Καθώς άρχισε η προεκλογική δημαγωγία ας θυμηθούμε τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ

(Μέρος πρώτο)

Καθώς εισερχόμαστε σταδιακά σε προεκλογική περίοδο, ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ προσπαθεί να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να εμφανιστεί ως η φιλολαϊκή εναλλακτική δύναμη του κόσμου της εργασίας που θα λύσει τα προβλήματα του λαού. Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τη δημαγωγία που αναπτύσσεται και θα φουντώσει το επόμενο χρονικό διάστημα, χρήσιμο είναι να θυμηθούμε τα πεπραγμένα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όταν κατείχε το θώκο της εξουσίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ -μαζί με τους ΑΝΕΛ- ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας το Γενάρη του 2015. Μέσα σε περίπου ένα μήνα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην πρώτη συμφωνία και στο πρώτο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, αλλάζοντας απλά την ορολογία… και αποκαλώντας την τρόικα «θεσμούς» και το μνημόνιο που υπέγραψε «πρόγραμμα – γέφυρα».

Το καλοκαίρι του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έστησε ένα κάλπικο δίλημμα για να ρυμουλκήσει τους εργαζόμενους με το δημοψήφισμα και, την επόμενη μέρα, υπερψήφισε -μαζί με τα υπόλοιπα κόμματα- το 3ο μνημόνιο.

Μετά τις νέες εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε να υλοποιεί τα μέτρα των προηγούμενων μνημονίων και άρχισε να προετοιμάζει τα νέα πακέτα μέτρων του 3ου μνημονίου, που έρχονταν σε κύματα μαζί με τις «αξιολογήσεις» των «θεσμών» και τους προϋπολογισμούς.

Η «λήξη των μνημονίων» τον Αύγουστο του 2018, στην πραγματικότητα ήταν ένα ακόμα πακέτο αντιλαϊκών μέτρων, που προέβλεπε ματωμένα πλεονάσματα μέχρι το 2062, συνοδευόμενα με ισχυρή, ενισχυμένη εποπτεία απ’ τους δανειστές, πρόγραμμα αποπληρωμής των δανείων και δεσμευτικούς στόχους μέτρων, δηλαδή ένα νέο μνημόνιο.

Πριν τις εκλογές

Θυμίζουμε τις αλλαγές στο πρόγραμμά του και στη ρητορική του απ’ το 2012 μέχρι το 2014 αλλά και τις δύο επισκέψεις του Αλ. Τσίπρα στις ΗΠΑ. Η πορεία αυτή οδήγησε τελικά στις αποκαλυπτικές προεκλογικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές του Γενάρη του 2015, όπου έκανε λόγο για «διαπραγμάτευση εντός των πλαισίων της ΕΕ», που θα οδηγούσε σε μια «ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας», η οποία «θα αφορά όλους τους πολίτες», με ιδιαίτερη έμφαση στην ενίσχυση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (κυρίως μεγάλα κατασκευαστικά έργα…). Ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυριζόταν από τότε πως η καπιταλιστική ανάπτυξη μπορεί να είναι φιλολαϊκή, να ωφελεί το σύνολο του λαού, αρκεί να τη διαχειρίζεται η «αριστερή κυβέρνηση».

Απ’ την αρχή της διακυβέρνησής του ο ΣΥΡΙΖΑ:

• Εφάρμοσε μέχρι κεραίας όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων μνημονίων για τους διαλυμένους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων.
• Προχώρησε σε μια άνευ προηγουμένου φοροεπιδρομή εναντίον του λαού, με μαζική αύξηση του ΦΠΑ και δεκάδες αυξήσεις σε «ειδικούς» φόρους.
• Τσάκισε τις συντάξεις και τα όρια συνταξιοδότησης, «κούρεψε» το εφάπαξ, κατακρεούργησε «παλιές» και «νέες» συντάξεις, ενώ επέβαλε, με το νόμο-λαιμητόμο Κατρούγκαλου, αυξήσεις σε μια ολόκληρη κατηγορία ασφαλιστικών εισφορών.
• Η φοροεπιδρομή απ’ τη μία και οι συνεχείς μειώσεις σε συντάξεις και κοινωνικές παροχές οδήγησαν σε τερατώδη πρωτογενή πλεονάσματα, που υπερέβαιναν ακόμα και τους στόχους, τους ίδιους στόχους που ο ΣΥΡΙΖΑ κατάγγελλε ως καταστρεπτικούς, και ήρθε εκ των υστέρων να θέλει να επιστρέψει ένα μικρό κομμάτι απ’ τα ματωμένα πλεονάσματα, μόλις 800 εκατ. απ’ τα 55 δισ. του προϋπολογισμού, εμφανίζοντάς το με θράσος ως κοινωνική πολιτική.
• Υλοποίησε κάθε σχέδιο που είχε ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο, απ’ την καταστροφική εξόρυξη χρυσού και τη μετατροπή της Αττικής σε καζινούπολη, με το Ελληνικό και την κάθοδο του καζίνο της Πάρνηθας στο κέντρο, και τις κάθε λογής αναπλάσεις που έγιναν με βάση τα σχέδια των μονοπωλίων, μέχρι την προώθηση της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και των λιγνιτικών μονάδων της, λιμανιών και αεροδρομίων…

Μείωση κοινωνικών δαπανών

• Κατάργησε το ΕΚΑΣ από τις συντάξεις, που το έπαιρναν οι πλέον χαμηλοσυνταξιούχοι. Το τελευταίο του τμήμα καταργήθηκε με τον προϋπολογισμό του 2018.
• Οι πλέον ευαίσθητες κοινωνικά δαπάνες (για ασφάλιση, περίθαλψη, κοινωνική πρόνοια και απασχόληση) μειώθηκαν στην περίοδο 2015-2017 σχεδόν κατά 6 δισ. ευρώ έναντι της αντίστοιχης προηγούμενης τριετίας και φυσικά οι περικοπές συνεχίστηκαν και για το 2018.
• Για το 2018 προβλεπόταν, μεταξύ άλλων, η μείωση κατά 50% του επιδόματος θέρμανσης στις φτωχές οικογένειες, καθώς και η κατάργηση («εξορθολογισμό» την ονόμασαν) μιας σειράς επιδομάτων αλληλεγγύης (απροστάτευτων τέκνων, ανεργίας για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, φτώχειας λόγω φυσικών καταστροφών κ.ά.).
• Με το νόμο «Κατρούγκαλου» «νομιμοποίησαν» τις αντισυνταγματικές περικοπές των προγενέστερων μνημονιακών νόμων, σύμφωνα με απόφαση του Συμβουλίου της Επικράτειας. Παράλληλα προχώρησαν σε νέες μειώσεις, μετατρέποντας τις συντάξεις για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους σε φιλοδώρημα.

Αύξηση φορολογίας

• Οι αυξήσεις των φόρων έφτασαν σε εξωφρενικά επίπεδα. Από 44,4 δισ. ευρώ το 2014 προβλέπονταν σε 48,4 δισ. το 2018. Όλη η αύξηση (16,8%) προέρχεται από τους πλέον αντιλαϊκούς φόρους, τους έμμεσους, με τους οποίους επιβαρύνονται όλο και περισσότερο τα πλέον φτωχά στρώματα.
• Το ύψος αφορολόγητου -που έλεγαν ότι θα το πήγαιναν από 9.000 ευρώ το 2015 σε 12.000- τελικά το μείωσαν, σύμφωνα με τη ΣΥΡΙΖΑίικη λογική κοινωνικής δικαιοσύνης, σε 8.600 ευρώ το 2017 και είχαν ψηφίσει να φτάσει στα 5.600 ευρώ από το 2020.
• Για το 2018 προβλεπόταν η κατάργηση της φορολογικής έκπτωσης 1,5% για μισθωτούς και συνταξιούχους, καθώς και η κατάργηση της έκπτωσης φόρου 10% για δαπάνες υγείας.

Απασχόληση, ανεργία, αμοιβές εργασίας

Η καταγραφόμενη ανεργία «μειώθηκε» μέσω της διαδικασίας μοιράσματος μιας θέσης πλήρους απασχόλησης σε δύο -ή και περισσότερους- «απασχολήσιμους». Σταδιακά η μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση αυξήθηκε υπέρμετρα, στην περίοδο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε βάρος της πλήρους απασχόλησης. Την περίοδο Ιούλιος 2014 – Ιούλιος 2016 ο ρυθμός αύξησης των μερικώς απασχολούμενων ήταν τριπλάσιος (20,6%) έναντι του ρυθμού αύξησης των πλήρως απασχολούμενων (7,4%).
Οι αποδοχές των εργαζόμενων μειώθηκαν δραστικά -εκτός των άμεσων μέτρων μείωσης και της αυξημένης φορολογίας- και μέσω της ένταξής τους σε σχήματα αμοιβών μερικής απασχόλησης.
Τον Ιανουάριο του 2017, 554.679 εργαζόμενοι αμείβονταν (ζούσαν;) με 395 ευρώ μικτά το μήνα
Ο μέσος μισθός των μερικώς απασχολούμενων από 448 ευρώ που ήταν τον Ιούλιο του 2014 έπεσε σε 396 τον Ιούλιο του 2016. Μείωση κατά 52 ευρώ ή 11,6%, στην εποχή της κυβέρνησης της «Αριστεράς».
Την ίδια περίοδο ο μέσος μισθός των πλήρως απασχολουμένων μειώθηκε κατά 4,4%.

Ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας

• Ο ΟΣΕ -για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε διαμαρτυρηθεί ότι τα 300 εκ. ευρώ ήταν λίγα, όταν ξεκίνησε να τον πουλήσει ο Σαμαράς- πουλήθηκε μόλις 50 εκ.!
• Τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια τα παρέδωσαν στη Fraport και παράλληλα τη χρηματοδότησαν, από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, για να εξοφλήσει το μεγαλύτερο τμήμα του τελικού τιμήματος. Ο νέος ιδιοκτήτης ξεκίνησε με διπλασιασμό των τιμολογίων και μείωση του προσωπικού ασφαλείας κατά 50%.
• Το Ελληνικό παραδόθηκε σε εξευτελιστική τιμή στον Λάτση και έτρεξαν να του ικανοποιήσουν κάθε αίτημα, προκειμένου να κερδοσκοπήσει χωρίς να βρίσκει εμπόδια σε οτιδήποτε προβλέπει η νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος και της ιστορικής κληρονομιάς (αρχαιολογικά θέματα). Άλλωστε το έργο «πώς να ικανοποιούν τα μεγάλα συμφέροντα» το έμαθαν πολύ καλά με την ικανοποίηση των αιτημάτων Μελισσανίδη για το γήπεδο της ΑΕΚ, κόντρα στην εκλεγμένη με το ΣΥΡΙΖΑ δημοτική αρχή Ν. Φιλαδέλφειας.

Λεηλασία λαϊκής περιουσίας

• Χάρισαν τις τράπεζες στους διεθνείς κερδοσκόπους (Funds). Οι 4 συστημικές τράπεζες με δανειακά χαρτοφυλάκια 200 και πλέον δισ. ευρώ και ενεργητικό 350 δισ. υπολογίστηκαν ότι άξιζαν μόλις 746,9 εκατ.. Έτσι οι ξένοι, μαζί με τις τράπεζες, πήραν τα δάνεια και φυσικά τις εγγυήσεις των δανείων και με αυτά εκβιάζουν τον λαό με κατασχέσεις.
• Για να μην υπάρχει, δε, κανένα περιθώριο λαϊκής αντίδρασης στις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς της λαϊκής περιουσίας, προχωρούσε η κυβέρνηση στους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς.
• Τράπεζες και Δημόσιο εκπλειστηρίαζαν τα ακίνητα του λαού σε εξευτελιστικές τιμές (κάτω από την αντικειμενική με την οποία πληρώνουμε φόρους). Παράλληλα, μας τάιζαν με νέο επικοινωνιακό «φρούτο», ότι υπήρχε συμφωνία να μη γίνονται πλειστηριασμοί για εμπορικές αξίες κάτω των 300.000 ευρώ. Προφανώς, κατά τη δίκαιη αντίληψη της κυβέρνησης, η αξία για το σπίτι της γιαγιάς με τη σύνταξη των 320 ευρώ, που η Πειραιώς προχθές της έβγαλε στο σφυρί στην τιμή των 20.000 ευρώ, ήταν πάνω από το όριο των 300.000.
• Άλλαξαν ριζικά τη νομοθεσία για να ικανοποιήσουν απόλυτα τις τράπεζες στα θέματα πτωχεύσεων κλπ αλλά και στο νόμο «Κατσέλη». Έτσι, έδεσαν χειροπόδαρα τους δανειολήπτες και παράλληλα διέγραψαν στην πράξη το μεγαλύτερο τμήμα των δεδουλευμένων που χρωστούν μια σειρά επιχειρήσεις. Τώρα, τράπεζες και δημόσιο προηγούνται των αιτημάτων των εργαζόμενων για δεδουλευμένα.

Το «Μνημόνιο Τσίπρα» αποτέλεσε οργανική συνέχεια και ολοκλήρωση των προηγούμενων μνημονίων -όπως άλλωστε αναφέρει ρητά και το ίδιο το κείμενο- και υλοποίησε βασικές κατευθύνσεις της ΕΕ, όπως καταγράφεται σε όλα τα βασικά ντοκουμέντα της. Ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ότι υπήρξε ανυποψίαστο θύμα εκβιασμού των δανειστών και υπέγραψε το Γ΄ Μνημόνιο δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Η νέα συμφωνία δομήθηκε γύρω από τους ακόλουθους βασικούς άξονες:
α) Τη διασφάλιση της «δημοσιονομικής βιωσιμότητας», β) την εξασφάλιση της «χρηματοπιστωτικής σταθερότητας», γ) την προώθηση της «ανάπτυξης, της ανταγωνιστικότητας και των επενδύσεων» και δ) την προώθηση ενός «σύγχρονου κράτους». Αναφέρεται χαρακτηριστικά πως «θα απαιτηθεί η συνεχής εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών επί πολλά έτη».

Μπορούμε να κωδικοποιήσουμε το περιεχόμενο της συμφωνίας ως ακολούθως:
-Προβλέπεται σ’ αυτήν την κατεύθυνση μονιμοποίηση του ΕΝΦΙΑ και παγίωση των εσόδων του στα 2,65 δισ. ανεξάρτητα από τις αλλαγές στις αντικειμενικές αξίες. Στον τομέα του ΕΝΦΙΑ ξεχωρίζει επίσης η κατάργηση της απαλλαγής από το συμπληρωματικό φόρο (που αποτελεί και το μεγαλύτερο τμήμα της φορολογίας) των ενοικιαζόμενων δωματίων που θα ίσχυε για το 2015. Η εξέλιξη αυτή οδήγησε σε δραστική αύξηση της φορολογίας για το 2015 για εκατοντάδες χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων. Κεντρικός στόχος της εξέλιξης αυτής ήταν η επιτάχυνση της συγκέντρωσης των ενοικιαζόμενων δωματίων -πολλά από τα οποία λόγω θέσης αποτελούν πραγματικά «φιλέτα» της τουριστικής αγοράς- στα χέρια μεγάλων ξενοδοχειακών και τουριστικών ομίλων.

-Η νέα συμφωνία προέβλεπε αύξηση και μονιμοποίηση της εισφοράς αλληλεγγύης, χτυπώντας και την εισοδηματική κατηγορία 30-50 χιλιάδων ευρώ το χρόνο.

-Η αύξηση των συντελεστών στο ΦΠΑ μέσα από τη μεταφορά μεγάλου όγκου εμπορευμάτων και υπηρεσιών στην υψηλή φορολογική κλίμακα μεταφράστηκε σε 2,4 δισ. επιπλέον φορολογία για τα λαϊκά στρώματα.

-Η επιβολή ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση, εξέλιξη που αυξάνει το κόστος της κατά 1/4 για χιλιάδες οικογένειες. Μόνο από το ΦΠΑ, το νέο Μνημόνιο Τσίπρα κόστισε σε μια τετραμελή λαϊκή οικογένεια πάνω από 1.000 ευρώ το χρόνο.

-Οι αυτοαπασχολούμενοι επιβαρύνθηκαν με σταδιακή αύξηση της προκαταβολής φόρου στο 75% για τα εισοδήματα του 2015 (από 55% για τα εισοδήματα του προηγούμενου χρόνου) και σε 100% για τα εισοδήματα του 2016. Ουσιαστικά επιβλήθηκε, για το 2016 και το 2017, πρόσθετος φόρος 20% και 25% αντίστοιχα της φορολογίας που πλήρωναν το 2015.

-Για τους φτωχούς αγρότες, η νέα συμφωνία οδήγησε σε πραγματική σφαγή, με εκτίναξη της άμεσης φορολογίας, κατάργηση της μειωμένης φορολογίας στο πετρέλαιο και στα αγροτικά εφόδια και δραστική αύξηση της προκαταβολής φόρου. Ουσιαστικά οι φτωχοί αγρότες οδηγήθηκαν σε βίαιη έξοδο από την αγροτική παραγωγή ώστε να επιταχυνθεί η συγκέντρωση. Με την προώθηση των νέων μέτρων οι αγρότες θα φορολογούνταν ως αυτοαπασχολούμενοι, δηλαδή με υψηλό συντελεστή 26% από το πρώτο ευρώ.

-Η κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να εμφανιστεί με προσωπείο «κοινωνικής δικαιοσύνης», προώθησε ορισμένες αυξήσεις στη φορολογία του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Ειδικότερα, προώθησε μια αύξηση των συντελεστών φορολογίας 4% κάθε χρόνο για την επόμενη πενταετία, όπως και την παράταση της ειδικής εισφοράς.

-Η νέα συμφωνία προώθησε την απελευθέρωση ολόκληρων τομέων της οικονομίας με κεντρικό στόχο τη διεύρυνση του πεδίου κερδοφορίας για τους μονοπωλιακούς ομίλους, έμμεσα και άμεσα.

-Διατυπώθηκε με σαφήνεια η ανάγκη υιοθέτησης των αναδιαρθρώσεων που είχε προτείνει ο ΟΟΣΑ με τις γνωστές «εργαλειοθήκες» του. Μέσα σ’ αυτές περιλαμβάνονταν εκτεταμένα μέτρα απελευθέρωσης σε διάφορους τομείς.

-Η συμφωνία προέβλεπε πραγματικές ανατροπές στον τρόπο πώλησης του ψωμιού, ανοίγοντας το δρόμο για την κυριαρχία των supermarket, αλλαγές στο γάλα που οδήγησαν σε καταστροφή χιλιάδες μικροκτηνοτρόφους για να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, την απελευθέρωση των περιορισμών στις μεταφορές με έμφαση τα φορτηγά, την προώθηση της απελευθέρωσης στα τουριστικά λεωφορεία και τα τουριστικά επαγγέλματα γενικότερα.

-Η νέα δανειακή συμφωνία περιλάμβανε ένα σαφές πλαίσιο επιταχυνόμενης ολοκλήρωσης των ιδιωτικοποιήσεων κρατικής περιουσίας. Ουσιαστικά περιγράφηκε η δημιουργία ενός νέου ταμείου εγγυήσεων, στο οποίο θα εισέρρεαν περιουσιακά στοιχεία αξίας 50 δισ. ευρώ, η ρευστοποίηση των οποίων θα εξυπηρετούσε το νέο δανειακό πακέτο. Με το ταμείο θα προχωρούσε η ιδιωτικοποίηση της ύδρευσης (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΔΑΘ), του δικτύου μεταφοράς (λιμάνια, τρένα, αεροδρόμια κλπ), αλλά και πλήθους ακινήτων (πχ Ελληνικό, Ρόδος κλπ), της ενέργειας (πχ μετοχές ΔΕΗ, ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ κλπ).

-Το νέο Μνημόνιο είχε ιδιαίτερη αναφορά στην προώθηση της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, ακολουθώντας τη σχετική ευρωενωσιακή πολιτική.

-Η συμφωνία προέβλεπε μέτρα «αποπολιτικοποίησης» του κράτους και των όρων πρόσληψης, ενώ γινόταν και σαφής αναφορά στην ανάγκη μείωσης των συνολικών δαπανών. Ουσιαστικά, με μανδύα την «αποκομματικοποίηση» και την «αξιοκρατία» προωθήθηκαν μέτρα κινητικότητας των δημόσιων υπαλλήλων, μέτρα κατάργησης της μονιμότητας, μέτρα εντατικοποίησης σε βάρος των εργαζόμενων.
-Η αύξηση των φορολογικών συντελεστών για τα νομικά πρόσωπα στο 29% οδήγησε σε ελάχιστη πραγματική επιβάρυνση των μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

-Το ασφαλιστικό σύστημα βρέθηκε με σημαντικό έλλειμμα εσόδων το επόμενο διάστημα, αφού ο πυλώνας της κρατικής χρηματοδότησης συρρικνώθηκε και πάγωσε. Έλλειμμα εσόδων που μεταφράστηκε σε αναγκαστική περικοπή των δαπανών, δηλαδή των συντάξεων και των παροχών των ασφαλιστικών ταμείων.

-Σημαντική αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης μέσα από τη φόρμουλα της ποινικοποίησης κάθε πρόωρης συνταξιοδότησης. Στόχος ήταν να χαρακτηρίζεται ως «πρόωρη» κάθε συνταξιοδότηση πριν το 67ο έτος. Το κείμενο του Μνημονίου Τσίπρα ανέφερε με σαφήνεια πως από το 2023 η πλήρης σύνταξη στα 62 απαιτεί 40 έτη ασφάλισης (και 12.000 μέρες ασφάλισης), πράγμα πρακτικά αδύνατο, δεδομένης της ανεργίας που έχει βγάλει εκτός της αγοράς εργασίας μεγάλο τμήμα του εργατικού δυναμικού. Η διάταξη αυτή ουσιαστικά αυξάνει βίαια το όρια ηλικίας, και για εργαζόμενους που βρίσκονται σήμερα κοντά στη σύνταξη.

-Συγχρόνως, η νέα συμφωνία οδηγούσε σε μείωση του ύψους των συντάξεων μέσα από πολλαπλούς τρόπους. Η περιβόητη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στα επικουρικά ταμεία μεταφράζεται χοντρικά σε επικουρικά ταμεία που δίνουν τόσες συντάξεις όσες και οι εισφορές κάθε χρόνο.
-Η νέα συμφωνία προέβλεπε με άμεση σταδιακή εφαρμογή την πλήρη κατάργηση του ΕΚΑΣ μέχρι το 2019, χτυπώντας τις χαμηλές συντάξεις από δεύτερη πλευρά. Κρυμμένη μέσα στις διατάξεις της νέας συμφωνίας είναι η απαίτηση εφαρμογής του νέου τρόπου υπολογισμού των συντάξεων που οδηγεί σε δραστικές περικοπές των συντάξεων μεσοπρόθεσμα, ενώ οδηγεί και στην άμεση μείωση της κατώτατης σύνταξης κάτω από τα 400 ευρώ.

-Μέσα στα μέτρα της νέας συμφωνίας περιλαμβάνονταν, με άμεση εφαρμογή, η αύξηση της παρακράτησης εισφορών υγείας από τις κύριες συντάξεις κατά 2% (από το 4% στο 6%, ποσοστό που υπολογίζεται επί των ονομαστικών συντάξεων, πριν τις προηγούμενες περικοπές τους) και η εφαρμογή παρακράτησης στις επικουρικές.

Συνεχίζεται