«Σκεφτείτε το, ένας μέτρια επιτυχημένος κωμικός, ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, έπεισε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής να ξοδέψουν 350 δισεκατομμύρια δολάρια, για να μπουν σε έναν Πόλεμο που δεν μπορεί να κερδηθεί… που ο ίδιος, χωρίς τις ΗΠΑ και τον “ΤΡΑΜΠ”, δεν θα μπορέσει ποτέ να διευθετήσει.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ξοδέψει 200 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από την Ευρώπη, και τα χρήματα της Ευρώπης είναι εγγυημένα, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πάρουν τίποτα πίσω…– Έχουμε έναν μεγάλο, όμορφο Ωκεανό ως διαχωρισμό. Συν τοις άλλοις, ο Ζελένσκι παραδέχεται ότι τα μισά από τα χρήματα που του στείλαμε είναι “ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ”.
Αρνείται να κάνει εκλογές, είναι πολύ χαμηλά στις ουκρανικές δημοσκοπήσεις … Ένας δικτάτορας χωρίς Εκλογές, ο Ζελένσκι καλύτερα να κινηθεί γρήγορα, αλλιώς δεν πρόκειται να του απομείνει Χώρα… Ο Ζελένσκι έχει κάνει μια απαίσια δουλειά, η χώρα του είναι διαλυμένη και εκατομμύρια έχουν πεθάνει άσκοπα – Και έτσι συνεχίζεται…» (Τραμπ 19/2/2025).
Ο άλλοτε ήρωας του δυτικού ιμπεριαλισμού, αυτός που παρέλασε από όλα τα κοινοβούλια της Ευρώπης, του Καναδά και των ΗΠΑ, που καταχειροκροτήθηκε στις συνόδους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αυτός ο σαλτιμπάγκος που κατασκεύασαν ΗΠΑ και ΕΕ για να τους κάνει τη δουλειά, βρίσκεται τώρα στο στόχαστρο των υπερατλαντικών «προστατών» του. Δεν ξεχνάμε ότι μιλάμε για αυτό το φασιστοειδές που μίλησε και στο ελληνικό κοινοβούλιο, που τόλμησε να ξεστομίσει φράσεις όπως «ελευθερία ή θάνατος». Μιλάμε για τον ίδιο λακέ, που τιμά κι υμνεί όλα αυτά τα χρόνια και ο εγχώριος λακές Μητσοτάκης.
Τώρα λοιπόν που στις ΗΠΑ κυριαρχούν οι κύκλοι που δεν ωφελούνται από την πολιτική που ακολούθησε ο Μπάιντεν και που, στη βάση των παγκόσμιων ανταγωνισμών, αντιθέσεων, συμφωνιών και συμβιβασμών, επιχειρείται μια άλλη προσέγγιση των ΗΠΑ στο θέμα της Ουκρανίας, ο Ζελένσκι -σε ρόλο αποδιοπομπαίου τράγου- προορίζεται για την ιστορική… πυρά. Σε ελάχιστο χρόνο ο «ήρωας της δημοκρατίας» κατηγορείται ως δικτάτορας, από τους ίδιους τους δημιουργούς του και η Ουκρανία προετοιμάζεται από αυτούς που την έβαλαν στη δίνη των ανταγωνισμών και των πολέμων, για διχοτομήσεις, ξεπούλημα και υποθήκευση στα συμφέροντα της παγκόσμιας τυραννίας.
Τώρα ο Τραμπ απαιτεί από το ανδρείκελο που φύτεψαν με το πραξικόπημα του Μεϊντάν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία να κάνει εκλογές και προδικάζει τη δημοτικότητά του στο 4%. Να παραχωρήσει τη θέση του στον επόμενο -ενδεχομένως εκλεκτό της Δύσης-, ο οποίος θα υπηρετήσει τα ίδια αλλότρια για τους Ουκρανούς συμφέροντα στη νέα συνθήκη που διαμορφώνεται ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία. Σε κάθε περίπτωση, οι εξελίξεις πιστοποιούν ότι η πολιτική της υπόκλισης στις μεγάλες δυνάμεις οδηγεί σε διάλυση την Ουκρανία και -στο βαθμό που θα συνεχιστεί η επιβολή της- προδικάζει ένα σκοτεινό μέλλον για το λαό της.
Πρόκειται για μια ακόμη εκκωφαντική ιστορική επιβεβαίωση της κυνικής ρήσης του Τσώρτσιλ, «Οι μεγάλες δυνάμεις δεν έχουν σταθερούς συμμάχους, παρά μόνο σταθερά συμφέροντα». Για μια ακόμη επιβεβαίωση ότι η πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας στις μεγάλες δυνάμεις προδικάζει ολέθριο μέλλον για τους λαούς που φορτώνονται και αφήνονται στην επιβολή της. Το μέλλον της Ουκρανίας παζαρεύεται αυτές τις μέρες από τους υπερατλαντικούς προστάτες της, στο Ριάντ. Οι άλλοι της «σύμμαχοι», οι Ευρωπαίοι, βυθισμένοι στα αδιέξοδα της πολιτικής που ακολουθούν στο ουκρανικό κάτω από την πίεση των ΗΠΑ όλα αυτά τα χρόνια και ζαλισμένοι από τις κινήσεις Τραμπ, καταφεύγουν σε ανερμάτιστες και άγονες έκτακτες συσκέψεις. Πληγωμένοι και διχασμένοι, διαπραγματεύονται και αυτοί όπως μπορούν από την πλευρά τους ένα μέλλον για την Ουκρανία που θα υπηρετεί όσο γίνεται και τα δικά τους συμφέροντα. Σε κάθε περίπτωση, όποια σχέδια από αυτά που απεργάζονται οι μέχρι χτες ιμπεριαλιστές «προστάτες» για την Ουκρανία γίνουν πραγματικότητα, το βέβαιο είναι ένα. Ότι όσο ο ουκρανικός λαός θα βρίσκεται κάτω από τις πολιτικές υπηρέτησης κι επιβολής των ξένων συμφερόντων, τόσο θα χειροτερεύουν οι όροι ύπαρξης αυτού και της χώρας του.
Από αυτή τη νέα κατάσταση δεν μένει ανεπηρέαστη βέβαια ούτε η Ελλάδα και η κυβέρνηση της ΝΔ η οποία, κάτω από τις επιταγές της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, συνεχίζει όλα αυτά τα χρόνια να τροφοδοτεί σταθερά με όπλα την Ουκρανία, φορτώνοντας και με αυτά τα οικονομικά βάρη τον όλο και φτωχότερο ελληνικό λαό. Το ξενόδουλο πολιτικό προσωπικό της χώρας θα κληθεί να «ισορροπήσει» ανάμεσα στην πολιτικοστρατιωτική του εξάρτηση από τις ΗΠΑ και στα οικονομικά δεσμά του από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της ΕΕ. Και όσο οι πολιτικές των δυνάμεων του δυτικού ιμπεριαλισμού διχάζονται στο έδαφος της Ουκρανίας, τόσο οι ακροβασίες των ντόπιων λακέδων θα γίνονται πιο δύσκολες. Γιατί την ίδια στιγμή που στο Ριάντ οι ΗΠΑ συμφωνούν στην άρση των κυρώσεων, οι Ευρωπαίοι αποφασίζουν εκτάκτως για το 16ο πακέτο! Όπως και να ’χει, η συνολική πολιτική που ακολούθησε η Ελλάδα σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία, χαλκευμένη στα ιμπεριαλιστικά κέντρα της δύσης για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, πρόσθεσε πολλές ζημιές και νέα οικονομικά βάρη στη διαλυμένη οικονομία της χώρας.
Αυτό όμως που, για μια ακόμη φορά, αποτελεί βασικό συμπέρασμα των τελευταίων εξελίξεων είναι το πόσο επικίνδυνες είναι οι αυταπάτες περί «συμμάχων», πολύ περισσότερο σε μια εποχή που σφραγίζεται από τους σφοδρούς ανταγωνισμούς, τις ανακατατάξεις και αναδιατάξεις της δύναμης και των σφαιρών επιρροής των μεγάλων δυνάμεων. Σε αυτό τον «προπολεμικό κόσμο», η πρόσδεση χωρών και λαών στα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στο όνομα της «προστασίας» αποτελεί την πιο ολέθρια πολιτική. Οι ντόπιοι λακέδες που επαίρονται για την όλο και πιο πειθήνια προσαρμογή τους στις επιταγές και τα συμφέροντα των ΗΠΑ και ΕΕ γνωρίζουν καλά ποια μπορεί να είναι τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής. Τα έχουν δει πολλές φορές στο παρελθόν. Τα βλέπουν και αυτοί και ο ελληνικός λαός στην πολιτική της έκπτωσης και παραχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων μιας Ελλάδας, που κατά τα άλλα είναι σπαρμένη με αμερικάνικες βάσεις και χρεωμένη με τερατώδη εξοπλιστικά προγράμματα.
Το μέλλον της πολιτικής της εξάρτησης και της υποτέλειας αποκαλύπτεται στα όσα συμβαίνουν και στην περίπτωση της Ουκρανίας. Σε μια χώρα κατερειπωμένη, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες, με μια οικονομία κατεστραμμένη και υποθηκευμένη και με τους «προστάτες» της να βυσσοδομούν πάνω από το πτώμα της, σχεδιάζοντας τις κατοχές και τον κατακερματισμό της. Οι ντόπιοι λακέδες, παρά την απατηλή προπαγάνδα, γνωρίζουν καλά ποιο μπορεί είναι το μέλλον που επιφυλάσσει η πολιτική τους και για τη χώρα μας. Όπως επίσης, όσο και αν το απεύχονται, αγωνιούν και για το δικό τους. Γιατί όπως συμβαίνει τώρα και με τον Ζελένσκι, ξέρουν καλά τη θέση που επιφυλάσσει η ιστορία για τους ξενόδουλους και τους λακέδες, προδότες των λαών. Εκεί στο σκοτεινό χρονοντούλαπο πλάι στις άλλες ξοφλημένες και διασυρμένες μαριονέτες του ιμπεριαλισμού.
