Το Σαββατοκύριακο 15 & 16 Φεβρουαρίου 2020 διενεργούνται οι αρχαιρεσίες για το Διοικητικό Συμβούλιο του ΕΚΑ, την Ελεγκτική Επιτροπή και τους Αντιπροσώπους για τη ΓΣΕΕ.
Στις εκλογές συμμετέχει και η ΕΡΓ.Α.Σ σε συνεργασία με την Ταξική Πορεία, καταθέτοντας κοινή υποψηφιότητα και καλώντας σε ευρύτερη στήριξη του αγωνιστικού τους ψηφοδελτίου.
Στο ψηφοδέλτιο συμμετέχουν οι:
Δημήτρης Γαγγάδης – Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών
Στέλιος Καραμήτσος – Σύλλογος Εργαζομένων ΜΟΔ Α.Ε.
Δημήτρης Κουφοβασίλης – Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων
Η Ταξική Πορεία και η ΕΡΓ.Α.Σ έλαβαν επίσης μέρος στις διαδικασίες του 31ο Συνεδρίου του ΕΚΑ, στις 8 & 9 Φεβρουαρίου, με παρεμβάσεις των εκπροσώπων τους και μοίρασμα της ακόλουθης κοινής ανακοίνωσης.
Σωματεία όπλα των εργαζομένων
για μαζικούς αγώνες που θα διεκδικούν δικαιώματα
Το αφήγημα της ανάπτυξης που πλασάρει η κυβέρνηση της ΝΔ σε συνέχεια της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα άλλο από τα αντεργατικά νομοσχέδια τα οποία διαδέχονται το ένα το άλλο. Ξένο και ντόπιο κεφάλαιο πιέζουν για μεγαλύτερο ξεζούμισμα του λαού και των εργαζομένων. Έχουν ψηφίσει ήδη ένα νομοθετικό τερατούργημα με τον παραπλανητικό χαρακτηρισμό «αναπτυξιακό», στρώνοντας έδαφος πλήρους ασυδοσίας για την εργοδοσία. Όλη η χώρα μετατρέπεται σε μια ειδική οικονομική ζώνη με δουλειά χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με τα εργατικά δικαιώματα και τις κατακτήσεις ισοπεδωμένα, με τον συνδικαλισμό στο απόσπασμα, απαγορευμένο. Κάπως έτσι αντιλαμβάνεται την «ανάπτυξη» και το «εθνικό» συμφέρον η ντόπια άρχουσα τάξη και οι κυβερνήσεις της: λεηλασία του λαού και της χώρας από τα ξένα και ντόπια αρπακτικά.
Φέρνουν νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, στα βρόμικα χνάρια του νόμου που ψήφισε ο «φιλεργατικός» ΣΥΡΙΖΑ το 2016, του «νόμου Κατρούγκαλου». Στρώνουν το δρόμο για την εισβολή του ιδιωτικού κεφάλαιου στο ασφαλιστικό σύστημα.
Φέρνουν νέο νομοσχέδιο για την υγεία. Έτσι ώστε και στο χώρο της υγείας να μπορέσει το ιδιωτικό κεφάλαιο να μεγαλώσει το περιθώριο κερδοφορίας του.
Βάζουν τον ταξικό συνδικαλισμό στο απόσπασμα. Κι εδώ στα βρόμικα χνάρια του ΣΥΡΙΖΑ, φέρνουν σε δόσεις και από το παράθυρο έναν νέο αντισυνδικαλιστικό νόμο. Χτυπούν ξανά το δικαίωμα στην απεργία. Θέλουν να συκοφαντήσουν, να τρομοκρατήσουν, και να ελέγξουν κάθε συνδικαλιστική δραστηριότητα μέσα από μέτρα όπως το ηλεκτρονικό μητρώο εργαζομένων, το μητρώο «πραγματικών δικαιούχων» και οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες.
Χρησιμοποιούν τις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ομοσπονδίες κ.λπ. που μέσα από την επανάληψη του παραμυθιού της συναίνεσης και της «υπευθυνότητας», νομιμοποιούν την επίθεση, πρωτοστατούν στην εμπέδωσή της και υπονομεύουν ανοιχτά κάθε αγωνιστική ταξική διεκδίκηση.
Χρησιμοποιούν την ακίνδυνη φασαρία που κάνει το ΠΑΜΕ και τις κούφιες διακηρύξεις του. Γιατί γνωρίζουν ότι την ώρα της πραγματικής σύγκρουσης, της πραγματικής αναμέτρησης, το ΠΑΜΕ θα κάνει πίσω, θα αποδειχτεί για μια ακόμη φορά πολύτιμος σύμμαχός τους στην κατεύθυνση του αποπροσανατολισμού των εργαζομένων και της απογοήτευσής τους.
Διευκολύνονται και από άλλες δυνάμεις που αναφέρονται στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά, οι οποίες με τα «μεταβατικά προγράμματα» τους έδωσαν στήριξη στο εγχείρημα της «πρώτης φορά αριστερά» διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, σκορπίζοντας αυταπάτες και, στη συνέχεια, απογοήτευση.
• Και πλάι σε όλα αυτά, η εργατική τάξη ματώνει, σκοτώνεται, προσπαθεί να επιβιώσει στην εργασιακή ζούγκλα. Από τη ΛΑΡΚΟ και τη ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ μέχρι τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, και από τους διανομείς μέχρι τους οικοδόμους, η εργατική τάξη πληρώνει καθημερινά βαρύ φόρο αίματος, συχνά αντιμέτωπη με την ωμή εργοδοτική τρομοκρατία, και φουσκωμένη από την αντεργατική πολιτική του συστήματος. Απειλές, ξύλο, μαχαίρια, πιστόλια, μπράβους, βρίσκουν όλο και πιο συχνά απέναντί τους οι εργαζόμενοι που αγωνίζονται και διεκδικούν. Διαπιστώνοντας όλο και πιο συχνά ότι η μόνη διέξοδος βρίσκεται στη συλλογικότητα, στη μαζική πάλη, στην οργάνωση.
• Κάπως έτσι θα ξαναβγεί η εργατική τάξη μπροστά. Ψάχνοντας ξανά το δίκιο της μέσα στη μαυρίλα. Όπως βγήκαν οι εργαζόμενοι της Τζένεραλ Μότορς, και όπως ξεπήδησε η απεργία του ΟΤΕ (τρομάζοντας εργοδοσία και συνδικαλιστική ηγεσία) ή η απεργία στις τράπεζες. Όπως βγήκαν οι Γάλλοι εργαζόμενοι. Όπως βγήκε ο λαός της Ινδίας στην μεγαλύτερη απεργία στην ιστορία της ανθρωπότητας, με 250 εκατομμύρια απεργούς, πριν λίγες εβδομάδες.
• Αλλά και παλεύοντας ενάντια στα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων υποτακτικών τους. Γιατί αυτοί που σχεδιάζουν και προωθούν τα κάθε λογής αντεργατικά μέτρα, οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ, οι δυνάμεις του ξένου και ντόπιου κεφάλαιου, είναι οι ίδιοι που προωθούν και τα αιματοβαμμένα σχέδια σε βάρος των λαών της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Και μπλέκουν όλο και πιο πολύ το λαό και τη χώρα. Με την πολύτιμη βοήθεια της κυβέρνησης της ΝΔ και πρωτύτερα του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και όλων των αστικών κομμάτων. Επεκτείνοντας τις βάσεις του θανάτου στη χώρα. Καλλιεργώντας το μίσος και τον εθνικισμό σε βάρος των γειτονικών λαών. Και το βαρύ τίμημα αυτών των σχεδίων, και πάλι η εργατική τάξη και τα παιδιά της θα κληθούν να το πληρώσουν.
• Ενάντια σ’ όλα αυτά, ο λαός και οι εργαζόμενοι καλούνται να αντιτάξουν ένα πλατύ μέτωπο μαζικού αγώνα για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους και για να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους. Με τη δική τους ενεργητική παρουσία, με τα δικά τους συνθήματα, με τις δικές τους «σημαίες», για τα δικά τους συμφέροντα.
• Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να ανασυγκροτηθούν και να κινηθούν τα σωματεία και το συνδικαλιστικό κίνημα. Κατεύθυνση η οποία βρίσκεται σε σύγκρουση με την υπάρχουσα συνδικαλιστική ηγεσία και την πολιτική της υποταγής και συνθηκολόγησης η οποία εκπροσωπεί.
ΕΡΓΑΣ – Ταξική Πορεία
