Έκλεισε ένας χρόνος από το θάνατο δυο πολύτιμων συντρόφων του κόμματός μας.
Του σύντροφου Ιωσήφ Σταυρίδη και του σύντροφου Παναγιώτη Κοσμά. Με αδιάλειπτη προσφορά πάνω από 50 χρόνια στους αγώνες του λαϊκού και κομμουνιστικού κινήματος της πατρίδας μας, ο σύντροφος Σήφης και ο σύντροφος Τάκης υπήρξαν δυο πραγματικά ξεχωριστά παιδιά του Μ-Λ ΚΚΕ. Αν και προερχόντουσαν από τελείως διαφορετικά οικογενειακά περιβάλλοντα, από νέοι πίστεψαν βαθειά και ενστερνίστηκαν τα ιδανικά του σοσιαλισμού, εμπνεύστηκαν από τους ανυποχώρητους αγώνες του λαού μας για Λευτεριά και δεν εγκατέλειψαν το πόστο τους μέχρι και την τελευταία τους πνοή. Αποτέλεσαν δυο κοφτερά μυαλά τόσο στη διαμόρφωση των ιδεολογικοπολιτικών θέσεων του Μ-Λ ΚΚΕ, όσο και στην πλατιά δουλειά για την προώθηση των απόψεων του κόμματος και το δυνάμωμα της επιρροής του στις λαϊκές μάζες.
Σε όλη τους την πορεία διακρίθηκαν για την αισιοδοξία, την αφοσίωση στα κομμουνιστικά ιδανικά, το νοιάξιμο για το σύντροφο, την αξιοπρέπεια, την καλλιέργεια, την ευαισθησία, τη δοτικότητα, την πηγαία ευγένεια, το αυθόρμητο πλατύ χαμόγελό τους. Για αυτά τα χαρακτηριστικά τους, αγαπήθηκαν από όλους τους συντρόφους, που συγκλονισμένοι από την ταυτόχρονη απώλεια -ο σ. Σήφης έφυγε στις 18 Φλεβάρη 2024, για να «ακολουθήσει» στις 26 Φλεβάρη 2024 ο σ. Τάκης- αναφέρθηκαν στην επίδραση που είχε η συμπόρευσή τους με αυτούς τους δυο ξεχωριστούς κομμουνιστές:
«“Τύχη αγαθή”, πριν από 46 χρόνια, μια λαμπρή γνωριμία-σταθμός προέκυψε για μας… Μαθήματα ιδεολογίας, ιστορίας και πολιτικής. Εικοσάχρονα παιδιά εμείς τότε, μπήκαμε στις γραμμές του κόμματος κι εκείνος μας καθοδηγούσε και όχι μόνο». Για το σ. Τάκη.
«Ακόμα αντηχούν τα λόγια από την ομιλία σου πάνω στο μαρτυρικό βράχο της Μακρονήσου, στην επίσκεψη του Κόμματος το 2017. «Πρέπει να παλέψουμε», είπες, «σύντροφοι, όχι για το φτηνιάρικο εγώ, αλλά για το εμείς, για την τάξη μας, για την κοινωνία, για τον κόσμο ολόκληρο, για τις πανανθρώπινες αξίες μας»…
«Γιατί αυτό ανάβλυζε από κάθε λέξη του Σήφη. Η βεβαιότητα ότι ο κόσμος θα αλλάξει. Η πίστη του στην υπόθεση της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού. Η δίψα του για την οικοδόμηση του νέου κόσμου»… Για το σ. Σήφη.
Παίρνοντας τη σκυτάλη από τη γενιά των συντρόφων των «θυελλών», τη γενιά των ΕΑΜοΕΛΑΣιτών, των Μακρονησιωτών, των πολιτικών προσφύγων, που τρανέψανε τις τάξεις του Μ-Λ ΚΚΕ, οι δυο αναντικατάστατοι σύντροφοι, δε στάθηκαν όρθιοι στους δύσκολους καιρούς, μόνο. Έσπειραν το σπόρο του ανυποχώρητου αγώνα στους νέους συντρόφους. Νέοι σύντροφοι πλαισιώνουν τις γραμμές του Μ-Λ ΚΚΕ που υπερασπίστηκαν, παίρνοντας μια θέση ξεχωριστή στο μυαλό και στην καρδιά τους.
Και έτσι θα αποχαιρετήσουν το σ. Τάκη, οι σύντροφοι: «Η μορφή σου μαζί με τις άλλες μορφές των πολλών συντρόφων που χάσαμε πρόωρα, τελευταία, της Ασπασίας, του Αντώνη, του Στέλιου, του Σήφη, θα φωτίζουν το δρόμο μας, το δρόμο της νέας γενιάς του Μ-Λ ΚΚΕ, δίπλα στην ακοίμητη, χαμογελαστή μορφή του Ισαάκ».
Ορκισμένοι στο σπαθί τους, ας κρατήσουμε βήμα σταθερό, με πίστη και αφοσίωση στον αγώνα για την ανασυγκρότηση του Κομμουνιστικού Κινήματος, την απελευθέρωση της χώρας από τους ξένους και ντόπιους δυνάστες, για την Ειρήνη, τη Λευτεριά, την Εθνική Ανεξαρτησία και το Σοσιαλισμό.
