Με το θράσος του ισχυρού ψήφισε η ΝΔ το νομοσχέδιο για την παιδεία, όπου λιγότεροι θα σπουδάζουν, χωροφύλακες θα επιτηρούν τα πανεπιστήμια, κόσμος θα σπρώχνεται στα ιδιωτικά. Η δεξιά έβγαλε το προσωπείο, έδειξε το πρόσωπό της, απέναντί της ορθώθηκε σαν ατίθασος πύργος το ποτάμι των χιλιάδων ανθρώπων και η βαθύτερη οργή τους. «Κι αν το περάσει, δε θα τους περάσει», σύνθημα που συγκεντρώνει τη λαϊκή σοφία. Πως άλλες είναι οι βουλές των αρχόντων και άλλες αυτές της ζωής που χιμάει ακάθεκτη και ακατάβλητη. Το υνί υπερηφανεύτηκε πως όργωσε και κομμάτιασε τη γη, για να λάβει τη στέρεη απάντηση «θά ’ρθει η ώρα που θα σε θάψω βαθειά στα σωθικά μου σκουριασμένο και λησμονημένο, γιατί εγώ είμαι η ζωοδότρα και γεννοβολούσα γη, ενώ εσύ είσαι ένα απλό εργαλείο».
Στους δρόμους των μεγάλων πόλεων βουερά ανθρώπινα ποτάμια διαδήλωναν φωνάζοντας για παιδεία και ελευθερία, την ώρα που οι σπαθοφόροι του συστήματος ανακάλυπταν την ανομία και παραβατικότητα στα πανεπιστήμια. Πίσω από τα φουστάνια της ελευθερίας μπορεί να κρύβονται ιδιοτελείς και λούμπεν, όπως πίσω από τα πτυχία των ΑΕΙ/ΤΕΙ βρίσκει κανείς μηδενικά και σατράπηδες. Αλλά κανείς δεν τόλμησε να ψέξει τον Βολταίρο και τον Ρουσσώ γιατί πρότειναν ανθρώπινα δικαιώματα για όλους, όπως κανείς δεν κατηγορεί τον ήλιο γιατί φωτίζει και τους… φασίστες. Αλλά η ιδιωτικοφέρνουσα υπουργός Παιδείας πήρε εργολαβία την υπόθεσή της και βαδίζοντας την κατηφόρα τρέχει γρήγορα στου κακού τη σκάλα. Για ν’ αυξήσει τους φραγμούς στη μόρφωση των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων. Και δεύτερον, για ν’ απλώσει το δίχτυ του φόβου στα πανεπιστημιακά ιδρύματα που αποτελούν -αυτή την ώρα- το ελπιδοφόρο χέρι του κινήματος. Στη φάση της «άπνοιας» τα ΑΕΙ/ΤΕΙ είναι μήτρα αμφισβήτησης, εστίες αντίστασης, αφετηρίες αγώνων. Παρά τα προβλήματα συγκρότησης του σπουδαστικού κινήματος. Από την άλλη, οι δυνάμεις του αστικού συστήματος επιτίθενται κατά μέτωπο στο δικαίωμα των λαϊκών στρωμάτων στη μόρφωση.
Στο τέλος του 20ου αιώνα η αστική τάξη στη χώρα μας χρειαζόταν -λόγω οικονομικών αλλαγών- πιο μορφωμένα και εξειδικευμένα στρώματα. Αυτά που αδυνατούσε να παράσχει το εξατάξιο λύκειο. Η νέα πραγματικότητα και η εισβολή των ιδιωτών, ανέτρεψε αυτή τη συνθήκη, πράγμα που εξέφρασαν δια πυρός και σιδήρου οι Κοντογιαννόπουλος-Αρσένης-Γιαννάκου-Διαμαντοπούλου και υπέθαλψε ο «τετράχρονος» ΣΥΡΙΖΑ. Η μεγέθυνση των κοινωνικών (ταξικών) φραγμών αποτελεί εδώ και μία τριακονταετία μόνιμη εμμονή των κυβερνήσεων που πέρασαν από τον τόπο. Η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, τα bonus στους μαυραγορίτες της γνώσης, η ένταση στους χώρους εργασίας και οι συμμορφωτικές ντιρεκτίβες στη ζωή αποτελούν συνακόλουθα και συμπληρωματικά αυτού του στόχου. Είναι καθήκον των συνδικάτων, των αγωνιστών, των ανθρώπων του χεριού και του μυαλού να σταματήσουν την επιχείρηση αμορφωσιάς από την δεξιά του αστυνόμου και της αγραμματοσύνης. Τα ποτάμια οργής των δρόμων αποδείχνουν ότι η ΝΔ δεν πέρασε ακόμα τα Δερβενάκια. Έχει πολύ δρόμο ακόμα να εμπεδώσει -αν εμπεδώσει- τη γενική κυριαρχία της. Και στο δρόμο θα συναντήσει μαχόμενους ανθρώπους!
Ο Διονύσιος Σολωμός μάς έλεγε πως δεν έχει στο μυαλό του παρά μόνο τη γλώσσα και την ελευθερία. Υπονοούσε πως το αγαθό της μόρφωσης -που εκφράζεται με τη γλώσσα- και η ελευθερία είναι δύο συστατικά στοιχεία των ανθρώπων και του έθνους και πως αξίζει γι’ αυτά να αγωνιστούμε με κάθε τρόπο.
Οι επόμενες μέρες, ο επόμενος χρόνος θα αποδείξει αν στα αλώνια του αγώνα το κυβερνητικό κόμμα μπορεί να πετύχει το άνομο έργο του.
