Όσο οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, τόσο οι εκπρόσωποι αυτών των δυνάμεων εμφανίζονται αδυσώπητοι και μανιασμένοι. Και πριν από όλους η μανία τους ξεσπάει στα ενεργούμενά τους, στον κάθε λακέ από τον οποίον απαιτούν -εκτός από πλήρη πολιτική υποταγή- και τον …αυτοεξευτελισμό και την δουλοπρέπεια ενός πειθήνιου υποτελή.
Είναι ίσως πρωτόγνωρα στη σύγχρονη πολιτική ιστορία τα όσα συνέβησαν κατά την επίσκεψη του Ζελένσκι στο Λευκό Οίκο στις 28/2, όταν ο Τραμπ ταπείνωσε τον υποτακτικό του μπροστά στις κάμερες και, κουρελιάζοντας όλα τα πρωτόκολλα, ουσιαστικά τον πέταξε έξω ακυρώνοντας την κοινή συνέντευξη τύπου. Ήδη αρκετές μέρες πριν την επίσκεψη, με αναρτήσεις(!) του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είχε χαρακτηρίσει το Ζελένσκι διεφθαρμένο «κωμικό», που ούτε λίγο ούτε πολύ έχει φάει τα μισά από τα 350 δισ. που έχουν στείλει οι ΗΠΑ στην Ουκρανία, λέγοντας ότι αυτός ευθύνεται για τον πόλεμο και τα δεινά του λαού του και, αποκαλώντας τον αποτυχημένο «δικτάτορα που αρνείται να κάνει εκλογές», προδίκασε ότι η δημοτικότητά του βρίσκεται στο 4%.
Αυτή ήταν η απάντηση του Τραμπ στην απέλπιδα προσπάθεια του Ζελένσκι να μην μείνει στην ιστορία ως ένας ταπεινωμένος προδότης που, πριν τελειώσει την καριέρα (ή ίσως και τον βίο του), θα έχει υπογράψει την παράδοση της μισής Ουκρανίας στη Ρωσία και την υποθήκευση της άλλης μισής στα αδίστακτα συμφέροντα της Αμερικής.
Οι αμφίσημες δηλώσεις, στις οποίες φαινόταν να διαπραγματεύεται την ταπεινωτική συμφωνία παράδοσης των ορυκτών πόρων -και όχι μόνο- της Ουκρανίας, εξόργισαν το ακροδεξιό αφεντικό στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Σε αυτή του την προσπάθεια «σωτηρίας» επιχείρησε να αξιοποιήσει και τις αντιθέσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, στην οποία προσέφυγε για να αναζητήσει βοήθεια, όπλα και λεφτά. Όμως η κατάσταση στην ΕΕ και τη Βρετανία κάθε άλλο παρά μπορεί να εξασφαλίσει αυτή τη στιγμή τέτοιες πολιτικές συμφωνίες και πολύ περισσότερο οικονομικές και στρατιωτικές δυνατότητες. Για αυτό και οι αλλεπάλληλες σύνοδοι που πραγματοποιήθηκαν υποτίθεται για την Ουκρανία -ή ακόμη και αυτή η τελευταία στις 6 Μαρτίου με προσκεκλημένο και το Ζελένσκι- δεν οδήγησαν και δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε κάποια ύστατη λύση για τον εξευτελισμένο «Ουκρανό πρόεδρο», ο οποίος έχει καταντήσει ένας γελοίος γυρολόγος που περιφέρεται στον πλανήτη παζαρεύοντας το ουκρανικό έδαφος και υπέδαφος με αντάλλαγμα, πριν από όλα, τη διάσωσή του.
Τραγικός διασυρμός στο Λευκό Οίκο…
Με αυτά τα δεδομένα, το ταξίδι στο Λευκό Οίκο ήταν βέβαιο ότι θα κατέληγε σε μία ακόμη τραγωδία για το -πριν από λίγους ακόμα μήνες- αγαπημένο παιδί της Δύσης. Μόλις ο Ζελένσκι τόλμησε να ψελλίσει κάτι ακατάληπτα που δεν παρέπεμπαν στο σαφές «ναι», το αφεντικό του εξοργίστηκε και άρχισε να τον βρίζει και να τον διασύρει δημόσια, παρουσιάζοντας στον πλανήτη τον άλλοτε «μαχητή της δημοκρατίας» ως αυτό που πραγματικά είναι. Ένας τελειωμένος τζουτζές! Ένα ανδρείκελο που τα λόγια και τη μοίρα του τα ορίζουν άλλοι. Και ως τέτοιο του συμπεριφέρθηκε και ο Τραμπ και ο Βανς. Τον αντιμετώπισε ως ένα κακομαθημένο λέγοντάς του ότι «είναι ασεβής» και, ειδικά τη στιγμή που τον υποχρεώνει να πουλήσει τη χώρα του, ότι «θα έπρεπε να είναι ευγνώμων», ή ακόμη και ότι… «παίζει με έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο».
«Αποφάσισα ότι ο πρόεδρος Ζελένσκι δεν είναι έτοιμος για Ειρήνη αν εμπλακεί η Αμερική, γιατί εκείνος πιστεύει ότι η εμπλοκή μας του δίνει ένα μεγάλο πλεονέκτημα στις διαπραγματεύσεις. Δεν θέλω πλεονέκτημα, θέλω ειρήνη. Δεν σεβάστηκε τις ΗΠΑ στο προσφιλές Οβάλ Γραφείο. Μπορεί να επιστρέψει όταν είναι έτοιμος για Ειρήνη», έγραψε ο «ειρηνιστής» Τραμπ στην ανάρτησή του αμέσως μετά την επίσκεψη Ζελένσκι.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αμερικανός αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς μπροστά στις κάμερες, απαιτούσε από το Ζελένσκι να πει «δημόσια ευχαριστώ στις ΗΠΑ» για όσα έχουν κάνει για την Ουκρανία τα τελευταία χρόνια και τον κάλεσε «να πει μερικά λόγια εκτίμησης για τις ΗΠΑ και για τον πρόεδρό τους που προσπαθούν να σώσουν τη χώρα του». Αμέσως μετά ακολούθησε η ανακοίνωση του Τραμπ ότι διακόπτει τη στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία έως ότου η ηγεσία της αποφασίσει να «συμμορφωθεί».
… και ακόμα μεγαλύτερος ξεπεσμός
Και αν τα όσα συνέβησαν φαντάζουν υπερβολικά εξευτελιστικά για τον «πρόεδρο μιας κυρίαρχης χώρας», η συνέχεια απέδειξε ότι στο βαρέλι της υποτέλειας ο πάτος είναι πολύ βαθιά! Δεν πέρασαν λίγες μέρες και ο ταπεινωμένος και εκδιωγμένος Ζελένσκι έστειλε επιστολή στον Τραμπ η οποία περιείχε ό,τι ακριβώς του ζήτησαν! Έστειλε εκ μέρους του λαού του ευχαριστώ στον Τραμπ και τις ΗΠΑ που προορίζουν τη χώρα του για διχοτόμηση και ξεπούλημα!
Και ο Τραμπ, ακόμη και αν ο δούλος του θα επιθυμούσε να μείνει κρυφή, έσπευσε να τη δημοσιοποιήσει λέγοντας στο Κογκρέσο το βράδυ της Τρίτης: «Έλαβα μια σημαντική επιστολή από τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι. Η επιστολή λέει ότι η Ουκρανία είναι έτοιμη να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων το συντομότερο δυνατόν για να φέρουμε πιο κοντά διαρκή ειρήνη».
Ο Ζελένσκι έγραψε: «Η ομάδα μου και εγώ είμαστε έτοιμοι να εργαστούμε υπό την ισχυρή ηγεσία του Προέδρου Τραμπ για να πετύχουμε μια ειρήνη που θα έχει διάρκεια». «Εκτιμούμε πραγματικά όσα έχει κάνει η Αμερική για να βοηθήσει την Ουκρανία να διατηρήσει την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της. Όσον αφορά τη συμφωνία για τα ορυκτά και την ασφάλεια, η Ουκρανία είναι έτοιμη να την υπογράψει οποιαδήποτε στιγμή σας βολεύει».
Από την Τρίτη, όλα τα δημοσιεύματα παρουσιάζουν τη συμφωνία παράδοσης του ορυκτού πλούτου της Ουκρανίας ως δεδομένη. Και μαζί με αυτήν την υπογραφή μιας προδοτικής «συμφωνίας ειρήνης» για την Ουκρανία με βάση την οποία θα παραχωρεί εδάφη στα ανατολικά του Δνείπερου και κάθε ίχνος κυριαρχίας στα δυτικά του. Η χώρα, σμπαραλιασμένη από τον πόλεμο με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, εκατομμύρια πρόσφυγες και με τις ξένες μπότες των διάφορων κατακτητών να πατάνε το πτώμα της, οδηγείται στην πρόστυχη pax Americana. Οδηγείται σε αυτή τη συνθήκη με τις ευλογίες και την πίεση των «συμμάχων» της. Υπενθυμίζοντας στους πάντες το πραγματικό περιεχόμενο των συμμαχιών των μεγάλων δυνάμεων.
Και ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο με την «ειρήνη του Τραμπ» έχει και η προστασία και η αλληλεγγύη που πουλάνε οι ριγμένοι Ευρωπαίοι αυτό το διάστημα, απλά με διαφορετική ρητορική. Καμία αγωνία δεν έχουν για την Ουκρανία και το λαό της και ποσώς τους απασχολεί η ειρήνη και η ευημερία του. Μοναδική αγωνία είναι να πάρουν και αυτοί μέρος από τη λεία, να έχουν και αυτοί κέρδη από τα ουκρανικά συντρίμμια, σε μια περίοδο που έχουν βρεθεί παραγκωνισμένοι και αδύναμοι στην αρένα των παγκόσμιων ανταγωνισμών.
Αποκαλυπτικά τα μηνύματα
και τα συμπεράσματα
για την εγχώρια πολιτική
Για την Ελλάδα και το πολιτικό σύστημα της εξάρτησης και της υποτέλειας οι εξελίξεις είναι αποστομωτικές. Οι σύμμαχοι της Ουκρανίας και του Ζελένσκι είναι οι ίδιοι ακριβώς σύμμαχοι του Μητσοτάκη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ του ΣΥΡΙΖΑ και όσων κυβέρνησαν αυτό τον τόπο. Στα ουκρανικά ερείπια, στην κατοχή και την υποθήκευση των τμημάτων τής επικράτειάς της, στην ίδια τη μοίρα του Ζελένσκι μπορεί να γίνει αντιληπτό το περιεχόμενο της προστασίας και των εγγυήσεων που προσφέρουν αυτές οι δυνάμεις. Ειδικά στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στον πλανήτη, η μοίρα των λακέδων και των πολιτικών τους είναι προδιαγεγραμμένη. Ανά πάσα στιγμή, αν τα συμφέροντα των ισχυρών το απαιτούν, τα πάντα μπορεί να παραχωρηθούν με τις ευλογίες και τις πιέσεις τους. Και σε μια εποχή που τα σύνορα στην περιοχή ξαναχαράσσονται με το αίμα των λαών, η πολιτική της υποταγής στους ιμπεριαλιστές δυνάστες μόνο ουκρανικούς ολέθρους μπορεί να υποσχεθεί.
Άλλωστε το πόσο αναγνωρίζουν ως «ισχυρό σύμμαχο» την Ελλάδα του Μητσοτάκη ακόμη και οι ευρωπαίοι «εταίροι» του έγινε φανερό στις τελευταίες κρίσιμες -σύμφωνα με τους ίδιους- συνόδους του Παρισιού και του Λονδίνου. Όπου ο δεδομένος πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν προσκλήθηκε καν, όταν ο εκτός ΕΕ Ερντογάν κρίθηκε σκόπιμο να είναι παρών. Πολιτικό γεγονός που, σε καιρούς διαρκών αμφισβητήσεων συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, αποκτά ιδιαίτερο συμβολισμό αλλά και… περιεχόμενο.
