Έχοντας κηρύξει τον πόλεμο στον Τσίπρα, καθώς “υπερασπίζεται τον χώρο από τυχοδιώκτες που δεν έχουν καμιά σχέση με την κεντροαριστερά”, η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ είδε με ικανοποίηση τον Γ. Παπανδρέου, αλλά και το “θείο βρέφος” Λαλιώτη να τάσσονται στο πλευρό της στη συγκυρία ενάντια στις επιθέσεις φιλίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα δύο ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, διακηρύσσοντας την “αδιατάρακτη ιστορική και πολιτική σχέση τους’’ με το κόμμα της Φ. Γεννηματά, λειτούργησαν όπως φαίνεται ως ανάχωμα στην προϊούσα τάση αποσυσπείρωσης του “νέου φορέα”.
Ενεργοποίησαν ως ένα βαθμό τα αντανακλαστικά αυτοσυντήρησης της βάσης του (μασκαρεμένου) χρεοκοπημένου πασοκισμού, τορπιλίζοντας τις πολλά υποσχόμενες “ειλικρινείς” πρωτοβουλίες του Τσίπρα.
Η εκδήλωση της “Γέφυρας” χαρακτηρίστηκε από τον εκπρόσωπο τύπου του Κινήματος Αλλαγής, Χρηστίδη, ως “γέφυρα των στεναγμών”, αφού “εκεί παρέλασε το μισό υπουργικό συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ και οι γνωστοί γυρολόγοι (Ραγκούσης, Μπίστης κ.ά)”.
Επιχειρώντας παράλληλα να αποκομίσει επικοινωνιακά οφέλη στον απόηχο της σχετικά μαζικής συγκέντρωσης του ΚΙΝΑΛ στη Θεσσαλονίκη, από την οποία ωστόσο απουσίαζε επιδεικτικά ο Ε. Βενιζέλος, η Φ. Γεννηματά -παίρνοντας τον ίσκιο της για μπόι- τόνισε πως “το ΠΑΣΟΚ είναι στην πρώτη γραμμή της προσπάθειας, ο κόσμος τρέχει να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ…για κάθε έναν που εξαγοράζεται, χίλιοι επιστρέφουν στο Κίνημα Αλλαγής”.
Σε κάθε περίπτωση οι σειρήνες του Τσίπρα “που δεν θέλει να εξαϋλώσει την κεντροαριστερά”, δυνάμωσαν μετά το “τολμηρό” κάλεσμά του εν είδει διαγγέλματος “σε όσους αυτοπροσδιορίζονται προοδευτικοί, χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλεισμούς”.
Η επιχείρηση ασφυκτικού εναγκαλισμού του ΚΙΝΑΛ και (των υπολειμμάτων) του Ποταμιού κορυφώθηκε τις παραμονές, αλλά και ανήμερα της περιβόητης εκδήλωσης με τη συμμετοχή του επικεφαλής των Ευρωπαίων σοσιαλιστών, Ο. Μπούλμαν.
Το Κίνημα Αλλαγής απείχε από το “ιδιωτικό πάρτι με οικοδεσπότη τον ΣΥΡΙΖΑ”, όπως και ο Σ. Θεοδωράκης που “είναι απέναντι και στους συντηρητικούς και στους λαϊκιστές”. Συμμετείχαν ωστόσο στελέχη της ΔΗΜΑΡ, με τον Θεοχαρόπουλο να πλειοδοτεί στις παράτες περί της ενότητας των προοδευτικών δυνάμεων.
Αξίζει να σημειωθεί πως πέρα από τις αμοιβαίες φιλοφρονήσεις Τσίπρα και Μπούλμαν, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να κρατήσει τις ισορροπίες ανάμεσα στα ετερόκλητα στοιχεία της αμφίπλευρης διεύρυνσης που επιχειρεί.
Στα πλαίσια αυτά, παρουσία της “καραμανλικής συνιστώσας” (Αντώναρος, Ζώης), αναφέρθηκε “στο μοιραίο λάθος του Γ. Παπανδρέου να παραδοθούν τα κλειδιά της διαχείρισης στο ΔΝΤ”.
Από την άλλη πλευρά, πασχίζοντας να κρατήσει ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τον (απόντα) πρωθυπουργό του πρώτου μνημονίου και το ευρύτερο ακροατήριο της λεγόμενης κεντροαριστεράς, ο Τσίπρας αναφέρθηκε με ψελίσματα “σε μια δεξιά κυβέρνηση λίγο πριν την κρίση που φρόντισε να εκτινάξει το έλλειμμα σε δυσθεώρητα μεγέθη”.
Ο ίδιος ο Μπούλμαν με τη σειρά του, σταθερά στο ρόλο του πολιορκητικού κριού του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής, εξύμνησε τον Γ. Παπανδρέου αλλά και τον έτερο απόντα Γ. Καμίνη, ως “παραδείγματα προοδευτικής πολιτικής”.
Στα παραπάνω, ο Χρηστίδης αντιπαρέβαλε πως “την προοδευτική διακήρυξη για την Ευρώπη τη συναποφασίσαμε στο συνέδριο στη Μαδρίτη με το ευρωπαικό σοσιαλιστικό κόμμα και αιχμή την υποψηφιότητα του κ. Φρανς Τίμερμανς για την προεδρία της ευρωπαικής επιτροπής.Όλα αυτά απουσιάζουν από τη σημερινή εκδήλωση”.
Όσον αφορά το Ποτάμι, ο Θεοδωράκης, σε μια νέα επίδειξη μικρομεγαλισμού, έθεσε “κάτω όριο” στις ευρωεκλογές για το κόμμα του τις 500.000 ψήφους, για να τα μαζέψει, πριν αλέκτορα φωνήσαι, τονίζοντας πως “αν το Ποτάμι δεν πάει καλά θα είναι ένα καμπανάκι για εμάς”.
Από την πλευρά του ο επικεφαλής του εκλογικού σχεδιασμού, Γ. Κωνσταντινίδης, μίλησε για… “τη δυνητική εκλογική επιρροή που επιτρέπει αισιοδοξία”. Συνέχισε δημαγωγώντας ασύστολα πως “στηρίζουμε τις ίδιες θέσεις επί πέντε χρόνια… θα συνεργαστούμε με το πρώτο κόμμα μετά τις εκλογές”, βαπτίζοντας την εξουσιολαγνεία του Σ.Θεοδωράκη και των “εθελοντών του” ως… “συμμετοχή στα κέντρα λήψης αποφάσεων… το Ποτάμι δε θέλει καρέκλες και αξιώματα”.
Στη συγκυρία ο χρεοκοπημένος Θεοδωράκης, ο οποίος, για να ξεφύγει από τα αζήτητα όπου παραδέρνει, συναντήθηκε με το Γάλλο πρέσβη τασσόμενος υπέρ “του μανιφέστου Μακρόν” για την Ευρώπη, φαίνεται πως εκπέμπει σήματα προσέγγισης προς τον Μητσοτάκη, μετά την ολοκλήρωση της υπερψήφισης της συμφωνίας των Πρεσπών.
Στα πλαίσια αυτά τονίζει πως “η άλλη διακυβέρνηση που χρειάζεται η χώρα δεν μπορεί να είναι μια αυτοδύναμη ΝΔ”, διαπιστώνοντας ξαφνικά πως “ο Κ. Μητσοτάκης πολλές φορές λέει πράγματα που έχει πει το Ποτάμι”.
