέπεται δύσκολος για πολλούς. Την ίδια ώρα, οι αποζημιώσεις για τις καλλιέργειες αργούν, καταδικάζοντας τους βιοπαλαιστές αγρότες να ζουν σε μια «ζώνη του λυκόφωτος», περιμένοντας μια ελάχιστη βοήθεια, καθώς η κάθε είδους ενίσχυση που μπορεί να δοθεί αποτελεί το μοναδικό εισόδημα.
Βαρύ είναι το πλήγμα και για τον κόσμο της εργασίας στη Θεσσαλία. Πολλοί εργαζόμενοι που απασχολούνταν σε συναφείς με τη γεωργία εργασίες είδαν τη δουλειά τους να μειώνεται ραγδαία, ενώ κάποιοι έμειναν και άνεργοι. Εκτιμήσεις ειδικών κάνουν λόγο για χιλιάδες θέσεις εργασίας χαμένες.
Μπορεί να καταλάβει κανείς τι σημαίνει αυτή η κατάσταση για μια επαρχιακή περιοχή, με μία κυβέρνηση που το μόνο που κάνει είναι να ρίχνει τα βάρη στου λαού την πλάτη. Ήδη από την οικονομική κρίση και τα μνημόνια χάθηκαν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας σε όλη την Περιφέρεια Θεσσαλίας και πολλοί μόνιμοι κάτοικοι μετανάστευσαν στα μεγάλα αστικά κέντρα, ακόμα και στο εξωτερικό.
Με τα συνεχή πλήγματα από τις κακοκαιρίες, την απουσία αντιπλημμυρικής θωράκισης και την απουσία σχεδίου για την ανάκαμψη της περιοχής από την καταστροφή από την πλευρά της κυβέρνησης, το εφιαλτικό αυτό σενάριο επανέρχεται και μία από τις πλουτοπαραγωγικές περιοχές της χώρας χάνει τους κατοίκους και τους εργαζόμενούς της.
Η «κλιματική κρίση»
έχει ταξικό πρόσημο
Αποτελεί πλέον αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η «κλιματική κρίση» έχει πρόσημο ταξικό. Τα φτωχότερα στρώματα των αγροτών και των βιοπαλαιστών στην επαρχία είναι τα πρώτα που πλήττονται, είτε μιλάμε για φωτιές, είτε για πλημμύρες, είτε για ξηρασία, είτε για παγετό. Οι όποιες πολιτικές ακολουθούνται έχουν έναν και μόνο στόχο: την προστασία των κερδών των πολυεθνικών και τη «ρύθμιση» της αγοράς και του παγκόσμιου εμπορίου.
Ο ανθρώπινος παράγοντας, η προστασία της ζωής, ουσιαστικά θυσιάζεται ή εγκαταλείπεται στο βωμό του κέρδους, παρά τα κροκοδείλια δάκρυα των κυβερνητικών στελεχών που τάχα νοιάζονται. Μοναδικός γνώμονας του τρόπου με τον οποίο γίνεται η διανομή της βοήθειας είναι η εξασφάλιση ψήφων στις επόμενες εκλογές.
Μοναδικός επίσης γνώμονας για την αντιπλημμυρική προστασία στη Θεσσαλία αποτέλεσε, όπως άλλωστε φάνηκε, η πραγματοποίηση έργων «βιτρίνας» που θα εξασφαλίσουν τις απαραίτητες φωτογραφίες στα στελέχη της ΝΔ και της κυβέρνησης. Μερικές γέφυρες, μερικά φράγματα και ένας υποτυπώδης καθαρισμός σε σημεία που φαίνονται…
Την ίδια ώρα, τα αντλιοστάσια υπολειτουργούσαν, τα αναχώματα είχαν μείνει ασυντήρητα για δεκαετίες και αλλού δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Ο Ιανός δεν ήταν μακριά, μόλις πριν τρία χρόνια, όμως οι υποσχέσεις ξεχάστηκαν. Θύματα οι φτωχοί αγρότες που χρόνο με τον χρόνο γίνονται φτωχότεροι.
Το σύνθημα «απ’ τις φωτιές καμένοι απ’ τις βροχές πνιγμένοι, η πολιτική τους με αίμα είναι βαμμένη» που φώναζαν οι φίλοι και οι σύντροφοι που πλαισίωναν τα μπλοκ του Μ-Λ ΚΚΕ το προηγούμενο διάστημα αποτυπώνει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την κατάσταση που επικρατεί και, όπως φαίνεται, θα εξακολουθεί να επικρατεί. Δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε!
