Πιέσεις, εκβιασμοί, ρήγμα, καταγγελίες και μια ανυπόφορη δυσωδία. Από τα πρωτοσέλιδα που ανακοίνωναν «Υποκλοπές τέλος», περάσαμε στην -επίσης πρωτοσέλιδη- απαίτηση «Άπλετο φως τώρα»! Και στον ανοικτό πόλεμο! Η κυβέρνηση ΝΔ δέχεται απανωτές βολές, ανοικτές ή συγκαλυμμένες, από μέχρι πρότινος «φίλους» επιχειρηματίες, ισχυρούς κατόχους ισχυρών ΜΜΕ. Πρωταγωνιστές τα ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ και από πίσω, πιο συγκρατημένη, η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Το κυρίαρχο αφήγημα των τελευταίων χρόνων ξηλώνεται. Η πιο «αποτελεσματική» κυβέρνηση και ο πιο «ικανός» και «εξαγώγιμος» πρωθυπουργός, που -τάχα- διασφάλιζε και εγγυούνταν την πολιτική σταθερότητα, την εθνική ασφάλεια, τη δημοκρατία και την οικονομική ανάπτυξη της χώρας, βάλλονται πλέον από αυτούς που δεν άφηναν ούτε μια χαραμάδα για τη διατύπωση όχι της αντίθετης άποψης αλλά της παραμικρής ένστασης ή αμφιβολίας. Η «κυρίαρχη» και «αναντικατάστατη» ΝΔ μοιάζει να μην είναι τόσο κυρίαρχη και τόσο αναντικατάστατη…
Η μετατροπή της στάσης απόλυτης σύμπνοιας και ταύτισης των εν λόγω βαρόνων των ΜΜΕ με την κυβέρνηση ΝΔ σε αποστασιοποίηση από πεπραγμένα της, ανοικτή διαφοροποίηση και «πόλεμο» δεν έχουν, βεβαίως, να κάνουν με τα καταγγελλόμενα. Δεν έχουν να κάνουν με την ξαφνική ανακάλυψη της αλήθειας. Το πέρασμά τους από το απροκάλυπτο κουκούλωμα της δυσώδους υπόθεσης των γενικευμένων τηλεφωνικών παρακολουθήσεων στην «αποκάλυψη» και τις καταγγελίες για «παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων» και «υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών» είναι προϊόν αθέατων, στο λαό, διεργασιών που συντελούνται μέσα στο σκοτεινό πλέγμα των σχέσεων συνδιαλλαγής, διαπλοκής και αλληλεξάρτησης του αστικού πολιτικού συστήματος -κυβέρνησης και αντιπολιτευόμενων κομμάτων- και ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.
Σχέσεις οι οποίες δεν είναι αδιατάρακτες, αλλά μπορούν να έχουν διακυμάνσεις, να τροποποιηθούν, να δοκιμαστούν ή και να διαρραγούν. Σχέσεις οι οποίες, σε κάθε περίπτωση, είναι αδυσώπητες στην επίτευξη των στόχων τους, απαιτούν «ανταλλάγματα». Με τις πιέσεις, τους εκβιασμούς και τα «βρόμικα» όπλα να είναι αναπόσπαστο στοιχείο τους. Σχέσεις που μπορεί να αλλάζουν τους συσχετισμούς στους κόλπους της ελληνικής οικονομικής ολιγαρχίας, να ευνοούν κάποιες μερίδες της, να δημιουργούν «κερδισμένους» και «ριγμένους» κεφαλαιοκράτες. Η συγκαλυμμένη ή απροκάλυπτη φιλοκυβερνητική στάση ορισμένων ΜΜΕ, η επαμφοτερίζουσα ή εχθρική άλλων, οι συγκρούσεις, η ρήξη και ο ανοιχτός πόλεμος είναι εκδηλώσεις αυτών ακριβώς των διεργασιών.
Σε μια περίοδο, μάλιστα, μεγάλης γεωπολιτικής και γεωοικονομικής ρευστότητας, όπου οικονομικά δεδομένα ανατρέπονται από μέρα σε μέρα, όταν -επιπλέον- η κυβέρνηση ΝΔ «διαχειρίζεται» τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάπτυξης στήνοντας το νέο μεγάλο φαγοπότι για την ελληνική οικονομική ολιγαρχία, με τους ημέτερούς της να ευνοούνται, τα μαχαίρια έχουν βγει για τα καλά έξω. Ένας άγριος ανταγωνισμός ανάμεσα στους έλληνες κεφαλαιοκράτες, για τη μοιρασιά, αναπτύσσεται στα παρασκήνια, με καταλυτική επίδραση στην πολιτική ζωή της χώρας και στο αστικό πολιτικό σύστημα. Με τον ξένο παράγοντα και τα επενδεδυμένα στη χώρα μας ιμπεριαλιστικά συμφέροντα να επεμβαίνουν καθοριστικά.
Η πολιτική ρευστότητα και κρίση επανέρχονται
Τα όσα διαδραματίζονται αυτές τις μέρες ανοίγουν το δρόμο για πολιτικές εξελίξεις οι οποίες, ακόμη, δεν μπορούν να προσδιοριστούν. Η κυβέρνηση ΝΔ και ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης μετρούν βαρύ πολιτικό κόστος, δύσκολα πλέον διαχειρίσιμο. Δέχονται πυρά όχι μόνο από εγχώρια επιχειρηματικά συμφέροντα αλλά και από φιλικά -μέχρι σήμερα- ιμπεριαλιστικά κέντρα και παράγοντες της ΕΕ και των ΗΠΑ. Η εξεταστική επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου Pega, με τις ανακοινώσεις της, καθώς και εφημερίδες και ιστότοποι στο εξωτερικό (Politico, Spiegel, New York Times, Welt, Euractiv, Daily Mail, Le Figaro κ.ά.), με τα δημοσιεύματά τους, τσαλακώνουν το κυβερνητικό και πρωθυπουργικό προφίλ, θεωρώντας δεδομένη την άμεση εμπλοκή του Κυρ. Μητσοτάκη -πολιτικού προϊσταμένου της ΕΥΠ- και του περιβάλλοντός του στο ευρύτατο δίκτυο παρακολουθήσεων που περιλαμβάνει πολιτικούς αντιπάλους, δημοσιογράφους, βαριά ονόματα του επιχειρηματικού κόσμου, διάφορους επώνυμους παράγοντες του δημόσιου και καλλιτεχνικού βίου, ακόμη και υπουργούς και βουλευτές του. Οι διαφοροποιήσεις και οι βολές από το εσωτερικό της ΝΔ, επίσης, συντηρούνται με διάφορους τρόπους, μετά τη βαρύνουσας σημασίας παρέμβαση του Κ. Καραμανλή και τις σαφείς διαφοροποιήσεις των Πρ. Παυλόπουλου, Θ. Ρουσόπουλου, Ν. Κακλαμάνη και Όλγας Κεφαλογιάννη, όταν το «σκάνδαλο» ξέσπασε.
Προφανώς, αστικά και ιμπεριαλιστικά κέντρα εξουσίας ευνοούν διεργασίες για αναζήτηση εναλλακτικών εκδοχών διακυβέρνησης. Πιθανότατα, προετοιμάζουν το έδαφος για πολιτικές εξελίξεις με αναδιάταξη των πολιτικών δυνάμεων, με το δεδομένο της αυξανόμενης λαϊκής αγανάκτησης και των αναμενόμενων κοινωνικών κραδασμών να είναι μια κρίσιμη παράμετρος. Οι υποκλοπές από κυβερνητικό όπλο πολιτικής παρέμβασης και χειραγώγησης της πολιτικής ζωής της χώρας και ελέγχου επιχειρηματικών συμφερόντων μετατρέπεται σε όπλο των αντιπάλων της, σε μοχλό αναμόρφωσης των πολιτικών συσχετισμών και ισορροπιών, όπου η ΝΔ δεν είναι πλέον ο απόλυτος και αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος του αστικού πολιτικού σκηνικού.
Η πολιτική ρευστότητα και κρίση επανέρχονται μετά από μια τριετία σχετικής πολιτικής σταθερότητας. Και βεβαίως, ανοίγει και πάλι η συζήτηση για επίσπευση των επικείμενων βουλευτικών εκλογών και για τα πιθανά σενάρια από τα ενδεχόμενα αποτελέσματα. Με τον Κυρ. Μητσοτάκη να δηλώνει, στην πρόσφατη συνέντευξή του στον Antenna, στο ερώτημα για τις πιθανές μετεκλογικές συνεργασίας για το σχηματισμό κυβέρνησης, «αφήστε αυτό να μας το υποδείξει ο ελληνικός λαός». Το σενάριο της αυτοδυναμίας στις δεύτερες κάλπες φαντάζει πια πολύ μακρινό. Οι εξελίξεις μετατρέπουν την προηγούμενη πρωθυπουργική αλαζονεία σε αγωνιώδη αναζήτηση κυβερνητικού εταίρου. Πράγμα που αποτυπώθηκε με την αναφορά του στον Ν. Ανδρουλάκη, στην ίδια συνέντευξη, με τη φράση πως «ο χρόνος μπορεί να γιατρέψει πολλά»…
Νέα χυδαία επιχείρηση παραπλάνησης και υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου
Η «μαυρίλα» του επερχόμενου χειμώνα, η φτωχοποίηση και εξαθλίωση όλο και ευρύτερων στρωμάτων της ελληνικής κοινωνίας μαζί με την εντεινόμενη επίθεση στα εργατολαϊκά δικαιώματα και ελευθερίες, τον αυταρχισμό και την καταστολή, «δένεται» με όσα δυσώδη αποκαλύπτονται ή δεν αποκαλύπτονται για τις γενικευμένες παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνομιλιών και δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα. Η κυβέρνηση ΝΔ, στριμωγμένη από τις εξελίξεις, έχει βάλει μπροστά μια χυδαία επιχείρηση παραπλάνησης και υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου, με επιδόματα, παροχές και «καλάθια». Μόνο που πρόκειται για μικροενισχύσεις, για ψίχουλα και τρύπια «καλάθια» που δεν αντισταθμίζουν τις τεράστιες απώλειες στο εργατολαϊκό εισόδημα και αφορούν ένα μικρό μόνο ποσοστό του βαριά πληττόμενου λαού. Και, σε καμία περίπτωση, δεν μεταβάλλουν την ακραία αντιλαϊκή πολιτική. Το αντίθετο, πρόκειται για προσωρινά «φιλοδωρήματα» που αποτελούν εργαλείο για να παραμένει αυτή ανέγγιχτη και να διαιωνίζεται. Η θρασύτατη και κυνικότατη δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, Στ. Πέτσα, πως «όποιος αρνείται να προσαρμοστεί, δυστυχώς πεθαίνει» αποτελεί στην πραγματικότητα τη βαθιά αντιλαϊκή καρδιά της κυβερνητικής πολιτικής.
Έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο. Η ΝΔ αλλά και οι άλλοι επίδοξοι διαχειριστές της κυβερνητικής εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να ορθώσουν ψεύτικα διλήμματα μπροστά στο λαό, να εκβιάσουν και αποσπάσουν την ψήφο του, έστω με «κρύα καρδιά». Η μακρά μνημονιακή περίοδος έχει ρίξει όλες τις ψεύτικες φιλολαϊκές μάσκες. Γι’ αυτό προσπαθούν να σκορπίσουν νέες αυταπάτες, προτάσσοντας ένα τάχα φιλολαϊκό πρόσωπο.
Και να κρύψουν, έτσι, τη μεγάλη αλήθεια. Πως, παρά τις τεχνητές οξύνσεις και τις κοκορομαχίες τους, ταυτίζονται σε όλα τα μεγάλα και ουσιαστικά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Πως η ταύτισή τους είναι το κύριο στοιχείο και οι προβαλλόμενες διαφοροποιήσεις και αντιπαραθέσεις το δευτερεύον. Πως όλοι μαζί συγκροτούν το αντιλαϊκό στρατόπεδο.
Μακριά από εκλογικές αυταπάτες, μόνο η ανάπτυξη ενός μαζικού εργατολαϊκού κινήματος, αποφασισμένου να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις και τα δικαιώματά του, μπορεί να βάλει φρένο στην αντιλαϊκή πολιτική από όποιον και αν αυτή εκφράζεται. Και αυτό μόνο στους δρόμους του ενωμένου λαϊκού αγώνα μπορεί να επιτευχθεί. Οι δύσκολοι καιροί, που διανύουμε, το επιβάλλουν όσο ποτέ άλλοτε.
