Ο αντιφασιστικός αγώνας πάντοτε επίκαιρος και αναγκαίος
Συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή Παύλου Φύσσα από τη νεοναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής. Παρά το γεγονός ότι από το 2020 ο ηγετικός πυρήνας και στελέχη της Χρυσής Αυγής βρίσκονται στη φυλακή και το ίδιο το νεοναζιστικό μόρφωμα είναι χαρακτηρισμένο με δικαστική απόφαση ως εγκληματική οργάνωση -όλα αυτά υπό την πίεση φυσικά του μαζικού αντιφασιστικού κινήματος-, η αναμέτρηση με το φασισμό ασφαλώς δεν έχει τελειώσει, καθώς η πολιτική που τον γεννά και τον θρέφει εξακολουθεί, με ακόμα πιο ακραίο τρόπο τα τελευταία χρόνια, να ξεζουμίζει τα πλατιά λαϊκά στρώματα και να καθιστά την καθημερινότητά τους κανονικό αγώνα επιβίωσης.
Η είσοδος στη Βουλή νέων ακροδεξιών μορφωμάτων, όπως οι Σπαρτιάτες και η Νίκη, μαζί με την επανεκλογή της Ελληνικής Λύσης, ήρθαν να συμπληρώσουν το καινούριο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώθηκε μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και να επισφραγίσουν τους αρνητικούς συσχετισμούς για το λαό και τη χώρα. Αρνητικοί συσχετισμοί που αποτυπώνονται και από τις πρόσφατες εξελίξεις στο κόμμα των Σπαρτιατών, οι οποίες επιβεβαιώνουν την κούφια αντισυστημική ρητορική τους και το αντίθετο με τα λαϊκά συμφέροντα περιεχόμενο της πολιτικής τους, με αναφορές από τον ίδιο τον Στίγκα για διασυνδέσεις και διαπλοκή με την «greek mafia».
Ωστόσο, αυτό που έχει επίσης μεγάλη σημασία και που αποδεικνύεται περίτρανα είναι ότι τα διάφορα νομικά τερτίπια, των οποίων γίναμε θεατές τους προηγούμενους μήνες και που οδήγησαν στον υποτιθέμενο αποκλεισμό του στελέχους της ΧΑ, Κασιδιάρη, από τις εκλογές, δεν αποτέλεσαν παρά κενό γράμμα και σίγουρα δεν σήμαναν το χτύπημα του φασισμού. Ο ναζί εγκληματίας, μέσω του κόμματος-μαριονέτας του, των Σπαρτιατών, εξακολουθεί μέσα από τη φυλακή να κινεί τα νήματα μιας ακροδεξιάς, φασιστικής και μισαλλόδοξης πολιτικής. Οι προεκλογικές «αντιφασιστικές κορώνες» της ΝΔ λοιπόν, μετουσιωμένες σε νομοθετικές ρυθμίσεις και τροπολογίες, δεν ήταν παρά το προκάλυμμα της προσπάθειας αποτροπής της διαρροής ψήφων προς δεξιότερά της. Φαίνεται όμως, ότι η «αντιφασιστική αγωνία» της ΝΔ τελείωσε στις 25 Ιούνη, όπου και πέτυχε το στόχο της αυτοδυναμίας, καθότι η κάθοδος του Κασιδιάρη στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτωβρίου είναι γεγονός με τη βούλα του Πρωτοδικείου Αθήνας. Αξίζει να σημειωθεί ότι το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας ψήφισε ομόφωνα τη μη παραχώρηση δημόσιου χώρου για περίπτερο και αφίσες στον συνδυασμό του Κασιδιάρη, με τον δήμαρχο Μπακογιάννη να δηλώνει: «Το δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, πέρα από ιδεολογίες και παρατάξεις, λέει σταθερά “όχι” στη ρητορική του μίσους και στην προπαγάνδα των ναζί. Η Αθήνα είναι η πόλη της Δημοκρατίας και δεν χωράει τον φασισμό. Η λαϊκή ετυμηγορία θα το επιβεβαιώσει σύντομα». Πριν λίγο καιρό βέβαια, ο δήμαρχος της πόλης της Δημοκρατίας μοίραζε υπέρογκα πρόστιμα σε πολιτικά κόμματα και σχηματισμούς με το πρόσχημα της αφισορρύπανσης, στην πραγματικότητα στα πλαίσια ενός αντιδημοκρατικού κρεσέντο με σκοπό το χτύπημα του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης, του δικαιώματος στην ανεμπόδιστη διακίνηση ιδεών και απόψεων, πρώτα απ’ όλα των αριστερών…
Οι δημοκρατικές-«αντιφασιστικές» ευαισθησίες της ΝΔ αρχίζουν και τελειώνουν στα πλαίσια των εκλογικών αναμετρήσεων. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Κι αυτό γιατί πολύ απλά η ΝΔ αποτελεί έναν από τους βασικούς στυλοβάτες του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος που γεννά τον φασισμό, ο οποίος αποτελεί σάρκα από τη σάρκα του, που τον τρέφει, που τον φέρνει στο προσκήνιο όποτε το θεωρεί απαραίτητο. Η ακραία αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, που έρχεται να υπηρετήσει αυτό το σύστημα, είναι αυτή που δίνει αέρα στους κάθε λογής Κασιδιάρηδες, Μιχαλολιάκους, Ρουπακιάδες κοκ. Η ακρίβεια, η φτώχεια, η ανεργία, η καταστολή, η εξάρτηση, οι πόλεμοι, όλα ενταγμένα στην αντιδραστική κυβερνητική ατζέντα, εκκολάπτουν ξανά και ξανά το λεγόμενο αυγό του φιδιού.
Η εκχώρηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στον ιμπεριαλισμό, με τη μετατροπή της σε μια τεράστια αμερικανονατοϊκή βάση από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη, καθώς και η πολιτική της εξάρτησης αλλά και του ενδοτισμού και της υποχωρητικότητας απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα λιπαίνουν το έδαφος για την άνοδο της ακροδεξιάς, η οποία εκμεταλλεύεται τα πατριωτικά αισθήματα του λαού και καμώνεται κάλπικα τον γνήσιο υπερασπιστή της πατρίδας.
Η αντιμεταναστευτική κυβερνητική πολιτική, πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις επιταγές της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, είναι αυτή που έχει μετατρέψει τις θάλασσες της χώρας σε υγρούς τάφους αναρίθμητων ψυχών-θυμάτων των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων που ερειπώνουν ολόκληρες χώρες. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός άλλωστε από τη συνάντηση στην Αθήνα Μητσοτάκη-Μελόνι, αυτής της απροκάλυπτης θιασώτριας του φασισμού, όπου μεταξύ άλλων εκφράστηκε η συναντίληψή τους για το μεταναστευτικό, που συνοψίζεται στην πραγματικότητα σε τέλεση εγκλημάτων απέναντι στους κολασμένους της γης. Πιο πρόσφατο και τραγικό από την πλευρά της Ελλάδας, το ναυάγιο της Πύλου, ένα από τα μεγαλύτερα στη Μεσόγειο, με εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες να αφήνονται αβοήθητοι και τελικά να πνίγονται. Είναι η ίδια κυβερνητική πολιτική που υψώνει φράχτες, «απωθεί» ανθρώπους οδηγώντας τους στην απελπισία ή και τον θάνατο ή τους στοιβάζει υπό απάνθρωπες συνθήκες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είναι αυτή που δίνει το ελεύθερο σε αυτόκλητους «σερίφηδες» να «συλλαμβάνουν» μετανάστες στον Έβρο, κατηγορώντας τους ως εμπρηστές του δάσους της Δαδιάς. Άλλωστε, ο ίδιος ο Μητσοτάκης στην ομιλία του στη Βουλή για τις πυρκαγιές, ούτε λίγο ούτε πολύ βρήκε τα ίδια εξιλαστήρια θύματα, αφού «η φωτιά αυτή άναψε πάνω σε διαδρομές που συχνά χρησιμοποιούν παράνομοι μετανάστες οι οποίοι έχουν μπει στην πατρίδα μας», χύνοντας έτσι ρατσιστικό δηλητήριο και επιχειρώντας να αποκρύψει τις εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες για την καταστροφή στον Έβρο και για το θάνατο 18 προσφύγων και μεταναστών εκεί.
Είναι η αυταρχική και κατασταλτική κυβερνητική πολιτική που οδηγεί στον εκφασισμό της κοινωνικής ζωής και σε εγκλήματα τύπου Blue Horizon, όπου ένας νέος άνθρωπος σπρώχνεται από το πλήρωμα του πλοίου στη θάλασσα και αφήνεται αβοήθητος να πνιγεί. Την ίδια ώρα που τα καλοταϊσμένα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τέτοιου είδους γεγονότα και σύσσωμο το μιντιακό και κυβερνητικό προσωπικό της χώρας εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους, οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί, η ΕΛΑΣ, τα ΜΑΤ, η ΟΠΚΕ κλπ απλώς κάνουν τη δουλειά τους… Έτσι, δεν υπάρχει πρόβλημα με τις απρόκλητες και απροκάλυπτες επιθέσεις των ΜΑΤ στις διαδηλώσεις. Ούτε με τα οχήματα-Αύρες που παίρνουν φόρα και επιταχύνουν προς πεζούς διαδηλωτές. Ούτε με τα δακρυγόνα και το ξύλο σε πανεπιστημιακούς χώρους, δήθεν για την πάταξη της ανομίας, με θύματα, στην πραγματικότητα, οικογένειες (βλ. συναυλία στο ΑΠΘ), φοιτητές που πάνε να δώσουν μαθήματα (βλ. πρόσφατα γεγονότα στην Πολυτεχνειούπολη), ολόκληρο το φοιτητικό κίνημα που αγωνίζεται για τα δικαιώματά του. Ούτε με τη δολοφονία του 16χρονου Ρομά από την αστυνομία για 20 ευρώ βενζίνη. Ούτε με τον ξυλοδαρμό από τα ΜΑΤ του ήδη ξυλοκοπημένου και λιπόθυμου Ζακ… Στις περιπτώσεις αυτές, οι δυνάμεις καταστολής «βαράνε στο ψαχνό». Στην περίπτωση των περίπου 200 νεοναζί Κροατών χούλιγκαν, που διασχίζουν τα σύνορα χωρίς έλεγχο, που περνούν μια ντουζίνα διόδια, που κυκλοφορούν σαν τάγματα εφόδου σε σταθμούς του ΗΣΑΠ με ρόπαλα, λοστούς και μαχαίρια, οι ίδιες δυνάμεις «παρακολουθούν διακριτικά», με αποτέλεσμα τα οπαδικά επεισόδια και τη δολοφονία ενός νέου ανθρώπου…
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία λοιπόν ότι η υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας και το τσάκισμα του φασισμού είναι αποκλειστική υπόθεση του μαζικού λαϊκού, δημοκρατικού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο αγώνας αυτός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της φτώχειας και της εξαθλίωσης, της εξάρτησης και της καταστολής, της αδιαφορίας απέναντι στην ανθρώπινη ζωή, αδιαφορία που επιβεβαιώθηκε τραγικά και από τις τελευταίες καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες.
