Θα πρέπει να συμφωνήσουμε πως οι πράξεις ενός μεμονωμένου ανθρώπου δεν μπορεί να χαρακτηρίζουν τη φυλή του, την τάξη του, όλο του το σόι. Άλλωστε, ακόμα και η αστική δικονομία και δικαιοσύνη δεν χαρακτηρίζει και τιμωρεί το άτομο για την εν γένει φυσιογνωμία του αλλά για τις πράξεις του. Θα ήταν παράλογο να γενικεύουμε λέγοντας «οι Τούρκοι είναι έτσι, οι Αλβανοί αλλιώς, οι Μακεδόνες αλλιώτικα».
Ωστόσο, οι πρόσφατες εξελίξεις για τους βιαστές, τους παιδόφιλους, τα κοινωνικά καθάρματα, μας βάζουν στον πειρασμό δεύτερων σκέψεων. Οι αστυνομικοί που βίαζαν στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας, οι ομογάλακτοί τους που χτύπησαν έως θανάτου το Β. Μάγγο, ο «ελληναράς» Μίχος και η μαστροπεία του, ο συναγελασμός ακροδεξιών με την εκκλησία και τις δυνάμεις καταστολής, η κόσμηση ψηφοδελτίων της ΝΔ με ανθρώπους του κοινού ποινικού δικαίου και ανθρωποφάγους δεν πρέπει να περνούν απαρατήρητα και άνευ σχολιασμού.
Αν θεωρήσουμε ότι «ο άνθρωπος είναι το σύνολο των κοινωνικών του σχέσεων», σίγουρα θα αποφύγουμε το DNA και το «αίμα» ως προσδιοριστική και γενεσιουργό αιτία των παραβατικών συμπεριφορών. Ο άνθρωπος γίνεται και δεν γεννιέται. Γι’ αυτό άλλωστε και οι αριστεροί, οι κομμουνιστές και όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι επιμένουν στο μεγάλο ρόλο της παιδείας και γενικότερα της διαπαιδαγώγησης. Μια διαπαιδαγώγηση η οποία δεν σταματά στην εφηβική ηλικία αλλά εκτείνεται ως τα βαθιά γηρατειά. Η γνωστή ρήση «γηράσκω αεί διδασκόμενος» διατηρεί όλη την αξιακή της βαρύτητα.
Αλλά πώς γίνεται όλη η βορβορώδης πραγματικότητα να βρίσκεται και να αναπαράγεται μέσα στους πολιτικούς χώρους της δεξιάς, της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού; Διότι ο κατάλογος των ανθρώπων που συμπεριφέρονται ως λύκοι βρίσκει γόνιμο έδαφος και λίπασμα κατά βάση -αν όχι αποκλειστικά- στο δεξί μέρος του πολιτικού και κοινωνικού τόξου. Πράγμα ευεξήγητο και απολύτως σαφές. Στην αξιακή κλίμακα -ή αν θέλετε ιδεολογία- των δεξιών και φασιστικών μορφωμάτων υπάρχει η υποτίμηση του ανθρώπου, της γυναίκας ειδικότερα, η περιφρόνηση του αδύναμου και ο εκθειασμός του ισχυρού, η συνειδητή αγνόηση της αιτίας και η υπερβολή του γεγονότος, η λατρεία του αρχηγού, η μισαλλοδοξία και ο μηδενισμός των άλλων εθνών και των άλλων φυλών. Ο διαχωρισμός με βάση το χρώμα, τη θρησκεία, το φύλο, τις προτιμήσεις.
Αντίθετα η αριστερά και οι αριστεροί διαπαιδαγωγούνται με τις αρχές της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ενότητας και του σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Επομένως είναι απολύτως εξηγήσιμο, ένας άνθρωπος που βρίσκεται στις τάξεις του ενός ή του άλλου «στρατοπέδου» να διαπαιδαγωγείται και να διαμορφώνεται με αυτούς ή τους άλλους κοινωνικούς κώδικες.
Θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι τα άτομα που καθοδηγούνται από τα ζωώδη ένστικτα και τις άλογες συμπεριφορές οσμίζονται και βρίσκουν το πολιτικό ισοδύναμό τους σε χώρους κανιβαλισμού και αγριανθρωπισμού. Αν μάλιστα στο παραπάνω λάβει κανείς υπόψη και το πολεμικό και βάρβαρο κλίμα που προσθέτει η αγορά και οι λάτρεις της (δηλαδή ο αντιανθρώπινος καπιταλισμός), τότε θα καταλάβουμε γιατί διαφέρουν τόσο το ένα «σχολείο» από το άλλο.
Ένας κλασικός του μαρξισμού έλεγε ότι οι κομμουνιστές είναι άνθρωποι από άλλη στόφα. Θα προσθέταμε ότι μπορούν να γίνουν με συστηματική διαπαιδαγώγηση άνθρωποι άλλης κοπής.
Μόνο αν δούμε έτσι τα πράγματα θα εξηγήσουμε γιατί ο εσμός των καθαρμάτων σιτίζεται και αναπαράγεται στις στρούγκες και στους κόλπους των αστικών κομμάτων. Έχει και η αριστερά τις λόξες και τους «λοξίες» της. Μόνο που προσπαθεί να τους οδηγήσει διαφορετικά. Και πάντως δεν θα κλοτσάει τον Ζακ στο πεζοδρόμιο της Ομόνοιας. Αν υπάρχει αντίρρηση ας ειπωθεί.
