«Η Ελλάδα στέκεται στο πλευρό των συμμάχων της. Πάντα στεκόταν στο πλευρό των συμμάχων της, τουλάχιστον εκείνων που δεν αμφισβητούν την εδαφική και κυριαρχική μας ακεραιότητα. Οικοδομούμε επί των συμμαχιών μας με τους στρατηγικούς μας εταίρους, και κυρίως τη συμμαχία μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Πολεμήσαμε στο πλάι των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, οι άνδρες μας μάτωσαν δίπλα σε Αμερικανούς στρατιώτες στους πολέμους στους οποίους συμμετείχαμε, και αυτό θα γίνει επίσης και στο μέλλον. Τιμούμε το γεγονός ότι είμαστε μέλη αυτών των συμμαχιών, τιμούμε το γεγονός ότι είμαστε στην πρώτη γραμμή του δυτικού κόσμου, υπερασπίζοντας συχνά την ακεραιότητα του δυτικού κόσμου, την ελευθερία και τη δημοκρατία».
Ο παραπάνω ύμνος στην αμερικανοκρατία και την ξενοδουλεία ανήκει στον υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο! Αποτελεί απόσπασμα του λόγου που εκφώνησε στη στρατιωτική σχολή Ευελπίδων, σε εκδήλωση η οποία έγινε παρουσία του διοικητή των χερσαίων δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη (!), αντιστράτηγου Κρίστοφερ Καβόλυ. Με αυτό το κρεσέντο υποτέλειας, ως εκπρόσωπος ενός αμερικάνικου προτεκτοράτου απευθύνθηκε στον «στρατηγό»… του.
Όσο τα στελέχη της ΝΔ συνηθίζουν στις κυβερνητικές καρέκλες και όσο «χαλαρώνουν» από την απουσία σοβαρών κοινωνικών αντιδράσεων, τα λαρύγγια τους λύνονται… και οι φθόγγοι της συντήρησης, της ακροδεξιάς κουλτούρας και της υποτελούς πολιτικής πλημμυρίζουν το δημόσιο λόγο τους. Διαλύουν την προπαγανδιστική αιθάλη του «νέου» που καμώνεται η ΝΔ και αποκαλύπτουν το πραγματικό περιεχόμενο της ξενόδουλης και αιματοβαμμένης γνωστής παλιάς ελληνικής Δεξιάς.
Από τον χαιρετισμό της Κεραμέως για την 28η, που παρουσίασε τον αντιφασιστικό αγώνα και την αντίσταση στους ΝΑΖΙ ως μάχη ενάντια στο «λαϊκισμό», και τον Βορίδη που για τα γεγονότα της ΑΣΟΕΕ δήλωσε ότι «το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας», μέχρι τον ραγιαδισμό του Παναγιωτόπουλου, η αλήθεια για την πολιτική που πρεσβεύει η ΝΔ προκύπτει αβίαστα. Όμως τα όσα ξεστόμισε ο υπουργός Άμυνας ξεπερνούν κάθε όριο, αφενός προκαλώντας τα συναισθήματα ενός λαού που έχει πληρώσει βαρύ τίμημα από την επέμβαση του αμερικάνικου παράγοντα στον τόπο του και αφετέρου επειδή αποτελούν προμήνυμα επικίνδυνων σχεδιασμών που υφαίνουν σε βάρος του οι ξένοι «προστάτες» και οι ντόπιοι λακέδες τους.
Η ντόπια μεγαλοαστική τάξη «στο πλευρό» των ΗΠΑ
Στο πλευρό των ΗΠΑ, λοιπόν, θεωρεί ο Παναγιωτόπουλος ότι η Ελλάδα υπερασπίστηκε «την ακεραιότητα του δυτικού κόσμου, την ελευθερία και την δημοκρατία». Και για όσους δεν κατάλαβαν, ο υπουργός υμνεί και νοσταλγεί(;) τις εγκληματικές επεμβάσεις των ΗΠΑ και τη συμβολή της ξενόδουλης ελληνικής πολιτικής σε αυτές. Όπως τον πόλεμο στην Κορέα, που για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και τους αντιδραστικούς τους σχεδιασμούς Έλληνες άνδρες πράγματι μάτωσαν δίπλα σε Αμερικάνους στρατιώτες. Ήταν τη δεκαετία του 1950, που ο ελληνικός αμερικανοκίνητος μοναρχοφασισμός, με τη σπάθα του τρόμου, έστελνε ελληνικό εκστρατευτικό σώμα ενάντια στο λαό της Κορέας, υπηρετώντας τα πιο σκοτεινά σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Τα κατοπινά χρόνια, η κυρίαρχη τάξη της χώρας έσυρε την Ελλάδα σε πολλές αναμετρήσεις στο πλευρό των ΗΠΑ (Σερβία, Ιράκ,Αφγανιστάν), όμως οι λαϊκές αντιδράσεις ενός ισχυρού αντιπολεμικού-αντιιμπεριλαιστικού κινήματος, ευτυχώς, απέτρεψαν να ματώσουν Έλληνες στρατιώτες. Από εκεί και πέρα, ως συμβολή της Ελλάδας στην «υπεράσπιση της ακεραιότητας και της δημοκρατίας του δυτικού κόσμου» νοείται από τον Παναγιωτόπουλο η συμμετοχή της σε εγκληματικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους σε βάρος των λαών της περιοχής (Γιουγκοσλαβία, Λιβύη, Ιράκ κλπ) με την παροχή των εδαφών και τη χρήση των βάσεων που υπάρχουν στη χώρα.
Τίποτα από αυτά όμως δεν συνέβη με την συγκατάθεση του ελληνικού λαού. Ο Παναγιωτόπουλος έχει κάθε λόγο να ξεχνάει ότι ο ελληνικός λαός ποτέ δεν ήταν «στο πλευρό των ΗΠΑ». Κάθε άλλο. Με μεγάλους αγώνες διατράνωνε πάντα την αντίθεση του ενάντια στους εγκληματικούς πολέμους των ΗΠΑ, στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και την εξάρτηση της χώρας από αυτόν. Όσο όμως και αν, με προκλητικό τρόπο, ο Παναγιωτόπουλος επιχειρεί να ξαναγράψει την πρόσφατη ιστορία… αυτή τον περιγελά.
Ο ελληνικός λαός μάτωνε στον αγώνα ενάντια στις ΗΠΑ και τους λακέδες τους
Δυστυχώς για τον Παναγιωτόπουλο και τους ομοίους του, το αίμα που έχυσε ο ελληνικός λαός παλεύοντας ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό για την κατάχτηση της εθνικής ανεξαρτησίας είναι πολύ για να ξεχαστεί. Από τα χρόνια του εμφυλίου (1946-49) ήταν από τους πρώτους λαούς που γνώρισαν την φρίκη των αμερικάνικων επεμβάσεων. Με το σχέδιο Μάρσαλ να χρηματοδοτεί τους «νέους Παρθενώνες» της Μακρονήσου και τις πρώτες αμερικάνικες ναπάλμ να πέφτουν στο Γράμμο, ο λαός μας πραγματικά πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος στον αγώνα του ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και την ντόπια αντίδραση. Αλλά και μετά, τη δεκαετία του 1950, όταν με τις οδηγίες των αμερικάνων οι ντόπιοι λακέδες έστηναν στο απόσπασμα τον Νίκο Μπελογιάννη και εκατοντάδες ακόμη αγωνιστές, με τους χιλιάδες κομμουνιστές στα ξερονήσια, τα βασανιστήρια και τις φυλακές, το αίμα ενάντια στους αμερικάνικους σχεδιασμούς συνέχιζε να ρέει… άφθονο. Και μετά ήρθαν τα αμερικανοκίνητα ανδρείκελα της χούντας που για εφτά ακόμη χρόνια, μάτωσαν τον ελληνικό λαό και τους αγώνες του.
Έτσι γράφτηκε η μεταπολεμική ιστορία στην Ελλάδα. Με την εγκληματική εμπλοκή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από τη μια και τον ηρωικό αγώνα ενάντια στις επιβουλές του και την ντόπια μεγαλοαστική τάξη, από την άλλη. Και όσο και αν οι μεταπολιτευτικές αστικές κυβερνήσεις, με διαφορετικό τρόπο, συνέχισαν την ίδια πολιτική της αμερικανοδουλείας, της εξάρτησης και της υποτέλειας, αυτό ούτε μια στιγμή δεν έγινε αποδεκτό που τον λαό. Και αυτή η σύγχρονη ιστορία του τόπου είναι βαριά για να προκαλούν με αυτό τον τρόπο έναν λαό που πράγματι μάτωσε από τους υπερατλαντικούς «προστάτες» του.
Ούτε μια σταγόνα «στο πλευρό» των δολοφόνων
Ιδιαίτερο σημείο της εξωφρενικής δήλωσης του Παναγιωτόπουλου αποτελεί η «διαβεβαίωση» του ότι «αυτό θα γίνει επίσης και στο μέλλον». Σε μια περίοδο που η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου βυθίζεται στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς συγκεντρώνοντας μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις των ισχυρών και των «συμμάχων» τους, τέτοιες «δεσμεύσεις» δεν μπορεί παρά να προκαλούν σοβαρές ανησυχίες. Η ακόμα πιο ασφυκτική πρόσδεση της χώρας στο αμερικάνικο άρμα, που αποτυπώνεται στην πολιτική της κυρίαρχης τάξης τα τελευταία χρόνια, προετοιμάζει νέες αιματοχυσίες για τα ξένα συμφέροντα. Σε αυτούς τους επικίνδυνους σχεδιασμούς αναφέρεται ο Παναγιωτόπουλος, όταν κάνει λόγο για το «μέλλον». Δεν είναι τυχαίο ότι, πριν λίγες ημέρες, ελληνικά F-16 συνόδευσαν αμερικανικό βομβαρδιστικό Β-52 στη Συρία όπου πραγματοποίησε εικονικό βομβαρδισμό ρωσικής βάσης, κάτι που ενόχλησε τη ρωσική ηγεσία. Αυτό το «μέλλον» που απεργάζονται οι ξένοι δυνάστες με τους λακέδες τύπου Παναγιωτόπουλου για τον ελληνικό λαό, έχει κάθε λόγο με τους αγώνες του να το αποτρέψει.
Για την ιστορία…
Σε κάθε δημοκρατικό άνθρωπο, το ύφος και το περιεχόμενο των δηλώσεων Παναγιωτόπουλου φέρνουν στο νου έναν άλλον υπηρέτη των ΗΠΑ. Ήταν το 1948, στην Ελλάδα της Μακρονήσου, όταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος απευθυνόμενος στον (απεσταλμένο του Τρούμαν) στρατηγό Βαν Φλιτ και παρουσιάζοντάς του ένα ελληνικό άγημα, αναφώνησε… «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σου»!
Και μια και είναι μέρες Πολυτεχνείου, θυμόμαστε ότι ο στρατηγός Βαν Φλιτ είναι αυτός που, για την απριλιανή χούντα, σε συνέντευξή του στο Βήμα στις 30/9/1967 δήλωσε: “Η στρατιωτική κυβέρνηση της Ελλάδας έσωσε την Αμερική από ένα νέο Βιετνάμ”.
Αποκαλυπτικές οι δηλώσεις του στρατηγού για τον πραγματικό ρόλο των ΗΠΑ και το φόρο αίματος που πλήρωσε ο ελληνικός λαός, στο βωμό των σχεδίων και των επεμβάσεων των ΗΠΑ στη χώρα. Αποκαλυπτικοί και οι λόγοι των σύγχρονων λακέδων του «στρατηγού» για τους κινδύνους που προδιαγράφει η πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας τους, στο μέλλον.
Ο ελληνικός λαός δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ στο πλευρό τους.
