Aυτές τις δύσκολες ώρες το ΚΚΕ τοποθετείται με αίσθημα ευθύνης». Αυτή ήταν η πρώτη φράση της τοποθέτησης του Κουτσούμπα στις 11.03 για το ζήτημα της πανδημίας του κορονοϊού. Με αυτή ακριβώς τη φράση ξεκίνησε και η ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου (Π.Γ.) του ΚΚΕ στις 14 Μαρτίου: «Σε αυτές τις δύσκολες ώρες το ΚΚΕ τοποθετείται με αίσθημα ευθύνης…».
Πού αλήθεια απευθύνεται η ηγεσία του ΚΚΕ; Σε ποιους δηλώνει ξανά και ξανά ότι είναι υπεύθυνο κόμμα; Στο λαό, όπως λέει, ή στους κύκλους του αστικού συστήματος που κατά τα άλλα υποτίθεται ότι καταπολεμά και που και αυτοί δεν χάνουν την ευκαιρία να επαινούν την ηγεσία του ΚΚΕ για τη στάση ευθύνης του;
Δεν είναι η πρώτη φορά που η ηγεσία του ΚΚΕ διαφημίζει τόσο πολύ, με τόση αγωνία, την υπεύθυνη στάση της και μάλιστα χωρίς κανείς να της καταλογίζει το αντίθετο, κάθε άλλο μάλιστα!
Σε περισσότερο ή λιγότερο κρίσιμες στιγμές η ηγεσία του ΚΚΕ πρόβαλλε και διατυμπάνιζε τη στάση ευθύνης της, χαράσσοντας έτσι μια πολιτική προσαρμογής στις απαιτήσεις του αστικού συστήματος.
Έντονα διαλαλούσε την υπεύθυνη στάση του το ΚΚΕ καταμεσής στη σκληρή μνημονιακή περίοδο, όταν ο λαός έψαχνε να βρει δρόμους αντίστασης στη μνημονιακή λαίλαπα, όταν έσπαγε την απεργία των εκπαιδευτικών στις εξετάσεις το 2013, για να μη χάσουν υποτίθεται τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών τις εξετάσεις, και την ίδια χρονιά και πάλι με αίσθημα «ευθύνης» κατέθετε απεργοσπαστικές προτάσεις στην απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων για να γραφτούν οι πρωτοετείς!
Υπεύθυνη στάση διακήρυσσε και παλιότερα πως επιδεικνύει η ηγεσία του ΚΚΕ, όταν δυο φορές η κυβέρνηση Καραμανλή φτάνοντας στο χείλος του γκρεμού, βρήκε στήριγμα στην πολιτική της.
Όταν ξέσπασαν τα γεγονότα μετά τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, το ΚΚΕ έτρεχε μακριά από το φλεγόμενο κέντρο σε τυπικές διαδηλώσεις αγωνιστικής γυμναστικής στην Πλάκα και στο Μοναστηράκι, στάση που μάλιστα διανθίστηκε από την περίφημη φράση της Παπαρήγα πως «το ΚΚΕ θα κάνει επανάσταση χωρίς να σπάσει ούτε ένα τζάμι»!
Και όταν οι πυρκαγιές κατέκαψαν την Πελοπόννησο και απανθράκωσαν 84 ανθρώπους το 2007, το ΚΚΕ είδε «εθνική απειλή» και καλούσε τον κόσμο να ταχθεί εθελοντικά στην υπηρεσία του κράτους κτίζοντας μέτωπο «εθνικής σωτηρίας», που έγινε μέτωπο σωτηρίας της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής της.
Προχωρώντας προς τα πίσω και άλλα πολλά μπορούν να ειπωθούν φτάνοντας μέχρι τη συγκυβέρνηση Τζανετάκη με τη ΝΔ και τη συγκυβέρνηση Ζολώτα με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και άλλα για πιο πριν, που για να ειπωθούν θα χρειαστεί κάτι πολύ περισσότερο από αυτό το άρθρο.
Μετά την εκλογή Μητσοτάκη,
ένα νέο πάζλ συμπληρώνεται
από την ηγεσία του ΚΚΕ
στο κάδρο μιας συναινετικής πολιτικής
Το ΚΚΕ με τη στάση του στο ζήτημα της ψήφου των αποδήμων πρωτοστάτησε στη διαμόρφωση κλίματος συναίνεσης, υποχρεώνοντας σε αναδίπλωση και τον ΣΥΡΙΖΑ, που άλλαξε διαμετρικά την αρχική του θέση και όλοι μαζί με τη ΝΔ και τα άλλα κόμματα ψήφισαν ομόφωνα τον Δεκέμβριο, τον σχετικό νόμο.
Στα ελληνοτουρκικά ζητήματα, η γραμμή του ΚΚΕ παρά τις παλινωδίες και τις αντιφάσεις της, βρίσκεται σε ρότα σύμπλευσης, σε μια γραμμή εθνικής συνεννόησης, που στο βάθος της βλέπει τη συνεκμετάλλευση με την Τουρκία, με κορυφαίο δείγμα τη δήλωση του Κουτσούμπα για τη θέση του ΚΚΕ απέναντι στο ενδεχόμενο προσφυγής στο δικαστήριο της Χάγης, πως «όλα τα συζητάμε».
Στο πρόσφατο ταξίδι του στην Κύπρο ο Κουτσούμπας, μετά τη συνάντηση με τον πρόεδρο Αναστασιάδη δήλωσε σχετικά με τα γεγονότα του Έβρου πως η χώρα μας δέχεται «ασύμμετρη απειλή», επαναλαμβάνοντας ατόφια την κυβερνητική θέση και τα λόγια του Μητσοτάκη, πως «τα χερσαία και τα θαλάσσια σύνορα της χώρας μας και τα σύνορα της Ευρώπης δέχονται ασύμμετρη απειλή».
Με βάση τη θεωρία της ασύμμετρης απειλής η κυβέρνηση κατάργησε κάθε παροχή ασύλου σε οποιονδήποτε πρόσφυγα, μέχρι και σήμερα και εξαπόλυσε αντιπροσφυγική, ψευτοπατριωτική εκστρατεία στον Έβρο με τη συνεπικουρία φασιστικών και ακροδεξιών ομάδων και αντίστοιχα στα νησιά εφάρμοσε τη γραμμή της βίαιης αποτροπής των προσφύγων.
Παράλληλα το τελευταίο διάστημα η ηγεσία του ΚΚΕ τροποποίησε την προηγούμενη θέση της για το ζήτημα της παροχής ασύλου στους πρόσφυγες, υιοθετώντας τώρα τη θέση της παροχής ασύλου έξω από τα σύνορα της χώρας μας, διευκολύνοντας έτσι και συγκλίνοντας προς τις κυβερνητικές θέσεις.
Η ανακοίνωση του ΠΓ του ΚΚΕ στις 14 Μαρτίου για το ζήτημα της κρίσης και των συνεπειών του κορονοϊού κατακλύζεται από ρεφορμιστικές προτάσεις προς την κυβέρνηση και από το πνεύμα της ρεαλιστικής προσαρμογής στις δυσκολίες που επικαλείται το αστικό σύστημα.
Έσπευσε η ηγεσία του ΚΚΕ να προβάλει, στο όνομα των λαϊκών διεκδικήσεων, μια σειρά ελάχιστες απαιτήσεις θέτοντας τον πήχη τόσο χαμηλά, που η κυβέρνηση μπόρεσε όχι μόνο να φτάσει αλλά και να τον ξεπεράσει, βοηθούμενη έτσι από την ηγεσία του ΚΚΕ να φανεί στα μάτια του λαού πως στέκεται στο ύψος των λαϊκών απαιτήσεων και ακόμη παραπάνω.
Γράφει στην ανακοίνωσή του το ΚΚΕ «… στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων που αναστέλλουν τη λειτουργία τους να δοθεί το επίδομα έκτακτης ανάγκης, ύψους 715,68 ευρώ, για τις επόμενες 45 μέρες».
715,68 € (!) ζητάει το ΚΚΕ για 45 μέρες, κάτω από 500€ το μήνα δηλαδή και η κυβέρνηση ήρθε μετά από λίγες μέρες να τάξει 800€ αντί για 715,68€ και όχι μόνο στους εργαζόμενους των επιχειρήσεων που αναστέλλουν τη λειτουργία, όπως λέει το ΚΚΕ, αλλά και σε εργαζόμενους άλλων κλάδων που πλήττονται από την κρίση.
Ζητάει το Π.Γ. του ΚΚΕ «… για όσο διάστημα χρειαστεί, να ανασταλούν προς το Δημόσιο, τις τράπεζες, τις ΔΕΚΟ όλοι οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις, κάθε είδους μέτρο αναγκαστικής είσπραξης, οι διακοπές ηλεκτρικού ρεύματος και νερού…»
Δεν απαιτεί δηλαδή το ΚΚΕ, καμία κατάσχεση και παύση των πλειστηριασμών, όπως απαιτεί το λαϊκό κίνημα, καμία διακοπή νερού και ρεύματος, αλλά μόνο για όσο χρειαστεί! Και απαιτεί, λέει, να ανασταλούν και όχι να ματαιωθούν, όπως απαιτεί το λαϊκό κίνημα τα σκληρά αυτά μέτρα που αποτελούν για χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά θανατερό βρόγχο και όταν μπροστά στην επερχόμενη κρίση θα αποτελέσουν θηλιά και για νέες φουρνιές λαϊκών οικογενειών.
Το ΚΚΕ μεταλλάσσει τα αιτήματα του κινήματος στα πλαίσια μιας ρεαλιστικής και υπεύθυνης υποτίθεται πολιτικής, κηρύσσει την υποχώρηση και διαμορφώνει αιτήματα προσαρμοσμένα στις κυβερνητικές επιδιώξεις και επιταγές που εν τέλει ποιον εξυπηρετούν, το λαό ή το κεφάλαιο, όπως βροντόφωνα κατά τα άλλα το ΚΚΕ κραυγάζει;
Την εφαρμογή αυτών των μέτρων το ΚΚΕ επίσης τη ζητάει και για τους αυτοαπασχολούμενους. Όμως προσοχή, «…με προτεραιότητα σε όσους έχουν ετήσιο εισόδημα κάτω των 12.000 ευρώ». Τόση υπευθυνότητα έχει η ηγεσία του ΚΚΕ που διαβάζοντας κανείς αυτά τα εξωφρενικά νομίζει πως ακούει το Χαρδαλιά σε κάποιο από τα καθημερινά του κυβερνητικά ανακοινωθέντα που μαυρίζουν την ψυχή του λαού.
Το ίδιο υποτίθεται υπεύθυνα συνεχίζει και παρακάτω το Π.Γ. του ΚΚΕ να απαιτεί, για τους αυτοαπασχολούμενους και τους ελεύθερους επαγγελματίες:
«… να δοθεί επίδομα στους ελεύθερους επαγγελματίες, που θα εξαναγκαστούν να διακόψουν τη λειτουργία της επιχείρησής τους … να απαλλαγούν από την καταβολή εισφορών για την ατομική τους ασφάλιση για το επόμενο 4μηνο, χωρίς απώλεια των συνταξιοδοτικών τους δικαιωμάτων, να διαμορφωθεί αφορολόγητο όριο … και να μην καταβληθεί το τέλος επιτηδεύματος, προκειμένου να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές συνέπειες που ήδη αυξάνονται».
Τα απαιτεί το ΚΚΕ αυτά, όχι για όλους, όπως θα έπρεπε αν ήθελε να διαμορφώσει αιτήματα πάλης για το λαϊκό κίνημα, αλλά για όσους «… έχουν ετήσιο εισόδημα έως 12.000» γιατί φαίνεται πως έτσι, με διαχειριστικά αιτήματα, με αιτήματα που στέκονται στις δυνατότητες και στα πλαίσια του συστήματος καταλαβαίνει την υπεύθυνη στάση ενός «κομμουνιστικού» κόμματος η ηγεσία του ΚΚΕ.
Λίγες μέρες μετά, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ορισμένα μέτρα για τους αυτοαπασχολούμενους χωρίς να κάνει καμία εξαίρεση, και χωρίς όρια εισοδήματος. Δε θα μπορούσε να βρει καλύτερο σύμμαχο μέσα στο εργατικό κίνημα η κυβέρνηση από την ηγεσία του ΚΚΕ.
Πριν καν ανακοινωθούν τα κυβερνητικά μέτρα έσπευσε το ΚΚΕ να ρίξει τόσο χαμηλά τις απαιτήσεις, που τα ψίχουλα της κυβέρνησης φαντάζουν για … ψωμί πολυτελείας.
Αυτά τα οποία προβάλλει το ΚΚΕ, υποτίθεται σαν διεκδικήσεις των εργαζομένων, αποτελούν βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης, εξωραΐζουν την πολιτική της και της παρέχουν φιλολαϊκό πρόσημο και τα πολυπόθητα εύσημα μιας κυβέρνησης εθνικής ομοψυχίας, που κατά τα άλλα υποτίθεται η ηγεσία του ΚΚΕ πολεμά.
Δε χρειάζεται ιδιαίτερη πολιτική και συνδικαλιστική εμπειρία για να καταλάβει κανείς ότι οι προτάσεις αυτές του ΚΚΕ αφοπλίζουν το κίνημα των εργαζομένων.
Δε χρειάζεται πολύ για να καταλάβει κανείς πως οι εργαζόμενοι που παγιδεύονται μέσα στα πλαίσια της στάσης του ΚΚΕ γρήγορα μετατρέπονται σε χειροκροτητές της κυβέρνησης.
Οι απαιτήσεις που προβάλλει τώρα το ΚΚΕ, που κατά τα άλλα δε χάνει ευκαιρία να μπουμπουνίζει ανέξοδα τις ταξικές του κορώνες, είναι στήριγμα στη λογική του κυβερνητικού ρεαλισμού και της επαίσχυντης απάντησης που έδωσαν τα κυβερνητικά στελέχη στον ελληνικό λαό πως δεν υπάρχει … λεφτόδεντρο, και πως πρέπει ο λαός να ετοιμάζεται για σκληρά μέτρα, την ώρα μάλιστα που κατασπαταλούνται υπέρογκα ποσά στους κλινικάρχες, τους καναλάρχες και στο μεγάλο κεφάλαιο.
Ο κυβερνητικός «εθελοντισμός» είναι όχημα πολιτικής συναίνεσης
Το αστικό σύστημα αξιοποιεί την πανδημία του κορονοϊού και με όλα τα μέσα που διαθέτει ασκεί αφόρητη πίεση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις και στην κοινωνία για να διαμορφώσει ένα ισχυρό πολιτικό ρεύμα πίσω από την κυβέρνηση της ΝΔ και τον αρχηγό της, για τον οποίο φιλοτεχνεί προφίλ εθνικού ηγέτη. Η κυβέρνηση υψώνοντας πολεμικές ιαχές απέναντι στην «πολεμική απειλή» του κορονοϊού επιχειρεί να εγείρει πατριωτικά αντανακλαστικά και να καλλιεργήσει πνεύμα και κλίμα εθνικής συναίνεσης και ομοψυχίας. Πίσω από μια τέτοια στρατηγική επιδίωξη όχι μόνο προσπαθεί να κρύψει τις εγκληματικές ευθύνες της ίδιας, αλλά και ενός ολόκληρου μνημονιακού συστήματος, κυβερνήσεων και κομμάτων της ΕΕ και της τρόικας, που ξεθεμελίωσε το δημόσιο σύστημα υγείας, και ταυτόχρονα επιχειρεί να διαμορφώσει όρους συναίνεσης για το επόμενο διάστημα της οικονομικής κρίσης που με σφοδρότητα έρχεται.
Στα πλαίσια αυτά στις 23 Μαρτίου ο Υπ. Υγείας Κικίλιας απεύθυνε έκκληση για εθελοντές λέγοντας: «Στην προσπάθεια αυτή το Υπουργείο Υγείας ενισχύει το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης με κάθε τρόπο τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό όσο και σε ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό. Καθώς όμως η πανδημία εξελίσσεται με γοργούς ρυθμούς κρίθηκε αναγκαία η παροχή υπηρεσιών υγείας στις δομές υγείας της χώρας μας κι από εθελοντές.»
Την επόμενη μέρα 24 Μαρτίου έσπευσε η ΚΝΕ να ανακοινώσει : «Η ΚΝΕ, μέσω των εκπροσώπων της στα Διοικητικά Συμβούλια των Φοιτητικών Συλλόγων Ιατρικής και Νοσηλευτικής όλης της χώρας, κατέθεσε πρόταση για εθελοντική συμβολή απόφοιτων και τελειόφοιτων φοιτητών στη μάχη κατά της πανδημίας στα νοσοκομεία της χώρας».
Το διακύβευμα δεν είναι το αν κάποιος θα πάει εθελοντής να προσφέρει ό,τι μπορεί. Αυτό για την αριστερά είναι λυμένο και ο εθελοντισμός είναι η βάση της ύπαρξης της αριστερής οργάνωσης. Και για την αριστερά στον τόπο μας οι περγαμηνές αυτού του είδους είναι γραμμένες με τα πιο χρυσά ή για την ακρίβεια με αιμάτινα γράμματα.
Εδώ το διακύβευμα είναι η παροχή βοήθειας όχι στα νοσοκομεία και το λαό, αλλά η παροχή στήριξης στην κυβέρνηση, είναι η υπόκλιση στην πίεση μιας εθνικής υποτίθεται εκστρατείας, είναι ο πολιτικός αφοπλισμός απέναντι στο αστικό αφήγημα πως τώρα, εδώ, στη μάχη αυτή είμαστε όλοι μαζί, σε κάποιου είδους πατριωτικό μέτωπο, πάνω από τις όποιες αντιθέσεις, απέναντι σε μια υποτίθεται τρομερή απειλή, για τη σωτηρία υποτίθεται του ελληνικού λαού. Πρόκειται εν τέλει για εθελοντές στην κυβερνητική πολιτική.
Ο εθελοντισμός αυτού του είδους μετατρέπεται σε πέπλο συγκάλυψης των ευθυνών της κυβέρνησης που και τώρα, όχι μόνο δεν κάνει όπως ισχυρίζεται ό,τι μπορεί, αλλά αντίθετα προετοιμάζει τους όρους για να μεταθέσει τις εγκληματικές ευθύνες από πάνω της και μέσω της αντιδραστικής θεωρίας της ατομικής ευθύνης, στην κοινωνία.
Γίνεται μανδύας σε μια πολιτική που η βασική της κατεύθυνση δεν είναι η ενίσχυση, έστω και τώρα, του υγειονομικού μετώπου, στο οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει ο εθελοντισμός συμπλήρωμα, αλλά είναι η εγκατάλειψη του υγειονομικού μετώπου και η ενίσχυση του κοινωνικού αυτοματισμού και των πιο ανησυχητικών αστυνομικών και κατασταλτικών μορφών, που έρχονται να θέσουν σε αμφισβήτηση και να καταπατήσουν τα πιο στοιχειώδη συλλογικά και δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, προετοιμάζοντας τους όρους της επόμενης μέρας.
Ζητήματα για τα οποία το ΚΚΕ ίσα που κάτι ψελλίζει ψοφοδεώς στα άκρα των χειλιών.
Όποιος ανοίγει το «Ριζοσπάστη» και όποιος ακούει τα στελέχη του ΚΚΕ βλέπει ένα κόμμα που κάθε λίγο αστράφτει και βροντάει, που δε βάζει νερό στο κρασί του, που τρίζει τα δόντια του. Αυτά όμως στους απάνεμους καιρούς, γιατί όταν πιάνει να φυσάει η ηγεσία του ΚΚΕ παύει να βρυχάται και η πολιτική της είναι ξεδοντιασμένη. Η πολιτική της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι η πολιτική συμφιλιωτισμού, συμβιβασμού και προσαρμογής στα αστικά πλαίσια από την οποία εν τέλει το αστικό σύστημα, και το γνωρίζει καλά, δεν έχει να φοβάται τίποτε.
Μια τέτοια ρεβιζιονιστική και ρεφορμιστική πολιτική η ηγεσία του ΚΚΕ τη συγκαλύπτει με βροντερά συνθήματα, φλύαρες και κούφιες επαναστατικές διακηρύξεις, ατελείωτη αντικαπιταλιστική λογοκοπία, που τα χρειάζεται σαν πολιτικά αντίβαρα, που προορίζονται για να ξεγελούν και να αποκοιμίζουν ένα σημαντικό αγωνιστικό δυναμικό.
