Σε κεντρικό πολιτικό θέμα εξελίσσεται το ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών καθώς η κυβέρνηση, παρά τα κοιλοπονήματα και τις μεγάλες δυσκολίες που συναντά στο εσωτερικό της, έχει ξεκαθαρίσει πως θα προωθήσει το σχετικό νομοσχέδιο. Ο Μητσοτάκης είναι αποφασισμένος, παρά το ότι κορυφαία στελέχη του κόμματος εκφράζουν δημόσιες διαφωνίες, παρά το ότι ισχυρή μερίδα της κοινοβουλευτικής του ομάδας αντιτίθεται, παρά το ότι θα βρεθεί σε αντιπαράθεση με την εκκλησία αλλά και με μεγάλο τμήμα της εκλογικής του βάσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη από την άλλη, ήδη έσπευσε να καταθέσει νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών θέλοντας να πάρει προβάδισμα για την προώθηση του ζητήματος και να αλιεύσει εκλογικά οφέλη, μπροστά μάλιστα στην προοπτική να ψηφιστεί το νομοσχέδιο της κυβέρνησης στη βουλή με τις ψήφους της αντιπολίτευσης!
Η πρεμούρα του Μητσοτάκη και ο διαγκωνισμός με τον Κασσελάκη αφορούν την ένταξη της χώρας μας στο κλαμπ των χωρών της Δύσης όπου τα έμφυλα ζητήματα και ο ατομικός δικαιωματισμός που τα συνοδεύει έχουν έρθει εδώ και χρόνια στο επίκεντρο της αστικής πολιτικής, σε μια πελώρια επιχείρηση φιλοτέχνησης προφίλ ψευτοπροοδευτισμού, ανθρωπιστικής και δημοκρατικής ευαισθησίας, υποτιθέμενης καταπολέμησης των προκαταλήψεων. Αυτή η πολιτική αποτελεί το βασικό σημείο αντιπαράθεσης του Μπάιντεν με τον Τραμπ και των δημοκρατικών με τους ρεπουμπλικάνους στις ΗΠΑ και αποτελεί βασική πολιτική επιλογή των κυρίαρχων πολιτικών κύκλων της Ευρώπης που ομνύουν στο όνομα του φιλελευθερισμού, της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού.
Είναι οι ίδιες δυνάμεις σε ΗΠΑ και Ευρώπη που οπλίζουν το χέρι των ισραηλινών σιωνιστών, υπεύθυνες για τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, και που στηρίζουν τους φασίστες της Ουκρανίας. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που είναι υπεύθυνες για αναρίθμητους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, πραξικοπήματα και γενοκτονίες, που ορθώνουν τείχη και πνίγουν μετανάστες που ξεριζώνουν από τις χώρες τους. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που κατεδαφίζουν κοινωνικά δικαιώματα και επαναφέρουν συνθήκες εργασιακής σκλαβιάς, και επιβάλλουν αυταρχικούς νόμους και ανελεύθερα καθεστώτα. Αυτές είναι οι δυνάμεις που μιλούν για πρόοδο και για τα δικαιώματα των ομόφυλων και με αυτές θέλει να ευθυγραμμιστεί ο Μητσοτάκης, συνεχιστής του δόγματος «ανήκομεν εις την δύσιν» ακόμη και με πολιτικό κόστος, για να μην υπάρχουν σκιές στην προστασία που επιζητά από τα υπερατλαντικά και ευρωπαϊκά αφεντικά του.
Έρχεται να μιλήσει η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ για ατομικά δικαιώματα αφού πρώτα οδήγησαν την κοινωνία από τη μια κρίση στην άλλη, αφού έβαλαν στην κλίνη του Προκρούστη και πετσόκοψαν με τους νόμους των μνημονίων αναρίθμητα συλλογικά εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Έρχεται ο Μητσοτάκης να εμφανιστεί με τη μάσκα του ευαισθησίας για κοινωνικές κατηγορίες ανθρώπων, όταν κάθε δύο μέρες ένας εργαζόμενος χάνει τη ζωή του σε εργατικό ατύχημα, όταν οι μισθοί τελειώνουν στα μισά του μήνα και το βρεφικό γάλα στην Ελλάδα είναι από τα ακριβότερα του κόσμου! Έρχονται οι δυνάμεις αυτές που σφίγγουν το δολοφονικό χέρι του Νετανιάχου, που βαφτίζουν τη γενοκτονία αυτοάμυνα, να εμφανιστούν σαν υπερασπιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Τα ατομικά δικαιώματα για το αριστερό και ταξικό κίνημα είναι υπαρκτά, αλλά η όποια αξία τους εξατμίζεται μέσα στις συνθήκες της αποχαλίνωσης των αντικοινωνικών και ανθρωποφαγικών δυνάμεων του καπιταλιστικού συστήματος. Η πάλη του αριστερού κινήματος στρέφεται βασικά και κύρια για την κατάκτηση των συλλογικών δικαιωμάτων, που από αυτά και μόνο από αυτά απορρέουν για τις λαϊκές μάζες τα πραγματικά ατομικά δικαιώματα. Η υπεράσπιση αποκλειστικά των ατομικών δικαιωματων αφορά τις αστικές και ρεφορμιστικές δυνάμεις που παλεύουν για τη διαιώνιση και τον εξωραϊσμό του καπιταλιστικού συστήματος.
Το αριστερό κίνημα, πάντοτε, στάθηκε απέναντι σε κάθε μορφή προκατάληψης φύλου, χρώματος, θρησκείας και σε κάθε μορφή διάκρισης που στιγματίζει, διαιρεί και χωρίζει τους εργαζόμενους στον αγώνα τους για τη ζωή και για την πρόοδο, για τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής τους, για μια κοινωνία πραγματικά ελεύθερη, χειραφετημένη και ανθρώπινη. Και έτσι οφείλει να στέκεται απέναντι στους ομοφυλόφιλους, για τα πλήρη και ισότιμα δικαιώματά τους και από την άποψη αυτή είναι αυτονόητη η συμφωνία με την αναγνώριση των αστικών δικαιωμάτων στο γάμο και στην ελεύθερη διαμόρφωση σχέσεων, όσο και αν ταυτόχρονα το αριστερό κίνημα αναγνωρίζει ότι κάθε μέρα συντελείται η ριζική υπονόμευση των ανθρώπινων και των οικογενειακών σχέσεων μέσα στις συνθήκες της καπιταλιστικής ζούγκλας.
Όσο και αν αναγνωρίζει ότι κάθε μέρα καταστρέφονται τα βασικά συστατικά των σχέσεων και της οικογενειακής ζωής των λαϊκών στρωμάτων μέσα από τη γενίκευση της φτώχειας, της ανέχειας και της ανασφάλειας, της εξάλειψης του ελευθέρου χρόνου και της διάλυσης της κρατικής οικογενειακής στήριξης.
Για αυτήν την υπονόμευση της οικογενειακής ζωής η ακροδεξιά και η εκκλησία του «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» και των μεσαιωνικών αντιλήψεων βγάζει το σκασμό όταν οι οικογενειακές σχέσεις ανατινάζονται πάνω στα εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα. Και το εκκλησιαστικό τους κήρυγμα αντί για «ευαγγέλιο αγάπης», όπως λένε, γίνεται κήρυγμα μίσους, έναντι των αλλοφύλων και των ομοφυλοφίλων, των αλλοθρήσκων και των ξένων. Και από αυτούς τους κύκλους της «τάξης και ηθικής» δεν αναδύεται και λίγη μπόχα σκανδάλων κάθε είδους, μέχρι και σεξουαλικού περιεχομένου, από την Ελλάδα έως την ευρωπαϊκή Δύση. Και ο Μίχος, που δικάζεται για τον αποτρόπαιο βιασμό της δωδεκάχρονης κοπέλας στον Κολωνό, άνθρωπος της εκκλησίας και της Δεξιάς ήταν…
Σε σχέση με το επίμαχο ζήτημα των ομόφυλων ζευγαριών, αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη αντιπαράθεση και αποτελεί ουσιαστικά το καινούργιο στοιχείο είναι το ζήτημα της τεκνοθεσίας. Το ζήτημα του γάμου ομόφυλων είναι μια προέκταση του ζητήματος της συμβίωσής τους. Το δεύτερο λύθηκε με τη νομοθέτηση του σύμφωνου συμβίωσης το 2015. Από την άποψη των ουσιαστικών δικαιωμάτων δεν διαφέρουν αυτοί οι δύο θεσμοί, αλλά ο γάμος συνδέεται περισσότερο με το δικαίωμα της τεκνοθεσίας.
Η πραγματική διάσταση του θέματος της τεκνοθεσίας σε σχέση με το χώρο που καταλαμβάνει στο δημόσιο λόγο είναι εξαιρετικά περιορισμένη καθώς αφορά μια μικρή κατηγορία συνανθρώπων μας, που είναι οι ομοφυλόφιλοι και από αυτούς αφορά μια ακόμη πιο μικρή κατηγορία, όσους προέρχονται από τα εύπορα στρώματα της κοινωνίας και μπορούν να εκπληρώσουν τις προϋποθέσεις τεκνοθεσίας, όπως αυτές υπάρχουν ανεξαιρέτως για όλους τους πολίτες της κοινωνίας. Και είναι γνωστό ότι ακόμη και …«καλοβαλμένα» μικροαστικά στρώματα της κοινωνίας με σταθερές δουλειές και ικανοποιητικές αμοιβές αδυνατούν να εκπληρώσουν τις προϋποθέσεις της τεκνοθεσίας.
Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, ανεξάρτητα από τον αποπροσανατολισμό που συντελείται καθώς τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα θεριεύουν και ανεξάρτητα από το πόσους αφορά, το ζήτημα της τεκνοθεσίας, φεύγει από τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών και εμπίπτει στη σφαίρα των όρων ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης των παιδιών. Και στην εξέταση του ζητήματος υπό αυτό το πρίσμα εγείρονται σοβαρές ενστάσεις και επιφυλάξεις για το αν εντέλει τα παιδιά μετατρέπονται σε όχημα διασφάλισης δικαιωμάτων άλλων, παραγνωρίζοντας τα κριτήρια ανάπτυξης των ίδιων των παιδιών.
Πρόκειται για ένα σύνθετο ζήτημα που πρέπει να απαντηθεί στα πλαίσια της δοσμένης κοινωνίας και όχι θεωρητικά, λαμβάνοντας υπόψη επιστημονικά και παιδαγωγικά πρώτα από όλα κριτήρια για το τί σημαίνει για τα παιδιά, ψυχικά και κοινωνικά, η ανατροφή τους σε ένα νέο, ριζικά διαφορετικό, πλαίσιο οικογενειακών σχέσεων που ανοίγεται, με αντίκτυπο και στις κοινωνικές σχέσεις τους.
Τί σημαίνει παραπέρα η υπόσκαψη του βασικού θεμέλιου της ανατροφής ενός παιδιού που στηρίζεται στη σχέση του με τη μητέρα και τον πατέρα του και η αντικατάσταση με το γονέα 1 και γονέα 2. Ή ακόμη παραπέρα με την έννοια του φροντιστή. Τι σημαίνει η απαλοιφή των αναντικατάστατων -για το προβλεπτό τουλάχιστον ιστορικό μέλλον- των εννοιών και των σχέσεων της μητρότητας και της πατρότητας και η αλλοίωση και υποβάθμισή τους κάτω από την έννοια και τη σχέση της φροντίδας.
Τί επίδραση θα έχει το ζήτημα ότι τα ομόφυλα ζευγάρια θα επιδιώκουν να αποκτήσουν παιδιά μέσω παρένθετης μητέρας, γεγονός που θα δώσει και μια νέα ώθηση στην εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος απόκληρων γυναικών, που αποχωρίζονται τα σπλάχνα τους έναντι αμοιβής. Είναι και αυτό κάποιο βήμα προόδου;
Ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών, όπως προηγούμενα και το σύμφωνο συμβίωσης, είναι για την αριστερή τοποθέτηση ζήτημα που αφορά τα ισότιμα κοινωνικά δικαιώματα. Η πάλη ενάντια σε κάθε προκατάληψη συμπεριλαμβάνει και την πάλη ενάντια στις προκαταλήψεις που σχετίζονται με το σεξουαλικό προσανατολισμό. Το ζήτημα ωστόσο της τεκνοθεσίας προσκρούει σε σοβαρά ερωτήματα πάνω στα οποία δεν έχει δοθεί μια πειστική απάντηση.
