Καμία μάσκα και κανένα προπαγανδιστικό πέπλο δεν μπορεί πλέον να καλύψει το αιμοσταγές κτήνος. Ο δυτικός ιμπεριαλισμός, απογυμνωμένος από συνθήκες και «διεθνή δίκαια», απαλλαγμένος από κάθε ηθική αναστολή, αποθρασυμένος και κυνικός πορεύεται αποκλειστικά με το όπλο της προπαγάνδας. Μιας προπαγάνδας ύπουλης και βρομερής, που επιχειρεί να πνίξει στο βούρκο της κάθε λογική σκέψη και δημοκρατική αγωνία.
Μέσα σε ελάχιστες μέρες η προπαγάνδα της δύσης φόρεσε στα -άλλοτε- τέρατα φτερά αγγέλων. Τα «συναισθήματα» των δημοσιογραφικών περίγελων ακαριαία άλλαξαν. Από την αποστροφή, την οργή και τον τρόμο, ξαφνικά γεννήθηκε συμπόνια, χαρά και… θαυμασμός. Όλα αυτά για τα ίδια πρόσωπα. Για αυτούς που αποκαλούσαν τζιχαντιστές, τρομοκράτες, βάρβαρους, σκοταδιστές…για αυτούς τους ίδιους. Οι εντεταλμένοι των ΜΜΕ με τη μοναδική δεξιότητα να πνίγουν στη λήθη το χτες και να βιάζουν την αλήθεια, άλλαξαν τις λέξεις. Αυτοί οι ίδιοι έγιναν ξαφνικά «αντάρτες», «εξεγερμένοι», «δημοκρατικές δυνάμεις»… «συριακός λαός».
Αυτά συμβαίνουν στις ΗΠΑ και την ΕΕ το 2024. Αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι αυτές οι δυνάμεις δεν έχουν καμία ηθική αναστολή, δεν διαθέτουν ίχνος ανθρωπισμού, ότι το μόνο που κρίνει το λόγο και τις πράξεις τους είναι τα αδίστακτα και πραγματικά απάνθρωπα συμφέροντά τους. Και ότι είναι έτοιμοι να αγκαλιάσουν και να στολίσουν με δημοκρατία όποιον τα υπηρετεί και να συκοφαντήσουν, να καταδικάσουν και να κυνηγήσουν ως τρομοκράτη όποιον τα αμφισβητεί. Όλοι αυτοί χάρηκαν, που ένα ηγετικό στέλεχος της Αλ Κάιντα, ακόμη επικηρυγμένος ως τρομοκράτης και δολοφόνος από τις ίδιες τις ΗΠΑ, παρουσιάζεται ως νέος ηγέτης της Συρίας. Οι ΗΠΑ, η Βρετανία και οι δυνάμεις της ΕΕ εκδήλωσαν τον ενθουσιασμό τους για την «νίκη της δημοκρατίας», ο επίσης γνωστός για τις δημοκρατικές του αρχές Νετανιάχου μίλησε για «ιστορική μέρα για την Μέση Ανατολή» και ξεκίνησε νέους βομβαρδισμούς και κατοχές, ενώ ο Ερντογάν έχοντας μεγάλη συμβολή στην ανατροπή του Άσαντ, μίλησε για το «τέλος του αιματηρού καθεστώτος». Κωμικός, αν όχι τραγικός μαϊντανός σε αυτή τη «γιορτή της δημοκρατίας», ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση της ΝΔ, που ξανά ως πιστοί εντολοδόχοι των ΗΠΑ, εθελοτυφλώντας για τους κινδύνους που κυοφορούν οι εξελίξεις στη Συρία ακόμη και για την ίδια την χώρα, χαιρέτισαν την «πτώση του αυταρχικού καθεστώτος».
O Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι, αρχηγός της Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), είναι ο ηγέτης της «συριακής εξέγερσης» στου οποίου την ποδιά «σφάζονται» οι δημοκράτες της δύσης. Σημειωτέον ότι -λόγω της ταχύτητας με την οποία εξελίχθηκαν τα γεγονότα- οι ΗΠΑ δεν πρόλαβαν να αποχαρακτηρίσουν την HTS και να αποκαταστήσουν τον Τζολάνι, οποίος από το 2011 κατηγορείται από τις άλλες δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης για βιασμούς και δολοφονίες. Έτσι, για τις ΗΠΑ ακόμη και σήμερα η HTS είναι τρομοκρατική οργάνωση και ο ηγέτης της επικηρυγμένος με 10 εκ. δολάρια! Αυτός ο ίδιος «άγγελος», που ήδη δίνει συνεντεύξεις στο CNN ως «αντάρτης» και «μαχητής της δημοκρατίας».
Η υποκρισία και κυνισμός δεν έχουν πάτο. Και αν και είναι πολύ νωρίς για να προδικάσει κανείς την πορεία των γεγονότων στη Συρία, ένα συμπέρασμα βγαίνει ξανά πολύ καθαρό. Όταν σύσσωμη η δύση είναι έτοιμη να γλείψει και να εξωραΐσει αυτούς που μέχρι χτες αποκαλούσε αποβράσματα και τρομοκράτες, αποκαλύπτεται ότι όλοι αυτοί που μιλούν στο όνομά της δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τη δημοκρατία. Δεν τους ενδιαφέρει και δεν τους αφορά. Είναι αυτοί οι ίδιοι που πάντα, παριστάνοντας τα περιστέρια, μπορούν να βρεθούν πίσω από έναν αιματοβαμμένο γενοκτόνο σιωνιστή ή έναν τυφλωμένο ισλαμιστή με την ίδια ευκολία. Αρκεί να υπηρετεί άμεσα ή έμμεσα τα συμφέροντά τους.
Και επειδή οι παιάνες για τη «νίκη της δημοκρατίας» στη Συρία είναι δύσκολο να επενδυθούν από τον όχλο των ομάδων του ISIS και της Αλ Κάιντα, η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα έχει στραφεί σε αυτό που γνωρίζει να κάνει καλά. Στην κατασκευή τεράτων και τερατολογιών για τον Άσαντ. Τον Άσαντ τον «δικτάτορα». Για μια ακόμη φορά (όπως έκαναν με τον Σαντάμ, τον Καντάφι, τον Μιλόσεβιτς κλπ) δείχνουν «παλάτια χρυσοστόλιστα», μιλούν για χρυσό και θησαυρούς, εξοργίζονται με την «τυραννία του καθεστώτος» και δακρύζουν από συγκίνηση στο άνοιγμα των φυλακών και την απελευθέρωση των… ποινικών.
Ενώ -όπως και με όλους τους προηγούμενους- μια λίστα εγκλημάτων και δολοφονιών σε βάρος του άμαχου πληθυσμού, του λαού της Συρίας, είναι στην ημερήσια διάταξη. Σίγουρα το πολιτικό σύστημα στη Συρία ήταν ένα ακόμη σύστημα καταπιεστικό, ένα σύστημα που ανάλογα με την περίοδο περιόριζε και χτυπούσε περισσότερο ή λιγότερο τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Όσο όμως δεν μπορεί κανείς να έχει αυταπάτες για το ρόλο του Άσαντ, άλλο τόσο και ακόμη περισσότερο δεν μπορεί να έχει αμφιβολίες για τις δημοκρατικές ευαισθησίες και τα δάκρυα για τα ανθρώπινα δικαιώματα που χύνουν οι διώκτες του.
Και σε αυτό πρέπει να είμαστε καθαροί. Το «έγκλημα» του Άσαντ, το οποίο η δύση δεν συγχωρεί, είναι ότι δεν υπηρέτησε τα συμφέροντα του δυτικού ιμπεριαλισμού, αντίθετα αντιστάθηκε όσο του επέτρεπε ο χαρακτήρας του σε αυτά. Και όχι τα χρυσά στολίδια (υπαρκτά ή μη), ο αυταρχισμός και η καταστολή.
Άλλωστε, ποιοι είναι αυτοί που μιλούν για πλούσιους ηγέτες και φτωχούς λαούς; Ο Μπάιντεν και ο δισεκατομμυριούχος Τραμπ; Μήπως οι πρώτες κυρίες τους δεν φορούν χρυσές καρφίτσες, σαν αυτή της γυναίκας του Άσαντ που προβάλλεται ως η προκλητική υπερβολή σε μια χώρα φτωχών; Ή μήπως η Βρετανία του Κάρολου και των βασιλικών πρωτοκόλλων; Ή ακόμη και στην Ελλάδα της δυναστείας Μητσοτάκη και των λογαριασμών της Μαρέβα, μήπως δεν χωρίζει η ίδια άβυσσος τον πλούτο των πολιτικών ηγετών από το φτωχό λαό;
Και ποιοι είναι αυτοί που δακρύζουν σήμερα για τη φτώχεια και τα δεινά του λαού της Συρίας; Είναι οι ίδιοι που έχυναν τα ίδια κροκοδείλια δάκρυα για το λαό του Ιράκ. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, οι δυνάμεις της δύσης είναι που με τα εμπάργκο τους καταδίκασαν αυτές τις χώρες και τους λαούς τους στη φτώχεια.
Με στυγνά δολοφονικά εμπάργκο που απαγόρευαν ακόμη και τα παιδιατρικά φάρμακα. Καταδικάζοντας σε θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά για τα οποία μετά μοιρολογούσαν. Μα ακόμη πιο πειστικά αυτοί που θλίβονται για την φτώχεια του λαού της Συρίας… είναι οι ίδιοι… που καταδικάζουν τους λαούς των δικών τους χωρών στη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Και πολύ περισσότερο, ποιοι ακριβώς είναι αυτοί που οικτίρουν για δολοφονίες γυναικόπαιδων; Που ανακαλύπτουν για μια ακόμη φορά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και στοιχεία για «χιλιάδες νεκρούς και ομαδικούς τάφους του καθεστώτος»; Είναι αυτοί οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ που έχουν σπείρει τέτοιους τάφους σε όλο τον πλανήτη. Είναι αυτοί που ψάχνουν στο παρελθόν της Συρίας αυτό που παριστάνουν ότι δεν βλέπουν στο παρόν της Γάζας. Το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που είναι σε εξέλιξη λίγα μόλις χιλιόμετρα από την Συρία. Είναι αυτοί οι «ανθρωπιστές» που την πιο βάρβαρη και κτηνώδη δολοφονία την έχουν ονομάσει «δικαίωμα στην αυτοάμυνα»! Είναι αυτοί οι ίδιοι που στηρίζουν με νύχια και με δόντια τους σιωναζί του Ισραήλ για να διαπράττουν αυτή τη γενοκτονία. Αυτά τα εκατοντάδες χιλιάδες νεκρά γυναικόπαιδα είναι τα δικά τους θύματα. Αυτοί μιλούν για τα εγκλήματα του Άσαντ.
Η Μέση Ανατολή, όπως και κάθε σπιθαμή γης αυτού του πλανήτη, σπαράσσεται από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα αδίστακτα συμφέροντά τους.
Αναμφίβολα, στη μεταπολεμική ιστορία της Μέσης Ανατολής -όπως και του κόσμου- πιο αιμοσταγής, αδίστακτος και δολοφονικός αποδεικνύεται μέχρι σήμερα ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ και των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης. Και η αντίθεση ανάμεσα σε αυτές τις δυνάμεις και τους λαούς της Μέσης Ανατολής είναι αυτή που κρίνει τις εξελίξεις. Που θέτει τις μεγάλες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο δίκιο και το άδικο. Από αυτή την άποψη είμαστε απέναντι στις δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά (ΣΕΚ, ΜέΡΑ25 κλπ) και που για μια ακόμη φορά, παρακάμπτοντας αυτή τη βασική αντίθεση, υποκύπτοντας στην πίεση του συστήματος και της σάπιας προπαγάνδας του, βρέθηκαν στην ίδια πλευρά της ιστορίας με τους διώκτες του Άσαντ. Και όπως πανηγύρισαν παλιότερα με την πτώση του Μιλόσεβιτς και του Σαντάμ, έτσι κάνουν σήμερα και με τον Άσαντ. Βλέποντας επαναστατικές διεργασίες, δημοκρατικές εξελίξεις και ελπίδα στις δυνάμεις που βρίσκονται στην αγκαλιά του ιμπεριαλισμού. Επειδή ακριβώς αυτοί οι αδίστακτοι δυτικοί τύραννοι απαιτούν αυτή την προσαρμογή.
