Μία θλιβερή πραγματικότητα βιώνουν οι τραπεζοϋπάλληλοι που ενώ οι τράπεζες ανακεφαλαιώνονται κάθε τόσο και λιγάκι, αυτοί οδεύουν για απόλυση.
Οι τράπεζες που το χρέος τους από ιδιωτικό το έκαναν δημόσιο, μέσα στην δεκαετία της κρίσης φρόντισαν να απαλλαχτούν και από τους περισσότερους υπαλλήλους τους.
Τα συγκεκριμένα στοιχεία είναι αμείλικτα και εκφράζουν με ξεκάθαρο τρόπο το μεγάλο μέγεθος των απωλειών που υπέστη ο κλάδος. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, το 2009 το σύνολο του προσωπικού των τραπεζών στην Ελλάδα ήταν 65.682 και το 2020 έφτασε στις 33.121, δηλαδή τη δεκαετία της κρίσης χάθηκε το 50% των θέσεων εργασίας (32.561 θέσεις).
Βέβαια η θέση των τραπεζιτών είναι δεδομένη. Θέλουν να διώξουν όσους περισσότερους υπαλλήλους μπορούν για να μειώσουν το μισθολογικό τους κόστος και να αυξήσουν τα κέρδη τους, απομυζώντας βέβαια ταυτόχρονα όσους απομείνουν. Δεν το κρύβουν μάλιστα και τοποθετούνται δημόσια ότι, σύμφωνα με την άποψή τους, «το τραπεζικό σύστημα απασχολεί πιο πολλά άτομα από όσα χρειάζεται», όπως είχε δηλώσει στις αρχές του έτους ο Πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών και της Τράπεζας Πειραιώς, κ. Γιώργος Χατζηνικολάου. Έτσι οι τράπεζες ετοιμάζονται πρώτες να εφαρμόσουν το αντεργατικό τερατούργημα του Χατζηδάκη.
Και έπεται και συνέχεια, η εργοδοτική τρομοκρατία, το μπαράζ διωγμών των εργαζόμενων στις τράπεζες έχει πια ξεπεράσει κάθε όριο. Οι τράπεζες πλέον προχωρούν ραγδαία και βίαια στην αντιδραστική αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων: κλείνοντας καταστήματα, διώχνοντας μαζικά προσωπικό.
Μέχρι και το 2020 είχαμε εθελούσιες εξόδους (ως συγκαλυμμένο τρόπο απολύσεων). Αυτές θα συνεχιστούν και έχει προστεθεί και η απόλυση «διότι δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις».
Συγκεκριμένα στην Τράπεζα Αττικής κλείνουν 12 καταστήματα και έτρεξε νέο πρόγραμμα αποχώρησης με ιδιαίτερα χαμηλές αποδοχές, με μεγάλη πια για όλους χρονική περίοδο ως τη συνταξιοδότηση και με τεράστιες πιέσεις στους τραπεζοϋπαλλήλους να «πάρουν μια προσφορά που δεν θα μπορούν να αρνηθούν». Από τους δύο τραπεζοϋπαλλήλους που διάλεξαν να παραμείνουν στην εργασία τους στο κατάστημα Πύργου που συγχωνεύτηκε, ο ένας απολύθηκε κι ο δεύτερος τέθηκε σε αναστολή σύμβασης εργασίας (δηλ. με μισθό 534 ευρώ το μήνα, εκμεταλλευόμενη η Διοίκηση της τράπεζας τα μέτρα Μητσοτάκη υπέρ των εργοδοτών). Ακούγεται ότι σε λίγους μήνες θα κλείσουν το 40% του δικτύου της τράπεζας. Αλλά είχαμε και την απόλυση υπαλλήλου στη Eurobank πριν λίγους μήνες επειδή δεν έφυγε με την εθελούσια. Παρόμοια έχουν γίνει και στην Alpha Bank με τραπεζοϋπαλλήλους που απολύθηκαν αλλά επανήλθαν δια μέσου της δικαστικής οδού (ένα συνηθισμένο φαινόμενο στη συγκεκριμένη τράπεζα), αλλά εδώ είχαμε και αυτοκτονία μιας τραπεζοϋπαλλήλου προερχόμενης από την Εμπορική.
Και ο χορός καλά κρατεί: η Εθνική θα κλείσει 66 καταστήματα σε όλη την χώρα και κυρίως στην επαρχία. Η Πειραιώς επίσης θα κλείσει 62 καταστήματα κυρίως στην επαρχία. Η Alpha το 2020 έκλεισε 33 καταστήματα με τελευταίο στη Σίφνο και στέλνει τους πελάτες σε άλλο νησί. Η Eurobank έκλεισε 28 καταστήματα το 2020.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο στους τραπεζοϋπαλλήλους. Αδιαφορούν πλήρως και για κομμάτια της κοινωνίας που μένουν χωρίς τραπεζικό κατάστημα και έχουν ανάγκη προσωποποιημένης εξυπηρέτησης. Δηλαδή ηλικιωμένους, πρόσφυγες, ανθρώπους της επαρχίας.
Όσο για την Ομοσπονδία τραπεζοϋπαλλήλων: Η ΟΤΟΕ αναζητείται…
