Συνεχίζουν τις πολύπλευρες κινητοποιήσεις τους τα «κίτρινα γιλέκα» διοργανώνοντας νέο συλλαλητήριο, το Σάββατο, σε πολλές πόλεις, παρά τις συντονισμένες κυβερνητικές προσπάθειες να τελειώνει με αυτό το κίνημα, που συγκλονίζει τη Γαλλία σχεδόν δύο μήνες. Η πολιτική της κυβέρνησης Μακρόν εντείνει τους όρους καπιταλιστικής ζούγκλας, γιγαντώνει τη φτώχεια και την εξαθλίωση, την περιθωριοποίηση, κονιορτοποιώντας μεγάλα τμήματα της λεγόμενης μεσαίας τάξης, διογκώνοντας παράλληλα όλα τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Ο Μακρόν, φέρνοντας μαζί του έναν οδοστρωτήρα αντιλαϊκών μέτρων, που ισοπέδωνε τις εργατολαϊκές κατακτήσεις, επιχείρησε να σαρώσει και να εκμηδενίσει τις λαϊκές αντιστάσεις, παραδίδοντας το λαό βορά στα μεγαλεπήβολα σχέδια του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» αναπτύχθηκε στη βάση των μεγάλων οικονομικών αδιεξόδων και της απόγνωσης ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων – μετά από χρόνιες πολιτικές λιτότητας και ξηλώματος του κοινωνικού κράτους- απέκτησε σοβαρή δυναμική και προκάλεσε κοινωνική έκρηξη, αναγκάζοντας σε άτακτη υποχώρηση και παραχωρήσεις μια αυταρχική κυβέρνηση, διασάλευσε την «κανονικότητα» και έριξε στα Τάρταρα τη δημοτικότητα και την απήχηση του «σωτήρα» Μακρόν. Επιδεικνύοντας μια ιδιαίτερη δυναμική και μαζικότητα, με την υποστήριξη της πλειοψηφίας του γαλλικού λαού, έχει βγάλει στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε μια κατεύθυνση μαζικού εξωκοινοβουλευτικού ξεσηκωμού, εκφράζοντας καταρχήν την αντίθεση στην κυβερνητική πολιτική. Ταυτόχρονα, αποτυπώνει τις σοβαρές αδυναμίες οργάνωσης και κυρίως προσανατολισμού, ως αποτέλεσμα τόσο της παραλυσίας που έχει επιφέρει η χρόνια συμβιβαστική πολιτική των μεγάλων συνδικαλιστικών ενώσεων, όσο και οι ρεφορμιστικές αυταπάτες που ηγεμονεύουν στην Αριστερά και αναπόφευκτα σπέρνουν σοβαρές συγχύσεις, αναπαράγουν με τη γραμμή τους αδιέξοδα, που δεν ανοίγουν ελπιδοφόρα προοπτική, αλλά προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν τη λαϊκή αγανάκτηση στην κάλπη. Με τις παρεμβάσεις του όλο το αστικό πολιτικό σύστημα σ’ αυτό αποσκοπεί, γι’ αυτό και ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στο θέμα του περιορισμού των διαδηλώσεων ως απειλή πλέον για τη Δημοκρατία. Τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τη Λεπέν – να θυμηθούμε ότι ένα βασικό διακύβευμα στις Προεδρικές εκλογές ήταν τα δημοκρατικά δικαιώματα που υποτίθεται υπερασπιζόταν ο Μακρόν απέναντι στη Λεπέν- προτεραιότητα αποτελεί το δόγμα «νόμος και τάξη» που μεταφράζεται ως κατάπνιξη των κινητοποιήσεων. Η κοινωνική κρίση που έχει ξεσπάσει σε έκταση και ένταση, σε διάρκεια και αποφασιστικότητα έχει προκαλέσει ήδη σοβαρούς κλυδωνισμούς στην κυβερνητική πολιτική που μετά τις παραχωρήσεις – ψίχουλα επενδύει πλέον ξεκάθαρα στους κατασταλτικούς μηχανισμούς. Πάνω από 80.000 αστυνομικοί επιστρατεύονται για τις διαδηλώσεις το Σάββατο. Οι προσαγωγές έχουν φτάσει τις 5.339 από την αρχή των κινητοποιήσεων. Η κυβέρνηση Μακρόν – Φιλίπ που επιδόθηκε εξαρχής σ’ ένα αχαλίνωτο όργιο καταστολής, αφήνοντας στην άκρη τα αιτήματα των διαδηλωτών, επικεντρώνει τώρα στις συγκρούσεις με αστυνομικές δυνάμεις, που σημειώνονται στη διάρκεια των κινητοποιήσεων, για να προωθήσει και να θεσμοθετήσει ένα νέο αντιδημοκρατικό πλαίσιο. Το οποίο στοχεύει στη σκληρή ποινικοποίηση των αγώνων, δίνοντας έναν πιο μόνιμο χαρακτήρα στα μέτρα που ισχύουν στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβάνοντας ωμά τις λαϊκές κινητοποιήσεις. Όσοι συμμετέχουν στο κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως ταραχοποιοί, εχθροί της δημοκρατίας που αγωνίζονται για την ανατροπή της. Με αφορμή πάντα «αυτούς που προκαλούν επεισόδια» ανοίγει τον δρόμο στο φακέλωμα διαδηλωτών, οι οποίοι στοχοποιούνται ως επικίνδυνοι και τους απαγορεύεται η συμμετοχή στις διαδηλώσεις. Στα πρότυπα διατάξεων που ισχύουν για τον χουλιγκανισμό στα γήπεδα! Ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ προωθεί έναν νέο νόμο, που θα παρουσιαστεί στη Βουλή αρχές Φλεβάρη, βασίζεται σε πρόταση που έχουν ήδη καταθέσει οι Ρεπουμπλικάνοι και έχει ψηφιστεί στη Γερουσία, και δεν θα αφορά μόνο στην αναβάθμιση των δυνάμεων καταστολής, αλλά και στο φακέλωμα διαδηλωτών.
Τα θολά θεσμικά πλαίσια περί «διασάλευσης του νόμου, της τάξης, της ασφάλειας» εύκολα στρέφονται ενάντια στις απεργίες, τις μαζικές διεκδικήσεις και τις διαδηλώσεις και εκεί ακριβώς αποσκοπούν, διαμορφώνοντας το κατάλληλο πλαίσιο για την καθυπόταξη, την ποινικοποίηση και το τσάκισμα των λαϊκών αντιστάσεων. Η ταξική πάλη οξύνεται, και προφανέστατα οι βασικοί πυλώνες των κατασταλτικών μηχανισμών αναβαθμίζονται ποικιλοτρόπως. Πάντα σε ετοιμότητα για να αναχαιτίσουν τη δεδομένη λαϊκή αγανάκτηση, τη συσσωρευμένη οργή του λαού, ανακόπτοντας τις αγωνιστικές του διαθέσεις, δημιουργώντας το έδαφος και τις προϋποθέσεις για ακόμα πιο άγρια τρομοκράτηση των λαϊκών μαζών. Απέναντι στους λαϊκούς αγώνες θεσπίζουν νόμους, αξιοποιώντας κάθε πρόσχημα ώστε η κρατική καταστολή να σκληραίνει και οι αγώνες να ποινικοποιούνται. Η διαμόρφωση μιας κοινωνίας εξαθλιωμένης που δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι περνάει από το πετσόκομμα των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, από την τρομοκράτησή της και ακριβώς αυτός είναι ο στόχος της κυβέρνησης Μακρόν και των πρόθυμων συμμάχων της.
