Όσο πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου, τόσο πιο κλειστά γίνονται τα σύνορα της Ευρώπης, τόσο πιο πολύ μετατοπίζονται σε ακροδεξιά ατζέντα οι ηγεσίες μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που βρίσκεται σε βαθιά οικονομική κρίση και πολιτικά διαιρεμένη. Όσο συνεχίζεται ο πόλεμος στην Ουκρανία, όσο φουντώνει η φωτιά του πολέμου στη Μέση Ανατολή και όσο -με ανάμιξη, υποκίνηση, παρέμβαση των ισχυρών του πλανήτη- συνεχίζουν να σοβούν δεκάδες άλλες εστίες πολέμου στη γη, άλλο τόσο βέβαιο είναι ότι θα αυξάνονται οι στρατιές των κατατρεγμένων μεταναστών, γεννήματα και θύματα αυτών των πολέμων, που θα αναζητούν καταφύγιο στον «παράδεισο» της ΕΕ. Θα βρίσκουν όμως μια πιο κλειστή Ευρώπη, με πιο ψηλά τείχη, όλο και πιο πολλοί θα πνίγονται και άλλοι τόσοι θα στέλνονται πίσω στις χώρες προέλευσης, που ονομάζονται πλέον «ασφαλείς χώρες», ή θα κλείνονται σε στρατόπεδα τρίτων χωρών που θα επιδοτούνται από την ΕΕ. Οι διακηρύξεις της «δημοκρατικής Ευρώπης» για πολιτικό άσυλο «πάνε περίπατο».
Σε αυτήν την κατεύθυνση κινούνται όλο και πιο πολύ οι ισχυρές κυβερνήσεις της ΕΕ, σε αυτήν και η πρόσφατη Σύνοδος της ΕΕ. Φαίνεται πως εκτιμούν ότι οι πολεμικές συγκρούσεις θα γενικευτούν, οι λεγόμενες «μεταναστευτικές ροές» -λες και δεν μιλάμε για εκατομμύρια ανθρώπων- θα αυξηθούν και προετοιμάζονται γι’ αυτό. Αυτή ακριβώς η αντιμεταναστευτική, ρατσιστική πολιτική είναι που ενισχύει και τα ακροδεξιά κόμματα σε όλη την Ευρώπη, που ανατροφοδοτείται από τις πιέσεις των κομμάτων αυτών και συντηρητικοποιεί τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Πριν από τη Σύνοδο Κορυφής που έγινε στις Βρυξέλλες 17-18 Οκτώβρη, είχε προηγηθεί η Σύνοδος των υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ, στο Λουξεμβούργο, όπου έδειξαν ήδη τον «δρόμο» της πολιτικής ασύλου της ΕΕ και προετοίμασαν το έδαφος. Η σοσιαλδημοκράτης υπουργός Εσωτερικών Νάνσι Φέζερ παρουσίασε τα βασικά χαρακτηριστικά της νέας πολιτικής ασύλου της Γερμανίας, τονίζοντας ότι η Γερμανία δεν μπορεί να δεχτεί όλους τους μετανάστες που έρχονται στην Ευρώπη. Για πρώτη φορά, οι υπουργοί Εσωτερικών συζήτησαν την αναθεώρηση της οδηγίας της ΕΕ για την πολιτική επιστροφών και την ιδέα της δημιουργίας κέντρων επιστροφής σε τρίτες χώρες για αιτούντες άσυλο. Πολλοί είδαν με καλό μάτι την πρόταση και ορισμένοι μάλιστα υπέδειξαν ότι τα Δυτικά Βαλκάνια ενδέχεται να είναι ένα πιθανό πεδίο δοκιμών!!!.
Πριν από τα λόγια βέβαια υπήρξαν έργα.
Οι κοινοβουλευτικές ομάδες του κυβερνητικού συνασπισμού Σοσιαλδημοκρατών (SPD) – Πρασίνων – Φιλελευθέρων (FDP) της Γερμανίας είχαν συμφωνήσει στο λεγόμενο «πακέτο για την ασφάλεια», που χρόνια τώρα ζητούσε το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για την Γερμανία (AfD)», με πρωτοφανή σκληρά μέτρα για το άσυλο και τους «παράτυπους» μετανάστες. Από τα μέσα Σεπτεμβρίου η Γερμανία έχει θεσπίσει συστηματικούς ελέγχους σε όλα τα χερσαία σύνορά της για έξι μήνες, με τις γειτονικές χώρες να αντιδρούν και κάποιους να κάνουν λόγο για «κλείσιμο των συνόρων» ή ακόμη και για «ντε φάκτο» κατάργηση της «Ζώνης Σένγκεν».
Με την έναρξη λειτουργίας του πρωτοκόλλου Ιταλίας – Αλβανίας, η Ιταλία της ακροδεξιάς πρωθυπουργού Μελόνι στέλνει τις πρώτες καραβιές ξεριζωμένων στα νέα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Αλβανία, αν και κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία της ΕΕ.
Από κοντά και η Πολωνία του ακραιφνούς «ευρωπαϊστή» νεοφιλελεύθερου πρωθυπουργού Ντόναλντ Ντούσκ, που έχει αναστείλει το δικαίωμα στο άσυλο και έχει κατασκευάσει τείχος στα σύνορα με την Λευκορωσία, που φυλάσσεται από στρατιώτες και έχει εξαγγείλει δισεκατομμύρια ευρώ για πρόσθετες οχυρώσεις.
Το κλίμα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο η πρωτοβουλία δύο κρατών-μελών για αυτοεξαίρεση (opt-put) από την κοινή μεταναστευτική πολιτική, της Ολλανδίας στην οποία πλέον τον τόνο δίνει το ακροδεξιό «Κόμμα για την Ελευθερία» (PVV) του Γκέερτ Βίλντερς και της Ουγγαρίας, με τον Όρμπαν να απειλεί «αν συνεχιστεί η παράτυπη μετανάστευση, θα μεταφέρουμε τους μετανάστες στις Βρυξέλλες».
Ήδη με τα τείχη, την Frontex κλπ., μέχρι στιγμής μέσα στο 2024, οι παράτυπες αφίξεις έχουν μειωθεί κατά περίπου 2/3 στη διαδρομή της Κεντρικής Μεσογείου. Η συνεχής συνεργασία με την Τυνησία και τη Λιβύη, καθώς και η διαρκής δέσμευση με βασικούς εταίρους, όπως η Αίγυπτος, το Μαρόκο και η Αλγερία, σε πλήρη συμμόρφωση «με τις αρχές και τις αξίες της ΕΕ», έχουν οδηγήσει στην αύξηση των επιστροφών από τη Βόρεια Αφρική στις χώρες προέλευσης, μέσω δράσεων που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ, φτάνοντας τις 17.700 το 2024, ενώ σταθερά τονίζεται από όλους η συμβολή της Τουρκίας, στην οποία εισρέουν παχυλές οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις.
Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν σε επιστολή της προς τους ηγέτες των κρατών-μελών είχε φροντίσει να δώσει μια «γεύση» από τα σκληρά μέτρα κατά των αιτούντων άσυλο και των μεταναστών. Εκείνοι παρά τις αντιθέσεις έσπευσαν σε μεγάλο βαθμό να τα υιοθετήσουν. Τα μέτρα προβλέπουν πιο εντατικές επιστροφές και απελάσεις, ανάπτυξη Κέντρων Επιστροφής εκτός ΕΕ και αναθεώρηση της έννοιας των χαρακτηρισμένων ως «ασφαλών τρίτων χωρών». Έτσι προτείνεται να ενισχυθεί η συνεργασία με τη Μαυριτανία και να δοθούν «κίνητρα» και σε άλλα κράτη της Αφρικής, όπως η Σενεγάλη, το Μάλι κ.ά., που σπαράσσονται από τις υποκινούμενες από τους Δυτικούς φυλετικές συγκρούσεις και πραξικοπήματα και που προκαλούν τα κύματα των προσφύγων.
Το θέμα της παράνομης μετανάστευσης διχάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση, ωστόσο, το κλίμα έχει αλλάξει το τελευταίο διάστημα, με τις χώρες να σκληραίνουν τη στάση τους. Σημείο αιχμής είναι η Συνθήκη Σένγκεν, που φαίνεται να βρίσκεται υπό πίεση, πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι από τις υπογραφές τους στο νέο «Σύμφωνο για τη Μετανάστευση», το οποίο ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Μαργαρίτης Σχοινάς, είχε πρόσφατα χαρακτηρίσει «ιστορική απόφαση».
Την ίδια στιγμή η «κοινή» ευρωπαϊκή πολιτική σε πολλά ζητήματα είναι ανύπαρκτη και προκύπτουν πολλές αντιθέσεις για διάφορα ζητήματα και για τον πόλεμο στην Ουκρανία, που έχει πλήξει καίρια τις ευρωπαϊκές οικονομίες, κύρια αυτή της Γερμανίας. Παρ’ όλα αυτά, στη Σύνοδο προσκλήθηκε ο Ζελένσκι για να παρουσιάσει το «σχέδιο νίκης» και να ζητιανέψει κι άλλη βοήθεια από τους Ευρωπαίους.
Διασπασμένη εμφανίστηκε η ΕΕ και στο ζήτημα της επιβολής δασμών έως και 45% στα κινεζικά ηλεκτρικά αυτοκίνητα με Γαλλία, Ιταλία και Ολλανδία να τάσσονται «υπέρ» και «κατά» οι… συνήθεις ύποπτοι, Γερμανία, Σλοβενία, Σλοβακία, Ουγγαρία. Όμως, δώδεκα χώρες, μεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Κύπρος απείχαν της ψηφοφορίας. Το ίδιο έκανε και η Ισπανία της οποίας ο πρωθυπουργός Σάντσεθ, ζήτησε να «επανεξετάσουν» τη θέση τους σχετικά με τους δασμούς. Συνεπώς, ο εμπορικός πόλεμος της ΕΕ με την Κίνα αρχίζει, με το Πεκίνο να έχει ήδη «ορκιστεί» να προστατεύσει τις εταιρείες του.
Εκεί που φαίνεται να είναι ενιαία, με ελάχιστες εξαιρέσεις, η πολιτική της ΕΕ είναι η ανοιχτή ή συγκεκαλυμμένη υποστήριξη στο δολοφονικό έργο του Νετανιάχου, πρωθυπουργού του Ισραήλ, κράτους-τρομοκράτη στη Μέση Ανατολή και η ένοχη σιωπή τους στη σφαγή και γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού
Ο Έλληνας πρωθυπουργός για άλλη μια φορά, παρά τους αρχικούς λεονταρισμούς και τις διαμαρτυρίες, συντάχθηκε κατά το γνωστό υποτελή τρόπο στις κατευθύνσεις που χάραξε η Σύνοδος, βάζοντας αστερίσκους και κάνοντας δηλώσεις για εσωτερική κατανάλωση.
