Και τώρα, νέα μετάλλαξη, η «Όμικρον»! Μεγάλη αβεβαιότητα επικρατεί -και πάλι- σε ολόκληρο τον πλανήτη. Απρόβλεπτες και απροσδιόριστες είναι, αυτή τη στιγμή, η επικινδυνότητα και η έκταση των επιπτώσεων της νέας αυτής μετάλλαξης -που εντοπίστηκε για πρώτη φορά στην Μποτσουάνα της Αφρικής- στην εξελισσόμενη πανδημία. Οι πρώτες αντιδράσεις συνηθισμένες πια… Μετοχές, πετρέλαιο και ομόλογα κλυδωνίστηκαν. Και ο «ανεπτυγμένος» καπιταλιστικός κόσμος της Δύσης «θωρακίστηκε», με τις κυβερνήσεις να επιβάλλουν διακοπή των πτήσεων και αυστηρούς ελέγχους στους ταξιδιώτες από τις «ύποπτες» χώρες και αυστηρά μέτρα και απαγορεύσεις στους πολίτες τους.
Η Αφρική, λοιπόν, «εκδικείται»… Μόλις τον περασμένο Αύγουστο έφθασε σε αυτήν -μέσω δωρεών κυρίως- ο μεγαλύτερος όγκος των λιγοστών -έτσι κι αλλιώς- εμβολίων, μιας και η ασύλληπτη απληστία των πολυεθνικών του φαρμάκου -που είδαν τα κέρδη τους να απογειώνονται με την πανδημία- δεν επιτρέπει την απελευθέρωση των πατεντών των εμβολίων και την παραγωγή τους από τις φτωχές χώρες του πλανήτη. Και δεν λείπουν μόνο τα εμβόλια, λείπουν και οι απαραίτητες σύριγγες για τον εμβολιασμό…
Αποτέλεσμα; Στην Αφρική, μόλις το 6% περίπου του γενικού πληθυσμού και το 25% των υγειονομικών είναι εμβολιασμένο! Όταν στις πλούσιες χώρες η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων τους είναι πλήρως εμβολιασμένη. Τα τρομακτικά μικρά αυτά ποσοστά εμβολιασμού έχουν αφήσει στο έλεος της πανδημίας μια ολόκληρη ήπειρο, διαχρονικό θύμα της ιμπεριαλιστικής θηριωδίας και καταλήστευσης, που την έχουν καταδικάσει να λιμοκτονεί και να αποδεκατίζεται από συνεχείς και ανεξέλεγκτες επιδημίες, με το θάνατο να θερίζει τους λαούς της τώρα για έναν επιπλέον λόγο, την εκτός ελέγχου διάδοση του κορονοϊού. Αυτή όμως η σκανδαλώδης και τραγική συνάμα κατάσταση έχει μια ακόμη συνέπεια. Οδηγεί στη δημιουργία συνεχώς νέων μεταλλάξεων, που με ευκολία διαδίδονται παντού στον παγκοσμιοποιημένο μας πλανήτη. Και στις εμβολιασμένες βεβαίως -αλλά όχι απρόσβλητες- χώρες της περίφημης «Δύσης», τροφοδοτώντας και παρατείνοντας την πανδημία.
Υποκρισία, εγκληματική διαχείριση και βαρβαρότητα
Πρόκειται για μια παγκόσμια εφιαλτική πραγματικότητα που αποκαλύπτει την υποκριτική -και μόνο- επίκληση των υποτιθέμενων θεμελιακών αξιών (ανθρωπισμός, δημοκρατία, ελευθερία) από τους ιέρακες της «Δύσης» και καταδεικνύει την κτηνωδία -αλλά και την κρίση και σήψη ταυτόχρονα- του καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού συστήματος. Και βεβαίως φανερώνει -με το δραματικό απολογισμό των εν πολλοίς αδικαιολόγητων εκατομμυρίων κρουσμάτων και θανάτων- την πραγματική αδιαφορία της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας για την υγεία και τη ζωή των λαών. Η εγκληματική διαχείριση της υγειονομικής κρίσης υπήρξε και συνεχίζει να είναι πανομοιότυπη σε όλον τον καπιταλιστικό κόσμο. Όσες διαφοροποιήσεις υπήρξαν ή ήταν περιθωριακές ή δεν άγγιξαν το ουσιαστικό της περιεχόμενο.
Η προπαγάνδα των απανταχού ισχυρών έκανε σημαία της πως ο κορονοϊός δεν κάνει διακρίσεις, πως είμαστε όλοι το ίδιο ευάλωτοι -τάχα- απέναντι στο λεγόμενο αόρατο εχθρό. Όχι! Ο ιός και βέβαια δεν κάνει διακρίσεις. Προσβάλλει και πλούσιους και φτωχούς και δεν έχει σύνορα. Προσβάλλει και πλούσιες και φτωχές χώρες. Οι συνέπειες της πανδημίας, όμως, δεν είναι για όλους ίδιες. Είναι σκληρά ταξικές. Και εδώ υπάρχουν σαφώς διακρίσεις. Η πανδημία σκορπά το θάνατο σε συντριπτικά μεγαλύτερο βαθμό στα φτωχά, εξαθλιωμένα στρώματα και τους αποκλεισμένους των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κοινωνιών, και κυριολεκτικά θερίζει τους λαούς στις φτωχές, τις λεγόμενες υποανάπτυκτες, χώρες. Τα μεγάλα ποσοστά των κρουσμάτων και των θανάτων των απόκληρων, όπου γης, το επιβεβαιώνουν.
Η πανδημία, επίσης, έδωσε το έναυσμα για την κλιμάκωση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας σε όλο τον κόσμο. Ένα νέο κεφάλαιο οδυνηρών επιπτώσεων στους λαούς, που αγγίζει και πλήττει κάθε πτυχή της ζωής, άνοιξε. Μετά από δέκα χρόνια παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όπου μια σφοδρή αντιλαϊκή πολιτική σάρωσε τις οικονομικές, κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις των λαών στο λεγόμενο ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο, νέες αντιλαϊκές εξελίξεις σημειώθηκαν. Ο καπιταλισμός έχει περάσει ανεπίστρεπτα στην παρακμιακή φάση και δείχνει το εκμεταλλευτικό του πρόσωπο στην πιο άγρια μορφή, παγκοσμίως.
Με άλλοθι, πρόσχημα και όχημα την πανδημία, η παγκόσμια ολιγαρχία προχώρησε σε μέτρα που σάρωσαν ό,τι είχε απομείνει από τις λαϊκές και εργατικές κατακτήσεις του προηγούμενου αιώνα. Η ακραία φτώχεια και εξαθλίωση επεκτάθηκαν ραγδαία στη μεγάλη πλειοψηφία της ανθρωπότητας, η ανεργία γιγαντώθηκε, οι ουρές στα συσσίτια μάκρυναν, οι άστεγοι πλήθυναν. Η καπιταλιστική εκμετάλλευση απογειώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, εξασφαλίζοντας ακραία εκτίναξη του πλούτου και ασύλληπτη οικονομική και πολιτική ισχύ σε μια ελάχιστη μειοψηφία πλουτοκρατών.
Επιπλέον, πολιτικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες καρατομήθηκαν. Αδιανόητα, μέχρι πρότινος, μέτρα ασφυκτικού ελέγχου και επιτήρησης των πολιτών δοκιμάστηκαν και καθιερώθηκαν. Αντιδραστικές νομοθετικές ρυθμίσεις, ο αυταρχισμός, η αστυνομική βία και καταστολή των λαϊκών αντιδράσεων μπήκαν στην ημερήσια διάταξη. Η εντεινόμενη καπιταλιστική εκμετάλλευση προϋποθέτει και συμβαδίζει με συνθήκες ακραίου αυταρχισμού και άγριας βίας.
Ωστόσο, η πλατιά λαϊκή οργή και διαμαρτυρία δυναμώνουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι εστίες αντίστασης πολλαπλασιάζονται, οι λαοί αφυπνίζονται, αγωνίζονται. Η ιδεολογική χειραγώγηση, ο εκφοβισμός, οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις, ο αυταρχισμός, η ανοιχτή βία, ο ασφυκτικός έλεγχος των πολιτών, οι διώξεις των αγωνιστών και το πυκνό σκοτάδι που επιβάλλουν για όλες τις δραματικές πτυχές της πραγματικότητας δεν μπορούν να ανακόψουν την εκδήλωση της οργής, την αντίσταση, τους αγώνες που ξεσπούν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Από την Ευρώπη -με πρώτη τη Γαλλία των συνεχών μαζικότατων κινητοποιήσεων-, τις ΗΠΑ και την υπόλοιπη αμερικανική ήπειρο, μέχρι τη Γουαδελούπη και τη Μαρτινίκα, την Πολυνησία, τη Μαλαισία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, και πάνω απ’ όλα την Ινδία των μεγάλων αγροτικών αγώνων, οι λαοί ξεσηκώνονται και διεκδικούν.
