Στις 12 και 13 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε 48ωρη απεργία στον κλάδο των εργαζομένων της κατασκευής, ο οποίος περιλαμβάνει μια τεράστια γκάμα ειδικοτήτων, από οικοδόμους και μηχανικούς, έως αρχαιολόγους και υπαλλήλους γραφείου.
Την πρώτη μέρα, στις 12 Φλεβάρη, τα σωματεία των εργαζομένων πήγαν στα γραφεία των εργοδοτικών φορέων όπου και το καθένα ξεχωριστά προέβησαν σε διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες, ενώ την επομένη, 13 Φλεβάρη, εργαζόμενοι του κλάδου από όλη την Ελλάδα πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Εργασίας. Μετά το πέρας των «διαπραγματεύσεων» στους οικοδόμους οι εργοδότες υποσχέθηκαν περίπου 20% αυξήσεις στα μεροκάματα. Στους μηχανικούς και γενικώς στους εργαζόμενους σε γραφεία όχι μόνο αυξήσεις δεν πρότειναν, αντίθετα πρότειναν μειώσεις σε σχέση με την τελευταία σύμβαση που είχε υπογράψει το σωματείο το 2009. Τέλος στους αρχαιολόγους πρότειναν περίπου 8% αυξήσεις στους μισθούς.
Οι εργαζόμενοι στον κλάδο της κατασκευής παλεύουν για αυξήσεις στους μισθούς τους, για να παρθούν μέτρα για την ασφάλεια και την υγεία στα εργοτάξια συνολικά. Ειδικά η Ομοσπονδία των Οικοδόμων παλεύει για την αναγνώριση και τη διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων, τα οποία είναι ένσημα που έχουν εισπράξει από τις καταβληθείσες εισφορές, χωρίς όμως να αποδοθούν στους οικοδόμους. Οι εισφορές αυτές που εισπράχτηκαν από τον ΕΦΚΑ προέρχονται από πράξεις επιβολής σε ιδιοκτήτες αυθαίρετων οικοδομών, από νομιμοποίηση υπερβάσεων της οικοδομικής άδειας κ.ά., δουλεμένα και πληρωμένα ένσημα που όμως δεν δίνονται στους οικοδόμους. Τελευταία φορά που τους αποδόθηκαν ήταν το 1985.
Ενώ το Σωματείο των Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ) από τη μεριά του εξειδικεύει τα αιτήματά του ζητώντας να αποκτήσουν χαρακτηριστικά μισθωτής σχέσης εργασίας οι χιλιάδες των εργαζομένων του κλάδου με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, οι οποίοι παρότι εργάζονται σε έναν εργοδότη σαν μισθωτοί δεν καλύπτονται από τη μισθωτή σχέση εργασίας αλλά ονομάζονται συνεργάτες και με αυτό τον τρόπο ο εργοδότης δεν υποχρεούται να παρέχει έστω και τα ελάχιστα αυτά εργασιακά προνόμια της μισθωτής σχέσης.
Και ενώ φαινομενικά για τους οικοδόμους που ετοιμάζονται να υπογράψουν τη σύμβαση που πρότειναν οι εργοδότες φαντάζει ως μια ικανοποιητική συμφωνία, υπάρχουν πολλά ακόμα να διεκδικηθούν. Το κυριότερο είναι να καταστεί υποχρεωτική η ΣΣΕ. Δηλαδή να είναι υποχρεωμένοι όλοι οι εργοδότες να την τηρήσουν, και θα πρέπει να διεξαχθεί αγώνας για να υποβληθεί ως τέτοια. Θυμίζουμε ότι η προηγούμενη δεν κηρύχθηκε ποτέ υποχρεωτική από την κυβέρνηση.
Όσο για το ΣΜΤ που μέχρι σήμερα δεν έχει στηριχθεί στις δικές του πραγματικές δυνάμεις, αλλά σε αυτές της ομοσπονδίας των οικοδόμων, θα πρέπει να καταβάλει ακόμα περισσότερη προσπάθεια να καλύψει τη μέχρι σήμερα αδυναμία αυτόνομης πάλης και διεκδίκησης των αιτημάτων του. Διαφορετικά δεν θα είναι σε θέση να διεκδικήσει την υπογραφή ΣΣΕ, μιας και οι εργοδότες δεν θα υπολογίζουν τη φωνή και τις απαιτήσεις του. Κάτι που έχει πετύχει το Σωματείο Εκτάκτων Αρχαιολόγων που παρότι απαριθμεί πολύ λιγότερα μέλη, τον αγώνα αυτόν τον έχει δώσει.
Η απεργία είχε σχετική επιτυχία μιας και τα εργοτάξια του Μετρό και του Ελληνικού έκλεισαν. Σε καμία περίπτωση όμως δεν είχε αυτήν που αντιστοιχεί στον αριθμό των εργαζομένων του κλάδου, αλλά και στις ανακοινώνεις του ΠΑΜΕ, οι οποίες μιλάνε για ποτάμια απεργών. Αυτή η πολιτική επιλογή του ΚΚΕ να υπερβάλει για το ποια είναι ακριβώς η κατάσταση στο εργατικό κίνημα, φουσκώνοντας τα νούμερα των απεργών έχει σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ψευδαισθήσεων στους εργαζόμενους. Γιατί τα ποτάμια που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν δεν βοηθούν την προσπάθεια για μεγαλύτερη συμμετοχή των εργαζομένων αλλά καλλιεργούν την εντύπωση στον εργαζόμενο ότι δεν είναι απαραίτητη και η δική του συμμετοχή και η δική του πάλη στον μαζικό αγώνα για να γίνει πιο αποτελεσματικός.
