Δεν έχει τέλος η αθλιότητα και ο κατήφορος των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΔΑΚΕ(ΝΔ) – ΣΥΝΕΚ/ΕΡΑ (ΣΥΡΙΖΑ) και ΠΕΚ/ΔΗΣΥ(ΠΑΣΟΚ) μπροστά στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για τα υπηρεσιακά συμβούλια που ανακοίνωσε το ΥΠΑΙΘ ότι θα πραγματοποιήσει στις 5 Νοέμβρη. Οι παρατάξεις του φιλοκυβερνητικού συνδικαλισμού, που συγκροτούν και την πλειοψηφία στις δύο εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ – ΔΟΕ) επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά την υπονομευτική και συνθηκολόγα στάση τους απέναντι στις επιδιώξεις του υπουργείου Παιδείας.
Η κοινή τους απόφαση να συμμετάσχουν στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, παρά την γενικευμένη κυβερνητική επίθεση στα συνδικάτα και στα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα, είναι πράξη υποταγής απέναντι στην κυβερνητική πολιτική. Επίσης, η κοινή τους απόφαση να συμμετάσχουν στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, πραγματοποιώντας στροφή 180 μοιρών από το Νοέμβρη του 2020, αποδεικνύει ότι ποτέ δεν στήριξαν και δεν πίστεψαν τη γραμμή της αποχής αλλά στην πραγματικότητα σύρθηκαν πίσω από αυτή. Τέλος η κοινή τους απόφαση να συμμετάσχουν στην ηλεκτρονική φαρσοκωμωδία, κόντρα στην εκφρασμένη αντίθεση των εκπαιδευτικών με συντριπτικά ποσοστά άνω του 90% το 2020, αποδεικνύει ότι αυτές οι δυνάμεις ούτε μπορούν ούτε και θέλουν να εκφράσουν τα συμφέροντα του εκπαιδευτικού κινήματος. Αντίθετα υπηρετούν μια γραμμή που, όχι μόνο συμβιβάζεται με την κυβερνητική πολιτική, αλλά πολύ περισσότερο ξεπουλά το εκπαιδευτικό κίνημα, τους αγώνες του και παραδίδει τους εκπαιδευτικούς αφοπλισμένους.
Κρύβονται πίσω από την ανωνυμία της πλειοψηφίας των ΔΣ σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ γιατί δεν έχουν το σθένος να αντιμετωπίσουν την αποδοκιμασία που τους επιφυλάσσουν οι εκπαιδευτικοί. Γι’ αυτό και αναγκάζονται να παρουσιάσουν την υποταγή τους και το σύρσιμο τους στις ηλεκτρονικές κάλπες ως θέση -τάχα- των δύο Ομοσπονδιών. Η κοινή όμως θέση των εκπαιδευτικών σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα υπαγορεύουν οι συνδικαλιστικές αυτές πλειοψηφίες. Είναι η θέση της αποχής, της μη νομιμοποίησης μιας βαθιά αντιδημοκρατικής μεθόδευσης που στοχεύει, όχι μόνο στα υπηρεσιακά συμβούλια, αλλά στην πραγματικότητα στα ίδια τα συνδικάτα. Το 93% των δασκάλων και καθηγητών με τη στάση του το Νοέμβρη ’20 διατράνωσε τη θέση αυτή, απέχοντας από τις ηλεκτρονικές «κάλπες».
Οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, σήμερα, έρχονται σε μια βαθιά αντιδημοκρατική ανατροπή, καταπατώντας βάναυσα και ακυρώνοντας την διακηρυγμένη και εκφρασμένη θέση των εκπαιδευτικών. Δεν είναι λοιπόν «μικροπαραταξιακοί τακτικισμοί» η στάση εκείνων των συνδικαλιστικών δυνάμεων που υπηρετούν τη γραμμή της αποχής. Ούτε προέβησαν σε «θεσμικό και καταστατικό ατόπημα» τα πρωτοβάθμια σωματεία (ΕΛΜΕ – ΣΕΠΕ) που καλούν σε μαζική αποχή από τις ηλεκτρονικές εκλογές. Μέγιστο αντιδημοκρατικό ατόπημα διαπράττει η «αγρία τριάδα» των ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ – ΠΕΚ που ξεπουλά τον κλάδο. Μικροπαραταξιακός τακτικισμός είναι η στάση αυτών των δυνάμεων που κρύβονται πίσω από τις δύο Ομοσπονδίες και τις νόθες πλειοψηφίες τους. Αυτοί που υπονόμευσαν και ξεπούλησαν τους αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος, υπηρετώντας ανοιχτά και με θέρμη την κυβερνητική πολιτική, έχουν τώρα το θράσος να μιλούν στο όνομα της «ενότητας του κλάδου» όταν οι ίδιοι έχουν πάρει διαζύγιο από τον κλάδο, όταν -αντί να εκφράζουν και να υπηρετούν τα συμφέροντά του- μετατρέπονται σε θλιβερούς κήρυκες της υποταγής στην κυβερνητική πολιτική.
Δεν υπάρχει πιο τρανταχτή απόδειξη για το πόσο υπονομευτική είναι η στάση τους, πόσο μικροπαραταξιακά σκέφτονται αλλά και πόσο αντιδημοκρατικά ατοπήματα διαπράττουν, από την πρόσφατη εξέλιξη στην ΟΛΜΕ και την ματαίωση της ΓΣ Προέδρων στις 22/10. Από κοινού οι συνδικαλιστικές δυνάμεις ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ – ΠΕΚ προχώρησαν σε αναβολή τής προγραμματισμένης -εδώ και ένα μήνα- Γενικής Συνέλευσης με το αστείο και προκλητικό ταυτόχρονα επιχείρημα πως δήθεν δεν έβρισκαν αίθουσα σε ολόκληρο το λεκανοπέδιο των εκατοντάδων σχολείων και αμφιθεάτρων. Στην πραγματικότητα δεν είχαν το σθένος να αντιμετωπίσουν τις αποφάσεις των ΕΛΜΕ που κρατούν ψηλά τη σημαία της αποχής. Όπως επίσης δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν τις αγωνιστικές αποφάσεις πολλών ΕΛΜΕ που απορρίπτουν τους αντιδραστικούς θεσμούς του «μέντορα», των «συντονιστών», που επιμένουν μαχητικά στην γραμμή της απεργίας-αποχής από κάθε διαδικασία αξιολόγησης. Στην πράξη προσφέρουν πολύτιμο χρόνο στην κυβέρνηση της ΝΔ ώστε να εδραιώσει και να παγιώσει τα αντιδραστικά και αντιεκπαιδευτικά μέτρα της.
Μέσα σε αυτό το τοπίο 36 ΕΛΜΕ δεν υποχώρησαν, δεν ανέκρουσαν πρύμναν μπροστά στο νέο ανοιχτό ξεπούλημα και πραγματοποίησαν σύσκεψη την ίδια ημέρα που ήταν προγραμματισμένη η ΓΣ των Προέδρων. Εκεί εκφράστηκε η κοινή αγωνιστική διάθεση να παλέψουν τόσο ενάντια στις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, απευθύνοντας μαζικό κάλεσμα, όσο και ενάντια στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα τής αξιολόγησης, των μεντόρων κλπ. Παρά τα περιορισμένα όριά της, η σύσκεψη αυτή κρατά ανοιχτή μια αγωνιστική διέξοδο απέναντι στην αδράνεια και την υποταγή που κηρύσσουν οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Η καθολική αποχή του κλάδου των εκπαιδευτικών από τις ηλεκτρονικές κάλπες στις 5 Νοέμβρη αποτελεί μονόδρομο. Αποτελεί πράξη αντίστασης απέναντι στα αντιδημοκρατικά μέτρα της κυβέρνησης, πράξη απόρριψης της συμβιβαστικής γραμμής και των μεθοδεύσεων που επιχειρούν να επιβάλουν οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού.
