Με απόλυτη ειρωνεία πριν από χρόνια κυκλοφόρησε το σλόγκαν «υπάρχει ζωή πριν το θάνατο», αντιστρέφοντας το θρησκευτικό δίπολο για το θάνατο και τη ζωή. Μεταφέροντας και παραφράζοντάς το, μπορούμε ν’ αναρωτηθούμε μαζί με πολλούς άλλους: υπάρχει ζωή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ή αλλιώτικα: μπορούν να ζήσουν οι λαοί χωρίς ΝΑΤΟ και ΕΕ; Χωρίς ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς; Πρέπει να σημειώσουμε ότι βασικότατο όπλο της υποταγής και καθυπόταξης λαών και ανθρώπων είναι η ιδεολογική κυριαρχία των «από πάνω», των ισχυρών.
Οι αρχαίοι Λατίνοι έλεγαν πως πριν το βασιλιά προηγούνται τα λάβαρα, δηλαδή η αναγνώριση της κυριαρχίας του. Είναι επίσης γνωστό πως όλων των κατακτητικών επεμβάσεων των Ευρωπαίων αποικιοκρατών προπορεύονταν οι ρασοφόροι, για να ξεριζώσουν από τους αυτόχθονες τα ντόπια θρησκευτικά ήθη κι έθιμα. Το ίδιο έκαναν οι σταυροφορίες που έγιναν στ’ όνομα του Χριστού.
Θα περπατούσε στο περιβόλι της ανοησίας όποιος δεν έβλεπε στον άνθρωπο ή τις εθνικές και κοινωνικές ομάδες το αίσθημα της ασφάλειας. Να μπορεί να εργάζεται, να σπουδάζει και να ζει χωρίς το φόβο της αυριανής στιγμής, μέρας, χρόνου. Σημειώνουμε ότι οι ανάγκες χωρίζονται σε πραγματικές κι επίπλαστες. Οι πρώτες περιλαμβάνουν τη ζωή, τη στέγαση, την ένδυση, το φαγητό κλπ. Οι επίπλαστες σχετίζονται με όλα τα δευτερογενή και τριτογενή στοιχεία του ανθρώπου, όπως είναι το πολυτελές ντύσιμο, η εξεζητημένη ζωή, το φανταχτερό σπίτι, το ακριβό αυτοκίνητο κ.ά.
Ο σύγχρονος καπιταλισμός διογκώνει αφόρητα τις δεύτερες κι εμφανίζεται ως το αναγκαίο όπλο για να τις αποκτήσει κάποιος. Πάρτε για παράδειγμα τις διακοπές. Από κοινωνικό αγαθό και κατάκτηση, κατάντησαν να είναι άκρως πωλήσιμες και να εμπίπτουν στη σφαίρα των τουριστικών γραφείων. Οι ιμπεριαλιστικοί ιδεολογικοί μηχανισμοί και στη συνέχεια οι ντόπιοι αυλικοί τους εφευρίσκουν δεκάδες τρομοκρατικά διλήμματα, αδιέξοδα, επίγειες κολάσεις για να κάνουν την παρουσία τους απαραίτητη, κάτι σαν αναπνοή δηλαδή.
Σ’ αυτά τους τα παράλογα έτρεξε να συνταχθεί ο δικέφαλος ρεβιζιονισμός. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάς λέει πως γεννήθηκε Ευρωπαίος και η ηγεσία του ΚΚΕ φροντίζει να μετακινήσει την Ευρ. Ένωση στα ψιλά γράμματα και τις πίσω σελίδες. Στ’ αζήτητα δηλαδή, αφού την εξαφάνισε από τη βασική συνθηματολογία του. Η ΕΕ αλλά και το ΝΑΤΟ δεν υπήρχαν πάντα. Δημιουργήθηκαν μετά τον πόλεμο, σε μια προσπάθεια των δυτικοευρωπαίων ν’ αποκτήσουν ιδιαίτερη υπόσταση ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΕΣΣΔ. Δισεκατομμύρια ανθρώπων είναι εκτός ΝΑΤΟ-ΕΕ. Και τα δύο μορφώματα τρίζουν και βαριανασαίνουν, είτε από τις αντιθέσεις τους, είτε από τους αγώνες των λαών.
Την περίοδο του φασισμού θα ’πρεπε, αντί ν’ ακολουθήσουμε το δρόμο του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, να τρυπώσουμε στις μαύρες φτερούγες του ναζισμού; Η ανταπάντηση «μόνοι μας πού πάμε;» είναι λιπόψυχη και αντιιστορική. Πρώτον γιατί δεν ακολουθεί την αρχή «να στηριζομαστε (βασικά) στις δικές μας δυνάμεις» και δεύτερον, γιατί δε διαβάζει σωστά την ιστορία. Πως οι μεγάλες επαναστάσεις έγιναν γιατί -εκτός των άλλων- οι λαοί αποφάσισαν να ξεκόψουν το δρόμο τους από τους κυρίαρχους. Σε κάθε περίπτωση, η εθνική αυτονομία έφερνε κοντύτερα το στόχο της επανάστασης και την ολοκλήρωση της ιδέας να γίνει η εργατική τάξη κυρίαρχη. Τρίτον, γιατί κανείς δε μας λέει πως οι αγροτικές καλλιέργειες διαλύθηκαν στ’ όνομα της ευρωασφάλειας, βάρκες κόπηκαν, ρεύμα, νερό, στέγη βρίσκονται στη μέγγενη των ιδιωτικοποιήσεων.
Η ΕΕ δε σημαίνει καμία ασφάλεια. Είναι και πάει να γίνει, ακόμα περισσότερο, σφαγείο των λαών. Γι’ αυτούς και για δεκάδες ακόμη λόγους εξακολουθούμε θαρρετά και δυνατά να γράφουμε και να φωνάζουμε «Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ».
