Μαζικές διαδηλώσεις με ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά συμμετοχής της νεολαίας συνεχίζονταν στην Ινδονησία επί τρεις ημέρες, ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα της κυβέρνησης Γουιντόντο. Με το εν λόγω νομοσχέδιο επιχειρείται πολλαπλό χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα στο όνομα της “ανάπτυξης” της ισχυρότερης οικονομίας στη νοτιοανατολική Ασία. Πιο συγκεκριμένα, προωθείται η αποδυνάμωση του κλαδικού μισθού με τη θεσμοθέτηση των τοπικών συμφώνων απασχόλησης και των ελάχιστων επιπέδων αμοιβής που θα επιβάλλει ανά επαρχία ανάλογα με τις ορέξεις του ο εκάστοτε εργοδότης. Στα παρεχόμενα “επενδυτικά κίνητρα” του νόμου-καρμανιόλα συμπεριλαμβάνονται αφενός το πετσόκομμα του ανώτατου ορίου αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης (από τους 32 στους 19 μισθούς), όπως και το ξεχείλωμα του ωραρίου καθώς η εργοδοσία μπορεί -και με τη βούλα πλέον- να προβαίνει κατά το δοκούν σε αύξηση των υπερωριών και μείωση των ρεπό. Αφετέρου με μια απλή…έκθεση ο επιχειρηματίας απαλλάσσεται από τα παντοειδή “γραφειοκρατικά εμπόδια” -διάβαζε ελέγχους από τις κρατικές αρχές- προκειμένου να αναπτύσσει εντελώς ασύδοτα την “ευαγή” κερδοσκοπική του δραστηριότητα…
