Ο ιός – κριτής

σήμερα

Αυτή τη στιγμή, ο γάιδαρος τρώει τα στραβά κλήματα. Διεθνώς, και εγχωρίως. Λειτουργώντας ως άλλος δικαστής, ο ιός φαίνεται, σε συνάρτηση και με άλλα κριτήριά του, να τιμωρεί περισσότερο τις απροετοίμαστες ή αδύναμες χώρες. Φυσικά, αυτά που λέει ο Παναγόπουλος («μία επιδημία σαν τον κορονοϊό, πολλώ δε μάλλον μια ενδεχόμενη πανδημία, δεν έχει ταξικά χαρακτηριστικά, θα μας πλήξει όλους») απλώς εξηγούν τις αιτίες επανεκλογής του στη θέση του προέδρου της ΓΣΕΕ, η οποία, τουλάχιστον για τη συγκυρία, αποτελεί θώκο κυβερνητικού εκπροσώπου. Δεν χρειάζεται να αναπτύξουμε ότι ένας φτωχός πολίτης έχει τελείως διαφορετικές δυνατότητες από έναν πλούσιο πολίτη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα όταν αυτό διατρανώσει την παρουσία του.

Πανικόβλητος τώρα ο Κικίλιας, διότι ξέρει ότι είναι απροετοίμαστος, σπεύδει να προκηρύξει 2.000 θέσεις (για νοσηλευτικό προσωπικό και ιατρούς) στο ΕΣΥ. Σπεύδει δηλαδή να υλοποιήσει την προεκλογική δέσμευση της ΝΔ, την οποία είχε ξεχάσει μέχρι τώρα. Περίπου. Για την ακρίβεια, ο υπουργός υγείας δεν έχει καν την αξιοπρέπεια να προκηρύξει μόνιμες και σταθερές θέσεις εργασίας, και υπόσχεται «2ετείς συμβάσεις»! Ίσα να περάσουμε τον σκόπελο, και μετά, βλέπουμε! Δηλαδή, η κυβέρνηση της ΝΔ, μαζί με τους βασικούς συνεργάτες της (στη αποσάθρωση των θεμελίων της ελληνικής κοινωνίας) ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας οδηγήσει στην οικονομική μετανάστευση τα μνημονιακά χρόνια χιλιάδες εξειδικευμένου ιατρικού προσωπικού, έχοντας εξευτελίσει την εργασία στις δομές υγείας από άποψη προϋποθέσεων, υποδομών, εξοπλισμού συνθηκών εργασίας και απολαβών του προσωπικού, έρχεται, την ώρα ακριβώς που αναπτύσσεται το πρόβλημα, να επιχειρηματολογήσει με μισόλογα. Αυτό θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για την κυβέρνηση, την οποία θα σώσουν (αν την σώσουν) μόνο οι συσχετισμοί και τα ΜΜΕ-παπαγαλάκια της.

[Παρεμπιπτόντως, μέχρι σήμερα, 15/03/20, η κυβέρνηση με μεγάλες ασυνέπειες φαίνεται να υλοποιεί αυτό για το οποίο η ίδια μόλις δεσμεύτηκε. Η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας καταγγέλλει ότι: «στην προκήρυξη που τρέχει για 2.000 θέσεις επικουρικού προσωπικού και η οποία λήγει την Κυριακή 15/3, δεν υπάρχει ούτε μία (1) θέση επικουρικού γιατρού. (…) Όχι μόνο αυτό. Αντί να μονιμοποιήσει τους ήδη υπηρετούντες, των οποίων η θητεία λήγει ξεκινώντας από τον Μάρτιο μέχρι 30/9, παρατείνει τη σύμβασή τους μόνο για 4 μήνες και δεν προσλαμβάνει τους γιατρούς των οποίων η θητεία έχει λήξει το προηγούμενο διάστημα και για τους οποίους έχουν ήδη ολοκληρωθεί οι διαδικασίες διορισμού τους περιμένοντας να περάσει… το τρίμηνο από τη λήξη της προηγούμενης σύμβασης. Τέλος, πέρα από γενικόλογες αναφορές για πρόσθεση κρεβατιών στις ΜΕΘ δεν δεσμεύονται για την πρόσληψη του αναγκαίου ιατρονοσηλευτικού προσωπικού ώστε να ανοίξουν τα 100 κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ.»]

μέχρι χτες

Βεβαίως, την ώρα της κρίσης, δεν κρίνεται αποκλειστικά η πολιτική της κυβέρνησης και του υπουργείου υγείας στο τώρα, κρίνεται η πολιτική της και στο παρελθόν.

Θυμάται τώρα η ΝΔ τον προηγούμενο υπουργό υγείας της, Άδωνι Γεωργιάδη, να λέει κατά λέξη, αναφερόμενος υπερήφανα στην προοπτική απολύσεων στο δημόσιο σύστημα υγείας «Μη μου παίρνει τη δόξα η τρόικα όταν κάνουμε το αυτονόητο. Σας παρακαλώ πάρα πολύ! (…) Έχω βαρεθεί να κάνω τα αυτονόητα και να παίρνει τη δόξα ο Τόμσεν!»;

Θυμάται τώρα η ΝΔ αυτά που έλεγε ο ίδιος ο κύριος Κικίλιας λίγες ημέρες πριν από τις τελευταίες εκλογές, διαπιστώνοντας πως «Κοινωνική πολιτική δεν μπορεί να γίνει στην πλάτη της πλατιάς πλειοψηφίας των εργαζομένων προς χάριν κάποιον λίγων και ημετέρων», στρώνοντας το έδαφος για τη συνέχιση της πολιτικής του …Α. Γεωργιάδη;

Και προφανώς, όλα αυτά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου της αποδόμησης της ελληνικής κοινωνίας και της εξαθλίωσης της οικονομίας της, και μαζί της βασικής της ικανότητας να αντιμετωπίζει συνθήκες κρίσεων. Σε αυτά συνήργησαν όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις, ας μη πάρει όλη τη δόξα η ΝΔ.

Και είναι μάλλον άχαρη η συγκυρία για να μιλήσουμε για το πώς από το 1990 μέχρι σήμερα, γιγαντώθηκε ο τριτογενής τομέας (υπηρεσίες, τουρισμός, και λοιποί αεριτζίδικοι τομείς) σκαρφαλώνοντας, με τις ευλογίες και τους σχεδιασμούς της ΕΕ, σε ποσοστά άνω του 85% του ΑΕΠ (με ταυτόχρονη συρρίκνωση του πρωτογενούς τομέα από το 17% σε ποσοστό κάτω του 3%, και του δευτερογενούς τομέα από το 28% σε ποσοστό κοντά στο 10%). Τώρα όμως, οι οικονομίες που έχουν σαθρά βάθρα, θα χτυπηθούν περισσότερο. Αυτό θα συμβεί στην Ελλάδα, που περιμένει, όπως γράφει και ο αστικός τύπος, να βάλει τον τουρισμό, τη «βαριά βιομηχανία» όπως μας έλεγαν, όσο και την οικονομία της εν γένει σε καραντίνα, λόγω κορονοϊού.

επειδή μπορεί

Δυστυχώς, τις συνέπειες των εγκλημάτων των κυρίων Μητσοτάκη, Κικίλια, Γεωργιάδη, όσο και της τρόικας ή του Τόμσεν, δεν θα τις λουστούν οι ίδιοι. Ούτε, όπως λέει ο Παναγόπουλος, θα τις λουστούν όλοι. Κι έτσι να συνέβαινε, πάλι άδικο θα ήταν, να πληρώνει όλος ο λαός τις συνέπειες των επιλογών μιας χούφτας εκπροσώπων/διαχειριστών – μεταφραστών εντολών του εγχώριου και ξένου μεγάλου κεφαλαίου.

Δυστυχώς, τις συνέπειες των εγκλημάτων τους θα τις πληρώσουν πρώτα και κύρια οι αδύναμοι, δηλαδή, με άλλα λόγια, εκείνοι που έχουν μάθει να πληρώνουν πάντοτε, σε όλες τις περιπτώσεις μέχρι τώρα. Κατά τα άλλα, η Ελισάβετ, ήδη εγκατέλειψε το Παλάτι του Μπάκιγχαμ υπό το φόβο εξάπλωσης του κορονοϊού, μεταδίδουν βρετανικά μέσα ενημέρωσης. Η 93χρονη βασίλισσα, έχει μεταφερθεί στο Κάστρο του Windsor, και, αν τα πράγματα σκουρύνουν στη Βρετανία, έχει ήδη δρομολογηθεί η απομόνωσή της μαζί με τον 98χρονο πρίγκιπα Φίλιππο, στο Sandringham. Και πολύ καλά θα κάνει. Απλώς, επειδή μπορεί!

«ατομική» ευθύνη

Όμως η αδικία, δεν σταματάει εδώ. Αντιθέτως, με τον τρόπο που καλύτερα (όσο και ειλικρινέστερα) από τον καθένα σε ό,τι αφορά την Ελλάδα διατύπωσε ο Θ. Πάγκαλος, η ελληνική κυβέρνηση, και οι κυβερνήσεις διεθνώς, προσπαθούν να κάνουν πράξη την πεποίθησή τους ότι «μέσα στην κρίση υπάρχουν ευκαιρίες».

Από εκεί λοιπόν που θα (έπρεπε να) βρισκόταν σε θέση απολογούμενου ο Μητσοτάκης, βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει για ατομική ευθύνη, φέρνοντας και το συγκεκριμένο πρόβλημα στη φιλελεύθερη σφαίρα της αντίληψης της παράταξής του: για όλα, ευθύνεται το άτομο, και αν πέσει η πόλη, αυτό θα έχει συμβεί «δια τας αμαρτίας ημών». «Πιστέψτε με…» δήλωσε ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του «…κανένα μαζικό μέτρο δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ατομική ευθύνη».

Τα ίδια λέει και ο ΕΟΔΥ μέσω των εξατομικευμένων οδηγιών που χορηγεί δωρεάν, τηλεφωνικώς: «Φυσικά το πώς θα προστατευθεί ο καθένας είναι και ένα θέμα προσωπικό, εμείς δίνουμε γενικές οδηγίες για τον πληθυσμό. Κάποιος μπορεί να κλειστεί και σπίτι του, αναλόγως πώς το βλέπει ο καθένας, αυτό είναι προσωπική του επιλογή…».

Τα ίδια λέει και ο Σπύρος Παπαδόπουλος στη διαφήμιση που παίζει εδώ και λίγες ημέρες από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς, στα πλαίσια της ενημερωτικής καμπάνιας του συστήματος υγείας. Αφού πρώτα έχει αφήσει υπονοούμενα για τις επερχόμενες πασχαλινές χριστιανικές τελετές («Δουλειές, συναθροίσεις, ασπασμοί και χαιρετισμοί με ευλαβική προσοχή» τις οποίες βεβαίως η κυβέρνηση, ακόμη, δεν ακύρωσε) ο ηθοποιός κλείνει το σποτ με έναν υποτιθέμενο «έξυπνο» τρόπο, πλένοντας τα χέρια του: «Εγώ σας τα είπα και νίπτω τας χείρας μου… Πολύ σχολαστικά!».

Εμείς μια φορά σας στα είπαμε, τώρα να αναλάβετε και σεις τις ευθύνες σας. Αυτός είναι ο ρυθμός τον οποίο έχει ήδη δώσει η κυβέρνηση, και στον οποίο ήδη χορεύουν τα «μεγάλα» ΜΜΕ, οι εκστρατείες ενημέρωσης σε πανεθνική κλίμακα, οι ηγεσίες των κρατικών δομών υγείας. Αυτός είναι ο ατομικός ρυθμός.

το κράτος, κράτος

Φυσικά, καθόλου αδιάφορο δεν θα πρέπει να είναι το γεγονός ότι ο ιός επέτρεψε στην κυβέρνηση να «θάψει», ως δευτερεύοντα, όλα τα άλλα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα και προβλήματα. Κοινωνικές εξελίξεις που σε άλλη περίπτωση θα ονομάζονταν «σημαίνουσες», μπήκαν σε δεύτερη μοίρα. Νομοθετικά μέτρα (εκτρώματα) που θα μπορούσαν να εγείρουν τουλάχιστον …συζήτηση, περιήλθαν σε ιδιότυπο καθεστώς «ομερτά». Η ΝΔ, προφανώς δεν σταμάτησε να νομοθετεί τις ημέρες της επιδημίας, και, έτσι, άκλαυτα από τα ΜΜΕ έγινε στις αρχές Μαρτίου η υποδοχή τού (φακελωματικού για τα σωματεία) Μητρώου Πραγματικά Δικαιούχων, όσο ήπια εξάλλου ολοκληρώθηκε η ψηφιακή διαβούλευση που προετοιμάζει τον έλεγχο και τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Αλλά και το διευρυμένο ωράριο των σούπερ μάρκετ, σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και της ίδιας της υγείας των υπαλλήλων τους, για να αντιμετωπιστεί ο συνωστισμός μπροστά στα ράφια. Ο ιός, ιός. Αλλά και το κράτος, κράτος.

Αν στην Ευρωπαϊκή Ένωση η Ελλάδα έρχεται 19η και καταϊδρωμένη σε αριθμό νοσοκομειακών κλινών ανά 1.000 κατοίκους, ωστόσο τα καταφέρνει εξαίρετα σε πλήθος αστυνομικών, κατακτώντας επάξια την 3η τιμητική θέση στην «Ευρώπη των λαών» (και ενώ μάλιστα πιθανώς ήδη έχουμε αναβαθμιστεί σε διεκδικητές του ασημένιου μεταλλίου, μετά την πρόσληψη 1.500 «ειδικών φρουρών» από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, τους τελευταίους μήνες).

τα ξένα πρότυπα

Αυτό που φοβούνται οι Έλληνες είναι ότι ακόμη δεν έχουν δει τίποτα. Η γειτονική μας Ιταλία μετρά ήδη 20.000 κρούσματα και περισσότερους από 1.400 θανάτους. Οι ιταλικές αρχές παραδέχονται πως αυτά τα μεγέθη έχουν οδηγήσει το δημόσιο σύστημα υγείας στα όριά του, με αποτέλεσμα να απομακρύνουν, άρον-άρον, από τα νοσοκομεία, τους πιο ηλικιωμένους νοσούντες (άνω των 80 ετών) για να περιθάλψουν νεότερες ηλικίες. Στη χώρα των 60 εκατομμυρίων ανθρώπων, των 2 περίπου τρις ΑΕΠ, του πλούσιου και βιομηχανικά ανεπτυγμένου Βορρά, αντί για δυνατότητα καθολικής και ουσιαστικής δημόσιας περίθαλψης και στήριξης των ανθρώπων που νοσούν, το αντίδοτο στον ιό είναι η επιβολή μιας πρωτόγνωρης κατάστασης «έκτακτης ανάγκης» και γενικευμένων απαγορεύσεων, η κυριολεκτική καταδίκη δεκάδων και εκατοντάδων ανθρώπων σε θάνατο, σε συνθήκες απομόνωσης και εγκατάλειψης, όπως εξάλλου καταγγέλλουν Ιταλοί γιατροί.

Το ίδιο σενάριο σε παραλλαγή και για τους ηλικιωμένους της Βρετανίας (εξαιρείται το βασιλικό σόι), με την κυβέρνηση της χώρας να απεργάζεται σχεδιασμούς που προβλέπουν τετράμηνη αναγκαστική απομόνωση των πολιτών άνω των 70 ετών, για την αντιμετώπιση της επιδημίας. Πρωτόγνωρης ωμότητας, η δήλωση του Βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον σχετικά με τον κορονοϊό: «Πολλές οικογένειες θα χάσουν αγαπημένα τους πρόσωπα που θα φύγουν πριν της ώρας τους». Δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν. Ούτε καν αυτόν. Το μήνυμα ελήφθη από τους Βρετανούς πολίτες που διαγκωνίστηκαν στα σούπερ μάρκετ για την τελευταία οδοντόπαστα, αναγκάζοντας τη Συνομοσπονδία Λιανικού Εμπορίου Βρετανίας (BRC), η οποία εκπροσωπεί τις μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ μάρκετ της χώρας, να απευθυνθεί στους καταναλωτές για να περιορίσουν τις αγορές τους (αυτό κι αν είναι πρωτόγνωρο για το σύστημα!): «Κατανοούμε τις ανησυχίες σας, αλλά το να αγοράζετε περισσότερα από όσα χρειάζεστε μερικές φορές σημαίνει ότι οι υπόλοιποι καταναλωτές θα τα στερηθούν. Υπάρχουν αρκετά (προϊόντα) για όλους, αν συνεργαστούμε».

ρατσισμός με ανανεωμένα πρόσωπα

Αν μέχρι χτες στο μάτι του κυκλώνα ήταν οι Κινέζοι, και συνεκδοχικά οι ασιάτες, σήμερα ένας ιδιότυπος «υγειονομικός» ρατσισμός κερδίζει έδαφος με πολλά νέα πρόσωπα.

Περιττό είναι να σημειωθεί τι πεδίο δόξης λαμπρόν για τον εγχώριο εθνικισμό και ρατσισμό θα διανοιχθεί αν βρεθεί θετικός στον ιό έστω ένας από τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που στοιβάζονται στα ελληνικά σύνορα. Όταν συμβεί αυτό, τότε δεν θα φταίνε εκείνοι που βομβάρδισαν και ερήμωσαν τις χώρες τους, δεν θα φταίνε εκείνοι που γέννησαν τα καραβάνια των ξεριζωμένων, δεν θα φταίνε εκείνοι που εργαλειοποίησαν, και μετέτρεψαν σε ομήρους, εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, δεν θα φταίνε εκείνοι που τους εγκλώβισαν -εν προκειμένω- ανάμεσα στα σύνορα Τουρκίας και Ελλάδας. Θα φταίνε, ως οντότητες, οι ίδιοι οι πρόσφυγες/μετανάστες, επειδή αναπνέουν, και επειδή συγχρωτίζονται.

Ασφαλώς, η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός ξέρουν να ανανεώνονται. Έτσι, με σημαιοφόρους χώρες της «αναπτυγμένης Δύσης», τώρα στο στόχαστρο μπαίνουν οι ηλικιωμένοι ανεξαρτήτως χώρας προέλευσης.

Βασικά, καλλιεργούνται επιθετικά ένστικτα με τα οποία διελέγχεται ως ύποπτος/ένοχος κάθε συμπολίτης μας που θα βήξει επειδή στραβοκατάπιε ή θα φτερνιστεί από σκόνη που εισέπνευσε. Πόσο μάλλον, αν είναι πράγματι φορέας του κορονοϊού.

συστημικός ιός

Έτσι λοιπόν, οι κυβερνητικές πολιτικές διεθνώς, και η δική μας, θριαμβεύει. Στην πραγματικότητα, το ζήτημα είναι αν, σε μια εκάστη κοινωνία, θα έχεις τους συσχετισμούς να παρουσιάσεις τη δική σου ευθύνη (ή το δικό σου μερίδιο ευθύνης) σαν ευθύνη των άλλων, και το συλλογικό πρόβλημα, σαν πρόβλημα συγκεκριμένων ομάδων ή, ακόμη καλύτερα, του συνόλου των ξεχωριστών ατόμων. Επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης θα είναι, μέσα στη δίνη της διαφαινόμενης οικονομικής και κοινωνικής δοκιμασίας, να κατευθύνει την απόδοση ευθυνών. Το Facebook, και τα άλλα λεγόμενα μέσα …«κοινωνικής» δικτύωσης, που τόσο μας μετατρέπουν σε άτομα, σε ξεχωριστές μονάδες, βρίσκουν σύμμαχό τους …τον ιό. Ο κορονοϊός γίνεται όχημα, είναι η συνέχεια της κοινωνικής μας αποξένωσης, με άλλα μέσα.

Από την άποψη αυτή, όσο ο ιός θα αποσυλλογικοποιεί τα αντανακλαστικά μας, οι αντικοινωνικές πολιτικές της εγκατάλειψης και της εξαθλίωσης της μεγάλης μάζας (και) της ελληνικής κοινωνίας, θα ενισχύονται. Όσο ο επιβεβλημένος για τους φορείς του ιού υγειονομικός περιορισμός, θα συναντά την κοινωνική απομόνωση, τόσο οι αντιδραστικές φωνές και δυνάμεις μέσα στην ελληνική κοινωνία θα κερδίζουν έδαφος. Και, από την άλλη, όσο θα καταφέρνουμε συλλογικά να απαντάμε σε κάθε μορφής πρόβλημα, ακόμη κι αν αυτό βάλει εξατομικευμένα, τόσο πιο γρήγορα, τόσο πιο αποτελεσματικά, θα ξεμπερδέψουμε με τον ιό και εκείνους που βαθύτερα ευθύνονται για τις παθήσεις και τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας.

15-3-2020,
Δημήτρης Κουφοβασίλης, μέλος του Μ-Λ ΚΚΕ