Σε μια πλειοδοσία υποσχέσεων για δήθεν «μέτρα στήριξης», «ευκαιρίες» και επιδόματα επιδόθηκε ο Τσίπρας στο πρόσφατο συνέδριο της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, ανταγωνιζόμενος το Μητσοτάκη που είχε προηγηθεί με ανάλογες «παροχές – καθρεφτάκια» προς τη νέα γενιά, αντιμετωπίζοντάς την σαν εκλογική λεία. Λες και δεν ευθύνονται και οι δυο με τις πολιτικές τους για τα σημερινά αδιέξοδα των νέων που δουλεύουν με χειρότερους όρους από τους πατεράδες ή και τους παππούδες τους.
Ταυτόχρονα εν όψει του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, τον ερχόμενο Φλεβάρη, πληθαίνουν οι γνωστές γενικόλογες υποσχέσεις για «ισχυρό κοινωνικό κράτος (…) άμβλυνση των ανισοτήτων (…) αύξηση του κατώτατου μισθού (…) αναδιανομή και στήριξη του εισοδήματος».
Ο Τσίπρας, επικαλούμενος το παράδειγμα των ΗΠΑ και της Γερμανίας, προβάλλει την «προοδευτική στροφή που αρχίζει να αποτυπώνεται σε διεθνές επίπεδο», ξεπλένοντας στην ουσία την πολιτική Μπάϊντεν και τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία που συγκυβέρνησε τόσα χρόνια με τη Μέρκελ και επανέρχεται τώρα στο προσκήνιο.
Πίσω όμως από αυτές τις ανέξοδες προεκλογικές υποσχέσεις και μέσα από τις «θέσεις» για διάφορα ζητήματα αλλά και τις «πράξεις» του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται η στρατηγική σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ. Άλλωστε διαρκές, σαφές και επαναλαμβανόμενο είναι το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ προς τα ξένα κέντρα αλλά και τα εγχώρια αστικά επιτελεία ότι αυτός μπορεί καλύτερα να αποτρέψει τους κοινωνικούς κραδασμούς που θα προκαλέσει η πολιτική τής ΝΔ και να διασφαλίσει την «κοινωνική συνοχή».
Πιο συγκεκριμένα:
Για την πανδημία, μετά από επίκαιρη ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας επανέλαβε στη Βουλή την πρόθεση του κόμματός του να «βάλει πλάτη»: «Εμείς βάλαμε πλάτη στην πανδημία», «εμείς προτείναμε υπουργό κοινής αποδοχής», «στις πιο κρίσιμες στιγμές είχαμε εποικοδομητική στάση», «δεν βγήκαμε στα κεραμίδια όταν καιγόταν η χώρα», κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι και τώρα «δεν βοηθάτε στη συστράτευση της αντιπολίτευσης».
Θετικός με κάποιες τροποποιήσεις – αστερίσκους εμφανίστηκε για στην Ελληνογαλλική Συμφωνία, της οποίας διεκδίκησε την πατρότητα, ενώ σε ερώτηση τι θα πράξει ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, αναλώθηκε σε «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε».
Και ενώ ήταν κάπως επικριτικός για τη Συμφωνία με τη Γαλλία, απέφυγε να αναφερθεί στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία με τις ΗΠΑ για τις βάσεις που υπογράφτηκε πριν από λίγες μέρες, την οποία είχε διαπραγματευτεί και η κυβέρνησή του. Βέβαια κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησαν την κυβέρνηση κυρίως για τη διάρκειά της, με τον εκπρόσωπό τους στη Βουλή Κ. Ζαχαριάδη να είναι αποκαλυπτικός, λέγοντας : «θα μπορούσαμε να πάμε ακόμα και στην 5ετία, αλλά όχι στην επ’ αόριστον»(!!!)
Όμως ο Αμερικανός πρέσβης Πάϊατ διέλυσε κάθε ίχνος αμφιβολίας : «Ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα και για τις δύο κυβερνήσεις», που «χτίζει επάνω σε όσα συμφωνήσαμε το 2019… Μένω έκπληκτος, γιατί έχω πει στο παρελθόν πως αυτή η αναγέννηση των αμυντικών σχέσεων Ελλάδας – ΗΠΑ ξεκίνησε πραγματικά κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τα τέσσερα μέρη που συνεχίζουμε να αναπτύσσουμε ως μέρος της Αμυντικής Συμφωνίας είναι μέρη που εντοπίστηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ. Ξεκινήσαμε να λειτουργούμε στη Λάρισα, στην Αλεξανδρούπολη και στο Στεφανοβίκειο κατά τη διάρκεια της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ».
Για το ζήτημα της ακρίβειας, χαρακτηρίζοντας τα μέτρα της κυβέρνησης ανεπαρκή για την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων, κατέθεσε ανέξοδη πρόταση νόμου για την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ και αναδεικνύοντας το νεομνημονιακό πρόγραμμα του Ταμείου Ανάπτυξης σε κυβερνητικό του πρόγραμμα, πρότεινε την σύσταση κοινοβουλευτικής Επιτροπής η οποία …«θα παρακολουθεί και θα ελέγχει την αξιοποίηση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης μέχρι και το τελευταίο ευρώ». Ταυτόχρονα επέκρινε την κυβέρνηση της ΝΔ ότι εκχωρεί το 17% της ΔΕΗ, ξεχνώντας την πολιτική απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας της ΕΕ και την απροκάλυπτη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή τη στρατηγική, την οποία συνεχίζει να υποστηρίζει, τις συνέπειες της οποίας βιώνει ο λαός και με την ένταση της ενεργειακής φτώχειας.
Στο ζήτημα της Παιδείας και στο πρόσφατο νομοθέτημα Κεραμέως για την «αξιολόγηση», πέρα από τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», είναι τεράστιες οι ευθύνες των παρατάξεών του σε ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, που χέρι-χέρι με ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ υπονόμευσαν και έσπασαν το μαζικό αγώνα των εκπαιδευτικών. Άλλωστε ο Τομεάρχης της Παιδείας Φίλης, αναφερόμενος στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, φρόντισε να μας θυμίσει ότι «καθιέρωσε ένα αποτελεσματικό σύστημα αξιολόγησης σε επίπεδο σχολικής μονάδας». Κατηγορούν την κυβέρνηση για την ισοτίμηση των πτυχίων ΑΕΙ και κολεγίων που την ξεκίνησε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και την ολοκληρώνει η ΝΔ.
Βολές εξαπολύουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα του νόμου Χατζηδάκη που «έβαλε στο σημάδι τον εργαζόμενο κόσμο», τα μισά άρθρα του οποίου ψηφίστηκαν και απ’ το ΣΥΡΙΖΑ και για τον οποίο είχαν στρώσει προηγουμένως το δρόμο οι νόμοι Αχτσιόγλου – Βρούτση που όλοι μαζί επιτείνουν συνολικά το καθεστώς εργασιακής ζούγκλας και άθλιων μισθών.
Καταγγέλλουν την κυβέρνηση και για τον «πτωχευτικό που ρευστοποιεί τα σπίτια και τα μαγαζιά των πολιτών», ξεχνώντας ότι αυτή πάτησε στο νομοθετικό πλαίσιο της προηγούμενης κυβέρνησης, η οποία εξαπόλυσε ένα κύμα πλειστηριασμών, φτάνοντας στο σημείο να καταστήσει ιδιώνυμο αδίκημα την πάλη ενάντιά τους.
Γενικά, πίσω από κάθε μέτρο της κυβέρνησης της ΝΔ βρίσκεται το μνημονιακό νομοθετικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που το διευρύνει και το αναβαθμίζει η πρώτη, ενάντια στα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού και με το οποίο χαλκεύει νέα δεσμά για τη χώρα. «Ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει», που λέει ο λαός μας.
Αναδεικνύεται σαφώς, μέσα από όλα αυτά και πολλά άλλα, ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ σαν πυλώνας και εφεδρεία τού αστικού συστήματος και μόνον σαν προσπάθεια αποπροσανατολισμού και εγκλωβισμού του κόσμου σε ψεύτικα και πλαστά διλήμματα μπορεί να εκληφθούν όλες αυτές οι υποσχέσεις και οι «αυτοκριτικές».
