Λίγες μέρες μετά την πανηγυρική άφιξη των ραφάλ και τις διθυραμβικές αρλούμπες περί ισχυρής Ελλάδας, αποδείχθηκε ότι το επιτελικό κράτος δεν διαθέτει ούτε καν αλατιέρες! Ο ελληνικός λαός για μια ακόμη φορά, πίσω από την μπουκωμένη προπαγάνδα για την «ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού» βίωσε την ίδια πραγματικότητα της νεοφιλελεύθερης εγκληματικής πολιτικής. Με πανομοιότυπο τρόπο επαναλήφθηκαν τα όσα βιώνει δύο χρόνια τώρα με την πανδημία, με τις βροχές, τις πυρκαγιές, τη ζέστη και το κρύο. Ανυπαρξία κάθε κρατικής μέριμνας, πλήρης απουσία πραγματικής πολιτικής προστασίας, ένας διαλυμένος δημόσιος τομέας με συμπλήρωμα την επικίνδυνη και βαθιά κρατικοδίαιτη ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ενώ μία εβδομάδα πριν τα ΜΜΕ, με τη γνωστή πια τρομολαγνεία, ενημέρωναν για την άφιξη του χιονιά, ενώ παρέλαυναν στα κανάλια οι «άριστοι» του Μητσοτάκη για να ενημερώσουν για την πλήρη ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού και «τα εκχιονιστικά που περίμεναν με τις μηχανές αναμμένες»(!), η χώρα και η πρωτεύουσα της βυθίστηκαν για μια εβδομάδα στο χάος με λίγα εκατοστά χιόνι! Τελικά το μόνο που έπραξε για μια ακόμη φορά με συνέπεια η κυβέρνηση ήταν η αποστολή μηνυμάτων του 112. Σε όλη την Ελλάδα οι πολίτες άκουσαν τη γνωστή πολεμική προειδοποίηση από το κινητό τους, με την οποία ενημερώθηκαν για την άφιξη «επικίνδυνων καιρικών φαινομένων». Έτσι, και το χειμωνιάτικο κρύο και οι νιφάδες χιονιού παρουσιάστηκαν για μια ακόμη φορά ως «θεομηνία», ενώ ο χαρακτήρας αυτής της ενημέρωσης -όπως αποδείχθηκε και σε όλες τις προηγούμενες περιπτώσεις- δεν έχει κανένα άλλο νόημα πέραν της ανάδειξης και του τονισμού της «ατομικής ευθύνης». Εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι όλοι ενημερώθηκαν για την επικείμενη χιονόπτωση εκτός του… επιτελικού κράτους!
Ιστορικό χάος… με ένα τυπικό χειμερινό φαινόμενο
Τα όσα συνέβησαν στην πρωτεύουσα με την έναρξη της χιονόπτωσης αντιστοιχούν σε κανονικές μπανανίες. Χιλιάδες αυτοκίνητα εγκλωβίστηκαν στην Αττική οδό, όπως και σε πολλούς ακόμη δρόμους του εθνικού δικτύου και της πρωτεύουσας. Πάνω από 24 ώρες χιλιάδες οδηγοί παρέμειναν εγκλωβισμένοι στα αυτοκίνητά τους στην Αττική Οδό, ενώ άλλοι τα εγκατέλειψαν στις περισσότερες περιπτώσεις περπατώντας μόνοι προς κάποια έξοδο! Οι περισσότεροι δρόμοι της πρωτεύουσας παρέμειναν για μέρες απροσπέλαστοι, ενώ από Μέσα Μαζικής Μεταφοράς λειτουργούσαν μόνο το ΜΕΤΡΟ και ο ΗΣΑΠ και αυτά με διακοπές!
Όσο και αν οι δημοσιογράφοι επέμεναν να αναφέρονται αποκλειστικά στην Αττική Οδό, υπακούοντας στις βουλές της κυβέρνησης να ρίξει πρόσκαιρα τις ευθύνες στα δικά της κρατικοδίαιτα λαμόγια, το χάος θριάμβευσε σε κάθε γωνιά της Αθήνας. Ούτε καν η πρόσβαση στα Νοσοκομεία εν μέσω πανδημίας δεν εξασφαλίστηκε. Από την ίδια μέρα το απόγευμα, νοσοκομεία όπως το Σωτηρία, το 401 και το Γεννηματά, στο οποίο εδρεύει και το ΕΚΑΒ, στην πραγματικότητα είχαν αποκλειστεί! Και όσο και αν για τις ανάγκες των τηλεοπτικών πλάνων προσπαθούσαν να κρατήσουν καθαρές τις πύλες εισόδου τους, όλοι οι γύρω δρόμοι, όπως η Κατεχάκη, η Μεσογείων και όλοι οι παράδρομοι ήταν κλειστοί! Με αποτέλεσμα, όχι μόνο να μην μπορούν να φτάσουν εκεί ασθενείς, άλλα ούτε καν οι υγειονομικοί! Και είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές περιπτώσεις εργαζόμενοι αυτών των νοσοκομείων που είχαν βάρδια παρέμειναν και την επόμενη μέρα και συνέχιζαν να εργάζονται(!), λόγω της αδυναμίας πρόσβασης των άλλων.
Σε πολλά προάστια της Αθήνας οι δρόμοι παρέμειναν παγωμένοι και τελικά με λίγο χιόνι, κάθε δραστηριότητα στο λεκανοπέδιο -και όχι μόνο- είχε εκ των πραγμάτων σταματήσει. Η κήρυξη διπλής αργίας από το υπουργείο πολιτικής προστασίας περισσότερο είχε το χαρακτήρα επικύρωσης της πραγματικότητας, παρά κάποιου είδους πρόληψης σε αυτές τις συνθήκες. Κλειστοί παρέμειναν και πολλοί δρόμοι του εθνικού δικτύου, όπως η Αθηνών – Λαμίας και η Αθηνών – Κορίνθου.
Πολλές περιοχές στην Αθήνα και κυρίως στην επαρχία έμειναν χωρίς ρεύμα για μέρες, ενώ ήταν πολύ συχνές οι διακοπές. Διακοπές που οφείλονται και σε βλάβες του δικτύου αλλά και στην αδυναμία κάλυψης των αυξημένων φορτίων από τη ΔΕΗ. Και για αυτό άλλωστε έχει προειδοποιήσει η ΡΑΕ και το σχετικό υπουργείο καιρό τώρα τους πολίτες. Η πολιτική της απολιγνιτοποίησης, της «πράσινης μετάβασης και της απελευθέρωσης της ενέργειας» έχει οδηγήσει σε ανεπάρκειες στην παραγωγή, που στις περιόδους αυξημένης ζήτησης -όπως στο κρύο- οδηγούν σε διακοπές!
Τα χιλιάδες παρατημένα αυτοκίνητα στην Αττική Οδό και σε πολλούς ακόμη δρόμους συνέθεταν μια εικόνα απόλυτου χάους. Οδηγοί και επιβαίνοντες που τα εγκατέλειψαν ακόμη και με τη συνδρομή του στρατού(!) οδηγήθηκαν σε ξενοδοχεία και σε πολλές περιπτώσεις αναγκάστηκαν να κοιμηθούν στο πάτωμα. Άλλοι περπάτησαν μόνοι τους μέχρι να φτάσουν σε κάποιο σταθμό του ΜΕΤΡΟ και του προαστιακού, όπου και εκεί επικρατούσε το απόλυτο χάος. Άλλοι ακόμα και μια μέρα μετά παρέμειναν εγκλωβισμένοι με παντελή την απουσία βοήθειας και ενημέρωσης από τον κρατικό μηχανισμό.
Στην Ελλάδα του 2022 σταμάτησαν ακόμη και τα τρένα. Το μέσο που επηρεάζεται λιγότερο από οτιδήποτε άλλο από το χιόνι. Για περισσότερες από 18 ώρες, 200 και πλέον επιβάτες, βρέθηκαν να παγώνουν στα βαγόνια ακινητοποιημένης αμαξοστοιχίας στη Λιβαδειά. Ενώ η μηχανή που έφτασε για να παραλάβει το συρμό συγκρούστηκε με τα βαγόνια με αποτέλεσμα να προκληθούν τραυματισμοί! Αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα των Rafale και των Belharra. Αυτά συμβαίνουν στις εξαρτημένες μπανανίες. Στοκάρουν οπλικά συστήματα για να θησαυρίζουν οι ξένοι δυνάστες, σε ένα κρατικό μπάχαλο που αδυνατεί στην πραγματικότητα να αντιμετωπίσει ακόμη και λίγες νιφάδες χιονιού!
Ιδιωτική πρωτοβουλία…
πάντα αδίστακτη και πάντα κρατικοδίαιτη
Αποτελεί αναντίρρητη αλήθεια ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν αγωνιά για τίποτε άλλο παρά μόνο για την αύξηση της κερδοφορίας του. Αποδείχθηκε -ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια- ότι, σε καταστάσεις ανάγκης, η «συμβολή» του μπορεί να είναι μόνο εγκληματική. Η αλήθεια αυτή έλαμψε στον καιρό της πανδημίας. Η αλήθεια αυτή είναι τόσο ισχυρή, που έλαμψε ακόμη και στην περίπτωση της τελευταίας κακοκαιρίας.
Είναι βέβαιο ότι η Αττική Οδός του Μπόμπολα και του σιναφιού του, την κρίσιμη στιγμή, ακόμη και όταν η κυκλοφορία σε αυτήν είχε διακοπεί, λειτούργησε με κριτήριο το απρόσκοπτο κέρδος. Έτσι συνέχισε να εισπράττει διόδια και να εγκλωβίζει τους οδηγούς σε ουρές χιλιομέτρων. Είναι βέβαιο ότι αυτοί που βρέθηκαν να έχουν στην ιδιοκτησία τους δρόμους φτιαγμένους με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού και να πλουτίζουν καθημερινά σε βάρος του δεν πρόκειται να διαθέσουν ποτέ τα κεφάλαια που απαιτούνται για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Ούτε καν για τη συντήρησή τους. Υπάρχουν εκεί, με σκανδαλώδεις συμβάσεις, για να κόβουν διόδια.
Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν απαλλάσσει την κυβέρνηση από τις εγκληματικές ευθύνες της. Το θέατρο που είχε στηθεί, όπου ο Μητσοτάκης και ο Στυλιανίδης, σε κοινή χορωδία με τα ΜΜΕ, ζητούσαν εξοργισμένοι ευθύνες από την Αττική Οδό είναι πολύ κακοπαιγμένο, άθλιο και πολύ επικίνδυνο.
Ευτυχώς οι δρόμοι στην Ελλάδα παραμένουν ακόμη στην κυριότητα του δημοσίου. Όπως και η ευθύνη για τη λειτουργία τους στο ελληνικό κράτος. Ανεξάρτητα με το αν με συμβάσεις μεταφέρουν υποκριτικά τέτοιες ή άλλες ευθύνες σε εταιρείες, την επίβλεψη και την ευθύνη την έχει το κράτος. Και δεν μπορεί να είναι αλλιώς για τους οδικούς άξονες της χώρας. Το κράτος οφείλει να γνωρίζει για το αν είναι σε θέση μια εταιρία να κρατήσει ανοιχτό έναν τέτοιο δρόμο. Και σε κάθε περίπτωση οφείλει να παρέμβει έγκαιρα με ενημέρωση και παροχή βοήθειας στους εγκλωβισμένους. Δεν έκανε τίποτα απολύτως.
Άλλωστε δεν έκλεισε μόνο η Αττική Οδός. Έκλεισαν όλοι οι δρόμοι της Αθήνας. Έκλεισαν κεντρικές αρτηρίες του εθνικού οδικού δικτύου, του οποίου επισήμως έχει την ευθύνη το κράτος. Μπροστά στην κατακραυγή, ο Μητσοτάκης αναγκάστηκε να βγάλει στη σέντρα έναν κρατικοδίαιτο αστό, για να απαλλαγεί από το τελευταίο εγκληματικό επίτευγμα της κυβέρνησής του. Είναι βέβαιο ότι πρόκειται για «στάχτη στα μάτια». Για μια προπαγανδιστική αθλιότητα. Μόλις το θέμα χαθεί από τα φώτα τής πλήρως ελεγχόμενης δημοσιότητας, η Αττική Οδός όχι μόνο δεν θα έχει καμία «ποινή», αλλά η ληστρική σύμβαση σε βάρος του λαού και του τόπου θα παραμείνει σε ισχύ, ίδια και χειρότερη.
Η άθλια προπαγάνδα τους δεν αρκεί πλέον – Η οργή απλώνεται
Για μια ακόμη φορά η κυβέρνηση και τα πετσωμένα ΜΜΕ της επιχείρησαν να παρουσιάσουν μια χειμωνιάτικη κακοκαιρία ως αναπάντεχο φυσικό φαινόμενο. Πηχυαίοι τίτλοι για «ιστορικό χιονιά», «πολικό αεροχείμαρρο» και «χιονοκαταιγίδες» πλημμύρισαν τις τελευταίες μέρες τα κανάλια. Στόχος ξανά η μετάθεση των εγκληματικών ευθυνών μιας πολιτικής που έχει ρημάξει κάθε τι δημόσιο, που διέλυσε κάθε υποδομή προστασίας, υγείας και πρόνοιας και που με κάθε τρόπο μπουκώνει το μεγάλο κεφάλαιο.
Όχι ο χιονιάς δεν ήταν «ιστορικός». Το να πέσουν μερικά εκατοστά χιόνι είναι ένα απολύτως προβλέψιμο και τυπικό φαινόμενο για τους μεσογειακούς χειμώνες. Ακόμη και με βάση τα στοιχεία της ΕΜΥ, το 2020 είχε χιονίσει περισσότερο. Ιστορικό είναι το μπάχαλο στο οποίο βυθίζει η ΝΔ χρόνια τώρα το ελληνικό κράτος, παίρνοντας τη σκυτάλη από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Οι φανφάρες, η επάρκεια και η αλαζονεία των κυβερνητικών στελεχών δεν έχουν πλέον πέραση. Όσο και αν βογκούν τα τηλεοπτικά τους φερέφωνα, ο καιρός της ανοχής έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Κάθε μέρα αποδεικνύεται ότι η πολιτική των συμπράξεων με τον ιδιωτικό τομέα, η πολυδιαφημισμένη ψηφιακή διακυβέρνηση και οι ψηφιακές κορδέλες του 112 δεν έχουν κανένα νόημα στην αντιμετώπιση της πανδημίας, του κρύου, της βροχής, του χιονιού, του σεισμού ή του καύσωνα και της πυρκαγιάς. Εκεί απαιτούνται υποδομές, μέσα και κρατικός σχεδιασμός. Ό,τι ακριβώς εχθρεύεται και με συνέπεια υπονομεύει δυόμισι χρόνια τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ.
Η διέξοδος και η απάντηση βρίσκεται μόνο στον αγώνα για την ανατροπή αυτής της εγκληματικής πολιτικής. Έναν αγώνα που τον υπονομεύουν εδώ και δύο χρόνια όλες οι δυνάμεις, που εγκλωβίζονται στα αφηγήματα της «εθνικής ομοψυχίας» και τού «μετά θα λογαριαστούμε». Που την ώρα της πανδημίας, της πυρκαγιάς ή της χιονόπτωσης μετατρέπονται σε συμπλήρωμα του κυβερνητικού αφηγήματος, προσφέροντας -μαζί με την σιγή τους- τον πάσης φύσεως εθελοντισμό. Συμβάλλοντας έτσι στο προπαγανδιστικό παιχνίδι της «θεομηνίας», της «ασύμμετρης απειλής» και των «ιστορικών φαινομένων». Δυνάμεις που εκτός των άλλων, εγκλωβίζουν κάθε αντίσταση σε αυτή την πολιτική στο εκλογικό παραβάν και διεκδικούν εκλογικά ποσοστά με… μπουκαλάκια νερό και κρουασάν.
Αγώνας για την ανατροπή της εγκληματικής πολιτικής. Η μόνη επιτακτική ανάγκη!
