Τον γύρο του διαδικτύου έκανε το προηγούμενο διάστημα ένα βίντεο που καταγράφει τον ωμό εκβιασμό που ασκεί εργοδότης σε εργαζόμενούς του, να ψηφίσουν ΝΔ, παρουσία μάλιστα του Ά. Γεωργιάδη.
Το περιστατικό βέβαια δεν είναι το μοναδικό, αλλά το γεγονός ότι έχει καταγραφεί σε βίντεο έδωσε την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να το καπηλευθεί και να ανεβάσει ιδιαίτερα τους τόνους, παρόλο που είναι, το δίχως άλλο, βέβαιο ότι αντίστοιχα περιστατικά έχουν γίνει σε πολλούς εργασιακούς χώρους με αφορμή την προεκλογική περίοδο και όχι απαραίτητα για άσκηση πίεσης και εκβιασμών των εργαζομένων υπέρ του κόμματος της ΝΔ, αλλά υπέρ του κόμματος στο οποίο ο εργοδότης έχει στηρίξει τις ελπίδες ανάπτυξης της επιχειρηματικής του δραστηριότητας.
Στο συγκεκριμένο περιστατικό, με αφορμή την επίσκεψη του Ά. Γεωργιάδη στην επιχείρηση, ο ιδιοκτήτης συγκέντρωσε τους εργαζόμενους να ακούσουν τον υπουργό, ο οποίος αφού είπε όσα είπε, πήρε τον λόγο ο εργοδότης τους, προκειμένου να τους απειλήσει ευθέως και απροκάλυπτα για την ψήφο τους, υποδεικνύοντάς τους τη «μόνη» επιλογή που έχουν μπροστά στις εκλογές. Είπε ανάμεσα σε άλλα: «Μια άνω τελεία θα βάλω εγώ. Ο υπουργός τα λέει ήπια. Εγώ σας τα είπα χθες πιο έντονα. Δεν υπάρχει επιλογή εδώ, η δουλειά μας, η καθημερινότητά μας, το μέλλον μας – εγώ θα τα πω άλλη μια φορά – εξαρτάται πάρα, πάρα πολύ από μια χώρα κυβερνημένη με μία σωστή κυβέρνηση». Και επέμεινε: «Εγώ δεν είμαι τόσο δημοκρατικός σε αυτά τα πράγματα, σας το έχω αποδείξει (…) Και επειδή είναι άδικο να την πληρώσουμε όλοι επειδή κάποιοι έχετε αποφασίσει να επαναστατήσετε για τους χ, ψ λόγους, πρέπει να το συζητήσουμε»…
Μετά ωστόσο τον σάλο που προκλήθηκε, ο Γεωργιάδης προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ισχυρίστηκε με ανάρτησή του στο Twitter ότι ο εν λόγω επιχειρηματίας «έκανε πλάκα»(!)… Αν και δεν μας είπε αν «έκανε πλάκα» ο συγκεκριμένος εργοδότης και τις προηγούμενες φορές, κατά δική του ομολογία, που μίλησε στους εργαζόμενους για το τι πρέπει να ψηφίσουν.
Με μια γρήγορη ματιά στη δραστηριότητα της εν λόγω επιχείρησης μπορούμε, όχι βέβαια να δικαιολογήσουμε, αλλά να επιβεβαιώσουμε τους λόγους για τους οποίους υποθέτουμε ότι ο ιδιοκτήτης της ασκεί τόσο εκβιαστικά διλήμματα στους εργαζόμενους.
Η επιχείρηση με όνομα ΝOS INSURANCE είναι μία νέα εταιρεία στον χώρο των ασφαλίσεων, η οποία ιδρύθηκε στις 15/07/2021. Στα ούτε δύο χρόνια δραστηριοποίησης η εταιρεία, όπως προκύπτει από τη Διαύγεια, έχει συνάψει συνολικά 29 συμβάσεις με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα (κυρίως με Δήμους της περιφέρειας) για την ασφάλεια αυτοκινήτων. Πολλές από αυτές τις συμβάσεις, συνολικά 20, δεν είναι τίποτα άλλο από απευθείας αναθέσεις. Για παράδειγμα, τον προηγούμενο μήνα, στις 10 Απριλίου, η εταιρεία υπογράφει σύμβαση με τον Δήμου Πύργου συνολικής αξίας 25.500 ευρώ, με την οποία αναλαμβάνει να παρέχει ασφαλιστική κάλυψη σε οχήματα και μηχανήματα του εν λόγω Δήμου. Στις 6 Απριλίου προηγήθηκε μία ακόμη απευθείας ανάθεση, αυτή τη φορά από το Δήμο Φλώρινας, συνολικής αξίας 13.895 ευρώ, η οποία αφορά την ασφάλιση 76 οχημάτων και μηχανημάτων του εν λόγω δήμου για τον επόμενο χρόνο.
Παράλληλα, η εταιρεία επιχειρεί τη δραστηριοποίησή της και σε άλλους τομείς όπως τα ιδιωτικά ΚΕΠ. Στις 27 Ιανουαρίου γνωστοποίησε αυτή την κίνησή της, η οποία θα έχει ως στόχο την εξυπηρέτηση 50 ή 60 διαφορετικών πράξεων σε πρώτη φάση. Με λίγα λόγια η εταιρεία, αν και θεωρητικά νέα στο χώρο, έχει κάνει μεγάλα βήματα προόδου ειδικά σε ό,τι αφορά τις συμβάσεις με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Προφανώς αυτή την πορεία και ανάπτυξή της επιδιώκει να εξασφαλίσει, εκβιάζοντας τους εργαζόμενους.
Συμπερασματικά καταλήγουμε πως μέσα στην εργασιακή ζούγκλα που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερα από τα μνημόνια και μετά και που με μια άνευ προηγουμένου ένταση έχει κλιμακωθεί στα χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ, με όλους τους αντεργατικούς νόμους, και την απροκάλυπτη κυβερνητική στήριξη εργοδοτών και εργοδοτικής αυθαιρεσίας, οι εργαζόμενοι πέφτουν αλλεπάλληλα θύματα κάθε λογής εκβιασμών εκ μέρους των εργοδοτών τους και τώρα εν όψει εκλογών οι ωμοί και ξεδιάντροποι αυτοί εκβιασμοί αφορούν και στην ψήφο τους.
Το γεγονός, ωστόσο, επιβεβαιώνει και μια ακόμα αλήθεια: πόση δημοκρατία υπάρχει μέσα στις συνθήκες του καπιταλισμού. Πόση ελευθερία (δεν) έχουν οι μισθωτοί εργαζόμενοι ακόμα και για την ψήφο τους στις βουλευτικές εκλογές, όταν η εξάρτησή τους από τους εργοδότες, τόσο από οικονομική άποψη όσο και από την άποψη να μη χάσουν τη δουλειά τους, τους κάνει θύματα των πιο ωμών εργοδοτικών εκβιασμών και των απειλών τους που φτάνουν μέχρι το να τους υπαγορεύουν πώς θα εκφραστούν πολιτικά. Αυτή η αλήθεια δείχνει, και πώς μεταξύ άλλων, παίρνουν ψήφους τα κυρίαρχα αστικά κόμματα που υποστηρίζουν οι εργοδότες.
