Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες κατατίθεται στη Βουλή ο προϋπολογισμός για τη νέα χρονιά. Έτσι αυτές τις ημέρες κατατέθηκε αυτός του 2023. Στην αρχή ενός δύσκολου χειμώνα, με τον πληθωρισμό καβάλα στ’ άλογο να εξανεμίζει το πενιχρό λαϊκό εισόδημα. Με τις πρωτοφανείς αυξήσεις στις τιμές της ενέργειας, των καυσίμων, των βασικών ειδών διαβίωσης. Με την ασταμάτητη κυβερνητική κοροϊδία απέναντι στα εργατολαϊκά στρώματα που υποφέρουν, με τα ψίχουλα που μοιράζει και τα διαφημίζει σα χρυσάφι. Με το ανύπαρκτο και γελοίο «καλάθι του νοικοκυριού», αλλά και με εικόνες αλυσοδεμένων προϊόντων στα ράφια των σούπερ μάρκετ για την αποφυγή επίδοξων Αγιάννηδων. Κι από την άλλη πλευρά με το μεγάλο φαγοπότι για λίγους κι εκλεκτούς, παρόχους και μεγαλοκεφαλαιοκράτες, με τις κολοσσιαίες εξοπλιστικές δαπάνες προς εξαγορά εύνοιας από τα μεγάλα αφεντικά.
Σ’ αυτό το ζοφερό σκηνικό κατατίθεται ένας ακόμη προϋπολογισμός στην αστική βουλή κι είμαστε απολύτως βέβαιοι πως δεν υπάρχει λόγος πανηγυρισμών από τα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα. Δεν είδαμε κιόλας και δεν ακούσαμε κανέναν εργάτη, αγρότη, κάποιον εργαζόμενο να πανηγυρίσει το γεγονός. Μοναχά τους κυβερνητικούς.
Στεκόμαστε στο γεγονός και επισημαίνουμε τη διαστροφή της πραγματικότητας εκ μέρους της κυβέρνησης και της αστικής πολιτικής, που ό,τι πιάνει γίνεται κάρβουνο για τον λαό και μάλαμα για τους μεγαλοκαρχαρίες, ντόπιους και ξένους. Ο πολύς Χρ. Σταϊκούρας έκανε λόγο για «ιστορικό προϋπολογισμό», αφού, όπως τόνισε για να μας πείσει, «είναι ο πρώτος τα τελευταία 12 έτη που καταρτίζεται εκτός πλαισίου μνημονιακής επιτήρησης»! Και είμαστε βέβαιοι πως στην Ολομέλεια της Βουλής όπου θα συζητηθεί ο, ιστορικός για τη χώρα και τον λαό, προϋπολογισμός θα ακουστούν χίλια δυο «διεστραμμένα» και παντελώς άσχετα με την τραγική ζωή εκατομμυρίων εργαζόμενων. Όσο κι αν διατείνεται ο υπουργός Οικονομικών πως με τον προϋπολογισμό για το 2023 επισφραγίζεται η «επιστροφή της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή κανονικότητα», οι πλατιές εργατικές και λαϊκές μάζες βιώνουν μία τελείως άλλη πραγματικότητα. Η κυβέρνηση πρόκειται να επαναλάβει τους ίδιους και τους ίδιους προπαγανδιστικούς λόγους για να κρυφτεί η βαθιά της προσήλωση στην πολιτική της πείνας και της παγωνιάς.
Απέναντι σε αυτήν τη φενακισμένη πραγματικότητα, που για άλλη μια φορά χαλκεύουν τα κυβερνητικά επιτελεία, δεν υπάρχει άλλος δρόμος …μόνο αυτός του παλλαϊκού ανυποχώρητου αγώνα, ο δρόμος της οργανωμένης κινητοποίησης με όπλο τα συνδικάτα. Τα συνδικάτα πρέπει να αντιπαλέψουν τον «ιστορικό» προϋπολογισμό που για άλλη μια φορά βαθαίνει περισσότερο τον λάκκο για να πέσουν οι εργαζόμενοι. Τα συνδικάτα πρέπει να δυναμώσουν τον αγώνα τους για πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, για δραστική μείωση της βαριάς φορολογίας, για να πάρουν οι εργαζόμενοι ανάσα ανακούφισης. Ο μόνος δρόμος είναι αυτός του ανυποχώρητου, μαζικού και παρατεταμένου αγώνα.
