Εντείνεται η αντιλαϊκή επίθεση με ένα νέο μπαράζ κατασχέσεων σε ό,τι αφορά στις ληξιπρόθεσμες οφειλές των εργατολαϊκών νοικοκυριών. Σύμφωνα με την «Έκθεση απολογισμού 2018» της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), η διόγκωση των κατασχέσεων έχει πάρει πλέον εκρηκτικές διαστάσεις. Καταγράφονται 880.824 «αναγκαστικά μέτρα είσπραξης», που αντιστοιχούν σε 100,5 κατασχέσεις την ώρα! Παράλληλα διενεργήθηκαν και 16.000 πλειστηριασμοί, ενώ οι οφειλέτες που βρίσκονται στο «κόκκινο» αγγίζουν τα 1,82 εκατομμύρια και ο συνολικός αριθμός οφειλετών με ληξιπρόθεσμα χρέη φθάνει τα 4 εκατομμύρια. Αξίζει να σημειωθεί πως η συντριπτική πλειοψηφία κατασχέσεων και πλειστηριασμών αφορά κυρίως τα χαμηλά εισοδήματα, εξ ού και ο τεράστιος αριθμός των κατασχέσεων. Πάνω από 2,2 εκατ. οφειλέτες χρωστάνε μέχρι 500 €, δηλαδή 305 εκατ. €, το 0,3% της συνολικών οφειλών (104,4 δις €) προς το δημόσιο. Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται 6.043 μεγαλοοφειλέτες που χρωστάνε 81,6 δις €, το 78,15 των συνολικών οφειλών, τα οποία το δημόσιο θεωρεί οριστικά ξεγραμμένα! Αυτά τα στοιχεία δείχνουν ανάγλυφα την αδυναμία των λαϊκών στρωμάτων να ανταποκριθούν στη θηριώδη φορολογία της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, στο αμέσως επόμενο διάστημα η κυβέρνηση κατ’ απαίτηση των «θεσμών», θα περιλάβει στη φοροεισπρακτική Αρχή (ΑΑΔΕ) ολόκληρο το εύρος των οφειλών των λαϊκών στρωμάτων, σε ΟΤΑ, ΔΕΗ, κρατικές επιχειρήσεις, κ.ά., που συγκαταλέγονται στο πλαίσιο του πτωχευτικού κώδικα των νοικοκυριών.
★★★
Στο μεταξύ, συνεδρίασε χθες στο Βουκουρέστι το Eurogroup προκειμένου να εγκρίνει την εκταμίευση των 970 εκατ. € των κερδών των ελληνικών ομολόγων, σαν επιβράβευση για την υποταγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις των δανειστών σε ό,τι αφορά το ζήτημα των «μεταρρυθμίσεων» που προέκυψαν από την 1η και 2η «μεταμνημονιακή αξιολόγηση» και συγκεκριμένα: Τη νομοθεσία για την ενίσχυση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), την επικαιροποίηση μέτρων για τη στήριξη της προσπάθειας μείωσης των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων, τη νομοθεσία για το πλαίσιο προστασίας πρώτης κατοικίας και θα ακολουθήσει σύντομα η δευτερογενής νομοθεσία (δηλαδή, οι υπουργικές αποφάσεις), τις αναγκαίες διαδικασίες για την κάλυψη κενών θέσεων στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), την επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού για τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ Μελίτης και Μεγαλόπολη 3 και 4, τη νομοθεσία για την αναδιάρθρωση της ΔΕΠΑ, τα μέτρα για την παραχώρηση της Εγνατίας, τα μέτρα για τη μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης.
Παράλληλα, από τις αρχές της βδομάδας τα «τεχνικά» κλιμάκια των «θεσμών» βρίσκονται στην Αθήνα για την προετοιμασία της 3ης «αξιολόγησης». Τυχόν εκκρεμότητες της 2ης «αξιολόγησης» (π.χ. πρώτη κατοικία, ιδιωτικοποιήσεις, στελέχωση ΑΑΔΕ) θα ενταχθούν στο πλαίσιο της νέας «αξιολόγησης» μαζί με τα νέα αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα» που θα περιλαμβάνει.
Ωστόσο, αυτό που αναδύεται μέσα από τις ανεξάντλητες επεμβάσεις των ξένων κέντρων, είναι οι σκληρές συνέπειες μίας γενικευμένης επίθεσης που βιώνουν καθημερινά τα εργατολαϊκά στρώματα, μέσα από την αντιλαϊκή πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση –με τη συναινετική αντιπολίτευση της ΝΔ και των λοιπών αστικών κομμάτων- εν ονόματι της μεγαλοαστικής τάξης, που προσδοκά βέβαια ανταλλάγματα για την υποτελή συμπεριφορά της. Αυτή η πολιτική του μονόδρομου και της υποτέλειας προς την Ε.Ε. και τους Αμερικάνους συνεχίζεται με περισσότερη ένταση ενόψει των εκλογών του Μάη, με ένα νέο γύρο αντιλαϊκών μέτρων, με ένα «νέο κύμα» μεταρρυθμίσεων. Ένα κύμα που συμπαρασύρει στο διάβα του μισθούς, μεροκάματα, κοινωνικές κατακτήσεις (εργασιακά, ασφαλιστικό, Παιδεία, Πρόνοια, Υγεία, κλπ). Κι ακόμα αναδύονται ο κοινωνικός αποκλεισμός, η καλπάζουσα ανεργία, τα εκατομμύρια των νεόπτωχων, που βρίσκονται πλέον στην καθημερινή επικαιρότητα.
Είναι ξεκάθαρο, και θα πρέπει να γίνει συνείδηση για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, ότι η ιμπεριαλιστική Ε.Ε. αποτελεί τη θεσμοθετημένη έκφραση της κυριαρχίας των δυνάμεων του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού και χρηματιστικού κεφαλαίου, της κυριαρχίας του δυτικοευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και σαν τέτοια είναι από τη φύση της αντεργατική και αντιδραστική. Κανένα φτιασίδι και κανέναν εξωραϊσμό δεν επιδέχεται προς μια «προοδευτικότερη» κατεύθυνση, όσο και αν τα σοσιαλδημοκρατικά και ρεβιζιονιστικά κόμματα προσπαθούν να πείσουν τα εργατολαϊκά στρώματα για τα αλλοπρόσαλλα «μεταβατικά προγράμματα» και τις ακατανόητες «αποδεσμεύσεις».
Το αντίθετο μάλιστα.
Η αστική τάξη της χώρας με εκφραστή της τον Τσίπρα, περνά στη λεγόμενη «μεταμνημονιακή εποχή», όπου το τίμημά της καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και ο λαός μας με νέες θυσίες.
Το αφήγημα της οικονομικής «ανάπτυξης» αποδείχθηκε αντιστρόφως ανάλογο της κοινωνικής, αναδεικνύοντας την ξεκάθαρη ταξική διάσταση του «μένουμε Ευρώπη». Παρά τον απίστευτο όγκο των δανεικών, παρά τα κάθε λογής «Προγράμματα», παρά τις επανειλημμένες ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, η χώρα οδηγείται ασφαλώς στην τροχιά της αποβιομηχάνισης και αποεπένδυσης, και ο λαός στη φτώχια και την εξαθλίωση.
Όμως, πάνω στο έδαφος της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα και θα αναπτυχθούν μαζικοί και μαχητικοί, παρατεταμένοι αγώνες που θα ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο και θα σηματοδοτήσουν την απαρχή μιας νέας φάσης ανασύνταξης και ανόδου για το εργατολαϊκό κίνημα της χώρας μας. Μέσα από αυτούς τους αγώνες, οι εργαζόμενοι θα σπάσουν το κλίμα απογοήτευσης και ηττοπάθειας που σπέρνει η ψευτοαριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, θα κερδίσουν την αυτοπεποίθησή τους, θα αναστηλώσουν την κλονισμένη πίστη στην αγωνιστική προοπτική, θα βάλουν παρακαταθήκη και θα ανοίξουν δρόμο για νέους πιο οργανωμένους και νικηφόρους αγώνες.
