«Στη διάρκεια των επαναστατικών γεγονότων του Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε μια πλατιά αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική ενότητα που οικοδομήθηκε μέσα στη φωτιά του αγώνα. Η ενότητα αυτή, που αγκάλιασε χιλιάδες δημοκράτες και αντιφασίστες που κατέβηκαν στους δρόμους, προήλθε από την αντιπαράθεση δυο ριζικά διαφορετικών πολιτικών κατευθύνσεων, αντιπαράθεση που εκφράστηκε οργανωμένα μέσα στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και καθόρισε την πορεία και το χαρακτήρα του μεγάλου λαϊκού ξεσηκωμού.
Η πρώτη, που υποστηριζόταν και από τις δύο πτέρυγες του ρεβιζιονισμού, το Ρήγα Φεραίο (νεολαία του ΚΚΕεσ.) και την αντιΕΦΕΕ (νεολαία του ΚΚΕ), ήταν μια γραμμή συγκράτησης και υπονόμευσης του μαζικού αντιφασιστικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος και των αγωνιστικών διαθέσεων των μαζών, που επεδίωξε με κάθε τρόπο να αποτρέψει την κατάληψη του Πολυτεχνείου και, όταν απέτυχε, προσπάθησε να την περιορίσει σε ανώδυνα για τη δικτατορία πλαίσια, αυτά των φοιτητικών συνδικαλιστικών αιτημάτων.
Η δεύτερη, που υποστήριξαν μέχρι τέλους οι δυνάμεις του μαρξιστικού-λενινιστικού κινήματος και πολλοί αντιφασίστες αγωνιστές, ήταν μια αγωνιστική αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική γραμμή, που έδωσε τη μάχη για την κατάληψη του Πολυτεχνείου και, όπως έδειξαν τα γεγονότα, όχι μόνο ήταν σωστή αλλά και ανταποκρινόταν στο υψηλό επίπεδο των αγωνιστικών διαθέσεων των λαϊκών μαζών. Η κατεύθυνση αυτή κυριάρχησε σε όλη τη διάρκεια των γεγονότων με τα συνθήματα «Θάνατος στο φασισμό», «Έξω οι Αμερικάνοι», «Έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ», «Εθνική ανεξαρτησία» και καθόρισε το πολιτικό πλαίσιο και το χαρακτήρα του μεγάλου λαϊκού ξεσηκωμού».
(Από τη Διακήρυξη της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ για τα 50 χρόνια από την ηρωική εξέγερση του Νοέμβρη)
Πώς εκφράστηκε συγκεκριμένα η αντιπαράθεση των δυο αυτών ριζικά διαφορετικών κατευθύνσεων στα γεγονότα του τριήμερου ξεσηκωμού; Με την άμεση, ζωντανή παρέμβαση των οργανωμένων αγωνιστών της ΟΜΛΕ και άλλων αντιφασιστών από το μεσημέρι της Τετάρτης 14 Νοέμβρη 1973 στο Πολυτεχνείο, στο χώρο μπροστά στα σκαλιά της Πρυτανείας και της Καλών Τεχνών, όπου είχε γεμίσει από εκατοντάδες φοιτητές του Πολυτεχνείου και άλλων σχολών. Επικρατούσε τότε μεγάλος αναβρασμός και αγωνιστικός ενθουσιασμός, ρίχνονταν και φωνάζονταν διαρκώς το σύνθημα της κατάληψης του Πολυτεχνείου καθώς και άλλα αντιφασιστικά-αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα. Όλο και περισσότεροι φοιτητές προσέρχονταν σε αυτό το χώρο και αγκάλιαζαν το σύνθημα της κατάληψης, δημιουργώντας ένα κλίμα αγωνιστικής ανάτασης που έκφραζε τις αγωνιστικές διαθέσεις της μεγάλης πλειοψηφίας του φοιτητικού και λαϊκού κινήματος, για αντιπαράθεση με το φασιστικό καθεστώς και τη Μαρκεζινική μασκαράτα. Νωρίς το απόγευμα της Τετάρτης το ζήτημα της κατάληψης είχε κριθεί.
Οι απεγνωσμένες προσπάθειες της ΑντιΕΦΕΕ και του «Ρήγα Φεραίου» που συγκαλούν έκτακτες συνελεύσεις των Σχολών του Πολυτεχνείου, παίρνουν αποφάσεις ενάντια στην κατάληψη και περνούν στη συνέχεια επιδεικτικά και προκλητικά σε παράταξη αλυσίδων μπροστά από το χώρο των συγκεντρωμένων και κατευθύνονται στην κεντρική έξοδο της Πατησίων για να αποτρέψουν την κατάληψη, δεν απέφεραν τίποτα, αντίθετα χρεοκόπησαν. Οι περισσότεροι και από αυτούς τους φοιτητές, μόλις έφθαναν στην κεντρική πύλη τής Πατησίων, αντί να βγουν έξω και να φύγουν από το Πολυτεχνείο, έκαναν μεταβολή, γύριζαν πίσω και ενώνονταν με τους συγκεντρωμένους, κάνοντας ακαταμάχητο το σύνθημα της κατάληψης.
Νωρίς το βράδυ υποχρεώνονται και τα στελέχη της ΑντιΕΦΕΕ και του «Ρήγα Φεραίου», όταν η κατάληψη ήταν πια γεγονός, να συρθούν πίσω για να δώσουν τη μάχη του πολιτικού χαρακτήρα της κατάληψης, των συνθημάτων, των αιτημάτων και των στόχων που θα έθετε. Και σε αυτό το επίπεδο, του πολιτικού χαρακτήρα της κατάληψης δηλαδή, εκφράστηκε η δεύτερη σφοδρή αντιπαράθεση. Ήδη από το βράδυ της Τετάρτης, πολύ περισσότερο το πρωί της Πέμπτης, οι αγωνιστές της ΟΜΛΕ, του ΕΚΚΕ και ορισμένων άλλων ομάδων προβάλλουν και γράφουν στους τοίχους του Πολυτεχνείου, σε πανό και σε τρικάκια, πολιτικά συνθήματα και αιτήματα που έκφραζαν τον παλλαϊκό χαρακτήρα της εξέγερσης ενάντια στο φασιστικό καθεστώς και την αμερικανοκρατία.
Συνθήματα όπως, «Θάνατος στο φασισμό», «Λαοκρατία», «Λαϊκή εξουσία», «Έξω οι Αμερικάνοι», «Έξω οι ΗΠΑ», «Έξω το ΝΑΤΟ», «Εθνική Ανεξαρτησία». Οι δυνάμεις του ρεβιζιονισμού αντιτάχθηκαν μανιασμένα σε αυτή την κατεύθυνση, θεωρούσαν προβοκατόρικα αυτά τα συνθήματα, πάσχιζαν να συγκρατήσουν και να περιορίσουν τους στόχους της κατάληψης σε ανώδυνα για το φασιστικό καθεστώς, σπουδαστικά αιτήματα, να μην προσλάβει η εξέγερση χαρακτήρα παλλαϊκού ξεσηκωμού ενάντια στη δικτατορία και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.
Όταν ο σ. Αντώνης Παπαδόπουλος το πρωί της Πέμπτης, 15 Νοέμβρη 1973, σκαρφαλώνει στο περβάζι της Πρυτανείας του Πολυτεχνείου για να γράψει το σύνθημα « Έξω οι Αμερικάνοι», υπηρετώντας τον προσανατολισμό της Οργάνωσης, προσπαθούν με κάθε τρόπο να τον εμποδίσουν, αλλά με την υποστήριξη των συγκεντρωμένων το σύνθημα γράφεται, όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία. Στη συνέχεια μια σειρά αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα κατακλύζουν το χώρο μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο, στους τοίχους, στα πανό και σε τρικάκια που μοιράζονται κατά χιλιάδες στον κόσμο που συνέρεε μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο.
Η ομάδα συντρόφων της ΟΜΛΕ στη Σχολή Καλών Τεχνών, με το σ. Πέτρο Κουφοβασίλη που την καθοδηγούσε ο σ. Κώστας Πετράκης, είναι αυτή που γράφει τα περισσότερα συνθήματα στα πανό που υψώνονται μέσα, στα κάγκελα και έξω στην Πατησίων και τους γύρω δρόμους από τους αντιφασίστες, την Πέμπτη και την Παρασκευή, όπως «Λαϊκή εξουσία», «Θάνατος στο φασισμό», «Έξω οι Αμερικάνοι», «Λαοκρατία» και πολλά άλλα που έχουν απαθανατιστεί στις φωτογραφίες που βλέπουμε στην εξέγερση του Νοέμβρη. Όταν μάλιστα το πανό με το σύνθημα «Λαοκρατία» σηκώθηκε μέσα στο Πολυτεχνείο, το απόγευμα της Πέμπτης, έπεσαν πάνω τα στελέχη του ρεβιζιονισμού για να κατέβει, επειδή το θεωρούσαν προβοκατόρικο και απειλήθηκε σύρραξη, αλλά το πανό όχι μόνο δεν κατέβηκε αλλά και μια σειρά συνθήματα με την επιγραφή «Λαοκρατία» γράφτηκαν στους τοίχους του Πολυτεχνείου.
Έτσι η γραμμή της ηττοπάθειας, του συμβιβασμού, της προσαρμογής τελικά στις επιδιώξεις του φασιστικού καθεστώτος για την προώθηση της «φιλελευθεροποίησης» του Μαρκεζίνη ήρθε σε πλήρη αντίθεση με την εξέγερση του Νοέμβρη. Η γραμμή της πάλης, της σύγκρουσης με το φασισμό, η αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική γραμμή, που υποστήριξαν και εφάρμοσαν οι μαρξιστές-λενινιστές δικαιώθηκε, νίκησε, έγινε η γραμμή του Πολυτεχνείου.
Σε αυτό συνέβαλαν οι δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες που βρίσκονταν οργανωμένοι στα αντιφασιστικά σχήματα της ΟΜΛΕ και συμμετείχαν στον τριήμερο ηρωικό ξεσηκωμό του Νοέμβρη. Οι σύντροφοι αυτοί, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, μάχονται αδιάλειπτα κοντά 50 χρόνια μέσα από τις γραμμές του Μ-Λ ΚΚΕ, για την προώθηση των μεγάλων, ανεκπλήρωτων αιτημάτων του παλλαϊκού ξεσηκωμού που παραμένουν πάντα επίκαιρα.
