«Από τις πρωινές ώρες της Παρασκευής η Ελλάδα, δέχτηκε επίθεση… αιφνίδια, μαζική, οργανωμένη και συντονισμένη πίεση στα ανατολικά… σύνορά της… Η παρούσα κατάσταση συνιστά ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή κατά της εθνικής ασφάλειας της χώρας… ο στρατός και η αστυνομία αναχαίτισαν τις επιχειρήσεις παραβίασης των συνόρων… χθες αποτρέψαμε 9.655 παραβιάσεις…»
Το κυβερνητικό πολεμικό ανακοινωθέν, με τις αλλεπάλληλες δραματικές δηλώσεις Πέτσα, ήχησε σαν ακροδεξιός αλαλαγμός. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, οι πραιτοριανοί των ΜΜΕ πήραν τις επίσημες λέξεις, τις έντυσαν με μίσος ψέματα και συνωμοσίες και έφτιαξαν το βούρκο του φόβου και του ρατσισμού στον οποίο δείχνει να βυθίζεται η Ελλάδα. Και σχεδόν αμέσως… «βγήκαν λάμιες στο ποτάμι»… Στην μια όχθη του Έβρου συνάχτηκαν πλάι στους «χολιγουντιανών διαστάσεων ήρωες» του στρατού και της αστυνομίας, αυτόκλητοι τυφεκιοφόροι, εθελοντές ρατσιστές, νεοναζί από τη Γερμανία, αλλά και ο «ευεργετικός πάντα» επιχειρηματικός κόσμος, η αποστολή του Ολυμπιακού, ο Μαρινάκης και ο Βαμβακούλας, να πλέκουν κάλτσες για τους… κρατικούς και παρακρατικούς φρουρούς των συνόρων! Στην άλλη όχθη οι ιαχές του Ερντογάν, που θέλει να χρησιμοποιήσει τους πρόσφυγες ως μέσο πίεσης για την εξυπηρέτηση των στόχων και του ρόλου της Τουρκίας ως περιφερειακής δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και οι δύο όχθες κομμάτι της ίδιας συμφωνίας. Της «συμφωνίας» που κατασκεύασαν οι δήμιοι της ΕΕ για να φτιάξουν ένα κλουβί για τα εκατομμύρια των θυμάτων τους.
Στριμωγμένοι ανάμεσα στις δύο όχθες οι κατατρεγμένοι, οι άνθρωποι της πείνας και της ένδειας, αυτοί που ακροβατούν ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, οι πιο ανίσχυροι άνθρωποι του πλανήτη, που για τις ανάγκες της φαιάς κυρίαρχης προπαγάνδας πήραν τον τίτλο της «ασύμμετρης απειλής»! Αυτή την ετοιμοθάνατη «απειλή» αντιμετωπίζουν οι πάνοπλοι επίσημοι και ανεπίσημοι «ήρωες» στον Έβρο και στο Ανατολικό Αιγαίο και όπως ήταν αναμενόμενο… με μεγάλη επιτυχία!
Όσο βρώμικη και καταθλιπτική όμως και αν είναι η προπαγάνδα τους, τα πραγματικά ερωτήματα και οι μεγάλες αλήθειες για τα ζητήματα του προσφυγικού δεν μπορούν να κρυφτούν.
Ένας πλανήτης που «στενεύει». Ένας πλανήτης περίσφιχτος από τις ιμπεριαλιστικές αλυσίδες. Ειδικά τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο φανερό. Για το παγκόσμιο καραβάνι της δυστυχίας, οι «επιλογές» έχουν στενέψει. Η ιμπεριαλιστική θηριωδία, από τα πραξικοπήματα της Λατινικής Αμερικής μέχρι τις δουλοπαροικίες της Αφρικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας και από το λουτρό αίματος της Μέσης Ανατολής μέχρι τα τυραννικά ανδρείκελα της Ουκρανίας, βυσσοδομεί. Οι χώρες που είναι εφικτή η ανθρώπινη επιβίωση γίνονται όλο και λιγότερες, και για την ακρίβεια φαίνεται να είναι οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και κάποιοι δορυφόροι τους. Αυτή είναι η τραγική αλήθεια. Τα εκατομμύρια των μεταναστών, αναζητώντας μια χαραμάδα να τρυπώσουν στη ζωή, κατευθύνονται προς τη Γερμανία, την Αγγλία, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ… κατευθύνονται προς τους δημίους τους.
Δεν είναι οι άνθρωποι ενός άλλου κόσμου. Οι τηλεκανίβαλοι τύπου Μπογδάνου λένε ότι αυτοί που φτάνουν ξυπόλητοι στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου «κάθονται στις χώρες τους και βλέπουν τι ωραία που είναι στην Ευρώπη από τα κινητά τους και ξεκινάνε να έρθουν εδώ». Οι χυδαίοι λαγοί της ακροδεξιάς, εκτοξεύουν τη πιο σάπια προπαγάνδα τους προσπαθώντας να φτιάξουν ιδεολογικά συρματοπλέγματα, πλάθοντας την εικόνα δύο κόσμων. Όχι. Αυτός ο κόσμος είναι ένας. Οι απελπισμένοι που πνίγονται στα νερά του Αιγαίου είναι η πραγματική, η πιο αληθινή εικόνα της δύσης. Οι μετανάστες είναι τα πιο γνήσια τέκνα των ΗΠΑ και της ΕΕ. Είναι τα παιδιά της ιμπεριαλιστικής τυραννίας. Αυτής που υπηρετούν και εξυμνούν οι Μπογδάνοι.
Είναι ή δεν είναι από το Ιντλίμπ; Ποιοι είναι τελικά πρόσφυγες; Η εσωτερική και διεθνής προπαγάνδα παίζει κρυφτό. Οι ιμπεριαλιστές και οι λακέδες τους νίπτουν τας χείρας τους. «Δεν είναι από το Ιντλίμπ» ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης και επανέλαβαν οι παπαγάλοι της «δημοσιογραφίας». Εννοώντας ότι δεν είναι πρόσφυγες, επειδή δεν κατάγονται από την πόλη που αυτή τη στιγμή πέφτουν βόμβες! Πόση ακόμη από την υποκρισία των γραβατομένων τυράννων μπορούν να αντέξουν οι λαοί; Όλοι είναι θύματα της ιμπεριαλιστικής κτηνωδίας. Οι Αφγανοί που πήραν το μονοπάτι της προσφυγιάς από το 2001, όταν η «πολιτισμένη» δύση τούς πρόσφερε ανελέητους βομβαρδισμούς. Και οι Ιρακινοί που πέθαιναν από το θανατηφόρο εμπάργκο και δέχτηκαν δύο ιμπεριαλιστικούς πολέμους (1991, 2003) και που μέχρι σήμερα αγωνίζονται -με αμέτρητα θύματα- ενάντια στην κατοχική κυβέρνηση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους. Και οι Λίβυοι που μέχρι το 2011 δεν είχαν πειστεί «ότι είναι καλύτερα στη Ευρώπη», μπήκαν στις βάρκες μετά τον πόλεμο που ΕΕ και ΗΠΑ εξαπέλυσαν στη χώρα τους. Και οι Σύριοι και οι Παλαιστίνιοι και οι Κούρδοι «που μιλάνε τουρκικά» βρέθηκαν στον Έβρο και οι Σομαλοί και… και… και… Όλοι τους είναι πρόσφυγες των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Μα και εκεί που δεν γίνονται επισήμως πολεμικές ενέργειες από τους δυτικούς, η εκμετάλλευση και η καταδυνάστευση των λαών από τον ιμπεριαλισμό είναι το ίδιο αιματοβαμμένη. Όπως στη Νιγηρία, τη χώρα με τις περισσότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη! Τη Νιγηρία όπου η Shell εκτός από τον κυβερνητικό στρατό χρησιμοποιεί και τον δικό της ιδιωτικό για να αντιμετωπίσει τους απεργούς στο Δέλτα του Νίγηρα. Τη Νιγηρία που το προσδόκιμο ζωής δεν περνάει τα 50 χρόνια. Τη Νιγηρία από όπου ξεκινάνε οι «Αντετοκούμπο» και που διαρκώς λένε πόσο αγαπάνε τη χώρα που γεννήθηκαν. Όλοι όσοι παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς δεν το κάνουν επειδή «θέλουν κάπου να πάνε». Το κάνουν μόνο επειδή αναγκάζονται από κάπου να φύγουν. Οι κατατρεγμένοι του πλανήτη είναι θύματα της ίδιας ιμπεριαλιστικής νέας τάξης. Είναι αυτοί που δεν έχουν να χάσουν ούτε τις αλυσίδες τους.
Αυτοί είναι που οι συνθήκες και όχι οι επιλογές τους, από όπου και αν ξεκίνησαν τους έχουν οδηγήσει και εγκλωβίσει στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Το χυδαίο κυρίαρχο αφήγημα, τους παρουσιάζει ως απειλή. Ως φορείς μιας συνωμοσίας που μπορεί να στοχεύει στον εξισλαμισμό της Ευρώπης, ως συνειδητή απειλή για την εθνική κυριαρχία της χώρας. Είναι πραγματικά αστείο και βγαλμένο από τα σπλάχνα της πιο ακροδεξιάς «κοσμοθεωρίας», ότι οι λαοί της Ευρώπης και της Ελλάδας κινδυνεύουν από τους διωγμένους και απελπισμένους του πλανήτη. Όσοι αγωνιούν για τις πραγματικές απειλές κατά της εθνικής κυριαρχίας, δεν έχουν παρά να μετρήσουν τις παραβιάσεις των τούρκικων F16, τις γκρίζες ζώνες και τα αμφισβητούμενα νησιά στο Αιγαίο και πολύ περισσότερο να αναμετρηθούν με τις αμερικάνικες βάσεις, που αποτελούν πραγματικά απώλεια εδάφους και φορείς εθνικής καταπίεσης και υποδούλωσης. Ακριβώς επειδή η πολιτική της υποτέλειας και της εξάρτησης είναι αυτή που ευθύνεται για όλα αυτά, ακριβώς επειδή είναι η πολιτική της παραχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, αυτή που υπηρετούν οι δυνάμεις της σημερινής εθνικής συναίνεσης (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελληνική Λύση κλπ), ακριβώς για αυτό δείχνουν ως απειλή για την εθνική κυριαρχία τους ξυπόλητους. Για να το κρύψουν. Μόνο που από τη δική του αφετηρία και ανεξάρτητα από τις προθέσεις του ο καθένας, ενσταλάζει με αυτό τον τρόπο το δηλητήριο της ακροδεξιάς και του ρατσισμού. Φτιάχνει τους «ήρωες» με τις παραλλαγές που χτυπούν και σπρώχνουν με κοντάρια μωρομάνες. Φτιάχνει τους αυριανούς «χρυσαυγίτες» με όποια ταμπέλα και αν εμφανιστούν. Αυτούς που το «συνταγματικό τόξο» επαίρεται ότι κατάφερε να βγάλει από τη βουλή.
Η λύση δεν μπορεί να βρίσκεται και δεν βρίσκεται στις πολιτικές και σε αυτούς που δημιουργούν το πρόβλημα. Η κυρίαρχη τάξη της Ελλάδας και τα κόμματα της (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ , Ελ. Λύση κλπ) αναζητούν, υποτίθεται, τη λύση του προσφυγικού στη συνεργασία με την ΕΕ, τον ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ. Σε αυτούς δηλαδή που δημιουργούν το προσφυγικό! Την ίδια στιγμή που οι εκπρόσωποι των ιμπεριαλιστών συζητούν στα όργανά τους τις λύσεις για το προσφυγικό, την ίδια στιγμή που χρηματοδοτούν υποτίθεται δομές και πολιτικές για την αντιμετώπισή του, την ίδια στιγμή, η πολιτική τους ανά τον πλανήτη γεννάει τις νέες αφετηρίες των προσφύγων. Όπως συμβαίνει τώρα με το νέο πόλεμο στη Συρία από όπου ξεκινάνε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Η λύση δεν βρίσκεται στη συνεννόηση με τους δήμιους του πλανήτη και στην υπηρέτησή τους, αλλά στην αντιπαράθεση με την πολιτική τους. Και όσο και δύσκολο και μεγάλο και αν ακούγεται αυτό, είναι η μόνη αλήθεια και για αυτό, η μεγάλη ανάγκη των καιρών. Η ανάγκη συγκρότησης ενός μαζικού αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Ενός κινήματος που θα βάλει φραγμό και θα αποτρέψει τα φιλοπόλεμα σχέδια του ιμπεριαλισμού που υφαίνονται και στην περιοχή μας. Γιατί αν δεν γίνει αυτό κατορθωτό, τότε ο λαός μας και οι λαοί της περιοχής είναι αυτοί που θα ξαναβγούν στο δρόμο της προσφυγιάς.
Οι κυρίαρχες χώρες της ΕΕ με τις συμφωνίες και τις αποφάσεις στο Δουβλίνο, που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και εφαρμόζει η ΝΔ, έφτιαξαν από κοινού με την Τουρκία το «θεσμικό πλαίσιο» για τον εγκλωβισμό των προσφύγων στα όρια του Αιγαίου και της ελληνικής επικράτειας. Αυτή τη «διαχείριση του προβλήματος» επιδιώκουν. Επειδή ακριβώς ξέρουν ότι όσο συνεχίζεται η ιμπεριαλιστική θηριωδία τους, αυτή θα γεννάει πρόσφυγες, θέλουν απλά να τους κρατήσουν στα «σύνορα της Ευρώπης». Για αυτό, η απάντηση στο σημερινό πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα περνάει μέσα από την ακύρωση αυτής της αντιδραστικής συμφωνίας και όχι από την συνεννόηση για την εφαρμογή της. Με τον απεγκλωβισμό των προσφύγων από τα νησιά και τη δυνατότητα να μετακινηθούν προς όποια χώρα επιθυμούν. Με την κατάργηση των (παλιών και νέων) στρατοπέδων συγκέντρωσης και την εφαρμογή όλων όσων προβλέπει το διεθνές δίκαιο για τους πρόσφυγες.
Στην πορεία της αναμέτρησης με τους πραγματικούς εχθρούς των λαών και του λαού μας, με τον ιμπεριαλισμό και την ντόπια εξαρτημένη μεγαλοαστική τάξη, πρέπει να αντιπαραταχθούμε με το όπλο της αλληλεγγύης. Και να δώσουμε με αποφασιστικότητα την πολιτική μάχη, που εξελίσσεται με αρνητικό τρόπο στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας.
Μπροστά στην εικόνα της μάνας που με το μωρό στην αγκαλιά δακρύζει πίσω από τα συρματοπλέγματα, η ανθρωπιά ενός λαού που έχει συνδέσει την ιστορία του με την μετανάστευση οφείλει να… υποκλιθεί.
Μπροστά στην εικόνα των κρατικών και παρακρατικών ράμπο που βαφτίζονται «ήρωες» σπρώχνοντας και χτυπώντας αυτή τη μάνα, ο λαός μας, ένας λαός που σκόρπισε στα εργοστάσια της Γερμανίας, στις στοές του Βελγίου, στις σιδηροτροχιές της Αμερικής και στα εργοτάξια της Αυστραλίας, ένας λαός που βίωσε το ρατσισμό ως πρόσφυγας στον ίδιο τον τόπο του, αφήνοντας τα κόκαλα του ως Πόντιος στη Μακρόνησο, ή βιώνοντας ως Μικρασιάτης την δυστυχία και την καταπίεση του «τουρκόσπορου»… να δώσει την πιο δυνατή φωνή στο θυμικό του… Πίσω κανίβαλοι!
