Την ίδια ώρα που η “ατομική ευθύνη” γίνεται σχεδόν το μοναδικό όπλο για την πρόληψη της κατάρρευσης των συστημάτων υγείας στις μητροπόλεις του καπιταλισμού, την ίδια ώρα που κουνάνε το δάχτυλο στους φτωχούς και τους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου για το πόσες φορές ξεμύτισαν από τα σπίτια τους, γιατί δεν έχουν να τους προσφέρουν σε περίπτωση που νοσήσουν ένα κρεββάτι σε ΜΕΘ, έναν αναπνευστήρα, όταν δηλαδή δεν μπορούν να τους εγγυηθούν ότι δε θα πεθάνουν “σαν το σκυλί στ’ αμπέλι”, οι μεγιστάνες του πλούτου σε όλο τον κόσμο περιφρουρούν την πολύτιμη ζωούλα τους σαν κόρη οφθαλμού.
Σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα του Κ. Καρκαγιάννη στην Καθημερινή, μεγάλες εταιρείες στις ΗΠΑ έχουν αγοράσει τα πρώην πυρηνικά καταφύγια και τα έχουν τροποποιήσει σε πολυτελείς κατοικίες! Η εταιρεία Survival Condo για παράδειγμα, έχει κατασκευάσει υπόγειο συγκρότημα 15 ορόφων με πολυτελή διαμερίσματα σε κάποια μυστική τοποθεσία του Κάνσας, με ιατρείο, spa, πισίνα, γυμναστήριο, πάρκο κ.λπ., και ειδικό σύστημα εξαερισμού για να αντιμετωπίσει πυρηνική, χημική, βιολογική απειλή, τα οποία γίνονται ανάρπαστα! “Προσφέρουμε ένα περιβάλλον όπου είναι λιγότερο πιθανό να έρθετε σε επαφή με τον ιό”, λέει το σλόγκαν της διαφήμισης στην ιστοσελίδα της εταιρείας, που κοστολογεί το κάθε “οροφοδιαμέρισμά” 3 εκατ. δολάρια μαζί με προμήθειες για τρία χρόνια για κάθε ένοικο!
Πόσο τελικά κοστολογεί ο καπιταλισμός την ανθρώπινη ζωή; Του 65χρονου στην Ισπανία όσο ένα αναισθητικό για να πεθάνει ανώδυνα, του μεγιστάνα 3 εκατομμύρια δολάρια! Πόσες ΜΕΘ ανοίγουν, πόσοι αναπνευστήρες αγοράζονται, πόσοι γιατροί και νοσηλευτές διορίζονται, πόσα τεστ ανίχνευσης, μάσκες, αντισηπτικά εξασφαλίζονται μ’ αυτά τα χρήματα;
Πόσο μια τέτοια κρίση όπως η πανδημία του κορονοϊού, αποκαλύπτει τη γύμνια των μυθευμάτων για “υπερταξικά” και “πανανθρώπινα” προβλήματα που δε γνωρίζουν κοινωνικά όρια. Πόσο αντίθετα βαθύτερο και πιο αγεφύρωτο ανοίγεται το χάσμα ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις
Λαϊκός Δρόμος
