«…Το ΚΚΕ τιμά τη μνήμη των θυμάτων και θα καταθέσει στεφάνι εκεί που θα στηθεί η πλακέτα μνήμης στις 10:30π.μ. στις 9 Μαΐου του 2020».
Όπως προκύπτει και από την ανακοίνωσή του, την ίδια ημέρα αλλά… μια ώρα πριν κατέθεσε στεφάνι στο σημείο που στήθηκε η πλακέτα μνήμης. Ακριβώς εκεί, την ίδια ημέρα, αλλά μια ώρα πριν!
Στη φιέστα που έστησε ο Μητσοτάκης παρουσία της προέδρου της δημοκρατίας, είχαν προσκληθεί οι πολιτικοί αρχηγοί των κοινοβουλευτικών κομμάτων και άρα και ο Κουτσούμπας. Το ΚΚΕ στην ανακοίνωση του γραφείου τύπου, αφού αραδιάζει κάτι ακατάληπτα για τους «ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς που παραμένουν στο σκοτάδι» (λες και αυτό ήταν το επίδικο) σημειώνει ότι «δεν χρειάζονται κυβερνητικές φιέστες». Προσπαθεί έτσι να διαχωρίσει τη θέση του υποτίθεται, αλλά τα γεγονότα πιστοποιούν ότι αυτά είναι παραμύθια για εσωτερική κατανάλωση και μόνο.
Η ιστορία έγραψε ότι το ΚΚΕ για μια ακόμα φορά (στην καλύτερη περίπτωση) υπέκυψε στις πιέσεις του συστήματος. Γιατί πολύ απλά κατέθεσε στεφάνι σε μια κατάπτυστη πλακέτα μιας αντιδραστικής εκδήλωσης. Αν ήθελε πραγματικά να διαχωρίσει τη θέση του, θα τελείωνε με μια καταγγελία της «φιέστας» όπως ονομάζει αυτό το άθλιο θέατρο που έστησαν οι ηγέτες της εθνικής ενότητας και της ομοψυχίας. Θα μπορούσε έστω να πάει στις 5/5 που ήταν η ημερομηνία της επετείου και να αποσυνδεθεί από αυτή την φιέστα… αν ήθελε.
Αλλά δεν ήθελε. Με κατηγορηματικό τρόπο ανακοίνωσε ότι θα καταθέσει στεφάνι στην πλακέτα που καταλογίζει τα θύματα της MARFIN στο διχασμό! Όλα αυτά στον καιρό που το αντιδραστικό αφήγημα της εθνικής ενότητας γνωρίζει νέες δόξες με ηγέτη τον Μητσοτάκη.
Και σε αυτό σίγουρα έχει σημαντική συμβολή και το ΚΚΕ. Από την άνοδο της ΝΔ στην κυβέρνηση και μετά, ήταν πολλά τα διαπιστευτήρια που έδωσε το ΚΚΕ σε αυτή την πολιτική. Ξεκινώντας από τα ελληνοτουρκικά και τις συζητήσεις περί Χάγης, η ομοψυχία του πήρε πρωτοφανείς διαστάσεις στα γεγονότα του Έβρου, όταν ο Κουτσούμπας μηρύκαζε τις λέξεις του Μητσοτάκη περί «ασύμμετρης απειλής». Μετά ήρθε ο ιός και η αποδοχή – προσαρμογή του στην πολιτική της καραντίνας και των απαγορεύσεων, μέχρι την «υπεύθυνη φιέστα» της Πρωτομαγιάς.
Τώρα προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του και τρέχει να προλάβει να καταθέσει στεφάνι στην πλακέτα του Μητσοτάκη. Την κορυφή της καταγγελίας του «εθνικού διχασμού» την είδαμε. Τον πάτο αυτής της συναίνεσης και της ομοψυχίας δεν έχουμε δει ακόμα…
