Στο επιβεβλημένο ΝΑΤΟϊκό «θετικό κλίμα» και τις επερχόμενες μειοδοτικές εξελίξεις στα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα παραπέμπουν οι γενικόλογες αναφορές Μητσοτάκη για «θαλάσσιες ζώνες». Συγκεκριμένα, ο απερχόμενος πρωθυπουργός ισχυρίστηκε, σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ, ότι: «Στο Δικαστήριο της Χάγης με την Τουρκία θα πάμε μόνο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο»! Μετά τα «ΝΑΤΟϊκά νησιά» έρχεται νέα «διολίσθηση» από τη λεγόμενη εθνική γραμμή, που αναγνωρίζει σαν μόνο θέμα διαλόγου προς επίλυση με την γείτονα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και μάλιστα εκείνη των νησιών. Ο Μητσοτάκης προσαρμοσμένος στη «διεθνή ορολογία» των θαλάσσιων ζωνών, που από καιρό χρησιμοποιούν οι ιμπεριαλιστές «σύμμαχοί μας», θολώνει τα νερά. Ενταγμένος στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» κάνει χρήση του όρου των θαλάσσιων ζωνών περιλαμβάνοντας στο παζάρι, πέρα από τον καθορισμό των οικονομικών ζωνών (ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας) και τα κυριαρχικά δικαιώματα των χωρικών υδάτων των 12 μιλίων.
Ταυτόχρονα όμως, ο Ερντογάν δεν απεμπολεί τις πάγιες επεκτατικές διεκδικήσεις τις οποίες προβάλλει και στην εκλογική του διακήρυξη: «Το Αιγαίο και η Ανατολική Μεσόγειος είναι από τους βασικούς πυλώνες της Γαλάζιας Πατρίδας μας και εκεί θα προστατεύσουμε τα νόμιμα συμφέροντα της χώρας μας, όπως και της Τουρκικής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου, επιστρατεύοντας όλες τις δυνατότητές μας. Τα βήματα της Ελλάδας, που παραβιάζουν το Διεθνές Δίκαιο και τις Συνθήκες, απειλούν την ασφάλεια της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Αυξάνεται ο ενεργειακός περιφερειακός ανταγωνισμός». Κάνοντας απολογισμό του έργου του αναφέρει στη διακήρυξη: «Τα εξωτερικά μας όρια της υφαλοκρηπίδας μας τα δηλώσαμε στον ΟΗΕ…Δηλώσαμε ότι τα θαλάσσια σύνορά μας εκτείνονται μέχρι το όριο των χωρικών υδάτων των νησιών που βρίσκονται στην περιοχή. Δηλώσαμε ότι τα νησιά δεν μπορούν να έχουν επήρεια που να εμποδίζουν την υφαλοκρηπίδα μας».
Στο ίδιο μοτίβο και για το Κυπριακό υποστηρίζει ότι το AKP θα συνεχίσει να εργάζεται για τη διεθνή αναγνώριση του ψευτοκράτους της “ΤΔΒΚ” και για «την επίτευξη μιας δίκαιης και μόνιμης λύσης στη βάση των πραγματικοτήτων στο νησί, την κατοχύρωση της κυριαρχικής ισότητας και του ισότιμου διεθνούς καθεστώτος που είναι κεκτημένο δικαίωμα του τουρκοκυπριακού λαού. Είπαμε ότι δεν θα τύχει ξανά διαπραγμάτευσης το μοντέλο λύσης ομοσπονδίας μετά την χωρίς αποτέλεσμα κατάληξη της Διάσκεψης για την Κύπρο, που διοργανώθηκε στο Κραν Μοντάνα το 2017, λόγω της αδιάλλακτης στάσης της ελληνοκυπριακής πλευράς. Υποστηρίξαμε ενεργά την προσέγγιση ‘λύση δύο κρατών στη βάση της κυριαρχικής ισότητας’». Αυτές οι επεκτατικές θέσεις, κοινές για τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της Τουρκίας, συνδυάζονται με αντιαμερικανικούς λεονταρισμούς. «Πρέπει να δώσουμε ένα καλό μάθημα στην Αμερική» προτρέπει τους οπαδούς του ο Ερντογάν καταγγέλλοντας τη συνάντηση του Αμερικανού πρέσβη, Φλέικ, με τον αντίπαλό του, Κιλιτσντάρογλου.
Την ίδια στιγμή, το επιθετικό αμερικανικό υποβρύχιο «USS San Juan», που ελλιμενίστηκε πρόσφατα στη Λεμεσό, επαναφέροντας στο προσκήνιο τις συμφωνίες για την ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στο νησί, προκάλεσε την τουρκική αντίδραση. Το τουρκικό ΥΠΕΞ κάλεσε τις «ΗΠΑ να επανεξετάσουν αυτές τις πολιτικές» και υπενθύμισε ότι «η χώρα μας θα συνεχίσει να υπερασπίζεται αποφασιστικά τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της ΤΔΒΚ κάτω από όλες τις συνθήκες και προϋποθέσεις, στο πλαίσιο της ευθύνης που της δίνει το καθεστώς του εγγυητή».
Στο μεταξύ δημοσιεύματα στον κυπριακό Τύπο αναφέρουν ότι ο παλιός μας γνώριμος, Πάιατ, που αναβαθμίστηκε σε υφυπουργό Εξωτερικών αρμόδιο για ενεργειακά θέματα, προωθεί την πραγματοποίηση μιας συνόδου 3+1 των υπουργών Ενέργειας. Στην πρόσφατη τριμερή των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, που φιλοξένησε η Λευκωσία, αποφασίσθηκε να σταλεί στον Αμερικανό ομόλογό τους επιστολή για να προγραμματισθεί η σύνοδος 3+1. Είναι χαρακτηριστικό του ενεργειακού ενδιαφέροντος για την περιοχή ότι ο Μπλίνκεν, στο πρόσφατο Συμβούλιο Ενέργειας ΕΕ – ΗΠΑ, απευθυνόμενος στον Μπορέλ επισήμανε πως πρέπει «να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας στην Ανατολική Μεσόγειο για να πάρουμε περισσότερο αέριο από το Ισραήλ και τελικά αέριο από την Κύπρο, παρά τις δυσκολίες, μέσω Αιγύπτου».
Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια
Αθήνα και Λευκωσία επισκέφθηκε (6-7/4) ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας, Ρέζνικoφ, αναζητώντας υποστήριξη σε πολεμικό υλικό. Ο Έλληνας υπουργός Άμυνας, Παναγιωτόπουλος, τον υποδέχθηκε με την δήλωση: «Δίνουμε ό,τι μπορούμε να δώσουμε…(…) Είμαστε διατεθειμένοι να βοηθήσουμε όπου και όπως μπορούμε», ισχυριζόμενος πως αυτό τάχα δεν επηρεάζει τις αμυντικές δυνατότητες της χώρας. Οι ΝΑΤΟϊκοί ασκούν συνεχείς πιέσεις για υποστήριξη του καθεστώτος Ζελένσκι. Απαιτούν από χώρες όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, που βρίσκονται υπό τις συνεχείς απειλές της «συμμάχου» Τουρκίας, να εμπλακούν στον πόλεμο της Ουκρανίας αδυνατίζοντας τη δική τους άμυνα. Πιέζουν Κύπρο και Ελλάδα μετά την αποστολή στο Κίεβο των ρωσικής κατασκευής τεθωρακισμένων οχημάτων (BMP-1), που βρίσκονταν στα νησιά, να στείλουν αντιαεροπορικά συστήματα ρωσικής προέλευσης, όπως τα περιβόητα από το σκάνδαλο Τσοχατζόπουλου ΤΟΡ Μ-1, ενώ γίνεται συζήτηση για παραχώρηση στην Ουκρανία ακόμα και για τους S-300 που διαθέτει η Ελλάδα. Θυμίζουμε ότι πριν 25 χρόνια (1998) οι S-300 είχαν αγοραστεί από την Κύπρο, αλλά λόγω τότε της αντίδρασης της Τουρκίας και με τις αμερικανικές «ευλογίες» τελικά μεταφέρθηκαν στην Κρήτη.
Με τέτοιες κινήσεις η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιτελεί τη διπλή της «υποχρέωση» τόσο έναντι των ιμπεριαλιστικών πιέσεων για ενίσχυση του Κιέβου, όσο και των απαιτήσεων της Τουρκίας για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, αποξηλώνοντας έτσι σταδιακά τα εγκατεστημένα εκεί εξοπλιστικά συστήματα.
