Από τα τέλη Ιούλη εκτυλίσσεται μια από τις μεγαλύτερες απεργίες των τελευταίων χρόνων, η οποία έχει όχι μόνο μαζικότητα, αλλά αντοχή και αποφασιστικότητα να φτάσει ως τη νίκη. Οι εργάτες της «Μαλαματίνας» δίνουν εδώ και ενάμιση μήνα τη μάχη για να επαναπροσληφθούν οι 15 απολυμένοι συνάδελφοί τους, αλλά και να υπογραφεί επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Έχουν δεχτεί κάθε είδους συκοφαντίες από την πλευρά της εργοδοσίας, έχουν δεχτεί τα ΜΑΤ, την καταστολή και τις συλλήψεις, ωστόσο συνεχίζουν. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Μήπως «θέλουν να κάθονται και να μη δουλεύουν», όπως λέει προκλητικά η εργοδοσία ή παλεύουν για τα στοιχειώδη δικαιώματα που πρέπει να έχουν όλοι οι εργαζόμενοι στον 21ο αιώνα;
Για δεκαετίες και μέχρι τα προηγούμενα χρόνια, η εργοδοσία της «Μαλαματίνας» εκμεταλλευόταν τον κόπο και τον ιδρώτα των δεκάδων εργατών του εργοστασίου και έτσι μια οικογενειακή επιχείρηση έγινε μια μεγάλη κερδοφόρα εταιρία, με ένα δημοφιλέστατο προϊόν. Με τη δουλειά των εργατών, μια οικογενειακή επιχείρηση, έφτασε σήμερα να παράγει 40.000 μπουκάλια ρετσίνα την ώρα, 50 εκατομμύρια το χρόνο, αποφέροντας εκατομμύρια κερδών στα πρώην και στα νυν αφεντικά. Αυτή η κερδοφόρα επιχείρηση έφτασε σχεδόν στην πτώχευση, όχι γιατί η ίδια είχε κάποιο πρόβλημα, αλλά διότι η εργασία των εργατών και τα εκατομμύρια που προσέφεραν με τη δουλειά τους στην εργοδοσία, μετατρέπονταν σε κότερα, πολυτελή σπίτια και άλλα συναφή για τους ιδιοκτήτες της, όπως έχει αποδειχθεί και δικαστικά. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, το 2019 οι εργάτες της «Μαλαματίνας» δέχθηκαν στην τότε επιχειρησιακή ΣΣΕ την, για δύο χρόνια, μείωση κατά 20% του μισθού τους, για να σωθεί η εταιρία. Τα δύο χρόνια έγιναν τρία και στο μεσοδιάστημα, η «Μαλαματίνα» είχε αγοραστεί από τη MANTIS GROUP. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο ένας εκ των αδερφών Κρομμύδα, που κατέχουν τη MANTIS GROUP, είναι παντρεμένος με την αδερφή του Υπουργού της ΝΔ, Σκρέκα. Όχι γιατί αυτό σημαίνει ότι οι άλλοι ολιγάρχες είναι καλύτεροι, αλλά γιατί εν προκειμένω, έχουμε μια άμεση εμπλοκή κυβερνητικού στελέχους σε αυτά που θα παραθέσουμε παρακάτω, με οσμή σκανδάλου.
Η MANTIS GROUP πήρε την εταιρία και αυτή εισήχθη σε καθεστώς εξυγίανσης. Εξυγίανση για τους ολιγάρχες σημαίνει να σβήνονται τα εκατομμύρια των χρεών της εταιρίας στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία και βεβαίως στις τράπεζες. Έτσι έγινε και εδώ. Υπήρξε όμως ένας όρος από την πλευρά του Σωματείου των Εργατοϋπαλλήλων της «Μαλαματίνας»: να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας. Και αυτό κατοχυρώθηκε στην 15870/2021 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, όπου και οι θέσεις εργασίας κατοχυρώθηκαν όχι ως αριθμός, αλλά και ονομαστικά, για παράδειγμα ότι ο Χ εργαζόμενος βρίσκεται στο ψ τμήμα στην τάδε θέση. Έτσι ξεκίνησε το Φλεβάρη η διαδικασία διαπραγματεύσεων για νέα ΣΣΕ. Ωστόσο, οι σκοποί της εργοδοσίας ήταν φανεροί. Απέρριψαν την πρόταση των εργαζομένων για εκ νέου(!) μείωση του 20% του μισθού τους, αλλά με διατήρηση των λοιπών δικαιωμάτων. Την ίδια στιγμή που στο διαδίκτυο και στην κοινή γνώμη παρουσίαζαν την πραγματική εικόνα, δηλαδή μιας πλήρως κερδοφόρας επιχείρησης, η οποία θα αναβαθμιστεί κλπ, στους εργαζόμενους έψαχναν δικαιολογίες για να επιβάλουν καθεστώς εργασιακού Μεσαίωνα, καθώς αυτοί είναι….ακριβοί! Αρχικά, η εργοδοσία πρότεινε πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου, ωστόσο αυτό προφανώς απορρίφθηκε από το Σωματείο. Στη συνέχεια, ενώ απέρριπτε ουσιαστικά κάθε πρόταση του Σωματείου, προχώρησε στα πραγματικά σχέδιά της: εξοπλισμένη με το νόμο Χατζηδάκη, δεν θα υπέγραφε καμιά ΣΣΕ, αλλά θα επέβαλλε το καθεστώς των ατομικών συμβάσεων εργασίας, είτε αορίστου με διάρκεια λιγότερη από χρόνο, ώστε να μπορεί να απολύει χωρίς αποζημίωση απόλυσης, είτε ορισμένου χρόνου εξαρχής. Στα πλαίσια αυτά, το Μάη προχώρησε στις 5 τρομοκρατικές πρώτες απολύσεις, μελών του Σωματείου. Ενώ αυτοί ήταν ακριβοί, στις θέσεις τους κι εν μέσω απεργιών, προσέλαβε…9! Τους προσέλαβε όμως με ατομικές συμβάσεις εργασίας, για να προχωρήσει τα σχέδιά της.
Να σημειωθεί εδώ ότι η νέα πρόταση της εργοδοσίας ήταν η εξής: ατομικές συμβάσεις εργασίας και όλα τα επιδόματα να συμπυκνωθούν σε ένα, το οποίο θα είναι ανακλητό ανά πάσα στιγμή. Ξεδιπλώνοντας πλήρως τα σχέδιά της, πρότεινε σε εργαζόμενους 30 χρόνια, οι οποίοι αμείβονταν μετά από τόσα χρόνια με 1200 ευρώ, να πληρώνονται με 713, όπως ορίζει ο βασικός μισθός και τα υπόλοιπα να τα παίρνουν με τη μορφή επιδόματος και αυτό όμως ανακλητό ανά πάσα στιγμή! Πρότεινε ακόμα, την κατάργηση δύο τμημάτων και με τρίτο βήμα την …αναδιάρθρωση της επιχείρησης! Δηλαδή το πέταγμα όλων των παλιών και την πρόσληψη νέων, αναλώσιμων, με ατομικές συμβάσεις εργασίας, χωρίς Σωματείο και χωρίς κανένα δικαίωμα! Έτσι στρώθηκε ο δρόμος για τις 15 απολύσεις του Ιούλη (και οι 15 μέλη του Σωματείου και ο ένας εκλεγμένος και στο ΔΣ) και την, χωρίς κανένα πρόσχημα, άρνηση της εργοδοσίας να υπογράψει ΣΣΕ.
Οι εργάτες με τη δουλειά τους κάνανε την εταιρία κερδοφόρα. Δέχτηκαν τη μείωση των μισθών τους, για να σωθεί η εταιρία. Πρότειναν οι ίδιοι εκ νέου τη μείωση. Και στο τέλος, η εργοδοσία τους απέλυσε και τους έστειλε τα ΜΑΤ.
Είναι φανερό ότι αυτό δεν είναι καπρίτσιο ενός εργοδότη. Η ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία των ολιγαρχών περνάει από το ακόμα μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργατών. Η εργοδοσία μπορεί και τα κάνει αυτά, γιατί της έλυσε τα χέρια ο νόμος Χατζηδάκη, ώστε να μπορεί να γενικεύσει τις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Και γνωρίζει ότι, για να επιβληθεί ο εργασιακός Μεσαίωνας, πρέπει να μην υπάρχει και οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα, για αυτό απολύει μόνο μέλη του Σωματείου! Μπορεί και τα κάνει, γιατί έχει μαζί της την κυβέρνηση, τον ΣΕΒ, όλους τους ολιγάρχες συσπειρωμένους, την αστυνομία, τους εισαγγελείς, αλλά και τα ΜΜΕ, τα οποία σιωπούν για την ίδια την απεργία των εργατών, αναπαράγουν όμως όλα τα συκοφαντικά ψεύδη της εργοδοσίας.
Η μάχη αυτή έχει ξεφύγει από τα όρια του εργοστασίου. Μετά από μια σειρά νίκες της εργατικής τάξης σε διάφορους κλάδους, τώρα, μπροστά στο χειμώνα, δεν θέλει η μεγαλοαστική τάξη μια ακόμα νίκη της εργατικής τάξης σε βάρος της, ιδιαίτερα σε ένα τόσο γνωστό εργοστάσιο, με ισχυρή συνδικαλιστική παράδοση. Για αυτό και επιμένει.
Οι εργάτες όμως είναι αποφασισμένοι. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ισχύει η κηρυγμένη απεργία, ως τις 15 Σεπτέμβρη, με το ΔΣ του Σωματείου να λέει ανοιχτά ότι η πρότασή του στη Γενική Συνέλευση θα είναι αυτή της εκ νέου κήρυξης απεργίας. Αντλούν τη δύναμη και την αποφασιστικότητά τους όχι μόνο από το δίκιο που ολοφάνερα έχουν, αφού η εταιρία παραβιάζει μέχρι και τις δικαστικές αποφάσεις που τη δεσμεύουν, αλλά από την τεράστια αλληλεγγύη του κόσμου. Οι εργάτες βρίσκονται εκεί κάθε μέρα, όλη μέρα και τη νύχτα, σε βάρδιες, για να περιφρουρήσουν την απεργία τους. Δέχονται κάθε μέρα αντιπροσωπείες οργανώσεων και συνδικάτων, καθώς και κόσμου που πάει να τους συμπαρασταθεί. Μέχρι και Ομοσπονδίες από την Τουρκία (η γνωστή και ισχυρή Oμοσπονδία Συνδικάτων, DISK) και τη Γερμανία (από την επίσης ισχυρή και γνωστή Ομοσπονδία στο Μέταλλο, IG METAL) έχουν έρθει να τους επισκεφθούν, καθώς ο αγώνας τους ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα.
Παρά την ένοχη σιωπή των συνδικαλιστικών ηγεσιών, την προκλητική αφωνία της ΓΣΕΕ και την προκλητική απουσία του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, οι εργάτες πραγματοποίησαν την Τρίτη 6/9, το απόγευμα, διαδήλωση στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. 1000 διαδηλωτές, με παλμό, έστειλαν το μήνυμα της συνέχισης του αγώνα! Η διαδήλωση ήταν μαζική παρά το γεγονός ότι τα σωματεία της πόλης ήταν απόντα! Ούτε τα ξεπουλημένα, ούτε τα «ταξικά» φάνηκαν στη διαδήλωση! Μόνο μια χούφτα σωματείων παρευρέθηκαν: τα εκπαιδευτικά, το Σωματείο Συνταξιούχων «Η Συσπείρωση», το Σωματείο των Εργατών στη ΣΙΔΕΝΟΡ. Ανάμεσα στις οργανώσεις της πόλης που διαδήλωσαν, βρέθηκε και το Μ-Λ ΚΚΕ με το πανό του, το οποίο με τις μικρές του δυνάμεις δίνει τη μάχη για να φτάσει όσο πιο μακριά γίνεται η φωνή των απεργών. Με ανάρτηση πανό, με τρικάκια, με προκηρύξεις και με την παρουσία του σε όσους μαζικούς χώρους βρίσκεται, παλεύει ώστε να διευρυνθεί το μέτωπο αλληλεγγύης και αγώνα μαζί με τους απεργούς της «Μαλαματίνας».
Η Φοιτητική Πορεία
στο πλευρό των εργατών στη «Μαλαματίνα»
Στο πλαίσιο της παρέμβασης του Μ-Λ ΚΚΕ στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, αντιπροσωπεία της Φοιτητικής Πορείας από την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τα Γιάννενα πραγματοποίησε επίσκεψη στο εργοστάσιο της «Μαλαματίνας» το πρωί της Κυριακής 11 Σεπτεμβρίου. Η αντιπροσωπεία της ΦΠ, μεταφέροντας πρώτα απ’ όλα την αμέριστη αγωνιστική της συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα των εργατών, συζήτησε για αρκετή ώρα στην πύλη με τους εργαζόμενους απεργούς, για τις δυσκολίες και τα εμπόδια στον αγώνα τους από την εργοδοσία και την κυβέρνηση, για την καταστολή, αλλά και για το μεγάλο κύμα αλληλεγγύης που έχει εκδηλωθεί όλη αυτή την περίοδο, για την ενότητα των εργαζομένων, τη συμπόρευση του εργατικού και του φοιτητικού κινήματος, τις προοπτικές νίκης του αγώνα και πολλά ακόμη. Η αντιπροσωπεία της ΦΠ ενημέρωσε τους εργαζόμενους για την πρωτοβουλία της να προωθήσει ψηφίσματα στήριξης του αγώνα τους στους φοιτητικούς συλλόγους που παρεμβαίνει, για τη συγκέντρωση χρημάτων για την ενίσχυση του απεργιακού ταμείου του συνδικάτου, ενώ κλείνοντας, ευχήθηκε κάθε επιτυχία στον αγώνα των εργατών μέχρι να δικαιωθούν πλήρως τα δίκαια αιτήματά τους.
