Αντιμέτωποι με την υλοποίηση του άρθρου 99 του νόμου-πλαισίου, που ψηφίστηκε τον Ιούλιο στη Βουλή, βρίσκονται χιλιάδες φοιτητές καθώς πλέον το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας βγαίνει από τα υπάρχοντα προγράμματα σπουδών και εντάσσεται σε ξεχωριστούς κύκλους σπουδών. Ειδικότερα, το Πιστοποιητικό Επάρκειας θα χορηγείται πλέον σε αποφοίτους δημοσίων πανεπιστημίων ή ιδιωτικών κολεγίων (!) σε ξεχωριστά προγράμματα σπουδών, που θα παρέχονται από παιδαγωγικά τμήματα ή τμήματα που σχετίζονται με την εκπαίδευση, διάρκειας δύο ακαδημαϊκών εξαμήνων.
Ενδεικτικά, με βάση το αντίστοιχο πρόγραμμα σπουδών που προσφέρει το Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Φιλοσοφικής Σχολής του ΕΚΠΑ, η παρακολούθηση των μαθημάτων του προγράμματος είναι υποχρεωτική, ενώ αν κάποιος φοιτητής δεν παρακολουθήσει το 90% των παραδόσεων ενός μαθήματος ή αποτύχει στην εξέτασή του, καλείται να πληρώσει 50 ευρώ ανά μάθημα για να μπορέσει να το ξαναδώσει. Περιττό να αναφέρουμε πως στα νέα αυτά προγράμματα, κάθε φοιτητής που δεν έχει προλάβει να ολοκληρώσει τις σπουδές του σε 2 χρόνια, αυτόματα θα διαγράφεται.
Στο σημείο αυτό πρέπει να θυμίσουμε πως ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ που με τον νόμο Γαβρόγλου το 2018 θέσπισε τα Πιστοποιητικά Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας, ανοίγοντας τον δρόμο στην απόσπαση της επάρκειας από τα πτυχία και τα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών, οδηγώντας στη δημιουργία μιας ολόκληρης αγοράς -στην πραγματικότητα- πιστοποιητικών επάρκειας. Προχωρώντας στο ίδιο αντιεκπαιδευτικό μονοπάτι, η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται τώρα να εξειδικεύσει την αφαίρεση της επάρκειας από τα πτυχία των φοιτητών, δίνοντας τη δυνατότητα και σε αποφοίτους ιδιωτικών κολεγίων να αποκτούν πιστοποιητικά επάρκειας, υλοποιώντας στην πράξη την περαιτέρω υποβάθμιση των πτυχίων, εξισώνοντας τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των δημοσίων πανεπιστημίων με εκείνα των αποφοίτων ιδιωτικών κολεγίων.
Και είναι αυτή η αντιεκπαιδευτική πολιτική που χωρίζει τους εκπαιδευτικούς σε “επαρκείς” και “ανεπαρκείς”, που με τόσο θράσος ομολογεί πως η επάρκεια των μελλοντικών εκπαιδευτικών δε θα δίνεται απρόσκοπτα και δωρεάν, ενταγμένη με συγκεκριμένα παιδαγωγικά και διδακτικά μαθήματα στα προγράμματα σπουδών, αλλά μπορεί να δίνεται στον καθέναν, αρκεί να μπορεί να την αγοράσει. Λειτουργώντας και σαν “δούρειος ίππος” για την εισαγωγή διδάκτρων στα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών, η νέα αυτή εξέλιξη με την απόσπαση της επάρκειας από τα πτυχία αποτελεί ταυτόχρονα εφαρμογή του λεγόμενου “Προσοντολογίου” για τους εκπαιδευτικούς, εισάγοντας ένα ακόμη εμπόδιο, έναν ακόμη φραγμό για να μπορέσουν να διεκδικήσουν μία θέση στα σχολεία. Η κατεύθυνση αυτή ενισχύεται ιδιαίτερα με το ενδεχόμενο η απόκτηση του πιστοποιητικού επάρκειας να απαιτηθεί και από τους μόνιμους και αδιόριστους εκπαιδευτικούς σε κάποια στιγμή στο μέλλον.
Καμώνεται η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας (όπως και προηγούμενα η αντίστοιχη του ΣΥΡΙΖΑ) πως ενδιαφέρεται για την επάρκεια των αυριανών εκπαιδευτικών. Αποτελεί το λιγότερο πρόκληση να μιλούν για την επάρκεια των εκπαιδευτικών εκείνοι που με την πολιτική τους έκλεισαν και συγχώνευσαν σχολεία, τμήματα και σχολές, εκείνοι που αφήνουν τα σχολεία με χιλιάδες κενά για να καλύπτονται από αναπληρωτές με μισθούς πείνας, εκείνοι που δεν πραγματοποιούν -παρά ελάχιστους- διορισμούς εκπαιδευτικών, εκείνοι που έχουν αφήσει τα πανεπιστήμια με σχεδόν το μισό διδακτικό και διοικητικό προσωπικό από το 2011, εκείνοι που πέταξαν χιλιάδες μαθητές έξω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, εκείνοι που αφήνουν χιλιάδες φοιτητές έξω από τις εστίες, εκείνοι που σε τελική ανάλυση υποβαθμίζουν τα πτυχία και τον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, η διάσπαση των πτυχίων σε διαφορετικούς κύκλους και προγράμματα σπουδών, τα δίδακτρα, το κυνήγι “προσόντων” και “δεξιοτήτων” αποτελεί βασική επιλογή στην εκπαιδευτική πολιτική όλων των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων και είναι πιστή εφαρμογή των δογμάτων της ΕΕ και του ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση.
Στην πραγματικότητα, καθόλου δεν ενδιαφέρεται το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση για την παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια. Αντίθετα, εφαρμόζοντας την πολιτική των περικοπών και της επιχείρησης διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, επιχειρεί τώρα να μεταθέσει τις κυβερνητικές ευθύνες στις πλάτες των φοιτητών. Να πείσει την κοινωνία πως για τα κενά στα σχολεία δεν ευθύνεται η αντιεκπαιδευτική πολιτική των περικοπών και των διορισμών εκπαιδευτικών με το σταγονόμετρο, αλλά οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί που δεν παρακολούθησαν αρκετά επιμορφωτικά σεμινάρια, που δεν πλήρωσαν για πιστοποιητικά επάρκειας.
Υ.Γ. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση υλοποιεί την απόσπαση της επάρκειας από τα πτυχία, δήθεν για τον “εξορθολογισμό” της εκπαίδευσης και την “κατάλληλη επιμόρφωση” και την “παιδαγωγική επάρκεια” των αυριανών εκπαιδευτικών, πριν από λίγες μέρες, φοιτητής στη Νομική ΑΠΘ έπεσε από τον 3ο όροφο και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο επειδή δε χωρούσε σε αμφιθέατρο που πραγματοποιούνταν μάθημα. Η υποκρισία περισσεύει…
