Αργήσαμε, σύντροφε. Αργήσαμε πολύ.
Πρέπει να πούμε το δικό μας τραγούδι.
Αλήθεια Μόνιμη: Τα μνημόνια καταπίνουν τις μνημονιόδουλες κυβερνήσεις, αφήνοντας χορτασμένα, πίσω τους, πάνω στη χέρσα γη, χρήσιμα ρετάλια για μελλοντική χρήση.
Αλήθεια Πρώτη: Διαμαρτυρήθηκαν κάποιοι ευρωπαιόδουλοι γιατί η συζήτηση στις ευρωεκλογές πήρε σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, χαρακτήρα αντιπαράθεσης για τα εσωτερικά προβλήματα των χωρών και όχι για το …μέλλον της Ευρώπης. Η αλήθεια είναι πως τα κόμματα που σφάζονταν προεκλογικά, δεν είχαν καμιά διαφορά μεταξύ τους. Η ίδια υποταγή στους δυνάστες. Απλά κρύβουν με επιμέλεια, πίσω από τους σκυλοκαυγάδες, τους εμπόρους της καταλήστευσης των λαών.
Αλήθεια Δεύτερη: Η πρωτιά για τη ΝΔ, είναι ταυτόχρονα και Πίκρα για τη ΝΔ. Δεν μπόρεσε να χαρεί με ουρανομήκεις κραυγές και εκδικητικότητα, την επάνοδό της, από ρετάλι, σε πρώτο κολαούζο. Ας όψεται η άτιμη κοινωνία, που ακολουθούν οι βουλευτικές εκλογές και η προβιά είναι απαραίτητη μεταμφίεση για το λύκο. «Ότι είπαμε, είπαμε, τώρα δε μιλάμε για να μην τρομάξουν», είναι οι εντολές από τα ψηλά για τους Νεοδημοκράτες φλύαρους. Προσωρινή σίγαση στις αντικομμουνιστικές κορώνες και ορέξεις του Άδωνι, ή στις αποστροφές του Κούλη, σαν αυτή την παρότρυνση προς τους νέους, (ειπωμένη από τα Χανιά), να «γυρίσουν την πλάτη τους στην ακροδεξιά γιατί είναι εκτός εποχής». Ήταν δηλαδή κάποτε εντός εποχής; δικαίως; Μπορεί να γίνει στο μέλλον …εντός εποχής;
Την προεκλογική περίοδο που άρχισε, η ΝΔ παίζει το ρόλο της Τρίτης Εξαΰλωσης της Αριστέας, στο Τρίτο Μέρος από «Το Φως Που Καίει», του Βάρναλη. «Αφού ξεσκίστηκα βαθιά/ κι αφού ξεσκίστηκα παντού,/ ναζιάρα και καμωματού/ θα κάνω το κορίτσι πια».
Αλήθεια Τρίτη: Ο ΣΥΡΙΖΑ, υφίσταται τις συνέπειες της Αλήθειας Μόνιμης. Έφερε μνημόνιο αιματοβαμμένο, αγιογράφησε τον Τραμπ, έγινε συνεταιράκι με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ και το φασίστα Σίσι της Αιγύπτου, υπόγραψε τις Πρέσπες. Εισέπραξε τα μπράβο και τα χτυπήματα στην πλάτη. Μέχρι και ο Σόιμπλε λίγες μέρες πριν τις εκλογές δήλωσε πως η Ελλάδα (προφανώς του Τσίπρα), «βρίσκεται σε καλό δρόμο». Και, ο Σόιμπλε! Νόμισε, ο ΣΥΡΙΖΑ, πως όντας κολαούζος των δυναστών, καβάλησε τον καιρό και δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Και οι βεβαιότητες- αυταπάτες, γίνηκαν Πίκρα. Αφού τους έκανε τη βρώμικη δουλειά, τον ξεζούμισαν και τον πέταξαν σα στυμμένη λεμονόκουπα. Ανίερος και πνιγμένος μέσα στις αυταπάτες και τη δουλοφροσύνη, την τόσο ξένη προς την πραγματική Αριστερά, ο ίδιος ο Τσίπρας, τόλμησε να ξεστομίσει: «Στις κάλπες μετριέται την Κυριακή το μπόι του λαού»! Αυτός ο μικρός, ο διπλωμένος, να ορίζει το μπόι του λαού ίσαμε το ένα μέτρο που απέχει από το χώμα η κάλπη… Το μπόι του ο λαός δεν τόδειξε ποτέ στις κάλπες. Το έδειξε στους ματωμένους δρόμους του, για τη Λευτεριά.
Αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έκαναν να «συνέλθουν» από το στραπάτσο των μνημονίων 9 χρόνια, ποιος μπορεί να προβλέψει κάτι για το ΣΥΡΙΖΑ…
Αλήθειες Γενικά: Τα πιθηκοειδή που αναρριχιόντουσαν, με τη γνωστή ευκολία, από το ένα κόμμα στο άλλο προεκλογικά, αυξήθηκαν μετεκλογικά. Πολλοί πικραμένοι, ψάχνουν να βρουν στέγη και πλασάρουν τον εαυτό τους στα δυο μεγαλύτερα κόμματα. Παραιτήσεις, τρεχάλα για μεταγραφές, δηλώσεις του επιπέδου, «καλό θα ήταν η ΝΔ να με συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτιά της» και άλλα φαιδρά.
Θα δούμε πολλά ευτράπελα να συμβαίνουν, μέχρι τις βουλευτικές.
Θα δούμε την απόλυτη εξαχρείωση των «δημοσκόπων», που μέχρι και τη Φώφη έβγαζαν πιο …δημοφιλή από τον Τσίπρα, πριν τις ευρωεκλογές. Θα κεντήσουν ψιλοβελονιά το διλημματικό σκηνικό, θα συνθλίψουν αντιδράσεις, θα φτιασιδώσουν τους αντιλαϊκούς και ξενόδουλους πολιτικούς, για να φαντάζουν μελίρρητοι, αγαθοί πατέρες του λαού.
Για να τα δούμε όλα αυτά και όχι να αποτελέσουμε τους κομπάρσους του στημένου σκηνικού, πρέπει να κρατάμε το μπούσουλα σταθερά, Αριστερά.
★★★
Άσκηση λογικής: Είναι η δικαιοσύνη ανεξάρτητη; Αν ναι, γιατί η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ σκοτώνονται ποιος θα ορίσει την ηγεσία της;
Τάνια
