Ποδαρικό για τον νέο χρόνο λίγες ημέρες πριν. Το 2023, νεαρό και φρέσκο. Πλέον περνάμε τις τελευταίες γιορταστικές στιγμές με τις ευχές για μακροημέρευση και ευτυχία να εξακολουθούν, ολοένα όμως και λιγότερες.
Τις προηγούμενες ημέρες της ανάπαυλας κυρίαρχες οι επίπλαστες εικόνες χαράς, ευημερίας και ευμάρειας, όλες να δείχνουν ηλιόλουστες περιοχές στην πατρίδα μας και πλήθη λαού να συρρέουν σε εμπορικούς δρόμους και μαγαζιά. Θα μας πει κανείς…άπιστοι Θωμάδες, γκρινιάρηδες κομμουνιστές, δεν πιστεύετε τα ίδια σας τα μάτια; Τόσα «ρεπορτάζ» σε κάθε πόλη και χωριό, τόσες «δημοσιογραφικές εργατοώρες» δεν έδειξαν ούτε ένα δευτερόλεπτο αλήθειας κατά τη γνώμη σας, δεν παρουσίασαν κόκκο αλήθειας;
Είναι αλήθεια, ο λαός μας γιορτάζει τις ημέρες αυτές, τις αναμένει, τις επιθυμεί. Είναι, επίσης, αλήθεια πως ζωή δίχως γιορτή και χαρά μοιάζει με φαγητό ανάλατο, άνοστο και άγευστο. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, είτε κάποιος είναι πιστός και θρησκευόμενος είτε άθρησκος ή άθεος, η γιορτινή αυτή περίοδος αποτελεί την ελάχιστη δυνατότητα διαφυγής από μια σκληρή πραγματικότητα, από τη δύσκολη καθημερινότητα που βιώνουν εκατομμύρια εργαζόμενων. Οι μέρες αυτές αποτελούν την απαραίτητη ανάσα, το «γέμισμα των μπαταριών», ώστε να αναπαραχθεί η δύναμή τους. Αυτή και μόνο αυτή είναι η πεμπτουσία του χαρακτήρα των ημερών αυτών για τις πλατιές εργατολαϊκές μάζες, όταν κανείς τις απογυμνώσει από κάθε περιττό βαρίδι και ψευτοστολίδι οποιουδήποτε είδους. Κι αυτήν την πραγματικότητα εμείς οι …άπιστοι Θωμάδες, οι γκρινιάρηδες κομμουνιστές την κρατάμε πεισματικά απέναντι σε όποιον εχθρό επιχειρεί να τη συσκοτίσει, να τη φέρει στα μέτρα του.
Κρατώντας αυτήν την ουσία, δε γίνεται να κλείσουμε τα μάτια μπροστά στην ασχήμια, τη μπόχα και τη δυσωδία που αναδύει το σύστημα στο οποίο ζούμε και οι κάθε λογής εκπρόσωποί του. Μπόχα και δυσωδία αναδύεται όταν, ξύνοντας κάτω από την εορταστική επιφάνεια των πραγμάτων που πλασάρει ολημερίς κι ολονυχτίς η άρχουσα τάξη και τα μέσα της, σκεφτούμε πως στο πλάι όσων έζησαν λίγο πέρα από τα καθημερινά υπάρχουν κι εκείνοι που ούτε και αυτήν την ελάχιστη δυνατότητα είχαν. Κι αυτό οι κομμουνιστές δεν το προσπερνάμε, γιατί αλλιώς θα είχαμε προσπεράσει τους ίδιους μας τους εαυτούς. Μπόχα και δυσωδία αναδύεται όταν σκεφτούμε τις χιλιάδες των αστέγων που πέρασαν γιορτές στα χαρτόκουτα κι είχαν για φως τους τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια. Ούτε κι αυτό οι κομμουνιστές το προσπερνάμε γιατί αλλιώς προσπερνάμε τον χαρακτήρα μας. Μπόχα και δυσωδία αναδύεται όταν φέρουμε στο νου μας τα εκατομμύρια των ανέργων, των υποαπασχολούμενων, των απλήρωτων εργατών, όταν αναρωτηθούμε πώς πέρασαν αυτοί τις γιορταστικές ημέρες. Μπόχα και δυσωδία αναδύεται όταν δούμε τις εικόνες του πολέμου, που διεξάγεται αμείωτος και φονικός στην περιοχή μας. Μπόχα και δυσωδία μας κυριεύει με την ακρίβεια στα πιο βασικά προϊόντα για τα εκατομμύρια εργαζόμενους, τις δυσθεώρητες τιμές στην ενέργεια. Μπόχα και δυσωδία καταλαμβάνει τους πάντες και τα πάντα, όταν αντικρίσουν τον χορό των δισεκατομμυρίων που καρπώνεται μια δράκα, μια χούφτα ανθρώπων, όταν αντικρίσουν την κοροϊδία που υφίσταται η συντριπτική πλειοψηφία. Μπόχα και δυσωδία από το μέγεθος της αδιαφορίας. Κι η μπόχα αυτή, το ξέρουμε καλά οι κομμουνιστές, αναδύεται από ένα σύστημα που σαπίζει, που αργοπεθαίνει, που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει την ανθρωπότητα, που βρομίζει ό,τι ακουμπά για τους πολλούς, που λειτουργεί για λίγους. Όλα τα παραπάνω εμείς οι…άπιστοι Θωμάδες, οι γκρινιάρηδες κομμουνιστές δε γίνεται να τα προσπεράσουμε, γιατί δεν είναι της πολιτικής μας φύσης.
Πάει ο παλιός ο χρόνος, όπως λέει και το παιδικό τραγούδι. Το 2023 με τον ερχομό του δείχνει ήδη τις διαθέσεις του, τις βαθιές αντιθέσεις -έχει κληρονομιά ετών- και εμείς οι κομμουνιστές δε γίνεται να τις προσπεράσουμε. Το αντίθετο πρέπει να τις «γραπώσουμε» για να δώσουμε θάρρος σε αυτούς που απευθυνόμαστε, να εμψυχώσουμε και να καθοδηγήσουμε εργάτες και λαό να οργανώσουν τους αγώνες του. Γιατί, εν κατακλείδι, εμείς οι κομμουνιστές ουδεμία σχέση έχουμε με Θωμάδες ή γκρινιάρηδες αλλά με οδηγούς, εμψυχωτές κι αγωνιστές, σε δρόμους αδιάβατους ως τα τώρα αλλά αναγκαίους όσο ποτέ άλλοτε.
Καλό και αγωνιστικό το 2023!
