ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιος είναι ο κεντρικός στόχος της Αγωνιστικής Παρέμβασης, μετά τη συγκρότηση του προεδρείου και την ανάληψη της προεδρίας;
Απάντηση: Βασικό αίτημά μας είναι η ανασυγκρότηση του σωματείου μας. Θέλουμε η βάση του κλάδου να αποκτήσει εμπιστοσύνη στο συνδ. όργανο, να το δει ξανά ως συλλογικό μέσο πάλης και προάσπισης των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων της, να πιστέψει στη δύναμή της και να αντιπαλέψει -με ενότητα, πίστη και μαχητικότητα- τη σκληρή αντιλαϊκή πολιτική της φτώχειας, της ακρίβειας, της ανεργίας, της καταστολής, του εκφασισμού της δημόσιας ζωής και του πολέμου.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ο στόχος αυτός είναι σωστός, αλλά φαίνεται δύσκολος ιδιαίτερα στις μέρες μας. Πώς πιστεύεις ότι μπορείτε να τον υλοποιήσετε;
Απάντηση: Συμφωνώ ότι ο στόχος αυτός είναι όντως δύσκολος σε μια περίοδο που τα σωματεία και τις ομοσπονδίες, αλλά και συνολικότερα το λαϊκό κίνημα ελέγχουν οι γραφειοκρατικές δυνάμεις της συναίνεσης (ΔΑΚΕ-ΠΕΚ/ΠΑΣΚ-ΣΥΝΕΚ). Ομως δεν είναι ακατόρθωτος. Αντιθέτως, εμείς διαπιστώσαμε από τα πρώτα βήματα της προεδρίας μας ότι υπάρχει η υποδομή της συλλογικοποίησης, αλλά απαιτείται οργανωμένη προσπάθεια, επιμονή και υπομονή και, κυρίως, πίστη στη λαϊκή δύναμη. Αναφέρω ένα παράδειγμα. Καταθέσαμε ως παράταξη ευθύς εξ αρχής -στο Δ.Σ της συγκρότησης του προεδρείου- την πρόταση για ενημερωτικές συναντήσεις του ΔΣ της ΕΛΜΕ με τους συλλόγους των σχολείων ανά γεωγραφική ζώνη στην πόλη του Ηρακλείου, με σκοπό την αναζωογόνηση της ΕΛΜΕ, τη συμμετοχή στις Γ.Σ και γενικά στις συλλογικές διαδικασίες. Έγιναν τρεις τέτοιες ενημερώσεις που ήταν πολύ επιτυχημένες και μαζικές, γιατί αντανακλούσαν το πραγματικό αίτημα της βάσης. Η πρώτη μάλιστα συνάντηση έγινε δυο μόλις μέρες μετά την απόφαση. Αυτό δείχνει ότι η βάση επιζητεί τη συμμετοχή. Δεν θέλει τη θέση του παρατηρητή. Θα συνεχίσουμε αυτές τις συναντήσεις και στην επαρχία την ερχόμενη εβδομάδα. Πρέπει να αναληφθούν όμως και άλλες πρωτοβουλίες, όπως είναι η εκλογή συνδέσμων στα σχολεία, η συμμετοχή των συνδέσμων και των μελών στα ανοιχτά Δ.Σ, η ανάπτυξη της πολιτιστικής δράσης του σωματείου που είναι αναγκαία, γιατί συνδέει τον συλλογικό παλμό με την ψυχαγωγία και την πνευματική ενεργοποίηση κλπ
ΕΡΩΤΗΣΗ: Οι γραφειοκρατικές συνδ. δυνάμεις που ανέφερες έχουν υπονομεύσει αρκετά χρόνια τώρα αυτή τη συλλογική δύναμη του σωματείου και συνεχίζουν να δρουν υπονομευτικά. Πώς πιστεύεις ότι μπορεί, αν όχι να εξαλειφθεί, τουλάχιστον να περιοριστεί αυτή η υπονομευτική δράση;
Απάντηση: Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι εύκολη, γιατί πράγματι οι συσχετισμοί στα συνδ. όργανα είναι αντιλαϊκοί και οι δυνάμεις της υποταγής είναι υποστηριγμένες πρώτα-πρώτα από το κράτος, από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, από τα ΜΜΕ και γενικώς από όλο το φάσμα των κομμάτων του κεφαλαίου. Όμως –παρά την πολλαπλή στήριξή τους- έχουν μια βασική αδυναμία: σε περιόδους όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων, εφόσον έχουν απέναντί τους συνεπείς αριστερές δυνάμεις -που επίμονα και χωρίς αμφιταλαντεύσεις τις αποκαλύπτουν ως στηρίγματα της αντιλαϊκής πολιτικής- αποδεικνύονται πολύ αδύναμες μπροστά στους εργαζόμενους που παραπλανούν. Γιατί σε αυτή τη φάση δεν είναι εύκολη η συγκάλυψη του υπονομευτικού ρόλου τους. Δεν έχουν πολλά περιθώρια: ή σιωπούν κι έτσι παύουν να λειτουργούν ως επικίνδυνο ανάχωμα στη μαζική δράση ή γίνονται ακόμη πιο αντιδραστικές, οπότε απογυμνώνονται, Χωρίς να ισχυρίζομαι, σε καμία περίπτωση, ότι έχει φτάσει το αριστερό συνδ. κίνημα σε ένα τέτοιο επίπεδο οργάνωσης και ανάπτυξης, θα μπορούσα να πω ότι το καλό εκλογικό αποτέλεσμα της Αγωνιστικής Παρέμβασης ειδικά φέτος και η συνακόλουθη ανατροπή των αντιλαϊκών εκλογικών συσχετισμών στην ΕΛΜΕ Ηρακλείου αντανακλά τη θετική έκβαση μιας τέτοιας αντιπαράθεσης με τις συνδ .δυνάμεις που βάζουν πλάτη στην αντιλαϊκή επίθεση, αντιπαράθεση που είναι πολύχρονη, σταθερή και ανυποχώρητη. Η αντιπαράθεση αυτή γεννά ένα αίσθημα εμπιστοσύνης σε ένα σημαντικό τμήμα της προοδευτικής βάσης ειδικά σε φάσεις όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων, όπως είναι αυτή που διανύουμε.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Σε αυτές τις περιόδους κοινωνικής όξυνσης πιστεύεις ότι είναι εύκολο για τους εργαζόμενους να διακρίνουν τη συνεπή και πραγματική αριστερά και να την εμπιστευθούν;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θεωρώ πως τίποτα δεν είναι εύκολο στην ταξική πάλη και πολύ περισσότερο όταν αυτή αφορά την αποκάλυψη δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά στα λόγια, αλλά στην πράξη συναινούν στην αντιλαϊκή πολιτική με έναν τρόπο πιο συγκαλυμμένο και πιο παραπλανητικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι συνδ. δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΝΕΚ/ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ) που για πολλά χρόνια ελέγχουν την ηγεσία της ΕΛΜΕ. Η αντιπαράθεσή μας απέναντί τους είναι σταθερή και αταλάντευτη. Είχε και έχει κόστος. Δεν χαρίζει εύκολες συμπάθειες, αλλά ανταμείβει μακροπρόθεσμα και επιπλέον οικοδομεί δεσμούς εμπιστοσύνης με το πιο συνειδητό τμήμα της βάσης. Αυτή η …ανταμοιβή θεωρώ ότι πρέπει να είναι και ο στρατηγικός στόχος μας στον συνδικαλισμό. Γιατί μια τέτοια αντιπαράθεση αρχών αφαιρεί τους αριστερούς μανδύες και από τις συνδ. δυνάμεις που έχουν …πιο σκούρο κόκκινο από εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ. Αναφέρομαι στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ που ανεβάζουν φραστικά τους επαναστατικούς τόνους, στην πράξη όμως, όπου δοκιμάζονται όλα, δεν αποδεικνύονται καθόλου κόκκινες, Αναφέρω το παράδειγμα της Αξιολόγησης στην Εκπαίδευση. Εκεί οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στάθηκαν πάλι σε δυο βάρκες: στην πλειονότητά τους συμμετείχαν με πλατφόρμες και κάποια στελέχη δε μπήκαν στην αξιολόγηση, για να κρατήσουν τα προσχήματα. Εμείς τους κάναμε αντιπαράθεση και αυστηρή κριτική. Η αριστερή βάση του σωματείου το σημείωνε στο… βιβλίο της κρίσης, της μνήμης και της συνείδησής της… Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δηλώνουν ότι αντιπαλεύουν τον αντισυνδικαλιστικό νόμο Χατζηδάκη, αλλά δέχτηκαν τον διορισμό τους στο Δ.Σ της ΟΛΜΕ, όπως επιτάσσει αυτός ο νόμος! Εμείς τους ασκήσαμε αυστηρή κριτική για τον ενδοτισμό τους. Οι ίδιες δυνάμεις ψηφίζουν στα αναλογικά προεδρεία τις παρατάξεις της Υποταγής (ΔΑΚΕΠΕΚ-ΣΥΝΕΚ) και τις ενισχύουν, αλλά συγχρόνως τις καταγγέλλουν ως ξεπουλημένες. Εμείς αυτή τη διγλωσσία τους την καταδεικνύουμε και την καταδικάζουμε. Και αυτό επίσης το σημειώνει ο συνειδητός αριστερός κόσμος. Δεν κλείσαμε επίσης τα μάτια, όταν οι συνδ. δυνάμεις που πρόσκεινται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ μας πίεζαν πέρυσι να συγκροτήσουμε προεδρείο με τη συμμετοχή τη δική τους, τη δική μας και του ΠΑΜΕ, το οποίο στην πράξη ακυρώνει το προγραμματικό αγωνιστικό προεδρείο και υιοθετεί το αναλογικό. Και σε αυτή την περίπτωση, εμείς αντισταθήκαμε, προβάλλοντας τα ζητήματα αρχών που υπηρετούμε. Η θέση μας δικαιώθηκε, γιατί το ΠΑΜΕ διάλεξε τη γραμμή της συναλλαγής, μόλις ασκήθηκε η πρώτη κυβερνητική πίεση για την Αξιολόγηση της σχολικής μονάδας κλπ. Ανέφερα μερικά παραδείγματα, για να τονίσω ότι το μεγάλο όπλο της συνδ. και συνολικότερα πολιτικής πάλης που διεξάγουμε είναι οι αρχές που προασπιζόμαστε, δηλ. η γραμμή μας. Είναι μια δύσκολη γραμμή πάλης. Δε δίδει εύκολα και άμεσα αποτελέσματα. Οικοδομεί όμως βάσεις που είναι αναγκαίες για την ανύψωση του συνδ. αγώνα στο επίπεδο της πολιτικής αναμέτρησης με το βάρβαρο καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα που συνθλίβει τους εργαζόμενους.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποια η εκτίμησή σου για την πορεία του αγώνα σας ενάντια στην Αξιολόγηση που αναιρεί τις βασικότερες κατακτήσεις του εκπαιδευτικού και ευρύτερα λαϊκού κινήματος;
Απάντηση: Εμείς τώρα στον χώρο της εκπαίδευσης έχουμε μπροστά μας μια δύσκολη μάχη: την ανατροπή των αντιλαϊκών μέτρων της Αξιολόγησης-Πειθάρχησης-Διαβάθμισης-Ιδιωτικοποίησης. Οι συσχετισμοί στην ΟΛΜΕ είναι αντιλαϊκοί (ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ), αλλά και εντελώς αναντίστοιχοι με το αίσθημα του θυμού, της οργής και της δυσαρέσκειας της βάσης. Εμείς ήδη έχουμε πάρει αγωνιστικές αποφάσεις στο Δ.Σ της ΕΛΜΕ για απεργία-αποχή από κάθε αξιολόγηση, για στάσεις εργασίας σε κάθε περίπτωση εφόδου του επιθεωρητή. Και θα παλέψουμε να περάσουμε την πρόταση στην επικείμενη Γ.Σ. των προέδρων για 48ωρη απεργία, για κλιμάκωση και νέο γύρο Γ.Σ. Η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ, αφού ροκάνισε αρκετό χρόνο και διαπίστωσε ότι οι άμεσα θιγόμενες ΕΛΜΕ, όπως είναι η δική μας, έχουν λάβει αγωνιστικές αποφάσεις, πήρε απόφαση για απεργία –αποχή. Προτείνει όμως μέσα στον Φλεβάρη μόνο μια 24ωρη, χωρίς να ανοίγει προοπτική για τον αγώνα. Στόχος της είναι να τον αποκλιμακώσει. Δικός μας στόχος να τον κλιμακώσουμε και να ανοίξουμε νικηφόρες προοπτικές στο εκπαιδευτικό και ευρύτερα λαϊκό κίνημα. Με πείσμα, επιμονή και με μεγάλη εμπιστοσύνη στη συλλογική πάλη, θα καταθέσουμε τις δυνάμεις μας για την, όσο γίνεται, πιο μαζική συμμετοχή των συναδέλφων σε αυτό τον αγώνα για τη μονιμοποίηση των νεοδιόριστων, το ψωμί, τη σταθερή και μόνιμη δουλειά, την παιδαγωγική ελευθερία και την κατοχύρωση των μορφωτικών δικαιωμάτων της νεολαίας.
