Η κομματική οργάνωση Ικαρίας, με την αφίσα, την εφημερίδα, την ανακοίνωση του κόμματος, ξεκίνησε εξόρμηση στις 18 του μήνα στα χωριά που την συνέχισε τις επόμενες μέρες. Σε καφενεία και μαγαζιά με το μοίρασμα της ανακοίνωσης και την εφημερίδα γίνονται συζητήσεις. Το πρόβλημα που καίει είναι η ακρίβεια, ο πόλεμος, η πλήρης υποβάθμιση του Νοσοκομείου, κυρίως η έλλειψη σε ιατρικό προσωπικό που βάζει σε άμεσο κίνδυνο όχι μόνο την υγεία αλλά και την ίδια τη ζωή των νησιωτών. Οι συζητήσεις φτάνουν μέχρι τη στάση των κοινοβουλευτικών κομμάτων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Σ αυτό που συχνά ακούγεται: «όλοι ίδιοι είναι», «δεν γίνεται τίποτα», οι σύντροφοι θυμίζουν ξανά και ξανά τους μαζικούς αγώνες για τοπικά προβλήματα όπως αυτοί που σταμάτησαν το κλείσιμο του Νοσοκομείου, που κράτησαν το Γηροκομείο 11 χρόνια και ανάγκασαν τον Δήμο να το αναλάβει και για πολλά άλλα. Θυμίζουν και την μεγάλη, την τεράστια εικόνα των αγώνων εκείνων που είχαν αλλάξει την πορεία της ανθρωπότητας, την εποχή που πήραν ανάσα οι λαοί και τονίζουν την ανάγκη να μην δικαιώσουμε τις λυσσαλέες προσπάθειες που καταβάλλει η ντόπια και η παγκόσμια αντίδραση για να ξεχάσουμε, αλλά να γυρνάμε συνεχώς πίσω σ’ εκείνους τους αγώνες, σ’ εκείνους τους στόχους και να εμπνεόμαστε απ’ αυτούς.
Στα πλαίσια της απεργίας των υγειονομικών που είχε κηρύξει η ΠΟΕΔΗΝ, ο Σύλλογος Εργαζομένων Νοσοκομείου Ικαρίας είχε ενημερωτική παρέμβαση στην πλατεία Αγίου Κηρύκου. Ο πρόεδρος του ΣΕΝΙ ενημέρωσε για τα προβλήματα του Νοσοκομείου και των μονάδων υγείας του νησιού και τα αιτήματα των υγειονομικών. Στάθηκε στη συστηματική προσπάθεια της Κυβέρνησης και του υπουργείου να διαλύσει τη δημόσια υγεία.
Το φασιστικό μέτρο της αναστολής των ανεμβολίαστων υγειονομικών δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την προστασία της υγείας, παρά μόνο με την ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού και είναι μέτρο πιλότος για επόμενες επιθέσεις και απολύσεις εργαζομένων ειδικά στον δημόσιο τομέα. Η ΕΡΓΑΣ αναφέρθηκε στο δίχρονο σιωπητήριο που είχαν κηρύξει τα κοινοβουλευτικά κόμματα και οι ηγεσίες των συνδικάτων, στις εκτονωτικές απεργίες της μιας μέρας που είχαν και έχουν σαν συνέπεια να περνάνε νόμοι που καταργούν βασικά δικαιώματα και επιδιώκουν να φιμώσουν τους εργαζόμενους. Τόνισε την ανάγκη της μαζικής συμμετοχής στην απεργία στις 9 Νοέμβρη και της κλιμάκωσης των αγώνων.
