Η κυβέρνηση δεν κρύβει την πρόθεσή της για ολοκληρωτική μετατροπή του Ασφαλιστικού Συστήματος στο σύστημα των τριών πυλώνων και ειδικά γιατί θέλει να προχωρήσει άμεσα την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης.
Δε χωρά αμφιβολία για το ποιοι θα επωφεληθούν από αυτή τη νέα ανατροπή. Μάταια προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν πως δήθεν θα βγουν κερδισμένοι οι συνταξιούχοι. Οι μοναδικοί κερδισμένοι, που είναι και η αποκλειστική έγνοια της κυβέρνησης, θα είναι οι λεγόμενοι “επενδυτές”, οι οποίοι δε βλέπουν την ώρα να χώσουν τα νύχια τους και να αρπάξουν τα αποθεματικά των Ασφαλιστικών Ταμείων. Έτσι, τα χρήματα που πληρώνει ο κάθε εργαζόμενος και προορίζονται για την κάλυψη των συντάξεων θα γίνουν κεφάλαια προκειμένου να διοχετευτούν σε επενδύσεις που θα αυξήσουν τα κέρδη των εταιρειών που θα τα λυμαίνονται.
Οι σχετικές ετοιμασίες από πλευράς “επενδυτών” σε συνεργασία με την κυβέρνηση, ήδη, ξεκίνησαν. Κυβερνητικά στελέχη μιλώντας σε 130 εκπροσώπους “επενδυτικών κεφαλαίων” (funds) στα πλαίσια του 15ου Συνεδρίου Ελληνικών Επιχειρήσεων, που διοργανώθηκε πρόσφατα από το Χρηματιστήριο Αθηνών, τόνισαν ότι η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί την επιβολή πλήρους κεφαλαιοποιητικού συστήματος στην επικουρική Ασφάλιση γιατί θεωρεί ότι: «η μετάβαση της επικουρικής σύνταξης προς ένα κεφαλαιοποιητικό σύστημα που θα βασίζεται στις εισφορές του κάθε ασφαλισμένου, σε βάθος χρόνου θα ενισχύσει περαιτέρω την ανάπτυξη της ελληνικής κεφαλαιαγοράς». Γιατί, επίσης, θεωρεί ότι «ο μικρός όγκος ενεργητικού των θεσμικών επενδυτών στη χώρα οφείλεται και στις στρεβλώσεις του ασφαλιστικού συστήματος», οι οποίες -κατά την κυβέρνηση- εκδηλώνονται στο ότι: «η Ελλάδα παραμένει ουραγός όσον αφορά το μέγεθος του κεφαλαιοποιητικού πυλώνα του Ασφαλιστικού, καθώς τα αποθεματικά των Ταμείων και των ασφαλιστικών εταιρειών που είναι επενδυμένα στην κεφαλαιαγορά αντιστοιχούν σε μόλις 8% του ΑΕΠ, έναντι 81,9% κατά μέσο όρο στην ΕΕ».
Αυτονόητα λοιπόν προκύπτει το συμπέρασμα πως στόχος της επόμενης κυβερνητικής “μεταρρύθμισης” στο Ασφαλιστικό δεν είναι άλλος από το να αυξηθούν τα κεφάλαια ως ποσοστό του ΑΕΠ που θα διοχετευθούν από τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, από τον ιδρώτα δηλαδή των εργαζομένων, προς τους κεφαλαιούχους.
Με άλλα λόγια, χρήματα που προορίζονται για συντάξεις θα γίνουν πηγή χρηματοδότησης “επενδυτών” με άγνωστο μέλλον για τις επικουρικές συντάξεις, οι οποίες έρμαια των αετονύχηδων, θα κινδυνεύουν να αφανιστούν μέσα στον λαβύρινθο των επενδυτικών και κερδοσκοπικών παιχνιδιών.
