Τα πρόσφατα αποτελέσματα των ευρωεκλογών της 9ης Ιούνη κατέδειξαν τη μεγάλη αποδοκιμασία στην κυβέρνηση και την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει εδώ και πέντε χρόνια. Η μεγάλη πτώση της ΝΔ, η δεύτερη μετά την αντίστοιχη στις αυτοδιοικητικές εκλογές του προηγούμενου Οκτώβρη, κουρέλιασε τα κυβερνητικά αφηγήματα περί τάχα κυβερνητικής παντοδυναμίας. Το «χαρτί» του 41% ψαλιδίστηκε για να κατέβει στο 28%, ενώ περίπου ένα εκατομμύριο λιγότερες ψήφους έλαβε το κυβερνητικό κόμμα σε σχέση με τις περυσινές εκλογές του Ιούνη. Οι 1.125.000 ψήφοι που κατέγραψε αποτελούν τη χειρότερη ιστορικά επίδοση του κόμματος της ΝΔ σε επίπεδο εκλογών.
Αμέσως μετά το αποτέλεσμα, τα κυβερνητικά στελέχη, βουλευτές του κόμματος της ΝΔ καθώς και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, έσπευσαν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις μεταφράζοντας το αποτέλεσμα σαν εντολή για «επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων» και πως τάχα «λαμβάνονται τα μηνύματα» που τους στέλνει η κοινωνία. Ταυτόχρονα, αξιοποιώντας την καθίζηση της αντιπολίτευσης, τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και του ΠΑΣΟΚ που δεν καρπώνονται τίποτα από την κυβερνητική φθορά, η ΝΔ επιχειρεί να εμφανιστεί δήθεν ως το μόνο ισχυρό κόμμα αυτή τη στιγμή στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Όσα όμως επιχειρήματα και αν επιστρατεύουν τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, ο πραγματικός λόγος της μεγάλης πτώσης της ΝΔ δεν είναι άλλος από την αποδοκιμασία της κυβερνητικής πολιτικής, της πολιτικής της φτώχειας, της ακρίβειας και της εξαθλίωσης που μαστίζει τον ελληνικό λαό όλα αυτά τα χρόνια. Μιας πολιτικής που έχει οδηγήσει και συνεχίζει να οδηγεί όλο και ευρύτερα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, με τους εργαζόμενους να αμείβονται με μισθούς που δεν επαρκούν ούτε καν για το μισό μήνα, με τους άνεργους να βρίσκονται σε απόγνωση, με τη νεολαία είτε να βιώνει έναν εργασιακό μεσαίωνα, είτε να αναγκάζεται να αναζητεί στο εξωτερικό μια καλύτερη ζωή, με τους συνταξιούχους να μην μπορούν να καλύψουν ούτε τα έξοδα της ιατροφαρμακευτικής τους περίθαλψης, με τον ελληνικό λαό συνολικά να καταδικάζεται στην ανέχεια.
Η περιβόητη σταθερότητα, για την οποία έκανε λόγο ο Μητσοτάκης και τα κυβερνητικά στελέχη και την οποία επιζητούσε μέσω ενός θετικού αποτελέσματος, δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη και αυτό το γνωρίζει καλά η κυβέρνηση. Ό,τι και αν λένε τα στελέχη της ΝΔ, αποδεικνύεται ότι καμιά σταθερότητα δεν μπορεί να οικοδομηθεί πάνω στα ερείπια που αφήνει πίσω της η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική και αργά ή γρήγορα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η κυβέρνηση της ΝΔ θα έρθει αντιμέτωπη ξανά με την λαϊκή αντίσταση και πάλη, όπως ήρθε και το προηγούμενο διάστημα με τις φοιτητικές και αγροτικές κινητοποιήσεις, με τις απεργίες και τις διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν.
***
Ιδιαίτερα αρνητική εξέλιξη αποτελεί το γεγονός ότι ένα μεγάλο κομμάτι των ψήφων που φεύγουν από τη ΝΔ φαίνεται να κατευθύνεται προς την ακροδεξιά. Η Ελληνική Λύση αυξάνει την εκλογική της επιρροή τόσο σε επίπεδο ποσοστών, όσο και σε επίπεδο απόλυτου αριθμού ψήφων, η Νίκη μετά την περυσινή είσοδό της στο εθνικό κοινοβούλιο, τώρα εξασφαλίζει και την είσοδο στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ενώ στην ευρωβουλή μπαίνει και το κόμμα της Λατινοπούλου.
Βασικός υπεύθυνος της ανόδου των ποσοστών της ακροδεξιάς δεν είναι άλλος από την όξυνση της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Αυτή είναι που στρώνει το έδαφος στις αντιδραστικές δυνάμεις να χύνουν το ρατσιστικό, εθνικιστικό και ακροδεξιό δηλητήριό τους. Ακόμα περισσότερο, η παντελής έλλειψη μιας στοιχειώδους αντιπολίτευσης από ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ που κουβαλούν βαρύ αντιλαϊκό φορτίο και έχουν ψηφίσει πάνω από τα μισά νομοσχέδια που έχει φέρει η κυβέρνηση στη βουλή, οδηγεί ορισμένα τμήματα του ελληνικού λαού με συντηρητικά αντανακλαστικά να στρέφονται προς αυτές τις δυνάμεις που τάχα εμφανίζονται ως αντισυστημικές, ενώ στην πραγματικότητα είναι βγαλμένες από τα πιο σκοτεινά υπόγεια του κυρίαρχου αστικού συστήματος και αυτό υπηρετούν. Πρόκειται για πατριδοκάπηλους που εμφανίζονται ως τιμητές των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και συμφερόντων της χώρας, τη στιγμή που δεν λένε κουβέντα για το καθεστώς της εξάρτησης, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Στοχοποιούν πρόσφυγες και μετανάστες προβάλλοντας ρατσιστικά και εθνικιστικά κηρύγματα και αντιπροσωπεύουν κοινωνικά ό,τι πιο σκοταδιστικό και οπισθοδρομικό.
Απέναντι στο φαινόμενο της ανόδου της ακροδεξιάς, τόσο στην Ευρώπη όσο και στη χώρα μας, τα κυβερνητικά στελέχη, αλλά και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται δήθεν ανήσυχα, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα. Πρόκειται περί ανερυθρίαστης υποκρισίας διότι τα κόμματα αυτά είναι τα ίδια που με την αντιλαϊκή πολιτική τους, την πολιτική της καταστολής και της τρομοκρατίας και του χτυπήματος των δημοκρατικών δικαιωμάτων όλα αυτά τα χρόνια, φουσκώνουν τα πανιά της ακροδεξιάς.
Απέναντι σε αυτήν την εξέλιξη, μοναδική απάντηση αποτελούν οι λαϊκοί αγώνες ενάντια στα φασιστικά και ακροδεξιά κηρύγματα, αλλά πολύ περισσότερο η πάλη ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που τροφοδοτεί αυτές τις δυνάμεις, όπως έχει αποδειχτεί και στο πρόσφατο παρελθόν.
