Νικητής του δεύτερου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών, με ποσοστό 58,5%, αναδείχθηκε ο Εμανουέλ Μακρόν. Την ίδια ώρα, η αντίπαλός του, η ακροδεξιά υποψήφια της «Εθνικής Συσπείρωσης» (πρώην «Εθνικού Μετώπου»), Μαρίν Λεπέν, κατάφερε να εκτινάξει τα ποσοστά της σε σχέση με τις εκλογές του 2017, λαμβάνοντας το 42% των ψήφων, άνοδος σχεδόν 8%.
Ο Μακρόν χρησιμοποίησε εκβιαστικά διλήμματα προς το γαλλικό λαό, στηριγμένος σε μεγάλο βαθμό στο αφήγημα της υπεράσπισης των «δημοκρατικών δυτικών αξιών», την ώρα που προσπάθησε να οικοδομήσει ένα «δημοκρατικό μέτωπο» απέναντι στην ακροδεξιά.
Στο πλαίσιο αυτό, μέσα σε ένα ρευστό σκηνικό φόβου και ανασφάλειας για το μέλλον, ο επανεκλεγείς Γάλλος πρόεδρος επιχείρησε να προσεταιριστεί τους ψηφοφόρους του ηγέτη της γαλλικής ρεφορμιστικής αριστεράς, Ζακ Λυκ Μελανσόν.
Όπως όμως έχει ήδη γράψει ο «ΛΔ», με αφορμή το αποτέλεσμα του α΄ γύρου των φετινών προεδρικών εκλογών της Γαλλίας, «φαίνεται ότι οι διάφορες “δημοκρατικές πανστρατιές” δεν αντιμετωπίζουν την άνοδο της ακροδεξιάς, αφού την γεννούν και την ενισχύουν οι διαχρονικές, αντιλαϊκές πολιτικές που υλοποίησαν όλες οι κυβερνήσεις».
Ο Μακρόν είναι αυτός που κατά την περασμένη πενταετή θητεία του, προώθησε μια σειρά από αντεργατικούς νόμους και διατάγματα που επιδείνωσαν τις εργασιακές σχέσεις και εφάρμοσε σκληρή καταστολή ενάντια σε απεργούς, σε μια σειρά από κλάδους και σε φοιτητές.
Παράλληλα, ένθερμος στυλοβάτης του αντικομμουνισμού και της θεωρίας των δύο άκρων, ο Μακρόν υποστήριξε ανιστόρητες, αναχρονιστικές και συνάμα συκοφαντικές θεωρίες, με στόχο να πλήξει την αριστερά και το εργατικό κίνημα.
Στο ίδιο πλαίσιο αποδείχτηκε στυγνός πολιτικός, επικεφαλής μιας ιμπεριαλιστικής δύναμης. Έτσι ο Μακρόν οδήγησε τη Γαλλία σε επεμβάσεις στην Αφρική και σε άλλες χώρες, έδωσε τα πάντα για τα συμφέροντα του γαλλικού μονοπωλιακού κεφαλαίου, προώθησε αντιδραστικές συμφωνίες ως «απάντηση» στην AUKUS των αγγλοαμερικανών ανταγωνιστών του, πούλησε ένα πανάκριβο εξοπλιστικό πρόγραμμα στην Ελλάδα και έδεσε την Ελλάδα στο γαλλικό ιμπεριαλιστικό άρμα, πουλώντας «προστασία» απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.
Την ίδια ώρα, σε σταθερή άνοδο στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, η Λεπέν επιχειρεί να εμφανιστεί ως «μετριοπαθής», να απαλύνει ή και να εξαλείψει την εικόνα τού «σκληρού» ακροδεξιού πατέρα της, με στόχο να προσελκύσει ευρύτερα στρώματα ψηφοφόρων, δηλώνοντας μεταξύ των άλλων ότι δεν επιδιώκει «αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά βελτίωσή της».
Ουσιαστικά η Λεπέν εκφράζει μερίδα του γαλλικού κεφαλαίου που διαβλέπει μια διαφορετική οδό στην προώθηση των συμφερόντων του, όχι με την ίδια «πίστη» στην ΕΕ. Παράλληλα, η υποψήφια της «Εθνικής Συσπείρωσης» πλασάρεται ως «χρυσή εφεδρεία» του συστήματος, καθώς φαίνεται να συνδυάζει στο πρόσωπό της τόσο την προσέλκυση της ψήφου πλατύτερων στρωμάτων της γαλλικής κοινωνίας όσο και τη συσπείρωση μερίδας της μεγαλοαστικής τάξης.
Επόμενος γύρος οι βουλευτικές εκλογές του Ιούνη
Επόμενος γύρος στην πολιτική αναμέτρηση της Γαλλίας είναι οι βουλευτικές εκλογές του Ιούνη. Σε αυτές ο Μακρόν επιχειρεί «στροφή στα δεξιά», συναντώντας τον πρώην πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, ο οποίος έχει ταχθεί υπέρ της προσέγγισης Ρεπουμπλικάνων – προεδρικής πλειοψηφίας, μετά από κάλεσμα του ίδιου του προέδρου.
Από την άλλη, η Μαρίν Λεπέν θα επιδιώξει την επανεκλογή της στη Βουλή, ενώ στόχος της «Εθνικής Συσπείρωσης» είναι να εξασφαλίσει τουλάχιστον 15 έδρες που θα της επιτρέψουν να σχηματίσει κοινοβουλευτική ομάδα. Το 2017, το κόμμα της Λεπέν είχε κερδίσει οκτώ έδρες.
Ταυτόχρονα, μετά τους Οικολόγους και το ρεβιζιονιστικό Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα συμφώνησε να κατέβει στις βουλευτικές εκλογές σε κοινό ψηφοδέλτιο με την Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν. Ο τελευταίος βρίσκεται δε σε διαβουλεύσεις και με το Σοσιαλιστικό Κόμμα.
