Ισχυρές αναταράξεις δοκιμάζουν το αστικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα μιας εκλογικής διαδικασίας (ευρωεκλογές), που μέχρι πρότινος θεωρούνταν γενικά ανώδυνη και περιορισμένης σημασίας ως προς τις πολιτικές επιπτώσεις, άνοιξαν κυριολεκτικά τον ασκό του Αιόλου. Η σχετική σταθεροποίηση που είχε επιτευχθεί την τελευταία πενταετία της διακυβέρνησης της χώρας από τη ΝΔ, μετά από μια μακρά περίοδο γενικευμένης φθοράς και ρευστότητας που αναδιάταξε τον πολιτικό χάρτη της χώρας, αποτελεί παρελθόν. Μια βαθιά πολιτική κρίση, με χαρακτηριστικά σφοδρής αντιπαλότητας και ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, αναδύθηκε και συμπαρασύρει και τα τρία κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ) σε μια δίνη αβέβαιων εξελίξεων.
Οι δραματικές κοινωνικές συνθήκες της διευρυνόμενης φτώχειας και εξαθλίωσης οδήγησαν στην πρωτοφανή, για τα ελληνικά δεδομένα, αποχή και τη μεγάλη αποδοκιμασία της κυβερνητικής παράταξης της ΝΔ, κατά πρώτο λόγο, αλλά και των πολιτικών κομμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ που μοιράζονται μαζί της τις ευθύνες της σφοδρής αντιλαϊκής επίθεσης ολόκληρης της μνημονιακής περιόδου μέχρι σήμερα.
Τα τρία κόμματα -στυλοβάτες της ξενοκρατίας και της ντόπιας ολιγαρχίας- εισπράττουν τα επίχειρα της ολέθριας, για το λαό και τη χώρα, πολιτικής τους. Η λαϊκή αποχή και η λαϊκή ψήφος τα αποδοκίμασε, τα συρρίκνωσε και τώρα δοκιμάζονται από ισχυρούς κλυδωνισμούς και εντεινόμενα αδιέξοδα, με την ευθεία αμφισβήτηση των ηγεσιών τους να αποτελεί την κορυφή -και μόνο- του παγόβουνου.
Ισχυροί κλυδωνισμοί και βαθιά πολιτική κρίση
Στη ΝΔ, μετά τις εντάσεις που σημειώθηκαν στην πρόσφατη πολύωρη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής της Ομάδας, ο Κυρ. Μητσοτάκης δέχθηκε ευθεία δημόσια αμφισβήτηση και νέα ισχυρότερα πυρά, με χαρακτηριστικά μάλιστα προγραμματικής αντιπαράθεσης, από τους δύο πρώην πρωθυπουργούς (Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή) που παρευρέθηκαν και εκφώνησαν ομιλίες στο Πολεμικό Μουσείο, στην παρουσίαση του βιβλίου του δημοσιογράφου Μανόλη Κοττάκη «Οι απόρρητοι φάκελοι του Καραμανλή».
Το ισχνό 28% των ευρωεκλογών, μετά τον περσινό «θρίαμβο» του 41%, έχει μεταβάλει άρδην το σκηνικό της αλαζονικής πολιτικής κυριαρχίας της κυβερνώσας παράταξης, απελευθερώνει αντιθέσεις και προσωπικές ατζέντες και ανοίγει και αναδεικνύει ζητήματα επαναπροσδιορισμού και αλλαγής θέσεων και στοχεύσεων. Το πολιτικό κεφάλαιο του Κυρ. Μητσοτάκη είναι σε τροχιά σοβαρής συρρίκνωσης. Η ΝΔ έχει εξαντλήσει την όποια δυναμική εγκλωβισμού πλατιών λαϊκών στρωμάτων στην αντιδραστική πολιτική της επιρροή. Η πλασματική εικόνα της παντοδυναμίας της έγινε θρύψαλα. Τίτλοι τέλους έχουν μπει στην εποχή όπου ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του, προτάσσοντας τη «λαϊκή εντολή» του 41%, κόμπαζαν πως τίποτε δεν μπορεί να μπει εμπόδιο στην επιθετική, ακραία αντιλαϊκή πολιτική τους. Η φθορά είναι παρούσα και προϊούσα. Οι πρώτοι σοβαροί τριγμοί, τα «αντάρτικα» και οι ομαδοποιήσεις πληθαίνουν και δεν κρύβονται. Η προοπτική απώλειας της κυβερνητικής εξουσίας λειτουργεί πάντοτε ενισχυτικά στα φαινόμενα πολιτικής κρίσης.
Στο ΣΥΡΙΖΑ, η κατάσταση είναι εκρηκτική. Αιχμές, έντονες διαφοροποιήσεις, παραιτήσεις, «μπλοκ των 87», «διαρροές κύκλων», καταγγελίες, βαριοί χαρακτηρισμοί, ίντριγκες, καταιγισμός χυδαιοτήτων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ολοκληρώνουν την εικόνα πλήρους εκφυλισμού και συνθέτουν ένα περιβάλλον βαθιάς σήψης όπου η επόμενη ημέρα είναι εξαιρετικά αβέβαιη για το Στ. Κασσελάκη και το ΣΥΡΙΖΑ συνολικά.
Όσο για το ΠΑΣΟΚ, η μακροχρόνια κρίση που ταλανίζει το άλλοτε κραταιό αυτό κόμμα της ολιγαρχίας εκφράζεται με τον τραγελαφικό πληθωρισμό υποψηφιοτήτων για την αρχηγία. Και βλέπουμε…
Νέα επιχείρηση εξαπάτησης και αποπροσανατολισμού
Σε αυτές τις συνθήκες κρίσης του εγχώριου αστικού πολιτικού συστήματος, απαξίωσης και συρρίκνωσης των κομμάτων-πυλώνων του, μια νέα μεγάλη επιχείρηση εξαπάτησης και αποπροσανατολισμού στήνεται, με μεγάλη επιμονή και ένταση από τα ΜΜΕ και διάφορους επίδοξους «ηγέτες» και ηγετίσκους, σχετικά με το μήνυμα των ευρωεκλογών. Προτάσσοντας κάλπικα δίπολα, το συμπυκνώνουν στη λαϊκή -τάχα- ανάγκη και απαίτηση για την επανίδρυση ή ανασύνθεση του περιβόητου πόλου της Κεντροαριστεράς, με σκοπό τη διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας από τη ΝΔ.
Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για επαναφορά της γνωστής μεθόδευσης ισχυρών κέντρων εξουσίας που ευνοεί διεργασίες ανακύκλωσης και αναβάπτισης ενός ευρέος φάσματος χρεοκοπημένων παραγόντων και κομμάτων που αναφέρονται στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, με πραγματικό σκοπό τη διαχείριση και ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας σε ελεγχόμενους από το σύστημα πολιτικούς σχηματισμούς.
Με τον Αλ. Τσίπρα να είναι μια από τις κεντρικές θλιβερές φιγούρες, που αυτοεξευτελίζεται διαρκώς για να δηλώνει το «παρών» στις διεργασίες αυτές, εκλιπαρώντας ηγετική θέση. Οι συμμετοχές των Πάιατ, Νίμιτς -μεταξύ των διεθνών «επιφανών» παραγόντων- και της εγχώριας μνημονιακής «αφρόκρεμας», στην πρεμιέρα του Ινστιτούτου του, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για την ολοκληρωτική του παράδοση και τη δεδομένη προσήλωσή του στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ΗΠΑ, της ΕΕ και της ντόπιας ολιγαρχίας.
Και με μια δεύτερη, επίσης θλιβερή φιγούρα, τον Χ. Δούκα, που αυτοαναγορεύεται σε νέο Μεσσία της Κεντροαριστεράς και εκτοξεύεται στην κεντρική πολιτική σκηνή ως μια από τις κύριες ηγετικές εκδοχές της… Σημεία της μεγάλης παρακμής και της σήψης της αστικής πολιτικής.
Στην τρέχουσα συγκυρία όπου η ολόπλευρη κρίση -οικονομική, κοινωνική, πολιτική- οξύνεται και το χάσμα ανάμεσα στο λαό και την ελληνική ολιγαρχία και τον ιμπεριαλισμό διευρύνεται, τα περιθώρια για ασφαλείς διεξόδους στενεύουν, οι αβεβαιότητες και το έλλειμμα ηγεσίας μεγεθύνονται για όλους αυτούς που βυθίζουν το λαό σε μεγαλύτερη δυστυχία, φτώχεια και εξαθλίωση. Είτε έχουν μπλε χρώμα, καραμπινάτα αντιλαϊκό, είτε αποτελούν συνονθύλευμα πράσινων και ροζ αποχρώσεων που καμώνονται τους φίλους του λαού.
Ο σκοτεινός αυτός κόσμος μπορεί να αλλάξει
Τα φαινόμενα αυτά, της βαθιάς κρίσης και παρακμής και το παρεπόμενο έλλειμμα ηγεσίας, δεν εμφανίζονται στη χώρα μας μόνο. Αποτελούν κύρια χαρακτηριστικά ολόκληρου του Δυτικού Κόσμου και πλήττουν με ένταση τις ισχυρότερες χώρες, ιδιαίτερα τη μητρόπολή του, τις ΗΠΑ, όπου λίγους μήνες πριν τις προεδρικές εκλογές επικρατούν μεγάλα αδιέξοδα και πανικός. Η εναγώνια αναζήτηση αντικαταστάτη του υπέργηρου και ανοιακού Μπάιντεν, λίγο πριν την τελική ευθεία, τα λέει όλα. Στη Γαλλία, καθώς καταρρέει με πάταγο ο περίφημος Τρίτος Δρόμος και ο «μακρονισμός», το μέλλον της χώρας αυτής παρουσιάζεται εξαιρετικά αβέβαιο, με σοβαρές συνέπειες και προεκτάσεις για όλη την ΕΕ. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα βρίσκεται σε μια παραλυτική κατάσταση, αντιμέτωπο με τη βαθύτερη και εντονότερη κρίση της ιστορικής του διαδρομής. Αλλά και η Βρετανία του Brexit βολοδέρνει από κυβερνητική κρίση σε κυβερνητική κρίση, κραυγαλέα ένδειξη της ολόπλευρης -επίσης- κρίσης που τη μαστίζει.
Διανύουμε μια εποχή πυκνών εξελίξεων και μεγάλων ανατροπών, σε ένα κόσμο αβέβαιο και σκοτεινό, όπου οι ισχυροί ετοιμάζονται για ένα γενικευμένο πόλεμο. Όπως ιστορικά έχει αποδειχθεί, μόνο οι αγώνες των λαών μπορούν να διαλύσουν αυτά τα σκοτάδια, να φρενάρουν την καπιταλιστική και ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, να αποτρέψουν μια νέα τεράστια αιματοχυσία. Ο σκοτεινός αυτός κόσμος μπορεί να αλλάξει. Να γίνει ένας φωτεινός κόσμος όπου διαφεντεύουν οι λαοί, αν αυτοί πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους.
