Ώστε η ακτιβίστρια – νέος όρος ολίγον ακαταλαβίστικος – Γκρέτα Τούμπεργκ, που μιλάει και παρακινεί για την κλιματική αλλαγή είναι κοπανατζού από το σχολείο, πλουσιοκόριτσο και με μεγάλες οικογενειακές άκρες. Την άλλη συνομήλικη της την Πακιστανή Μαλάλα Γιουσαφζάι που αγωνιζόταν για τη δημόσια Παιδεία, την πυροβόλησαν οι Ταλιμπάν ώστε να πάψει να μιλάει. Αν η Γκρέτα Τούμπεργκ θα πάψει να κουνάει το δάχτυλο στον Τραμπ θα φανεί στο μέλλον. Γεγονός, όμως, παραμένει ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής δεν μολύνει μόνο τη γη και το περιβάλλον αλλά και τα μυαλά των ανθρώπων όπως έδειξε η χολερική δημοσιογραφία στα ντόπια ΜΜΕ. Αίφνης, ο παλιός Κνίτης και τωρινό δεξί χέρι του Κ. Μητσοτάκη μας πληροφόρησε γιατί δεν θα ‘θελε να ‘χει κόρη την Γκρέτα Τούνμπεργκ. Αν η τελευταία συναντούσε και την πραγματική αριστερά δεν θα ‘θελε να ακούει ούτε τ’ όνομά της. Σημεία των καιρών…
▲▼▲
Για πάρα πολλά χρόνια, ετούτα εδώ τα μάρμαρα που δεν τα πιάνει κακιά σκουριά, αποτελούσαν σύμβολο συνοχής με την παράδοση, εθνικής ταυτότητας, πολιτισμικής κληρονομιάς. Ήταν αυτός ο λόγος που ο αγράμματος Γιάννης Μακρυγιάννης έλεγε πως πολεμήσαμε γι’ αυτά εδώ τα αγάλματα. Ωστόσο, η αποικιοκρατία, παλιά και νέα, προσπάθησε με κάθε τρόπο και σε όλον τον κόσμο, να κλέψει και να στρεβλώσει τις παραδόσεις των εθνών και των λαών. Το ίδιο έκανε και στη χώρα μας με πρωθιερέα τον 7ο λόρδο του Έλγιν(!), ο οποίος πριόνισε την Ακρόπολη σαν να πρόκειται για αγγλικό παντεσπάνι. Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στις όχθες του Τάμεση και του Ιλισού. Σήμερα ο Μητσοτάκης, σαν ένας γνήσιος αυλόδουλος, ζητάει από τους Εγγλέζους, για να τιμήσει τάχα τα 200 χρόνια από την επανάσταση του ’21 και τη γέννηση του ελληνικού κράτους, για λίγο χρόνο τα Μάρμαρα του Παρθενώνα, τα οποία είναι φυλακισμένα στο Βρετανικό Μουσείο. Πώς αλλιώς να δείξει την ολιγοψυχία και την ευκαμψία της μέσης του; Πάλι καλά που δε ζήτησε φωτογραφίες τους.
▲▼▲
Θρήνος κι οδυρμός στα τείχη του Υπουργείου Παιδείας. Γραμματείς και Φαρισαίοι, κι από κοντά όλος ο εσμός των νεοφιλελεύθερων ΜΜΕ, κλαίνε με μαύρο δάκρυ γιατί φοιτητές και φοιτήτριες εισήχθησαν σε πανεπιστημιακές σχολές με χαμηλό βαθμό. Αυτοί είχαν φροντίσει να σπείρουν σε όλη την Ελλάδα, σαν να επρόκειτο για στρατόπεδα, άπειρες σχολές “μεσαίου βεληνεκούς”, για να ικανοποιήσουν τοπικά ρουσφέτια και βουλευτικά αμαρτήματα. Εμείς ξέρουμε πως ο βαθμός εισαγωγής είναι συνάρτηση πολλών πραγμάτων (δυσκολίες θεμάτων, επίπεδο παιδείας, γενικότερη κουλτούρα). Την ίδια στιγμή, οι νεοφιλελεύθεροι κόρακες, μας προτείνουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ιδρύματα, σχολές που θα μπαίνει ο κάθε περαστικός αρκεί να έχει χοντρό πορτοφόλι! Πρόκειται για την επιτομή της υποκρισίας. Όσοι λένε πως μπορεί να σπουδάζει ο καθένας αρκεί να πληρώνει, τώρα εμφανίζονται τιμητές της υψηλής βαθμολογίας και του ανάλογου ύψους των σπουδών. Αξίζει να δούμε πίσω απ’ τις γραμμές, να τραβήξουμε το φύλλο συκής και ν’ αποκαλύψουμε τη γύμνια του βασιλιά. Ή όπως λέει κι ένας φίλος της στήλης, καλός είναι ο καπιταλισμός αλλά είναι για λίγους!
▲▼▲
Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα. Ο λόγος για τις νέες πρωτοβουλίες του ΝΑΡ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ σ’ ότι αφορά το νέο συνδικαλιστικό σκηνικό. Ανασύροντας τις παλιές αδιέξοδες προτάσεις, η μισή ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μαζί με τους εργατιστές τύπου σωματείο βιβλίου-χάρτου, θέλει συντονισμό από τα κάτω, οριζόντιο, ακηδεμόνευτο, “ταξικό”. Πιο δίπλα, η άλλη μισή ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΣΕΚ επιθυμεί τη συμπόρευση με τη ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ σε ρόλο πρόθυμου υποστηρικτή και όπου να’ ναι θα ρίξει το σύνθημα να πέσει η κυβέρνηση, σύνθημα που είχε ξεχάσει την περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτως εχόντων των πραγμάτων έχουμε δυόμιση συνδικαλιστικά κέντρα. Αυτό των παχύδερμων στη ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ, το άλλο του ΠΑΜΕ – ΚΚΕ κι ένα υπόλοιπο της οριζόντιας διακλάδωσης (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) . Στο μεταξύ, ο κόσμος της εργασίας, της ανεργίας και της νεολαίας βρίσκεται μακρυά από αυτές τις αντιπαλότητες και θα χρειαστεί πολύς κόπος για να μιλήσουμε και κυρίως να δούμε την ταξική ανασυγκρότηση και αυτοπεποίθηση να γίνεται πράξη. Μπορούμε όμως να διαφωνούμε για τους σχεδιασμούς στο χάρτη που επιτελεί η μισή ΑΝΤΑΡΣΥΑ, φαντασιωνόμενη πως κάνει ταξικό πόλεμο.
▲▼▲
Διαβάσαμε στα Νέα, 28 Αυγούστου, δια χειρός Ηλία Κανέλλη, του πάλαι ποτέ ΚΚΕ εσωτερικού, τα εξής αμίμητα: “Οι τράπεζες είναι εγγύηση της ομαλής κοινωνικής ζωής και εγγύηση του πολιτισμού“. Δουλεύουμε, αμοιβόμαστε, καταναλώνουμε, διεκδικούμε και ταξιδεύουμε επειδή λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα. “Το σύστημα Τσίπρα ήταν ανέκαθεν εχθρός των μικρών απολαύσεων, είναι μεγάλη κατάκτηση ότι ηττήθηκε ο γκρίζος κόσμος που μας είχε ετοιμάσει και ακόμα πιο μεγάλη κατάκτηση ότι μετά την εκλογική ήττα του καταργήθηκαν τα capital controls και συνετρίβη η κουλτούρα της μιζέριας“. Το μόνο που δε μας είπε είναι πως η εργατική τάξη υπάρχει επειδή γεννήθηκε ο Στουρνάρας.
