Αυτό έλεγε ο Κουτσούμπας σε συνέντευξή του στα Νέα στις 13 Νοεμβρίου.
«Προφανώς, οι καλές δημοσκοπικές επιδόσεις -έλεγε ο γραμματέας του ΚΚΕ- έρχονται μετά την ενίσχυση του ΚΚΕ στις βουλευτικές, αλλά και στις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές. Η ενίσχυση, συνεπώς, αυτού του ρεύματος, (…) μπορεί να συνεχιστεί και στις ευρωεκλογές με την τρίτη και -γιατί όχι;- με τη δεύτερη θέση».
Το ΚΚΕ μπορεί να βελτίωσε τα ποσοστά του και να θριαμβολογεί, καθώς μάλιστα το σιγοντάρουν όλα τα μέσα, αλλά η πραγματικότητα των εκλογών άλλα λέει. Το ΚΚΕ όχι μόνο δε βρέθηκε στη δεύτερη θέση, όπως έλπιζε η ηγεσία του, αλλά ούτε στην τρίτη που ο Κουτσούμπας το Νοέμβριο την είχε καπαρώσει, ούτε στην τέταρτη αλλά στην πέμπτη, θυμίζοντας μια άλλη μεγάλη εκλογική αυταπάτη του ΚΚΕ το 1981, όταν έθεσε το στόχο του 17% για να καταλήξει τη βραδιά των εκλογών στο 10,7 % !!
Τα παθήματα της ιστορίας για την ηγεσία του ΚΚΕ δεν γίνονται μαθήματα και παραμένει προσηλωμένο για δεκαετίες ένα κόμμα βαθιά προσανατολισμένο στον κοινοβουλευτικό δρόμο και στους κοινοβουλευτικούς σκοπούς.
Το ΚΚΕ παρ’ όλα αυτά θριαμβολογεί, καθώς συγκρίνει το ποσοστό του 9,25% που πήρε τώρα με το ποσοστό των ευρωεκλογών του 2019 του 5,35% -σε άλλες πολιτικές συνθήκες- και με το ποσοστό των περσινών βουλευτικών εκλογών που κυμάνθηκε στο 7,5 %.
Αποκρύπτει εντέχνως όμως από τις αναλύσεις του ότι το ΚΚΕ πριν ένα χρόνο, το Μάιο του 2023, πήρε 426.628 ψήφους και τον Ιούνιο 401.224. Αποκρύπτει τη σύγκριση με τον αριθμό των ψήφων που πήρε τώρα και είναι 367.796, που σημαίνει δηλαδή περισσότερες από 30 χιλιάδες κάτω σε σχέση με τον Ιούνιο και περισσότερες από 50 χιλιάδες κάτω σε σχέση με το Μάιο του 2023.
Αποκρύπτει από τις αναλύσεις του ότι, σε συνθήκες αποδέσμευσης πλατιών μαζών, όχι μόνο δεν εισπράττει από την αποδέσμευση αυτή, αλλά μειώνεται σε απόλυτους αριθμούς η εκλογική του επιρροή.
ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μέσα σε ένα χρόνο από τις περσινές εκλογές έχασαν -προς την αποχή κυρίως- 1,6 εκατομμύριο ψηφοφόρους. Από 3,7 εκατομμύρια, τώρα συγκέντρωσαν 2,1.
Παρά το ότι το ΚΚΕ διαθέτει ισχυρό μηχανισμό, ιδιαίτερα εκλογικό, έχει καθημερινή και συστηματική παρουσία στα κανάλια και σε όλα τα μέσα, πανελλαδικό δίκτυο οργανώσεων, κοινοβουλευτική ομάδα και πληθώρα επαγγελματικών στελεχών, παρά το ότι ελέγχει εκατοντάδες συνδικάτα και δεκάδες ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα και είναι, όπως λέει, δεύτερη δύναμη στη ΓΣΕΕ και πρώτη δύναμη στο φοιτητικό κίνημα, παρά το ότι λαμβάνει παχυλές χρηματοδοτήσεις από το κράτος και διαθέτει όλα τα μέσα και μπορεί και απευθύνεται καθημερινά και συστηματικά στους εργαζόμενους και στο λαό, παρ’ όλα αυτά -σε συνθήκες πλατιάς αποστοίχισης μαζών από τα μεγάλα αστικά κόμματα στη βάση της κοινωνικής δυσφορίας και των οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων- το ΚΚΕ όχι μόνο δεν δυναμώνει την εκλογική του επιρροή, αλλά αυτή μειώνεται.
Το ΚΚΕ μνημονεύει, καπηλεύεται και εξαργυρώνει ακόμη τους αγώνες του ηρωικού και επαναστατικού ΚΚΕ αλλά δεν έχει να επιδείξει στο σήμερα ούτε μισό αγώνα. Πέρα από εκλογικές επιτυχίες όπως τις εννοεί, δεν έχει να επιδείξει ούτε μισό βήμα πραγματικού αγώνα στο στίβο της ταξικής πάλης. Αν ήθελε πράγματι, ένα τέτοιο κόμμα με τις δυνατότητες που διαθέτει, στις συνθήκες αυτές, θα μπορούσε να ξεσηκώσει, να κινητοποιήσει και να συσπειρώσει πολλές δυνάμεις, θα μπορούσε να οργανώσει να καθοδηγήσει και να διεξάγει αγώνες, θα μπορούσε να διαμορφώσει άλλες προϋποθέσεις και άλλο συσχετισμό στο λαϊκό κίνημα και στην πολιτική κατάσταση.
Δυνατότητες και ευκαιρίες δόθηκαν και δίνονται συνέχεια. Από τα μνημόνια και την πανδημία μέχρι τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των αγροτών, των φοιτητών, για τα Τέμπη, για την Παλαιστίνη, για την ακρίβεια, για το δημόσιο σύστημα υγείας.
Το ΚΚΕ, ωστόσο, παρά τον κούφιο και ανέξοδο αντικαπιταλισμό του, είναι το κόμμα που μετατοπίζεται συνεχώς ολοένα και δεξιότερα, προς το κενό που άφησε η ακόμη πιο δεξιά μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ, και μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο προς μια αριστερά της συμμόρφωσης και της συνδιαλλαγής με τις αστικές δυνάμεις, ακίνδυνο συμπλήρωμα του αστικού συστήματος.
Στην πανδημία συμμορφώθηκε με το πλαίσιο της κυβέρνησης και επιδόθηκε σε μυστικές συμβολικές κινητοποιήσεις, στο μεταναστευτικό ο Κουτσούμπας μίλησε μετά το Μητσοτάκη για την «ασύμμετρη απειλή» των προσφύγων, στη ΜΑΡΦΙΝ επισκέφτηκε λίγο μετά το Μητσοτάκη για να τιμήσει το μνημείο της κυβέρνησης ενάντια στον «εθνικό διχασμό» των μνημονιακών αγώνων, στη βουλή μαζί με τη κυβέρνηση ψήφισαν το μπόνους στα σώματα ασφαλείας και στην υπόθεση των Τεμπών μαζί ΚΚΕ και ΝΔ αρνήθηκαν την προανακριτική.
Αυτά, μόνο από το πρόσφατο παρελθόν και πολλά άλλα παρόμοια, αν ανατρέξει κανείς προς τα πίσω και φτάσει μέχρι τις συγκυβερνήσεις με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ή και παλιότερα.
Οι αγώνες συστηματικά διασπώνται και όταν δεν ελέγχονται υπονομεύονται και όταν ελέγχονται κλείνουν γρήγορα, για να κεφαλαιοποιηθούν στις κάλπες κάθε είδους, που αποτελούν το στόχο της ηγεσίας του.
Μιας ηγεσίας που διολισθαίνει προς μια αστικού τύπου πολιτική, κάνοντας εκλογικά ανοίγματα προς κάθε κατεύθυνση, με το γραμματέα του σε πρωταγωνιστικό ρόλο να φωτογραφίζεται με τον Batman, να μιλάει για sugar daddy στη συζήτηση για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, να συναγωνίζεται τους άλλους αρχηγούς σε πολιτικό life style, στην αναζήτηση μιας απολιτικής δημοφιλίας σε εκπομπές κουτσομπολιού ή σε βιντεάκια στο τικ τοκ, όπου το νεολαιίστικο ταυτίζεται με το ρηχό.
Την ώρα δε που το οικοδόμημα της ΕΕ τρίζει, το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές πρόβαλε το σύνθημα «της Ευρώπης των εργαζομένων» και της «Ευρώπης του σοσιαλισμού», συνθήματα που προηγούμενα υποτίθεται καταπολεμούσε, για να συναντηθεί με τα ρεύματα του τροτσκισμού, του ευρωκομμουνισμού και της ανανεωτικής αριστεράς.
Τα ίδια αυτά ρεύματα που μαζί με το ΚΚΕ, όταν υπήρχε ο σοσιαλισμός στη Σοβιετική Ένωση, στήριξαν όλες τις δυνάμεις που τον ανέτρεψαν, μέχρι που τον κατεδάφισαν, και τώρα υποτίθεται πασχίζουν να τον φέρουν σε όλη την Ευρώπη! Στην πραγματικότητα, για να μην πουν και για να θάψουν το μόνο σωστό αίτημα που ανταποκρίνεται στις άμεσες και μακροπρόθεσμες ανάγκες και συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, το «Έξω η Ελλάδα από την ιμπεριαλιστική ΕΕ».
Αίτημα συνδεδεμένο με το αίτημα για την εθνική ανεξαρτησία, αίτημα που και πάλι αυτές οι δυνάμεις, όλες μαζί, και το ΚΚΕ πρώτο-πρώτο, θάβουν και καταπολεμούν, αφήνοντας μάλιστα την ακροδεξιά που φουντώνει να καπηλεύεται και με αυτό να δημαγωγεί, πατώντας στα πατριωτικά αισθήματα του λαού.
