Το πανό στα προπύλαια (Σάββατο 12 Οκτώβρη) δεν άφηνε καμία αμφιβολία. Έγραφε: «Δε θα γίνουμε ανθρώπινο κρέας στα κανόνια τους». Το εννοούσαν οι ποιητές; Δεν θα πολεμήσουμε για κανέναν! Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κήρυξε ανυποταξία και λιποταξία στον πόλεμο της Συρίας. Ανόητοι ή κάτι άλλο; Γιατί αν στην άδικη εισβολή δεν πεις εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο, αντιιμπεριαλιστική-αντιτουρκική αντίσταση, μέτωπο του λαού ενάντια στην εισβολή και τα τσιράκια τους (τζιχαντιστές-«ελευθεροσυριακός στρατός») τότε αντικειμενικά είσαι με την πλευρά των προδοτών του λαού. Κατά τ’ άλλα ποδοκροτούν, εκθειάζουν τον Βελουχιώτη και τον… Τσε Γκεβάρα και δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους.
Όταν ήρθε ο πόλεμος, δε θέλουν «να γίνουν κρέας» οι κύριοι λιποτάκτες. Όχι, δεν παίζει τα παιδία. Ο αναρχοοπορτουνισμός τα χτύπησε!
▲▼▲
Στη διαδήλωση στην Τούρκικη πρεσβεία (12/10) μάταια αναζητήσαμε το πολύχρωμο και φωσφορίζον ΣΕΚ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ήταν εκκωφαντικά απόν, διότι τα πράγματα μυρίζουν ιμπεριαλισμό, δεν έχουν εργατισμό και απεργίες διαρκείας και τα γνωστά συναφή που αναμασά ο ντόπιος τροτσκισμός του ΣΕΚ. Λένε ορισμένοι ότι η αριστερά πρέπει να είναι ενωμένη. Όχι, χίλιες φορές όχι. Διότι αν είναι απέναντι στον πόλεμο στις ΗΠΑ και την τούρκικη εισβολή να σε πιάνει «μουγγαμάρα», κάλλιο να είμαστε απέναντι. Οι παραπάνω βέβαια για την Κύπρο υποστήριξαν το διχοτομικό και φιλοϊμπεριαλιστικό σχέδιο του Κ. Ανάν και ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ χωρίς αυταπάτες. Στη σφαγή της Συρίας θα κωλώσουν;
Αλήθεια, εκεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κάποιοι εναπομείναντες τίμιοι άνθρωποι τι λένε;
▲▼▲
Τελικά η ζωή και η πράξη είναι το κριτήριο της αλήθειας. Αυτό Σκεφτήκαμε όταν διαβάσαμε στο πρωτοσέλιδο του «Πριν», Κυριακή 12 Οκτώβρη, ότι η μισή του καρδιά βρίσκεται στην Ροζάβα και στο πλάι των Κούρδων που εκτός των άλλων πολεμούν και τον Άσαντ. Δεν πέρασαν 24 ώρες και οι Κούρδοι της Συρίας συνήψαν συμφωνία με τον Άσαντ για να αποκρούσουν τα στρατεύματα κατοχής του Ερντογάν. Διότι άλλος μπορεί να έχει τη Μέκκα ως πρότυπη πόλη. Άλλος το Παρίσι, την Ιερουσαλήμ, τη Ροζάβα ή στο Στάλινγκραντ, ο καθείς και τα ενδιαφέροντά του. Είναι άξιο προσοχής να δει κανείς την αντικαπιταλιστική ανάλυση του ΝΑΡ που δεν βλέπει διόλου την τουρκική εισβολή και κατοχή. Ελπίζουμε ότι ο μακρύς αντιιμπεριαλιστικός δρόμος θα τους δώσει δύο δράμια φώτισης.
