Ο φασισμός δεν πέφτει από τον ουρανό. Είναι ανθρώπινη αντιδραστική «εφεύρεση» και μόνο με ταξικά γυαλιά μπορούμε να τον ερμηνεύουμε. Ιδού κατάλογος ερωτήσεων και απαντήσεων.
-Είναι ο φασισμός απειλή;
Βεβαίως. Ιστορικά ανασύρθηκε ως τελευταίο οχυρό των αστών στη Γερμανία-Ιταλία-Ιαπωνία κλπ, απέναντι στον κόκκινο κίνδυνο. Γεννήθηκε στα σπλάχνα του καπιταλισμού, δηλαδή τράφηκε από αυτόν και χρησιμοποιήθηκε από το αστικό σύστημα. Διαχωρίζουμε το φασισμό από τις φασιστικές πρακτικές. Το πρώτο σημαίνει κρατική δομή, το δεύτερο πρακτικές. Ο Όρμπαν στην Ουγγαρία και ο Ερντογάν στην Τουρκία βρίσκονται στα όρια του δεύτερου.
-Είναι ο φασισμός ιστορικά ο ίδιος;
Έχει αντιστοιχίες αλλά και διαφορές με τον Α’ παγκόσμιο. Σε κάθε περίπτωση η λατρεία του υπερανθρώπου, η αναίρεση όλων των δημοκρατικών και λαϊκών ελευθεριών, η στρατοκρατία και αστυνομοκρατία, η στοχοποίηση πολιτικών και κοινωνικών ομάδων (κομμουνιστές, Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι στη Γερμανία του μεσοπολέμου), το κυνήγι όλων των αριστερών, η απαγόρευση των συνδικάτων, η κατάργηση του κοινοβουλίου αποτελούν «θεμέλιους λίθους» του φασισμού.
-Είναι ο αντιφασισμός ενιαίος;
Όχι βέβαια. Το τελευταίο διάστημα είδαμε και ακούσαμε το δειλό και ρηχό «αντιφασισμό» των αστών την ώρα που συνομιλούσαν μαζί με τους ανθρώπους της Χρ. Αυγής, τον κούφιο αντιφασισμό των αντιεξουσιαστών τσαμπουκάδων, τον συνεπή και βαθύ αντιφασισμό της αριστεράς και της πραγματικής αριστεράς που βλέπει το αίτιο και όχι μόνο το αποτέλεσμα, που «σκάβει» για να βρει αιτίες. «Το ένα χωρίζεται στα δύο» και ο ενιαίος στην εικόνα αντιφασισμός διακρίνεται σε πολλές κατηγορίες. Αξίζει να πάμε με τους πολλούς, αξίζει όμως εξίσου να πάμε μακρύτερα και βαθύτερα.
-Ποια είναι τα δομικά στοιχεία της φασιστικής ιδεολογίας;
Πέρα από το ότι καθαγιάζουν ιστορικά τους ναζήδες, αξιοποιούν τον εθνικισμό-σωβινισμό, το προσφυγικό και το μίσος απέναντι στους ξένους πρόσφυγες-μετανάστες, το ρατσισμό (ανωτερότητα της φυλής), το σεξισμό (περιφρόνηση στο γυναικείο φύλο με τις θεωρίες για την κατωτερότητα της γυναίκας), την αστυνομοκρατία-στρατοκρατία, την περιφρόνηση του λαού σ’ όφελος του αρχηγού και του ενός, ακόμα και προλήψεις και δεισιδαιμονίες ανάλογα με το κοινό τους.
-Τελείωσε ο ντόπιος φασισμός με τη δίκη της Χρ. Αυγής;
Σε καμία περίπτωση. Διότι οι συνθήκες και το αστικό σύστημα επωάζουν διαρκώς το «αυγό του φιδιού». Είναι πολιτικό λάθος να βλέπουμε το φασισμό μόνο σε περιφερειακές κι εξαρτημένες χώρες. Ο μαύρος κίνδυνος δεν υπάρχει μόνο στη χώρα μας, στην Ουκρανία, την Ουγγαρία αλλά και στη Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία, ΗΠΑ κλπ. Άλλωστε, η σβάστικα εύκολα μεταμφιέζεται σε σβάστικα με γραβάτα, όπως γίνεται στη Γαλλία (Λεπέν) ή την Ιταλία (Σαλβίνι). Χρειάζεται διαρκής αγώνας στις σχολές, τα σχολεία, τους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, εκεί όπου κατοικεί, εργάζεται και μορφώνεται ο λαός.
-Και η βία;
Με αφορμή τις εγκληματικές ενέργειες των μπράβων της Χρ. Αυγής φούντωσε η συζήτηση για τη «βία και τα άκρα». Η θεωρία των άκρων (φασισμός-κομμουνισμός) αποτελεί μία βολική θέση για τους αστούς που τοποθέτησαν τον εαυτό τους στο χώρο του αρμονικού κέντρου. Πρόκειται για ψεύδος. Ο φασισμός και οι φασίστες χρησιμοποιούν τη βία ως έγκλημα κατά των ανθρώπων και του λαού. Αντίθετα οι κομμουνιστές υπερασπίζονται τα λαϊκά και κοινωνικά δικαιώματα και καταφεύγουν στη βία ως έσχατο μέσο πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης των πολέμων, της φτώχειας και της αδικίας. Πρόκειται για δύο εντελώς αντίθετα πράγματα.
-Ποια είναι η ενδεδειγμένη και αποτελεσματική αντιφασιστική δράση;
Οι φασιστικές ομάδες και οι αντίστοιχες πρακτικές δεν αντιμετωπίζονται ούτε με ευχολόγια, εκκλήσεις στο αστικό κράτος και αυταπάτες για τη δικαιοσύνη. Ούτε με «τσαμπουκάδες» και ατομική βία. Ο περιορισμός των φασιστικών ιδεών και των παραγώγων τους γίνεται πολιτικά. Με αντιμετώπιση των γενεσιουργών αιτιών και με «περικύκλωση» καταρχήν στο πεδίο της πολιτικής. Γίνεται με την πειθώ και την απόδειξη στους εργαζόμενους και τη νεολαία. Γίνεται με μαζικό λαϊκό τρόπο όπως απέδειξε το πρόσφατο ογκώδες συλλαλητήριο έξω από τα δικαστήρια στη δίκη της Χρ.Αυγής. Ο φασισμός δεν μπορεί να περάσει όταν βρει μπροστά του τον οργανωμένο λαό.
