Τις τελευταίες μέρες σε δύο εργοτάξια συνέβησαν δύο ακόμα εργατικά ατυχήματα. Το ένα συνέβη σε κτήριο που ανακαινίζονταν και κατέρρευσε, με συνέπεια το θάνατο ενός ανειδίκευτου εργάτη. Και το άλλο, το 5ο μάλιστα στη σειρά, στο εργοτάξιο της «Ανάπτυξης του μητροπολιτικού πόλου του Ελληνικού – Αγ. Κοσμά», όπου μεταλλικό πάνελ έπεσε και τραυμάτισε έναν εργαζόμενο. Τα δύο αυτά ατυχήματα είναι τα τελευταία σε μια σειρά εργατικών ατυχημάτων που αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς μάλιστα πολλά από αυτά είναι και θανατηφόρα.
Σύμφωνα με τη Eurostat η Ελλάδα κατάγραψε για το 2021 σε σχέση με το 2020 αύξηση των εργατικών ατυχημάτων, κατά 12,1%. Ταυτόχρονα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ καταγράφουν και τη ραγδαία αύξηση θανάτων από εργατικά ατυχήματα. Έτσι στις χρονιές 2019 έως 2021 οι θάνατοι σε ώρα εργασίας ήταν συνολικά 123. Ενώ μόνο στο 2022 αυτό το νούμερο εκτοξεύτηκε στους 104 νεκρούς και 140 σοβαρά τραυματίες πανελλαδικά. Με την αύξηση να γίνεται ακόμα μεγαλύτερη το 2023 με τους νεκρούς να φτάνουν στους 179 και τους σοβαρά τραυματίες στους 287 πανελλαδικά!
Ενδεικτικά είναι και τα στοιχεία της ΟΣΕΤΕΕ (Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδας) για την ανεξέλεγκτη κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς σε επίπεδο ασφάλειας και υγείας, τα οποία δίνουν 31 νεκρούς και 60 σοβαρά τραυματίες από την αρχή του έτους και μέχρι στιγμής(!), σε εργασιακούς χώρους. Ενώ μόνο το διάστημα μεταξύ 20 Μαρτίου έως 12 Απριλίου, δηλαδή μέσα σε 23 ημέρες, σημειώθηκαν 12 εργατικά δυστυχήματα στα οποία υπήρξαν και νεκροί εργαζόμενοι!
Σε όλα αυτά αξιοσημείωτη είναι η στάση της ΓΣΕΕ που παρακολουθεί σαν θεατής αυτή την εγκληματική κατάσταση. Οι ανασφαλείς συνθήκες εργασίας στους χώρους δουλειάς δεν αποτελούν αντικείμενο κινητοποίησης για τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα και τη ΓΣΕΕ. Ενώ οι παρεμβάσεις που γίνονται από τα σωματεία, που οι εργαζόμενοί τους εμπλέκονται στα εργατικά ατυχήματα, είναι σταγόνα στον ωκεανό συγκριτικά με τις απαιτούμενες διεκδικήσεις.
Η ραγδαία αυτή αύξηση των εργατικών ατυχημάτων είναι προϊόν κυβερνητικής πολιτικής. Οι αντεργατικοί νόμοι Χατζηδάκη και Γεωργιάδη που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια, έχουν αφήσει τους εργοδότες ανεξέλεγκτους. Ενώ η εργοδοτική ασυδοσία μένει ατιμώρητη. Μάλιστα η κυβερνητική επιλογή για υποστελέχωση του ΣΕΠΕ, του φορέα που διεξάγει ελέγχους ανάμεσα σε άλλα και για την ασφάλεια και υγεία στους χώρους εργασίας, αποδεικνύει καθημερινά στους εργοδότες ότι δεν χρειάζεται να λογοδοτούν, αφού οι όποιοι λίγοι έλεγχοι γίνονται είναι επιδερμικοί. Ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες έχει διαπιστωθεί, ότι αποτελεί σύνηθες για εταιρείες κατά τη διάρκεια αυτών των λιγοστών ελέγχων να αρνούνται να δώσουν τα απαραίτητα στοιχεία στο ΣΕΠΕ χωρίς να υπάρχουν συνέπειες για την άρνησή τους.
Έτσι από τη μια μεριά η κυβέρνηση κάνοντας ό,τι μπορεί για να εξυπηρετήσει τις απαιτήσεις των εργοδοτών, για αύξηση κερδών κάτω από οποιοδήποτε κόστος, φτιάχνει ένα ανύπαρκτο νομοθετικό πλαίσιο προστασίας των εργαζομένων. Και από την άλλη οι ηγεσίες των συνδικάτων και της ΓΣΕΕ που έχουν βάλει στο περιθώριο ένα από τα πιο σημαντικά αιτήματα πάλης, την προάσπιση της ασφάλειας και υγείας στους χώρους εργασίας, αφήνουν τους εργαζόμενους απροστάτευτους, στην υπερεντατικοποίηση των συνθηκών εργασίας, στην έλλειψη μέτρων ασφαλείας, και στην ελλιπή εκπαίδευση.
